คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Episode 1
Episode 1
แบคฮยอนมาถึงบ้านในช่วงบ่าย เพราะบ้านกับคอนโดอยู่ไกลกันมาก เนื่องจากเขาเรียนในตัวเมือง และบ้านของเขาอยู่นอกตัวเมือง ร่างโปร่งของแบคฮยอนเดินเข้ามาในบ้านที่เคยอยู่ก่อนจะไปเรียนมหาวิทยาลัย สายตาเรียวไปสะดุดเข้ากับหัวทุยๆของเด็กคนหนึ่งที่นั่งดูทีวีในห้องรับแขก
“เอ่อ นั่น โด คยองซู รึเปล่า” แบคฮยอนเอ่ยเรียก เด็กน้อยคนนั้นหันมาแววตาฉายความดีใจอย่างชัดเจน
“พี่บี๋ !!” เด็กตัวเล็กวิ่งเข้ามากอดแบคฮยอนอย่างแรง
“อ..เอ่อ คยองซู แม่พี่ล่ะ” มือเรียวแกะแขนเล็กออก
“ป้ายุนไปขึ้นเครื่องแล้วฮะ” คยองซูตอบกลับมาอย่างสดใส แต่แบคฮยอนนี่สิ อยากจะเอามือตบหน้าผากซักผางสองผางจริงๆ ชีวิตที่แสนสุกสำราญของเขา ต้องมาพังเพราะเด็กน้อยน่ารักคนนี้หรือนี่
“อ๋อ งั้นก็ไปกันเถอะ” ร่างโปร่งก้มไปบอกเด็กผู้ชายที่ตัวเลยสะโพกเขาขึ้นมาเล็กน้อย
“บี๋อุ้มคยองไปสิ” คยองซูพูดอย่างเอาแต่ใจและมองหน้าแบคฮยอนอย่างเชิ่ดๆ
“ห้ะ บี๋ ?” แบคฮยอนชี้นิ้วมาทางตน บี๋ ? ชื่อนี้คยองซูเคยเรียกเขาตอนที่คยองซูอายุ4ขวบนี่ จำมาถึงตอน12ขวบเลยเหรอวะ -_-
“ใช่ บี๋นั่นแหละ อุ้มคยองเร็วๆเลย” คยองซูพูดพลางอ้าแขนบอกให้คนเป็นพี่อุ้มตนไปที่รถ แบคฮยอนถอนหายใจอย่างปลงๆก่อนจะอุ้มตามคำที่น้องบอก
แบคฮยอนอุ้มและพาขาของตนไปที่รถคันหรู แต่เกือบจะสติแตกเมื่อกลิ่นแป้งเด็กอ่อนๆโชยมาจากเจ้าตัวเล็กที่ซุกไหล่ของเขา ใบหน้าน่ารักๆกับปากรูปหัวใจสีชมพูดนั่นทำเอาแบคฮยอนอยากจะฟัดซะจริง ถ้าไม่ติดว่าทำแล้วจะไม่เข้าค่ายพรากผู้เยาว์
“พี่ว่าคยองอ่ะตัวเล็กไปนะ กินนมเยอะๆจะได้โตๆ” แบคฮยอนพูดขึ้นเมื่อขับรถออกมาจากบ้าน
“พี่ไหน ต้องแทนตัวเองว่าบี๋สิ !” และเป็นอีกครั้งที่คยองซูพูดขึ้นอย่างเอาแต่ใจ
“เอ่อ บี๋ก็บี๋” แล้วทำไมแบคฮยอนต้องทำตามด้วย ?
“น้องคยองไม่ได้ตัวเล็ก เค้าเรียกว่าช่วงกำลังน่ารักต่างหาก” คยองซูเบะปากอย่างงอนๆ
แบคฮยอนไม่พูดอะไรนอกจากแอบลอบมองใบหน้าน่ารักๆของอีกฝ่าย ใบหน้าที่หวานจนแทบจะติดไปทางผู้หญิง ปากสีชมผู้อ่อน แก้มย้วย ผิวเนียนนุ่ม ส่วนสูงกูเลยสะโพกมานิดเดียว แถมยังทำอะไรเหมือนเด็กเพิ่งขึ้นประถมอีก แบคฮยอนแอบลอบกลืนน้ำลาย ท่าทางงานนี้จะไม่ง่ายซะแล้ว
คอนโด
“แล้วนี่โรงเรียนจะเปิดเมื่อไหร่ล่ะ” แบคฮยอนถามคนในอ้อมอกเพราะกำลังอุ้มคยองซูอยู่ โชคดีที่ข้าวของให้พนักงานขนไปให้แล้ว
“อีกนานฮะ บี๋จ๋าของคยองไม่ต้องห่วงว่าจะไม่ได้อยู่ด้วยกันหรอก” ริมฝีปากสีชมพูดสดพูดพลางมองหน้าคนที่อุ้มตนอยู่
“อะไรนะ บี๋จ๋าของคยอง ?” แบคฮยอนทวนคำนั้นอีกครั้ง
“ใช่ บี๋จ๋าของคยอง และเป็นของคยองคนเดียวด้วย เข้าใจมั้ย” เด็กน้อยอธิบายและมองหน้าแบคฮยอนแบบดุๆ
“ฮ่าๆ เข้าใจๆ” ร่างโปร่งหัวเราะร่าและตอบรับเด็กน้อยไปเพราะคิดว่าเด็กตัวเท่านี้คงไม่คิดอะไรมากหรอก
ติ๊ง !
เสียงลิฟต์เปิดออกแสดงให้เห็นว่าถึงชั้นที่ต้องการแล้ว แบคฮยอนเดินออกมาจากลิฟต์และตรงดิ่งไปยังห้องของตนทันที
“เดี๋ยวคยองลงไปก่อนนะ บี๋จ๋าจะไขห้อง” แบคฮยอนพูดและวางเด็กน้อยลงที่หน้าห้องพลางไขกุญแจเข้าไป
“เอ้า ไม่ได้ล็อค” ริมฝีปากบางเอ่ยเบาๆ ตอนออกไปก็ล็อคแล้วนี่หว่า อาจจะลืมมั้ง แบคฮยอนคิดแค่นั้นก่อนจะหยิบสัมภาระเด็กน้อยที่พนักงานเอามาวางให้ที่หน้าห้องก่อนจะเดินนำเข้าไปในห้อง เด็กน้อยก็เดินตามเข้าไป
“เฮ้ย ไอ้แบค ไปไหนมาวะ” จู่ๆผู้ชายร่างสูงคนนึงก็เดินเข้ามาหาบคฮยอนที่เดินเข้าห้องมา
“อ้าวไอ้คริส มึงนี่แม่งแอบเข้าห้องกูอีกละ” แบคฮยอนเอ่ยเอ็ดเพื่อนพลางเอาของไปเก็บในห้องของตน
“กูเปล่า ไอ้ฮุนนำ” คริสแก้ตัว
“ไรวะ ไอ้เชี่ยลู่ต่ะหาก” เซฮุนก็แก้ตัวไป แต่เหมือนทุกคนจะไม่สังเกตถึงเด็กน้อยตาโตที่ยืนเบะปากไม่พอใจอยู่
“บี๋ !!” เสียงหวานเอ่ยเรียกคนเป็นพี่อย่างไม่พอใจ จนเพื่อนๆทั้งหกคนของแบคฮยอนหันมามองกันเป็นตาเดียว
“นั่นเด็กที่ไหนอ่ะแบคฮยอน น้องเหรอ น่ารักอ่ะ” ซูโฮพูดขึ้นเป็นคนแรก
“ไม่ใช่น้อง ! คยองเป็นของบี๋จ๋า” คยองซูพูดพลางเกาะอก
“ห้ะ !” เพื่อนๆทั้งหกคนตะโกนลั่นพลางมองหน้าแบคฮยอนอย่างหาคำตอบ
“ไม่ใช่เว้ย คือนี่ๆ น้องคยองซูเค้าเป็นลูกของแม่กู แม่กูไม่อยู่เลยฝากกับกู” แบคฮยอนรีบอธิบายเพราะเดี๋ยวพวกนี้จะคิดว่าเขากินเด็กอีก
“อ๋อออ” เพื่อนทั้งหกคนพยักหน้าเข้าใจ
“แล้วนี่หนูชื่ออะไรจ้ะ” มินซอกเอ่ยพลางเดินไปหาคยองซูที่มองมาทางพวกตนอย่างไม่พอใจ
“ชื่อคยองซู” แต่ถึงอย่างนั้นคยองซูก็ตอบแต่โดยดี
“น่ารักดีเนอะ” ชานยอลเข้ามาร่วมด้วยและหยิกแก้มเด็กน้อยอย่างหมั่นเขี้ยว
“เออแล้วนี่พวกมึงมามีอะไรรึเปล่า” เมื่อเห็นคยองซูไม่งอแงแบคฮยอนก็เอ่ยถามเพื่อนตัวสูงและเข้าไปนั่งข้างๆเพื่อนตัวสูงที่โซฟาห้องรับแขก
“กะว่าจะชวนไปสังสรรค์ว่ะ แต่มึงมีลูกติดแบบนี้คงไม่ได้แล้ว ฮ่าๆ ” คริสเอ่ยแซวเพื่อนรักพลางหัวเราะลั่น คนอื่นๆก็หัวเราะตาม ยกเว้นแบคฮยอนนี่แหละที่ขำไม่ออก
“ไม่ใช่ลูก ก็บอกแล้วไงว่าคยองเป็นของบี๋จ๋า !” คยองซูเถียงขึ้นอีกครั้ง เด็กน้อยขึ้นมานั่งบนตักของร่างโปร่งและซบลงที่อก
“จ้ะๆ ของบี๋จ๋าก็บี๋จ๋า” คริสพูดไปหัวเราะไป
“งั้นเรากลับกันดีกว่านะเฮีย” ชานยอลเอ่ยเรียกแฟนของตน ทุกคนพยักหน้าอย่างเห็นด้วย
“ไปก่อนนะ คยองของบี๋จ๋า” เซฮุนพูดพลางลูบหัวเด็กน้อยอย่างเอ็นดู
“ฮะ ^^” คยองซูพูดอย่างสดใสและยกมือขึ้นบ๊ายบายทั้งหกคน
“แสบจริงๆเลยน้าคยองซู” เมื่อเห็นว่าเพื่อนๆออกไปแล้วแบคฮยอนก็พูดขึ้น
“ทำไมล่ะ ก็บี๋จ๋าเป็นของคยองนี่” คยองซูเถียงกลับ แบคฮยอนก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากส่ายหัวให้กับความรั้นของคยองซู
“วันนี้จะกินอะไรกันดีล่ะ” แบคฮยอนถามเด็กน้อยที่นั่งบนตักตน
“อะไรก็ได้ฮะ แค่ได้กินกับบี๋จ๋าก็พอ” แหน่ะ มียงมีหยอด แต่แบคฮยอนจะเขินทำไมเนี้ย คุกนะเว้ยคุก
-----------------------------------------------------------------------------
โอมจงเมนต์
ความคิดเห็น