คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #18 : บทที่ 3: ราชันย์ไร้พ่ายแห่งมาดารัส (2/9)
เขาอยากจะปฏิเสธความจริงนั้นไป แต่ด้วยรับปากว่าจะพูดตามความเป็นจริง ซึ่งกษัตริย์เมื่อตรัสแล้วจะคืนคำมิได้... แทนคำตอบที่เสียดแทงจิตใจของเขา กษัตริย์เฒ่าพยักหน้าอย่างลำบากใจ
“ท่านเป็นผู้สังหารพ่อที่แท้จริงของข้าใช่ไหม!” น้ำเสียงของสาวน้อยเริ่มกร้าวแข็งแต่ก็เจือไปด้วยความเศร้า สรรพนามแทนตัวเปลี่ยนไปทันควัน น้ำตาที่คลออยู่เต็มสองเบ้าตาบัดนี้ไหลลงอาบแก้มดังเขื่อนทลาย
“ข้าไม่รู้หรอกนะว่าเจ้าไปรู้เรื่องนี้มาจากไหน...” กาดิออสรู้ดีว่าสักวันบุตรสาวของเขาก็ต้องรู้ความจริง ความจริงที่เขาปรารถนาจะเก็บงำมันเอาไว้ และปล่อยให้มันถูกฝังลงไปพร้อมกับร่างอันไร้ชีวิตของเขาตลอดกาล
กาดิออสหลบสายตาอย่างลังเลอยู่พักหนึ่งโดยมีนัยน์ตาแดงก่ำจ้องเขม็ง ก่อนจะรวบรวมความกล้าตัดสินใจเอ่ยปากบอกออกไป “...ใช่แล้ว ข้านี่แหละคือคนที่สังหารบิดาของเจ้า”
ฉึก!
สิ้นคำร่างบางก็โถมเข้าใส่สุดแรงเท่าที่มี มีดสั้นแทงทะลุหน้าท้องอันเต็มไปด้วยกล้ามมัดเสียมิดด้าม กษัตริย์เฒ่าเซไปตามแรงก่อนจะทรุดลง หญิงสาวถอนมีดออกเผยให้เห็นใบมีดเล็กจิ๋วซึ่งซ่อนไว้ใต้เสื้อคลุม
“ทำไม...ทำไมต้องเป็นท่านด้วย” วิสลาร์สะอึกสะอื้นมองเขาด้วยแววตาทั้งชิงชังทั้งโศกเศร้า
กาดิออสหลับตานิ่ง ร่างกายชาไปทั่วร่างไร้เรี่ยวแรง ไม่ใช่เพราะเมาสุรา หรือความสะเทือนใจ หรือเพียงรอยบาดเล็ก ๆ เขาได้รับบาดแผลร้ายแรงมามาก เพียงแค่มีดเล็ก ๆ เล่มนี้คงไม่สามารถทำให้เขาถึงตายได้ นอกเสียจากเป็นมีดอาบยาพิษ
ด้วยช่วงชีวิตที่ยาวนานและผ่านสงครามน้อยใหญ่มานับไม่ถ้วน ได้เห็นถึงความตายทั้งของศัตรูและญาติมิตรมาจนชินชา เหยื่อของสงครามมากมายที่ต้องตายด้วยน้ำมือของเขานั่นทำให้กษัตริย์เฒ่าไม่เกรงกลัวความตายเลยแม้แต่น้อย
ลูกสาวในสายตาของเขาดูตัวน้อยน่าทะนุถนอมและน่ารักเสมอแม้จะเป็นผู้สังหารเขาก็ตาม เขาไม่โกรธเธอเลยที่เธอแทงมีดปลิดชีวิตเขา มันสมควรแล้วที่เขาไม่ได้เล่าความจริงทุกอย่างให้เธอได้รับรู้ โกหกเธอมาตลอด
วิสลาร์ร้องไห้สะอึกสะอื้นเหมือนเด็กที่สับสนและสิ้นหวังไม่ยอมลงมือเสียที
“รออะไรอยู่ล่ะ ฆ่าข้าเสียเถิด แก้แค้นให้บิดาของเจ้า” กาดิออสพูดด้วยน้ำเสียงอันแผ่วเบาของผู้ไร้สิ้นเรี่ยวแรง และแฝงไปด้วยความอาทรดังเช่นบิดามีต่อบุตรีอย่างไม่เปลี่ยนแปลง
“เล่า...เล่าเรื่องทั้งหมดมา แล้วข้าจะตัดสินใจว่าควรฆ่าท่านหรือไม่” เด็กสาวกล่าวเสียงสั่น เธอยังคงลังเลกับข้อมูลที่ได้รับมา
กาดิออสหัวเราะในลำคอ “ได้สิ ข้าจะเล่าเรื่องทั้งหมดให้เจ้าฟัง ไหน ๆ เจ้าก็พอรู้เรื่องแล้ว ทำให้มันกระจ่างไปเลยดีกว่า” ด้วยเสียงที่โรยราแห้งแล้งของกาดิออสทำให้ผู้ฟังรู้สึกถึงความเศร้าโศกได้ สิ่งที่เขากำลังจะเล่านี้อยู่ในความทรงจำอันแสนแจ่มชัดไม่มีวันลืมเลือนไม่ว่าจะผ่านมาหลายสิบปีแล้วก็ตาม
ยี่สิบปีก่อน
กาดิออสในวัยย่างเข้าสี่สิบสี่เพิ่งจะได้ขึ้นเป็นกษัตริย์ แม้ว่าคนในช่วงอายุเช่นเขานั้นเรียกได้ว่าเป็นวัยกลางคนแล้ว แต่ยังมีนิสัยหนึ่งที่ตัวกาดิออสเองนั้นไม่เปลี่ยนไปจากในช่วงวัยรุ่นเลย นั่นคือเขาเสพย์ติดสงคราม
ตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้ออกรบเคียงกายบิดา กาดิออสก็แทบไม่เคยว่างเว้นจากการทำศึกสงคราม เมื่อจบสงครามหนึ่งเขาก็จะเริ่มสงครามกับอีกที่และเป็นเช่นนี้วนเวียนไปมาตลอด
เขาไม่ได้ชื่นชอบการสังหารฆ่าฟันผู้บริสุทธิ์ เพียงแค่ชอบการสู้รบกับผู้มีฝีมือ ความหึกเหิมของทหารยามปะทะกัน มันเป็นความรู้สึกที่กระตุ้นเลือดภายในร่างกายให้เดือดพล่าน
วันนี้ทัพของเขาก็ยังคงรุกคืบไปอย่างไม่หยุดยั้ง สมรภูมิล่าสุดที่กองทัพอันเกรียงไกรแห่งมาดารัสเพิ่งยึดมาได้คือหมู่บ้านเล็ก ๆ แห่งหนึ่งใกล้ชายแดนของคาโรนิเซียซึ่งเดิมเคยเป็นพื้นที่ของมาดารัส แต่เนื่องจากว่าช่วงเวลาหลายปีที่ผ่านมานี้ เขาทุ่มเทให้กับการรบกับหลายประเทศทางฝั่งตะวันตกที่อยู่อีกฟากหนึ่งของทวีป หมู่บ้านนี้จึงเริ่มตีตัวออกห่าง
แต่เมื่อกองทัพมาถึง หมู่บ้านเล็ก ๆ แห่งนี้กลับยอมศิโรราบให้อย่างง่ายดาย ทั้งยังเปิดประตูต้อนรับอย่างดีพร้อมถวายของบรรณาการให้ด้วยความนอบน้อม
พวกเขาเกิดความรู้สึกหวาดกลัวและเสียใจในสิ่งที่พวกตนได้ทำลงไปอย่างสุดชีวิต เมื่อกาดิออสและทัพของมาดารัสกลับมาเยือนผู้ทรยศอย่างพวกเขาแล้ว
“ช่างน่าเบื่อจริง ๆ ยังไม่ทันได้รบกันก็ยอมแพ้เสียแล้ว ถ้าหากไม่กล้าที่จะเผชิญหน้ากับเราก็อย่าคิดแยกตัวเสียแต่ทีแรกสิ” กาดิออสพูดกับชายวัยกลางคนข้างกายผู้มีร่างกายกำยำไม่ต่างจากเขาด้วยความหงุดหงิดเล็กน้อย
“น้องข้า ขึ้นชื่อว่าความเขลาแล้ว เราไม่อาจจะหาเหตุผลให้ได้หรอก มนุษย์ก็แบบนี้แหละ” บีชมากล่าวด้วยน้ำเสียงราบเรียบใจเย็น
บีชมาผู้เป็นพี่ชายต่างมารดาของเขา ซึ่งอันที่จริงแล้วควรจะได้เป็นกษัตริย์ แต่ด้วยที่บีชมาเห็นว่าตนเองเป็นโอรสที่เกิดจากหญิงสามัญชน จึงปฏิเสธการสืบทอดบัลลังก์ หันมาสนับสนุนน้องชายที่มีสายเลือดสูงศักดิ์ และมีฝีมือการรบที่ฉกาจฉกรรจ์เหนือกว่าตัวเขาให้ขึ้นเป็นกษัตริย์แทน
กาดิออสได้ฟังดังนั้นก็หัวเราะชอบใจ แล้วบีชมาเอ่ยต่ออีกครั้งเมื่อนึกบางอะไรอย่างขึ้นมาได้
“จริงสิ ฝ่าบาททรงทราบข่าวเรื่องนั้นหรือยัง”
“ท่านพี่หมายเรื่องอะไรรึ”
“สายสืบของเรารายงานมาว่า จะมีขบวนเครื่องบรรณาการจากคาโรนิเซียส่งไปยังคุนาในอีกสองวันข้างหน้า ซึ่งคงจะผ่านป่าที่อยู่ไม่ห่างจากที่นี่นัก”
“เครื่องบรรณาการส่งไปคุนางั้นรึ” กาดิออสทวนคำด้วยความสนใจ “หึหึ ที่หมู่บ้านนี้กล้าตีตัวออกห่างจากเราก็เพราะพวกคุนาให้ท้ายนี่แหละ น่าสนุกดีนี่ งั้นข้าจะชิงเครื่องบรรณาการนั่นมาเอง”
บีชมาเคารพในการตัดสินใจของกษัตริย์ตนจึงไม่เอ่ยขัดอะไร ทั้งคู่ตัดสินใจคัดเลือกทหารฝีมือดีเพียงยี่สิบคนสำหรับปฏิบัติการครั้งนี้ กลุ่มโจรเฉพาะกิจของมาดารัสตั้งกำลังซุ่มกระจายบริเวณรกชัฏในเส้นทางที่เป็นทางผ่านของขบวนคาโรนิเซียนี้
พวกเขาซุ่มอยู่ในป่าตั้งแต่ก่อนรุ่งสาง และในที่สุดเมื่อพระอาทิตย์เคลื่อนตัวมาอยู่เหนือศีรษะ เป้าหมายก็ปรากฏขึ้น มันเป็นขบวนรถม้าขนาดใหญ่สามขบวนพร้อมกับเหล่าทหารฝีมือดีอีกนับสิบ ซึ่งในนั้นบีชมาก็จำได้ว่ามีนักรบรับจ้างชื่อดังอยู่ด้วยหนึ่งนาย
“มีพวกมีฝีมืออยู่ด้วย” บีชมากระซิบเตือนแต่ผู้เป็นน้องหาได้สนใจไม่
“หึ จะสักเท่าไหร่กัน ไม่คณามือข้าหรอก”
สิ้นประโยคกาดิออสก็โจนพรวดออกไปยืนขวางภายในจังหวะเดียว ยังไม่ทันที่ขบวนจะเคลื่อนตัวมาในจุดที่นัดกันไว้ด้วยซ้ำ มือสองข้างกุมดาบยักษ์อยู่ข้างละเล่ม ขนาดของดาบที่ใหญ่อย่างไม่น่าจะถือได้เพียงมือเดียว และในวินาทีเดียวกันนั้นเขาได้กวัดแกว่งดาบราวกับว่ามันไร้น้ำหนัก หมุนตัวเข้าปะทะดุจพายุ ทุกอย่างที่อยู่ในรัศมีดาบคู่ต่างถูกทำลายอย่างย่อยยับ
เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นโดยที่บีชมาและทุกคนในที่นั้นไม่ทันได้ตั้งตัว ภายในการหมุนดาบรอบที่สามร่างไร้วิญญาณของทหารองครักษ์คนสุดท้ายก็ร่วงกระแทกพื้นตายคาที่ มีเพียงชายทหารรับจ้างชื่อดังกระโดดหลบได้อย่างฉิวเฉียดทั้งยังซัดมีดสั้นหลายสิบเล่มขณะลอยตัวอยู่กลางอากาศก่อนที่เท้าจะสัมผัสพื้นเสียด้วยซ้ำ
เคร้ง! เคร้ง!
เสียงมีดปะทะกับโล่ดังรัวปล่อยให้เป้าหมายยืนรอตั้งรับเก้อ
ความคิดเห็น