ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    {fic exo} Deeper night . kaido

    ลำดับตอนที่ #4 : Deeper night 3 ( 9 % )

    • อัปเดตล่าสุด 24 มี.ค. 57



    Deeper night

     

    3

     

    ค่ำคืนที่มีหวัง

     

     

     

     

     

            
                “วันนี้แดดแรงแฮะ”



                ทันทีที่ออดี้อาร์แปดสีดำจอดลงเทียบกับฟุตบาทด้านหน้าทางเข้าของโรงเก็บของเก่าๆ เจ้าของรถก็หยิบแว่นกันแดดออกมาใส่อย่างเคยชินและไม่ลืมที่จะหยิบร่มมากางแล้วตรงไปที่ประตูฝั่งผู้โดยสารทันที

               

                “คลุมร่มไว้ เดี๋ยวผิวจะเสีย”

     
     

                คำพูดเชิงคำสั่งทำให้แบคฮยอนต้องรับร่มมาถือไว้อย่างห้ามไม่ได้ ปากกำลังจะเถียงแต่พอเจอสายตาเรียบนิ่งของอีกคนก็รีบหุบฉับเหมือนถูกดึงปลั๊กออกซะอย่างนั้น

     
     

                วันนี้ทั้งคู่โดนทาบทามให้มาถ่ายแบบที่โรงเก็บของเก่าที่นี่ คอนเซปต์ที่เขายื่นมาให้ก็คือความรักแบบเถื่อนๆ ซึ่งจะมีนางแบบผู้หญิงมาร่วมด้วยอีกหนึ่งคน ทั้งคู่ตอบรับงานง่ายอย่างทุกทีเพราะ แบคฮยอนไม่ได้เป็นคนเรื่องมากและลู่หานก็เช่นกัน

     

                ทันทีที่ก้าวเข้ามาถึงส่วนถ่ายทำลู่หานก็ดึงข้อมือเล็กให้เดินตามกันเข้าไปทันที คนโดนจูงก็เดินตามอย่างเงอะๆงะ เชื่อเถอะแม้แต่ช่างภาพก็จะไม่เคยเห็นภาพลักษณ์แบบนี้ของแบคฮยอนแน่ๆ

     
     

                “นั่งรอตรงนี้ก่อน เดี๋ยวผมจะไปคุยกับช่างภาพแปปนึง” แบคฮยอนพยักหน้าหงึกหงักสายตาหรี่ลงเหมือนคนจะหลับเต็มทน ลู่หานเห็นอย่างนั้นก็ส่ายหัวเบาๆ

     
     

    “อย่าพึ่งหลับรอผมกลับมาก่อน เดี๋ยวจะให้ยืมไหล่”

     


     

    และแล้วการถ่ายภาพวันนี้ผ่านไปด้วยดี ช่างภาพก็ได้รูปดีๆไปอย่างเคย บางทีคนส่วนใหญ่ในกองถ่ายหรือสตูก็ยังสงสัยว่าทำไมรูปของแบคฮยอนกับลู่หานถึงดูดึงดูดนัก ซึ่งบางทีเขาคิดว่านางแบบผู้หญิงนั้นเทียบไม่ติดกับใบหน้าหวานของแบคฮยอนเลยมีคนเคยถามแบคฮยอนก็ทำได้แค่ส่ายหน้าและยิ้มกว้างจนน่ารัก

     
     

    คนในกองไม่รู้ว่าเราทั้งคู่เป็นอะไร...รู้แค่ว่าเป็นนายแบบวัยรุ่นชื่อดัง

     
     

    “หิวมั้ย? อยากกินอะไรรึเปล่า” ลู่หานถามแบคฮยอนขณะที่กำลังเดินออกมาด้วยกันและไม่ลืมที่จะถือร่มให้

     
     

                คำตอบของแบคฮยอนคือส่ายหน้า

               

                วันนี้ลู่หานยังไม่ได้ยินเสียงแบคฮยอนคุยกับเขาเลยนะ

     
     

                “งั้นไปห้างใกล้ๆละกัน” พูดตัดจบเองเสร็จสรรพก็ถึงรถตัวเองพอดี ย้ายตัวเองเข้าไปนั่งในที่คนขับแต่ก็ต้องหันมามองตรงกระจกฝั่งตัวเองอีกครั้ง

     
     

                แบคฮยอนไม่ยอมขึ้นรถ

     
     

                “ขึ้นรถสิ ไปยืนอย่างนั้นร้อนนะ” เปิดประตูออกมาถาม แต่คนตัวเล็กก็ยังยืนอยู่แบบนั้น คนมองถอนหายใจพรูดนึ่งและเปิดประตูรถให้อ้ามากกว่าเดิมจากนั้นเข้าก็โน้มตัวไปคว้าข้อมือเล็กมาออกแรงกระตุกเพียงเล็กน้อย

     
     

                “อ้ะ...เห้ย”

                ยอมพูดซักทีสินะ ถึงจะเป็นคำอุทานก็เถอะ

     
     

                ก็ได้แบคฮยอนกำลังนั่งอยู่บนตักเขาเรียบร้อย มือข้างที่ว่างอยู่ก็กอดเอวบางไว้หลวมๆ ส่วนมืออีกข้างก็เอื้อมมาปิดประตูรถ บรรยากาศตอนนี้กำลังเย็นสบายตัวเครื่องปรับอากาศภายในรถและฟิล์มสีดำทึบดูสบายตาสำหรับพวกเขา

     
     

                ตอนนี้แบคฮยอนกำลังสบาย ที่เห็นนิ่งๆอึนๆ ไม่ใช่อะไรเขากำลังง่วงมากๆจนจะหลับกลางอากาศอยู่แล้ว

     
     

                “นี่ย้ายไปนั่งฝั่งนู้นสิ ผมขับรถไม่ถนัดนะ”

     
     

                “ง่วงแล้ว” พูดจบก็เอนตัวลงกับอกกว้างทันที

     
     

                ถ้าตอนคนตัวเล็กมีสติอย่าหวังเลยว่าจะได้อะไรแบบนี้ นึกแล้วก็ขำพออยู่ท่ามกลางคนอื่นทำเป็นเถียงแว้ดๆแต่พอหมดฤทธิ์เพราะง่วงก็เป็นอย่างที่เห็นกันนี่แหละ

     
     

                มือหนาเอื้อมไปสัมผัสผมสีเปลือกมังคุดเบาๆ และสอดมือเข้าไปสางเล่นกับผมนั้นเล็กน้อยอย่างเคยชิน รอยยิ้มอบอุ่นที่ไม่ค่อยมีใครได้เห็นนักถูกหยิบใช้กับคนในอกเป็นว่าเล่น

               

    รอยยิ้มที่เหมือนแรร์ไอเท็ม

     

     

                ...แต่แบคฮยอนเป็นคนเก็บได้

     

     

                อย่างง่ายดาย

               

     









     

    :) Shalunla
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×