คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : บทที่ 2: เทพปีศาจอัลกีโรอา (4/4)
“นี่ไม่ใช่ว่าจะมาคุยข่มกันนะ... ดูนั่นสิฝุ่นเริ่มจางแล้ว” ผู้นำชนเผ่าหนึ่งเอ่ยเตือนขึ้นลอย ๆ แล้วรีบเปลี่ยนเรื่องทันทีเพื่อเบี่ยงประเด็น
“นิ่งเสียแบบนั้นไม่ใช่ว่ามันตายไปแล้วรึ” ใครบางคนพึมพำขึ้น ทุกคนพยายามหรี่ตามองผ่านม่านฝุ่น
เมื่อควันจางลงทุกคนเห็นร่างเทพปีศาจยังคงนอนแน่นิ่งอยู่เหมือนเดิม แต่สิ่งที่พวกเขาประหลาดใจที่สุดคือ การระดมยิงปืนใหญ่ใส่เป็นเวลาร่วมชั่วโมง ทำได้แค่เพียงสร้างรอยแผลเล็ก ๆ ไม่กี่รอยเท่านั้น
ของเหลวสีดำเหมือนเลือดไหลรินของจากบาดแผลนั่นหยดแล้วหยดเล่า และเมื่อมันตกลงกระทบพื้นได้ไม่นานก็เริ่มก่อตัวขึ้นเป็นรูปร่างของปีศาจหน้าตาน่าเกลียด ปีศาจรูปร่างและขนาดต่าง ๆ กัน บ้างตัวเล็กเท่าคน บ้างก็ใหญ่โตกว่าหลายสิบเท่า ปีศาจจำนวนมากมายค่อย ๆ เพิ่มจำนวนขึ้นอย่างรวดเร็วน่าเหลือเชื่อและไม่มีทีท่าว่าจะหยุด
“หยุดยิง! หยุดยิงเดี๋ยวนี้!” จีดัสตะโกนสุดเสียง แต่ทหารที่หวาดกลัวก็ระดมยิงปืนใหญ่ต่อเนื่องจนผ่านไปหลายนาทีกว่าจะสั่งให้หยุดโจมตีได้
ปีศาจตัวน้อยใหญ่เพิ่มจำนวนขึ้นอีกเท่าตัว สงครามได้แปรเปลี่ยนเป็นการตะลุมบอนไปทันทีเมื่อเหล่าปีศาจที่เพิ่งปรากฏต่างมุ่งตรงเข้าเล่นงานทหารอย่างกระหายเลือด
ท่ามกลางความสับสนอลหม่าน จีดัสพยายามเก็บข้อมูลให้ได้มากที่สุด เขาพบว่าเทพปีศาจยังไม่มีท่าทีจะตื่นขึ้น ดูเหมือนว่าเทพปีศาจจะยังไม่ได้พื้นคืนชีพโดยสมบูรณ์ และสิ่งที่พวกเขาทำนั่นเองกลับกลายเป็นสิ่งกระตุ้นเทพปีศาจไปเสียแทน
“เจ้าพวกนี้คือสิ่งที่เกิดจากการป้องกันตัวของเทพปีศาจโดยอัตโนมัติ จากนี้ไปห้ามโจมตีเทพปีศาจโดยเด็ดขาด” จีดัสตะโกนบอกรีสเลย์ผู้กำลังสู้ติดพันกับปีศาจตัวใหญ่ซึ่งใช้มือข้างเดียวคว้าทหารขึ้นฟาดต่างอาวุธ
“จะมาห้ามตอนนี้น่ะรึ ถึงอยากจะเข้าใกล้เทพปีศาจก็คงไม่มีใครทำได้แล้วล่ะ!” รีสเลย์พูดขณะที่แทงข้อต่อมันจนล้มและตัดคอมันได้สำเร็จในพริบตาต่อมา
พวกเขาต่อสู้อย่างดุเดือดตั้งแต่จากเช้าจรดเย็น และจากราตรีสู่อรุณรุ่งอีกครา วนเวียนกันไปมาโดยไม่ได้หยุดพัก ในที่สุดทัพนับแสนก็เหลือกำลังคนเพียงไม่กี่ร้อย แต่พวกเขาก็ยังคงยืนหยัดสู้โดยไม่คิดจะถอย เพราะหากปล่อยให้ปีศาจร้ายเหล่านี้หลุดไปได้แม้แต่ตัวเดียว ผู้คนที่อยู่ข้างหลังจะไม่มีทางได้มีชีวิตอย่างเป็นสุขแน่
“มังกรฟาดฟัน!” รีสเลย์ใช้หอกฟันขึ้นในระยะประชิดเสยกลุ่มปีศาจลอยปลิวขึ้นไปก่อนจะสลายกลางอากาศ
“ม่านศร!” จีดัสที่วิ่งล่อศัตรูให้มารวมกันได้กระโดดออกทิ้งระยะห่างก่อนจะยิงเฉียงขึ้นฟ้า ลูกศรแตกตัวเป็นลำแสงนับไม่ถ้วนกระจายเป็นสายฝนเสียบปีศาจตายรวดเป็นกลุ่มพร้อมกัน
ทันทีที่ร่างปีศาจตัวสุดท้ายถูกศรเงินปักทะลุหัวล้มลง ผู้รอดชีวิตที่เหลือพร้อมใจกันทรุดลงนอนอย่างหมดสภาพ พวกเขาไม่เหลือเรี่ยวแรงแม้แต่ตะโกนยินดีไปกับชัยชนะ
รีสเลย์กับจีดัสทรุดนั่งหลังพิงกัน เพราะไม่อย่างนั้นคงลงไปกลิ้งกับพื้นให้เพราะหมดเรี่ยวแรง ทั้งคู่หัวเราะทั้ง ๆ ที่ยังคงหอบหายใจ
“ถ้ามีอีกตัว ฉันจะยอมให้มันฆ่าแล้ว” รีสเลย์เอ่ยติดตลก แล้วทำท่าทรมานเนื่องจากหายใจไม่ทัน
“ฮะ ๆ ๆ อีกตัวนี่นับตัวนั้นด้วยรึเปล่า” จีดัสพูดพลางหันไปมองร่างของเทพปีศาจซึ่งยังคงไม่ไหวติงเช่นเดิม
“ไม่... เอ๊ะ? เสียงนั่นมัน” รีสเลย์พูดไม่ทันจบเขาก็อุทานขึ้นเพราะได้ยินเสียงบางอย่างอันคุ้นเคย มันทำให้เขาต้องรีบหันควับลุกตามไปตามเสียงทันที
“ไม่ผิดแน่” จีดัสยิ้มเครียด ๆ แล้วเดินตามไปเช่นกัน
เสียงที่พวกเขาคุ้นหูก็คือเสียงกริ๊งกังวานเบา ๆ ยามที่ชายปริศนาสองคนนั้นหายตัว และสิ่งที่เขาคาดไว้ก็เป็นจริง เมื่อร่างคุ้นเคยสองร่างปรากฏขึ้นตรงหน้า
ชายหนุ่มผมดำเห็นพวกเขาก็ขมวดคิ้วมุ่นต่อว่า “พวกคุณนี่มันตัวยุ่งเสียจริง นี่ถ้าเทพปีศาจตื่นก่อนเวลาจะทำยังไงครับ”
“ก็ตายเกลี้ยงไง ฮี่ ๆ ๆ แต่ก็ทำให้เรารวบรวมวิญญาณได้มากเชียวล่ะ ขอบใจนะ” เจ้าตัวตลกหัวเราะเอิ๊กอ้ากพลางใช้เคียวขนาดใหญ่ฟาดฟันใส่ร่างที่นอนเกลื่อนกลาดแถวนั้นเพื่อให้แน่ใจว่าร่างเหล่านั้นเสียชีวิตไปแล้วจริง ๆ
รีสเลย์กับจีดัสกระชับอาวุธในมือแน่นรอท่าทีของฝ่ายตรงข้าม แต่ในใจอยากจะพุ่งเข้าไปฟันคอทั้งสองให้หลุดแล้ว
“ยังไม่เคยแนะนำตัวสินะ ผมชื่อเซเลนอส เดวานอส ทายาทแห่งเดวานอส ส่วนคุณคนนี้คือดาร์คเจสเตอร์เพื่อนของผมเอง” ชายผมดำแนะนำตัวด้วยเสียงราบเรียบ
“ใครจะอยากรู้จักแกกัน...” รีสเลย์ตะโกนใส่และทำท่าจะกราดใส่อีกหลายชุด คนข้างกายจึงยกมือห้ามไว้ก่อน
“ก่อนที่จะยิงหัวที่มีหน้าสวย ๆ ของแกให้ทะลุ ช่วยบอกหน่อยได้ไหมว่ารวบรวมวิญญาณมนุษย์ไปทำไม” จีดัสยิ้มถามพร้อมกับใช้ตั้งคันศรเตรียมยิง
“บอกให้คนที่กำลังจะตายฟังไปก็ไม่มีประโยชน์หรอกครับ”
ชายหนุ่มตอบกลับด้วยสีหน้าเรียบเฉยเช่นเคย เขาชักดาบดำออกมาชี้หน้าทั้งคู่ และก็เป็นมังกรหนุ่มผู้เลือดร้อนที่ความอดทนได้ขาดสะบั้นลง รีสเลย์พุ่งเข้าใส่เซเลนอสสุดตัวแต่นอกจากเด็กหนุ่มจะไม่หลบแล้วยังพุ่งสวนกลับมาราวกับไม่มีความเกรงกลัวเลยแม้แต่น้อย ในวินาทีที่ทั้งสองกำลังจะปะทะกัน เซเลนอสพลันเปลี่ยนวิถีดาบกะทันหัน
ฉัวะ!
มันเป็นการต่อสู้ที่รวดเร็วเสียจนมองตามไม่ทัน เซเลนอสปักดาบลงกับพื้นทรายพลางยิ้มเย็น รีสเลย์รู้สึกเจ็บแปลบบริเวณหัวไหล่ เมื่อสัมผัสดูก็พบเลือดสีแดงฉานชโลมเป็นแนวยาว ทั้ง ๆ ที่ในการประดาบเมื่อเสี้ยววินาทีก่อนนั้นเขาแน่ใจว่าไม่โดนคมดาบของศัตรูเลยแม้แต่น้อย
จีดัสซึ่งกำลังรับมือกับดาร์คเจสเตอร์ได้แต่กัดฟันกรอด ในขณะที่สติอันเลือนรางของกษัตริย์กำลังจะดับ เซเลนอสก็ดึงดาบเดินตรงเข้ามาดุจมัจจุราช แต่ทันใดนั้นเองกษัตริย์หนุ่มได้ยินเสียงบางอย่างแล้วรอบข้างพลันแปรเปลี่ยนเป็นสถานที่หนึ่ง มันเป็นสถานที่ที่เขาฝันอยู่บ่อย ๆ ทุ่งดอกไม้หลากสี
...แม้ในวินาทีสุดท้ายของชีวิตฝันร้ายนั้นก็ยังตามมาหลอกหลอน...
เขาคิด ดวงตาสองข้างเริ่มพร่ามัวแต่เขายังเห็นร่างหนึ่งได้อย่างชัดเจน ร่างของภรรยาอุ้มทารกน้อยยืนท่ามกลางทุ่งดอกไม้ แต่คราวนี้ต่างออกไปเธอไม่ได้เมินและลอยห่างออกไป เธอกลับเดินเข้ามาใกล้ ๆ เขาแทน
...หรือว่าครั้งนี้จะมารับข้าไปอยู่ด้วยกันนะ ดีเลย...
เขาอดคิดเช่นนั้นไม่ได้
อลิเซียใช้มือข้างที่ไม่ได้อุ้มลูกประคองใบหน้าของเขาอย่างอ่อนโยน ช่างเป็นสัมผัสที่บางเบาแต่กลับรู้สึกอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก ริมฝีปากบางแย้มยิ้มก่อนจะโน้มตัวลงมากระซิบข้างหูของเขา
รีสเลย์สะดุ้งตื่นจากภวังค์ เซเลนอสที่กำลังย่างกายเข้ามารับรู้ได้ถึงความผิดปกติทันที ร่างของกษัตริย์หนุ่มขยายใหญ่ขึ้นจนชุดเกราะปริแตก ผิวหนังค่อย ๆ ถูกแทนที่ด้วยเกล็ดสีแดงเข้ม เขี้ยวเล็บงอกยาวออกมาน่าเกลียดน่ากลัว นัยน์ตาที่เคยแฝงแววอ่อนโยนตอนนี้มันหรี่เรียวลงดั่งแววตาของสัตว์เลื้อยคลาน ผิวหนังกลางแผ่นหลังปูดโปนงอกขึ้นกลายเป็นปีกคู่หนึ่ง
กรร!!!
มังกรเพลิงแห่งเชสนาคำรามลั่นพลางสะบัดหัวหางอย่างดุร้าย ทั้งจีดัส ทั้งตัวตลกเห็นต่างผงะตกใจชะงักการต่อสู้ไป
เซเลนอสเดาะลิ้นอย่างขัดใจ เขาล้วงลูกแก้วสีเขียวออกมาและชูไปทางร่างของรีสเลย์
“หายไปซะเถอะ”
จีดัสเห็นดังนั้นรีบวิ่งเข้าไปขัดขวาง แต่ไม่ทันการณ์เสียแล้ว แสงสว่างเจิดจ้าจากลูกแก้วได้กลืนกินพวกเขาเข้าไปและเมื่อทุกอย่างกลับสู่สภาพปกติ ร่างของมังกรเพลิงและปีกสีเงินก็อันตรธานหายไป!!
ความคิดเห็น