กลอนลาป่วย

เนื้อเรื่อง

กลอนลาป่วย
เขียนเมื่อแปด มกรา เวลาสาย
นอนปวดหัว ไม่สบาย เป็นไข้หนัก
อาจารย์ขา จะว่าไหม ไม่นานนัก
ขอลาพัก หยุดรักษา สักห้าวัน

โปรดอย่าเพิ่ง ตกใจ ใช่นานเนิ่น
หนูป่วยหนัก เหลือเกิน เดิน..ขาสั่น
ทั้งปวดหัว  โอ๊ย! ปวดท้อง ร้องปวดฟัน
สารพัน..โรครุมเร้า เก๊าท์..หัวใจ...

กินยาวัน สิบกว่าเม็ด เข็ดจะแย่
เดินยักแย่ ไปฉีดยา...น้ำตาไหล...
ลาห้าวัน ให้เบาหน่อย แล้วค่อยไป
ถึงเวลา หายไข้...จะไปเรียน....

หนูก็ห่วง ทุกงานการ อาจารย์สั่ง
ขอผลัดส่ง ย้อนหลัง...ตั้งใจเขียน
หนูรับรอง แม้ลำบาก จะพากเพียร
ไม่นั่งเทียน จะค้นคว้า มาจริงจริง  

แต่ตอนนี้ หนูหมดแรง ใช่แสร้งเส
ใช่เกเร ที่พรรณา...มาทุกสิ่ง....
ที่เขียนมาทุกตัว..มั่ว เอ๊ย! จริง...
ทุกทุกสิ่ง จริงแท้.. อย่างแน่นอน

อาจารย์โปรด เชื่อหนู ดูจดหมาย
ไม่ต้องฟัง พวกวายร้าย จอมกะล่อน
พวกเพื่อนหนู ชอบใส่ไฟ ไม่อาทร
อย่าใจอ่อน ไปฟังเชียว เดี๋ยวใส่ความ

ขอกราบลางามงาม...สักสามหน
ให้อาจารย์รวยเหลือล้น คนเกรงขาม
ในตอนนี้ งามอยู่แล้ว ให้ยิ่งงาม
ให้สมความ ปรารถนา ก้าวหน้าไป

ป.ล.ค่ะ  จะรีบ  ไปหาหมอ
ขอจบการติดต่อ พอ..ไม่ไหว
ทั้งปวดเจ็บ เคล็ดขัดยอก ชอกช้ำใน
อาจารย์โปรด เห็นใจ..ให้หนูลา...สาธุ