lost? no! it's love

สวัสดีค่ะ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนิยายของเรากันนะคะ นี่เป็นนิยายเรื่องที่สองของเราค่ะ แต่คนละนามปากกา ด้วยความที่เรื่องนั้นเรายังไม่ทันที่จะได้แต่งให้จบเลยก็ต้องมาเปิดเรื่องใหม่ ฮา

*Disclaimer*

นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงจินตนากการของเรานะคะ อาจจะมีเนื้อหาที่ต้องใช้วิจราณญาณในการอ่าน ทั้งด้านภาษาและการกระทำของตัวละคร รบกวนทุกคนอ่านอย่างมีวิจารณญาณนะคะ 

นิยายเรื่องนี้ไม่มีพล็อตที่ตายตัวนะคะ เรามีภาพในหัวลางๆ แต่รายละเอียดเราด้นสดเอาค่ะ ยังไงก็ฝากด้วยนะคะ

Protagonists 

ธีรยา (ธีร์) 

จิณณ์ (จิณณ์)

“ตื่นแล้วเหรอ” สิ้นเสียงทุ้มของคนข้างกายธีรยาแทบจะสะดุ้งตกเตียง มือบางยกขึ้นมาปกปิดอกอวบอิ่มของตนเองแทบไม่ทัน อะไร! ทำไมเขายังอยู่ จากที่เคยอ่ายนิยายมาจบกิจแล้วก็ต่างคนต่างแยกย้ายไม่ใช่เหรอ “เมื่อคืนเห็นหมดแล้วไม่เห็นต้องปิดไว้เลย” เขาว่า 

“เห็นอะไรยะ ปิดไฟทำเถอะ แล้วทำไมคุณยังไม่ไปอีกล่ะ” 

“ไปไหน?” ร่างหนาเลิกคิ้วสูงเป็นเชิงถาม

“เอ้า! ปกติเสร็จกิจแล้วเขาก็ไม่ได้แยกย้ายกันไปเลยเหรอ” ร่างบางว่าพลางติดกระดุมเสื้อไปด้วย 

ร่างหนาไม่ได้ตอบอะไรเพียงแค่นอนมองร่างบางที่ตอนนี้เจ้าตัวขึ้นมานั่งบนเตียงแล้วมองหาอะไรบางอย่างอยู่ “หาอะไรคุณ”

“ปกติครั้งแรกเขาต้องเลือดออกกันไม่ใช่เหรอคุณ ทำไมมันไม่มีเลยอะ” ไล่หลังเสียงธีรยาคือเสียงหัวเราะของร่างหนาที่นั่งไหล่สั่นอยู่บนเตียง “หัวเราะอะไรยะ จากที่ฉันเคยดูมานะคุณคือเลือดมันไหลออกมาเป็นน้ำเลย น่ากลัวมาก”

“ฮ่าๆๆๆ มีเลือดไหมไม่รู้แต่แน่นมาก” ไม่ว่าเปล่าเขายังเคลื่อนหน้าเข้ามาใกล้ทำเอาธีรยาต้องถอยหนี “อะไรเมื่อคืนยังไม่เห็นถอยหน้าหนีเลย”