คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #19 : เธอจะยังไงกันแน่
.....เธอจะยังไงกันแน่
ตอนนี้สมายล์มาส่งเซลโล่ที่บ้านของเธอเพราะเธอเอ่ยปากชวนเพื่อนรักให้พักที่บ้าน
แล้วก็รีบไปทำงานต่อเพราะขอแกงส้มออกมาแปบเดียวแต่นี้มันนานแล้ว
“ขอโทษนะโล่ เราต้องรีบไปทำงานน่ะ เดี๋ยวรีบกลับมาเลยนะ”
“อือ กลับมาไวๆนะเบบี๋ คิดถึง”
“จ๊ะ”
เธอมาถึงบริษัทแล้วก็รีบขึ้นไปทำงานต่อ
ก๊อก ๆ ๆ
“เชิญครับ”เสียงอนุญาตดังขึ้นเธอจึงผลักประตูเข้าไป
“ไปไหนมา”แกงส้มพูดน้ำเสียงไม่ค่อยสบอารมณ์เท่าไหร่
“ไปรับเพื่อนที่สนามบินมาน่ะ”
“แน่ใจหรอว่าเพื่อน”
“แล้วทำไมชั้นต้องไม่แน่ใจด้วยล่ะค่ะ”
“ป๊าววว”
“ขอตัวทำงานต่อนะค่ะ”แกงส้มพยักหน้ารับเล็กน้อยก่อนจะก้มทำงานต่อ
ไม่นานก่อนเขาจะเห็นสมายล์เอาไอโฟนขึ้นมาต่อสายหาใครสักคน
“เราเอง”
(มีอะไรรึป่าวเบบี๋)
“ป่าว แค่เป็นห่วงทานข้าวรึยัง”แกงส้มได้ยินถึงกับเกิดอาการน้อยใจอีกครั้ง
เพราะเธอไม่เคยถามเขาแบบนั้นสักครั้ง ไม่มีเลยสักครั้งเดียว
(ยังเลย)
“งั้นก็ทานซะ”
(รับทราบค้าบบบ)
“ดีมาก แล้วทำไรอยู่”
(คิดถึงคนสวยอยู่)
“ใครอ่ะ ใช่เค้ารึป่าว”
(ไม่รู้สิใครสวยก็รับไป)
“งั้นโล่ก็คิดถึงเค้าอ่ะดิเพราะเค้าสวย ว่ะฮะฮ่าๆ”
ตบ!!!
เสียงแกงส้มตบโต๊ะทำงานดังขึ้นทำให้สมายล์หันไปสนใจแกงส้มแทน
แกงส้มมองหน้าสมายล์อย่างไม่สบอารมณ์ก่อนจะเดินออกไปนอกห้องทำงาน
ทิ้งสมายล์งงกับการกระทำเมื่อครู่ของเขา สมายล์รีบวิ่งไปหาแกงส้ม แล้วตะโกนถาม
“เป็นอะไรไปน่ะ!”ไม่มีเสียงตอบกลับมาเขาเอาแต่เดินหนีเธอ
“แกงส้ม ! แกงส้ม !”
“เป็นอะไรของเขาน่ะ”สมายล์พึมพำกับตัวเองก่อนจะเดินกลับไปทำงานอย่างเดิม
ตอนนี้เป็นเวลาเลิกงานของสมายล์ เธอรีบขับรถกลับบ้านเพื่อไปหาเซลโล่
เพราะเธอเสียมารยาททิ้งเพื่อนไว้บ้านคนเดียวและอีกอย่างเป็นห่วงเขาด้วย
“เซลโล่ล่ะ”เธอถามนมอุ่น
“อยู่ข้างบนห้องค่ะคุณหนู”
“ขอบใจจ๊ะ”
ก๊อก ก๊อก ก๊อก !!!
“เค้ากลับมาแล้วนะ เหงามั้ย”
“ก็นิดหน่อยน่ะ”
“ทานข้าวรึยัง”
“ยังเลย”
“ผิดคำพูดนี่นา”
“ก็มันไม่หิวอ่ะเบบี๋อย่างอนเลยนะ”
“ก็ได้แต่โล่ต้องไปทานข้าวข้างนอกกับเค้านะ”
“โอเค้ ได้เล้ย”
“งั้นไปกัน”
เธอพาเซลโล่มาทานอาหารร้านหรูร้านหนึ่งก่อนจะขับรถกลับบ้านก่อนเธอจะนึกถึง แกงส้ม เธอเป็นห่วงเขาแทบตายไม่รู้ว่าตอนนี้เป็นไงมั้ง จากนั้นเธอก็เหลือบไปเห็นรถของแกงส้มเข้าที่ผับแห่งหนึ่ง เธอจึงไปส่งเซลโล่ที่บ้านแล้วออกมาอีกรอบเพื่อมาหาแกงส้ม เธอเดินเข้าไปในผับแห่งนั้นแล้วเห็นแกงส้มกระดกเหล้าเข้าปากเธอจึงเข้าไปจับแขนเขาไว้
“พอได้แล้วแกงส้ม”เธอปรามแกงส้มแต่ก็ไม่เป็นผลเมื่อเขาแย่งแก้วเหล้ากลับไป
“แกงส้มพอได้แล้วนะ เมาเกินไปแล้ว”
“ไม่ต้องมายุ้งกับเราไปหาเซลโล่ของเธอสิ”
“ทำไมพูดอย่างนั้นน่ะ”
“แล้วมันไม่จริงตรงไหน
“เอาเถอะ พอแล้วกลับบ้านกันเดี๋ยวชั้นจะไปส่งเอง”
“ไม่ต้องหรอก บอกให้กลับไปหาคนที่ชื่อเซลโล่ไง”
“เป็นอะไรของนายน่ะ”
“เซลโล่นั้นมันดีกว่าชั้นตรงไหนเธอถึงทำอย่างนั้นกับมันบอกคิดถึงมัน บอกเป็นห่วงมันทั้งๆที่เธอก็ไม่เคยที่จะพูดแบบนั้นกับชั้นบ้างเลย”
“รู้ได้ยังไงว่าชั้นไม่คิดถึงนาย ไม่เป็นห่วงนาย แล้วที่ชั้นมานี่มันหมายความว่ายังไงถ้าไม่ใช่เป็นห่วงนายน่ะ !”เขาอึ้งกับคำพูดของเธอที่เธอมาที่นี่เพราะเป็นห่วงเขาอย่างนั้นหรอ
“สมายล์....ชั้นขอโทษ”
“.....”
“ชั้นขอโทษ”
“กลับบ้านได้แล้ว”เธอพูดแค่นั้นแล้วก็พาแกงส้มมาที่ลานจอดรถโดยระหว่างเดินมาเธอไม่พูดเลยสักคำเดียว ก่อนที่แกงส้มจะพูดขึ้น
“โกรธหรอ”
“เปล่า”
“ไม่จริงหรอก แกงไม่เชื่อ”
“....”
“ทำยังไงเธอถึงจะหายโกรธ”
“อย่าดื่มหนักอย่างนี้อีก และก็อย่างี่เง่าอย่างนี้อีกทำได้มั้ย”
“ทำได้สิเป็นห่วงหรอ”
“เปล่าซะหน่อย กลับบ้านเถอะ”
ถึงเธอไม่พูดเขาก็รู้ว่าเธอก็เป็นห่วงเขาอยู่เหมือนกัน^^ถึงจะงงกับบางครั้งที่เธอทำเป็นไม่สนใจแต่บางครั้งเธอก็ดูเป็นห่วงเขาเหลือเกิน -_- เธอจะยังไงกันแน่
-------------------------------------------------------
โย่ววว ...รีดทุกคนมาอัพแล้วตอนนี้สนุกรึป่าว ^^
1 เม้น = 1 กำลังใจ
ความคิดเห็น