ใกล้ชิดติดกับดักรัก

สวัสดีค่ะ นี่เป็นนิยายเรื่องแรกของเรานะคะ แต่คิดๆ ดูแล้วอยากลองแต่งเองดูบ้าง หากไปซ้ำหรือคล้ายกับของใครสามารถแจ้งได้ทันทีเลยนะคะ เพราะเราเองก็ไม่ทราบว่าจะไปซ้ำกับของคนอื่นมั้ยเพราะมันเป็นเรื่องราวเกี่ยวกับการคลุมถุงชน แต่ก็ขอยืนยันตรงนี้ไว้ก่อนว่าเราคิดเรื่องนี้ขึ้นมาเองค่ะ

*Disclaimer*

นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงจินตนากการของเรานะคะ อาจจะมีเนื้อหาที่ต้องใช้วิจราณญาณในการอ่าน ทั้งด้านภาษาและการกระทำของตัวละคร รบกวนทุกคนอ่านอย่างมีวิจารณญาณนะคะ 

เจน เจนจิรา (26)

ณะ ณภัทร (36)

'เราขออนุญาตไม่ใส่ภาพประกอบพระนางนะคะ' 

“ก็... เจนจำลุงศุภากรณ์ได้ใช่มั้ยลูก คือเมื่อก่อนตอนบ้านเราล้ม ธุรกิจแทบจะพัง เขายื่นมือมาช่วยเราจนถึงทุกวันนี้ เขามาขอเจนให้ลูกชายเขา...” คนตัวเล็กที่นั่งอยู่ข้างบิดากำลังกรอกตาไปมา มาไม้นี้อีกละ บุญคุณเนี่ย เฮ้อ อยากเอาหัวโขกโต๊ะให้รู้แล้วรู้รอด

“แต่เจนเพิ่งยี่สิบหกเอง แล้วลูกเขาเป็นใครอายุเท่าไหร่เจนยังไม่รู้เลย ป๊าจะให้เจนไปแต่งงานอะไรก่อนหนึ่ง งงนะ ทีเฮียเจทยังไม่เห็นบังคับ”

“มันก็จริง แต่ลุงเขามีลูกชายคนเดียว พี่ณะไง เจนจำเขาไม่ได้เหรอลูก”

“ณะไหนก่อนป๊า เจนจะไปจำได้เหรอ ทุกวันนี้แค่ทำงานก็ปวดหัวจะบ้าตายรายวันอยู่แล้วจะเอาสมองส่วนไหนไปจำ”

“พี่ณะเพื่อนเจตไง เจนจำไม่ได้เหรอลูก” ให้ตายเถอะ ดูท่ารอบนี้ป๊ากับม้าเธอจะไม่ยอมง่ายๆ

“ถ้าเพื่อนเฮียเจตก็หมายความว่าอายุสามสิบหกแล้วสิ ห่างกับเจนตั้งสิบปี เจนไม่อยากมีผัวแก่อะป๊า” 

“ไอเจนแกพูดเหมือนคนเราจะตายตอนอายุสี่สิบ” จิรายุทธที่นั่งดูสถานะการณ์อยู่พูดขึ้นมา

“ถ้าเจนแต่งงานกับตาณะ ป๊าจะให้เจนสามล้าน” จักรพงศ์ที่คิดปรึกษากับภรรยามาดีแล้วเอ่ยขึ้น ทำเอาเจนจิราที่กำลังจะเถียงพี่ชายกลับหยุดการกระทำทุกอย่างและนั่งตาลุกวาว ทุกคนน่ะเขารู้กันหมดแหละว่าเธอน่ะชอบเงิน!

“แปดล้านแต่งเลย”