การล้างแค้นของราชาปีศาจ

"แหลกไปซะ"

ดาบอันคมกริบ ฟาดผ่าเข้าที่กลางอกของเผ่าแมมมอธที่แข็งแกร่งดั่งขีนเขาอย่างง่ายดาย ทิ้งบาดแผลสีแดงสดก่อนจะสิ้นใจตาย

มือของคาลอสกำดาบแน่นจนมือสั่น เขาจ้องมองไปยังเป้าหมายต่อไปในทันที

การต่อสู้นี้กินระยะเวลานาถึสง 10 วันไม่มีทีท่าว่าจะจบสิ้น พวกนี้ไม่เหมือนมนุษย์ที่ถูกขยี้ไปก่อนหน้า

เหล่าภูติและเอลฟ์ป่าไม่ได้มีเพียงแค่ความแข็งเเกร่ง แต่พวกนี้ยังมีการจัดการทัพทีดีและมีระเบียบวินัยมาก

การบุกครั้งนี้สร้างความอ่อนล้าให้แก่เหล่ากองทัพ แมสกา มิใช่น้อยพวกเขามองเห็นฐานศัตรูด้วยตาเปล่าอต่มิอาจเอื้อมไปถึงมันได้ซักที

หากความเกรี้ยวกราดในใจของคาลอสตอนนี้เป็นดั่งเพลิงอัคคีมันคงแผดเผ่าทั้งโลกจนมอดไหม้เป็นจุลไปแล้ว

"เจ้าพวกเอลฟ์กระจอกเอ๊ย!!" คาลอสร้องคำรามกล้องพร้อวทั้งพุ่งเข้าฟาดฟันกับกองทัพศัตรูเบื้องหน้า

"นี้คือแผนการของเจ้างั้นรึ เอเรียล"

ดบื้องหลังของคาลอส นั้นคือชายผู้ถูกขนานนามว่าเจ้าแห่งความมืดนามว่า วาเเกน เขายังคงนั่งสังเกตการณ์อยู่บนแท่นสูงตระหง่าด้วยใบหน้าที่สงบเหมือนเดิม

มีเพียงนิ้วที่กระดิกบนหัวเข่าของเขาเท่านั้นที่บงบอกถึงความกังวลถายใจจิตใจของเจ้าแห่งความมืด

ตั้งแต่เหล่าเทพผู้สร้างหายไปความรุ่งโรจน์ของแสงสว่างก็สิ้นสุดลง เทพหมุ่ม วาเเกน

ผู้คิดแผนการมานานนับปีเมื่อถึงเวลาที่เมาะสม

เขาได้หลบหนีเเละมุ่งสู่ดินแดน แมสกา พร้อมทั้งสั่งสมไพรพลและตั้งตนขึ้นไหม่ในฐานะเจ้าแห่งความมืดพร้อมกลับสู่ เอทานา ในแผนการณ์ที่จะพิชิตดินแดนทั้งหมด

กองกำลังของ เอเบิ้ลเลส กำลังถอยรน ทัพแนวหน้าของพวกเขาลดลงอย่างต่อเนื่อง จนท้ายที่สุดพวกเขาก็ต้องปิดทางเข้าออกเขาศักดิ์สิทธ์ ปล่อยให้มนุษย์อยู่โดยปราศจากการปกครองของเทพ

แต่ทว่าแนวป้องกันของฝั่ง ดิวฟอเรส นั้นกับตรงกันข้ามกองทัพแห่งป่าและปราการธรรมชาติลบล้างความได้เปรียบของ วาแกน ไปโดยสิ้นเชิง

"รอต่อไปไม่ได้แล้ว ท้ายที่สุดวิหารแห่งแสงยังอยู่เบื้องหน้าข้า..."จ้าวแห่งความมืดได้ตัดสินใจอย่างทันที

วันต่อมากองกำลัง แมสกา ได้เข้าโจมตีแนวป้องกันของป่าอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ วาแกน ได้นำทัพด้วยตัวเองเขาตีฝ่าแนวป้องกันของ ดิวฟอเรส แบบไร้ทางต่อต้าน การนำของเขาทำไห้ขบวนทัพแห่ง แมสกา เเข็งแกร่งมากขึ้น

หลังจากการบุกอันดุเดือด คาลอส ได้สลับเข้ามานคำทัพแทน วาแกน ที่อ่อนล้าจากการนำทัพ เพื่อดำเนินแผนการบุกต่อ

แต่ในขณะเดียวกันนั้น ลูกธนูยาวดอกหนึ่งได้ล่องลอยแหวกสายลมเข้ามา มันพุ่งเข้ากลางอกของ วาแกน อย่างไม่ทันตั้งตัว และด้วยพรจากต้นไม้แห่งโลก ราชินีเอลฟ์ วีนัส ได้ตัดสินชะตาของสงครามด้วยธนูเพียงดอกเดียว

แม้ว่า คาลอส ยังเปี่ยมไปด้วยพลัง แม้ว่ากองทัพ แมสกา ยังคุมความได้เปรียบ แต่การสูญเสียผู้นำสูงสูดอย่าง วาแกน ย่อมนอบความสิ้นหวังแก่พวกเขาอย่างรุนแรง

เสียงแตรถอยทัพดังก้องกังวารไปทั่วสนามรบ พร้อมทั่งการล่าถอยของกองทัพแห่ง แมสกา ในวันนั้นกองทัพ แมสกา ได้รับความพ่ายแพ้ และการรุกรานครั้งแรกก็ได้จบลง