คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : บทที่ 3: ราชันย์ไร้พ่ายแห่งมาดารัส (1/9)
บทที่ 3: ราชันย์ไร้พ่ายแห่งมาดารัส
หลังจากเสร็จศึกสงครามที่ต้องลำบากตรากตรำมานาน นอกจากชัยชนะที่ได้รับมาจะเป็นแรงกระตุ้นให้หายเหนื่อยชั้นดีแล้ว สิ่งที่ทำให้เหล่านักรบรู้สึกผ่อนคลายได้คงไม่พ้นงานเลี้ยงฉลองอันเต็มไปด้วยอาหารเลิศรส สุราชั้นดี และการร้องรำทำเพลงของเหล่านางรำซึ่งคัดสรรมาอย่างดี
ปี 4009 ทวีปซีโรเปีย ประเทศมาดารัส
กองทัพมาดารัสที่เพิ่งกลับมาจากการกรำศึกกับสวินเซลปิดเมืองเฉลิมฉลองกันอย่างเต็มที่ เมืองทั้งเมืองเต็มไปด้วยความครื้นเครงราวกับมีงานเทศกาลใหญ่ ทุกจุดของที่แห่งนี้ล้วนมีการจัดงานสังสรรค์ ไม่ว่ายามเช้าหรือยามค่ำล้วนได้ยินแต่เสียงสรวลเสเฮฮา
ภายในเขตพระราชวังแห่งมาดารัสนั้นไม่ต่างกัน บรรดาทหารส่วนใหญ่ถ้าไม่ได้กลับไปตั้งวงกันเองที่บ้าน ต่างก็มาร่วมเลี้ยงฉลองภายในเขตวังทั้งนั้น แน่ล่ะทั้งอาหารทั้งเครื่องดื่มในวังล้วนมีคุณภาพอีกทั้งยังไม่เสียค่าใช้จ่ายอีกด้วย ทหารใดไม่เข้าร่วมถือว่าฉลาดน้อยเต็มทน
“เอาเหล้ามาอีก แจกให้กับทุกคน ไม่เมาไม่เลิกรา” กาดิออส กษัตริย์เฒ่าสั่งอย่างอารมณ์ดี วันนี้เขาไม่ได้สวมชุดเกราะขนาดใหญ่อย่างที่เคยพบเห็นกันจนชินตา หากอยู่ในชุดลำลองเรียบง่ายเผยเรือนร่างกำยำเต็มไปด้วยกล้ามมัดอย่างไม่น่าเชื่อว่าอายุเกินหกสิบไปแล้ว ทำให้อดคิดไม่ได้ว่าดูแข็งแกร่งยิ่งกว่าชายหนุ่มทั่วไปเสียอีก
“องค์หญิงวิสลาร์เสด็จแล้ว” ทหารนายหนึ่งรายงานขึ้นเสียงดัง หญิงสาวหน้าตาหมดจดงดงามนางหนึ่งในชุดหรูหราเยื้องย่างผ่านเข้าประตูมา กาดิออสซึ่งกำลังยกไหเหล้าขึ้นซดได้ยินเข้าจึงวางมือแล้วลุกขึ้นไปหาทันที
“ลูกมาที่นี่ทำไมกัน ที่นี่มีแต่พวกขี้เหล้าไม่เหมาะกับเจ้าหรอก” หลังจากสวมกอดกันด้วยความคิดถึง กาดิออสก็เอ่ยดุ
ใบหน้าสีน้ำผึ้งนั่นง้ำงอลงเล็กน้อย ตวัดนัยน์ตาสีน้ำเงินค้อนใส่
“พวกขี้เหล้านั่นก็รวมถึงท่านพ่อด้วยน่ะสิคะ พอเสร็จสงครามท่านก็ไม่มาหาลูกเลย ลูกก็เลยต้องเป็นฝ่ายมาหาเอง แต่ท่านพ่อกลับเอ่ยปากไล่ซะนี่”
กาดิออสตีสีหน้าลำบากใจ ไม่รู้จะเอ่ยคำแก้ตัวเช่นไรดี เพราะเขาเองก็เป็นฝ่ายผิดจริง ๆ ที่ไม่ได้ให้เวลาแก่ลูกสาวของตนเลย เห็นดังนั้นเจ้าหญิงจึงเอามือปิดปากหัวเราะคิกคัก
“ลูกล้อเล่นค่ะ”
“...เดี๋ยวนี้รู้จักล้อเล่นกับข้าแล้วเรอะ ลูกคนนี้นี่” กาดิออสหัวเราะ
วิสลาร์แย้มยิ้มละไมก่อนจะจับจีบกระโปรงค้อมกายทำความเคารพอย่างน่ารักน่าเอ็นดู “อย่างไรก็ตาม ลูกขอแสดงความยินดีอีกครั้งกับชัยชนะของจักรพรรดิไร้พ่ายกาดิออสเพคะ”
...นี่มันเหมือนตบหัวแล้วลูบหลังชัด ๆ เลย ยัยลูกสาวตัวดี...
กาดิออสคิดด้วยความเอ็นดู เขายกมือขึ้นขยี้ผมลูกสาวเล่นอย่างหมั่นเขี้ยว
“ลูกไม่ใช่เด็ก ๆ แล้วนะคะ” วิสลาร์บ่นพลางใช้มือจัดผมให้เข้าที่
กาดิออสจูงมือลูกสาวไปที่วงเหล้า อันมีบีชมาผู้เป็นพี่ชายต่างมารดาของกาดิออส กับแม่ทัพทั้งสี่นั่งร่ำสุราตามประสาผู้ชายอยู่ ซึ่งเจ้าหญิงก็เข้าไปทักทายอย่างรู้จักกันเป็นอย่างดี
“เป็นอย่างไรบ้างเจ้าหญิงวิสลาร์ ไม่ได้อยู่พร้อมหน้ากันแบบนั้นเสียนานเลยนะ” บีชมาที่เริ่มเมาได้ที่เอ่ยทักขึ้นคนแรก
“แหม ก็ไม่ใช่เพราะว่าท่านลุงกับท่านพ่อมัวสนใจแต่สงครามมากกว่าข้าหรอกรึ” เธอแกล้งเย้า ส่งผลให้กาดิออสหัวเราะเสียงดัง
“นี่เจ้าเป็นคนช่างแง่ช่างงอนแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่นี่” บีชมาเอ่ยกลั้วหัวเราะ
“อย่าน้อยใจไปเลยลูกข้า พ่ออยากให้เจ้าดูของสิ่งนี้เสียก่อน นี่คือของกำนัลที่พ่อและท่านลุงตั้งใจหามาให้เจ้าเชียวนะ” กาดิออสสั่งข้ารับใช้คนสนิทให้ยกหีบขนาดไม่ใหญ่นักเข้ามา
หญิงสาวเปิดหีบตรงหน้าและพบว่ามีผ้าแพรประหลาดผืนใหญ่สีขาวเรืองแสงได้อยู่ภายใน เธอรู้ได้ทันทีว่านั่นคือผ้าไหมคุณภาพชั้นสูงสุดของสวินเซล ซึ่งมีเพียงเชื้อพระวงศ์ของสวินเซลเท่านั้นที่มีสิทธิ์ใช้มัน
“หายกันไปร่วมปีคิดหรือว่าของแค่นี้จะทำให้ลูกพอใจได้” เด็กสาวยังคงหยอกเย้าเล่นตัว ผู้เป็นพ่อได้ฟังกลับยิ่งหัวเราะเสียงดังอย่างรู้ทัน
“ท่านพ่อคงจะตรัสถามว่าลูกอยากได้อะไร อันที่จริง...” เธอเว้นระยะครู่หนึ่งด้วยความไม่มั่นใจก่อนเอ่ยต่อ “...ที่จริงลูกคิดไว้แล้วว่าต้องการอะไร แต่ไม่รู้ว่าท่านพ่อจะยอมให้รึเปล่านี่สิ”
“ลูกรัก ลูกเป็นแก้วตาดวงใจของพ่อ ไม่ว่าอะไรบนแผ่นดินนี้ หากมันทำให้ลูกพ่อมีความสุขได้มีรึที่พ่อจะไม่นำมันมาให้ ต่อให้พ่อต้องบุกถล่มทั้งประเทศเพื่อแย่งชิงมันมา พ่อก็พร้อมจะทำเพื่อลูก” กษัตริย์เฒ่าหมายความตามที่พูดจริง หากธิดาเพียงคนเดียวผู้นี้ต้องการสิ่งใดเขาพร้อมที่จะหามาให้ แม้แต่การทำให้ประเทศเล็ก ๆ สักประเทศต้องหายไปจากแผนที่โลกเขาก็สามารถทำให้ได้เช่นกัน
“ลูกไม่ได้ต้องการอะไรแบบนั้นหรอก เพียงแต่มีเรื่องอยากถามท่านพ่อสักสองสามข้อ ท่านพ่อจะรับปากได้ไหมคะว่าจะตอบคำถามนั้นด้วยความสัตย์จริง”
กษัตริย์เฒ่านิ่งอึ้งไปเล็กน้อย “เจ้ามีอะไรอยากถามก็ถามมาเถอะ พ่อสัญญาว่าจะตอบตามจริง”
สองพ่อลูกขอตัวแยกออกจากวงเหล้า ทั้งสองเดินเคียงกันตามทางเดินอันครึกครื้นโดยไม่เอ่ยปากอะไรออกมา ไปยังสวนส่วนพระองค์ข้างห้องบรรทมของเจ้าหญิง ที่นั่นไม่มีใครกล้ามาเดินเพ่นพ่านรบกวน รอบข้างจึงมีเพียงแค่กาดิออสและวิสลาร์เท่านั้น
“ลูกมีอะไรจะถามพ่อรึ” กาดิออสถาม ในใจรู้สึกสังหรณ์อย่างประหลาดถึงการกระทำที่เปลี่ยนไปของลูกสาว ปกติไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไรเธอก็สามารถบอกเอ่ยได้ต่อหน้าบุคคลที่ถือเป็นคนว่าในครอบครัวอย่างบีชมาและขุนพลคนอื่น ๆ
หญิงสาวหันตัวมาประจันหน้านิ่งกับผู้เป็นพ่อ นัยน์ตาทั้งคู่ประสานกันราวกับสัมผัสไปให้ถึงส่วนลึกของจิตใจ ก่อนจะเริ่มเอ่ยถามขึ้น
“ท่านพ่อเคยเล่าให้ลูกฟังว่าท่านแม่เคยเป็นชาวคาโรนิเซีย ชื่อเดิมคือ วาริส แห่งตระกูลเดลเฟออน ใช่ไหมคะ”
“ใช่แล้ว เจ้าได้ยินเช่นนั้นไม่ผิดหรอก”
“ถ้าอย่างนั้นก็น่าแปลกนะคะ ลูกได้ยินมาว่าเมื่อยี่สิบปีก่อนตระกูลเดลเฟออนพยายามผูกสัมพันธ์กับคุนา จึงส่งลูกสาวเพียงคนเดียวไปเป็นชายาของกษัตริย์แห่งคุนา”
“เจ้าอยากจะพูดอะไรกันแน่...” กาดิออสถามกลับด้วยน้ำเสียงสั่น ในใจคาดการณ์ถึงประโยคต่อมาที่ลูกสาวจะเอ่ย
“ลูก.... ไม่ใช่ลูกสาวแท้ ๆ ของท่านพ่อใช่ไหมคะ”
เจ้าหญิงถามทะลุกลางปล้อง กาดิออสถึงกับยืนนิ่งค้างจนรอบข้างตกอยู่ในความเงียบ ได้ยินเพียงเสียงจากลมหายใจเท่านั้น
ความคิดเห็น