一公主 โจวเหวินฉิน​

เดิมนางเป็นเพียงสตรีร่อนเร่พเนจรนางหนึ่ง

เดินทางมาจากต่างถิ่น จากแคว้นซ่งสู่ต้าโจว หวังเพียงตามหาบิดาที่เคยพลัดพรากจากกันมิต่างอันใดกับการงมเข็ม

แต่เพราะดันมีเหตุจับพลัดจับผลูไปป่วนขบวนเสด็จของฮ่องเต้เข้า เป็นผลให้หยกพกสลักรูปดอกอวี้หลาน ของชิ้นสุดท้ายที่มารดาทิ้งไว้ให้ก่อนตายหล่นตกแตกสู่พื้น

โมโหแทบเป็นแทบตายก็ทำอันใดไม่ได้ เพราะมิเช่นนั้นหัวตนก็คงจะหลุดออกจากบ่า

ในขณะที่ในหัวกำลังคิดว่าค่าซ่อมหยกคงแพงมหันต์ ต้องรับงานอีกเท่าใดกว่าจะพอ ฮ่องเต้ที่ทรงทอดพระเนตรเห็นเศษหยกบนพื้นดินนั้นกลับลั่นวาจาออกมา

"ธิดาเจิ้น!!" 

"พะ.. เพคะ?" 

แล้วชีวิตของสตรีพเนจรเช่นนางในฐานะองค์หญิงแห่งต้าโจวก็ได้เริ่มต้นขึ้น... 

ธีมเรื่อง

ครอบครัว / ราชวงศ์ / สุขนิยม / นางเอกเก่งกว่าพระเอก! / พระเอกสายละมุนรักนางเอกมากก

นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นตามจินตนาการของผู้เขียน วัฒนธรรมบางส่วนอาจจะมีการดัดแปลงให้ผิดแผกไปจากขนบธรรมเนียมเดิมของจีนโบราณ เพื่อให้เนื้อเรื่องได้อรรถรสมากขึ้น

แม้จะแซ่ราชวงศ์โจว และซ่ง จะปรากฏในเรื่อง แต่ก็มิได้อิงตามประวัติศาสตร์​ ผู้เขียนแค่ชอบพอในแซ่ของทั้งสองราชวงศ์​เท่านั้น จึงยกมาเป็นส่วนหนึ่งในเนื้อหานิยาย

สงวนลิขสิทธิ์​ตามพระราชบัญญัติ​ลิขสิทธิ์​ฉบับเพิ่มเติม ปีพ.ศ.2558 ภายใต้นามปากกาเหม่ยอี้ซิน

สำหรับผู้ที่สงสัยว่าไรท์เทเรื่องหงส์หวนรึเปล่า ขอตอบว่าไม่ได้เทนะคะ ไรท์ปลีกเวลามาเขียนอยู่เสมอแค่ไม่ได้อัพ เพราะกำลังจัดทำต้นฉบับอยู่นั่นเองค่ะ และยังต้องรีไรท์เนื้อหาให้สมเหตุสมผลขึ้นด้วย รอกันหน่อยน้า 

เรื่องนี้อาจจะมีดองเมื่อไรท์กลับไปหาหงส์หวน แต่จะกลับมาเขียนให้จบแน่นอนจ้า สายสุขนิยมกดเฟบรอกันไว้เลยยย 

พูดคุยกับไรท์ได้ที่

Page : อี้ซินเหม่ย

แท็กทวิต #โจวเหวินฉิน