อยากรู้จักใครสัคน...ต้องหัดเรียนรู้ ไม่ใช่เปลี่ยนแปลง

เนื้อเรื่อง

ปล่อยมือ
บางครั้งเราก็หวาดกลัวที่จะอยู่คนเดียวได้อย่างไม่น่าเชื่อ
เพราะความเคยชิน ที่ต้องมีใครสักคนอยู่ข้างๆ
เหมือนเป็นส่วนหนึ่งของชีวิต ที่ไม่อาจขาดไป
ไม่กล้านึกภาพที่ต้องใช้ชีวิต... ชีวิตอยู่เพียงลำพัง
กลัวว่าจะไม่อาจแก้ปัญหาไม่อาจเผชิญหน้า
และกลัวว่าจะเหงา

หลายคนจึงดันทุรังที่จะยืนอยู่ด้วยกันจับมือกันไว้ทั้งๆ
ที่ดวงตามองไปคนละทางหัวใจอยู่กันคนละที่
ถามว่า...นาทีนั้นความรักอยู่ที่ไหน
ความสุขอยู่ตรงไหน เมื่อทุกนาทีที่ผ่านไปมีเพียงความอดทน
เพื่อประคับประคองการ อยู่ร่วมกันเอาไว้แค่นั้น
จะมีประโยชน์อะไร หากรู้ดีอยู่แล้ว่าไม่วันใดวันหนึ่งก็ต้องมาถึง
จะมีประโยชน์อะไร ถ้ามือสองมือที่จับกันจะอุ่นเพียงมือเดียว และอุ่นกันคนละครั้ง

ปล่อยมือออกจากกัน
ให้หัวใจได้เดินทางออกจากกันไปเรียนรู้อะไรต่างๆ ตามลำพัง
เมื่อเวลาผ่านไปหัวใจเริ่มคุ้นเคย หัวใจอาจจะอบอุ่นอีกครั้ง
การที่เราจะคบหาหรือรู้จักใครสักคน
ไม่ว่าจะในฐานะอะไรก็ตาม สิ่งหนึ่งที่ควรท่อง
ควรจำไว้อยู่เสมอก็คือ “คน” เป็นสิ่งมีชีวิต
ที่มีทั้งด้านบวก และด้านลบ อยู่ในนั้น

อย่าตั้งใจกับคน 1 คนมากเกินไป
เพราะไม่มีใครอยากเป็นต้นเหตุของความล้มเหลว

อย่าคาดหวังกับ คน 1 คนมากเกินไป
เพราะไม่มีใครสามารถเป็นทุกอย่าง ที่ทุกคนอยากให้เป็น

อย่าให้เวลากับคน 1 คนมากเกินไป
เพราะไม่ว่าใครก็อยากมีช่วงเวลา ของความเป็นส่วนตัว. . . คนเดียว

อย่าพยายามเปลี่ยนแปลงคน 1 คนมากเกินไป
เพราะนั่นจะทำให้เค้า ไม่หลงเหลือความเป็นตัวของตัวเอง

อย่าควบคุมชีวิตคน 1 คนมากเกินไป
เพราะมนุษย์มักจะหาวิธีการแทรกตัว เพื่อออกมาจากกฎที่ถูกกำหนด

อย่าบีบบังคับคน 1 คนมากไปกว่านี้
เพราะถ้าคนๆ นั้น หลุดจากภาวะบีบบังคับมาได้
คุณจะกลายเป็นคนที่ถูกหันหลังให้ในทันที

"คน" เป็นสิ่งมีชีวิตที่มี 2 ด้าน. . . เช่นกัน ..อยากรู้จักใครสักคน ต้องหัดเรียนรู้ .... ไม่ใช่เปลี่ยนแปลง ...