[Fic Naruto] The Path of Uzumaki Naruto

Title : [Fic Naruto] The Path of Uzumaki Naruto

S Fic : Naruto , Naruto Shippuden

Pairing : Maybe

---

‘อุสึมากิ นารูโตะ’ เด็กชายหน้าหนวดแมวเจ้าของเรือนผมสีเหลืองที่ใครต่อใครก็ต่างรู้จักกันดี อีกทั้งยังเป็นคนที่ทำให้ใครหลาย ๆ คนปรารถนา

ปรารถนาให้ตายจาก และอย่าได้ผุดได้เกิด

‘อุสึมากิ นารูโตะ’ เด็กชายที่เกิดมาเพียงลำพัง หน้าพ่อและแม่ก็ไม่เคยพบเจอ อีกทั้งพวกเขาเป็นใครก็ยังไม่รู้ด้วยซ้ำ ครั้นจะถามปู่โฮคาเงะรุ่นที่สามก็ไม่เคยจะบอกสักคำ มีเพียงเรื่องเดียวที่เขารู้ คือพวกเขาตายเพราะปกป้องหมู่บ้านจากจิ้งจอกเก้าหาง

จิ้งจอกเก้าหาง ปีศาจที่โจมตีหมู่บ้านในวันที่เขาลืมตาดูโลกพอดี

ทุกครั้งที่พูดถึง เด็กชายมักจะนึกถึงสายตาของคนในหมู่บ้านที่มองมา

ทั้ง ๆ ที่เป็นสายตาที่มองมาที่เขาตลอดเวลา ไม่ว่าจะทำอะไรก็มักจะถูกจับจ้องและเอ่ยเรียกเสมอ มันคงจะดีสำหรับเด็กตัวน้อย ๆ ที่ต้องเติบโตเพียงลำพังโดยปราศจากความรักของผู้เป็นพ่อและแม่

หากแต่สายตาที่พวกเขามองมานั้นไม่ใช่สิ่งที่เด็กน้อยต้องการ ยิ่งคำพูดที่พ่นออกมาเขายิ่งไม่อยากได้ยิน – คำพูดเสียดสีพร้อมกับคำพูดรุนแรงที่หลุดออกมาจากปากของพวกผู้ใหญ่ บางทีเขาก็ไม่เข้าใจว่าหมายถึงอะไร แต่สิ่งหนึ่งที่เด็กน้อยรับรู้ คือพวกเขาหมายถึงตน

‘ปีศาจ’

‘ตายไปซะก็ดี เพราะแกทำให้หมู่บ้านของเราต้องถูกโจมตี’

‘เจ้าเด็กปีศาจนั่นพรากพ่อแม่ของฉันไป แล้วทำไมแกถึงยังมีชีวิตอยู่ !’

นารูโตะไม่เข้าใจว่าทำไมถึงพูดแบบนั้น เขาทำอะไรผิด ทำไมถึงทำเหมือนเขาไม่สมควรอยู่บนโลกใบนี้

ทำไมกันล่ะ ?

‘อุสึมากิ นารูโตะ’ เด็กชายวัยสิบสองปีที่เติบโตมาด้วยท่ามกลางเสียงก่นด่าและการทำร้ายร่างกายของคนในหมู่บ้าน บัดนี้เด็กชายที่ว่ากำลังเรียนอยู่ที่อะคาเดมี่ในปีสุดท้าย 

แม้จะไม่ได้เก่งในด้านคาถาวิชา ศิลปะการต่อสู้ระยะประชิดก็เป็นกลาง ยิ่งพวกทฤษฎีวิชาการยิ่งแล้วใหญ่ ไม่เคยเข้าหัวเลยสักครั้ง เพราะตอนเรียนนารูโตะก็เอาแต่หลับ ถึงไม่หลับก็โดดเรียน

แล้วแบบนี้จะให้เขาได้ดีด้านคาถาวิชากับพวกทฤษฎีวิชาการรึยังไงกัน

แน่นอนว่าในวัยสิบสองปีก็ไม่ได้ต่างอะไรจากเมืื่อก่อนสักนิดเดียว นารูโตะรู้สึกชินกับชีวิตประจำวันของตัวเอง เขาคิดว่าถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปเรื่อย ๆ ก็ไม่เป็นไร เพราะเขาจะเป็นคนทำให้ทุกคนยอมรับและเป็นโฮคาเงะให้ได้

นั่นคือความฝันของเด็กชายวัยสิบสองปี

ทว่าฝันนั้นก็ได้ดับลงเมื่ออาจารย์ประจำชั้นที่เหมือนว่าจะเข้าใจเขา แต่จริง ๆ แล้วก็ไม่

บางครั้งก็ปกป้องให้เขาดีใจจนเผลอเรียกชื่ออาจารย์ด้วยน้ำเสียงสดใส แต่สุดท้่ายก็หันกลับมามองเขาด้วยสายตาแบบเดียวกับที่ทุกคนในหมู่บ้านมองมา

และบางครั้ง อาจารย์อิรุกะก็มักจะตำหนิเขากับซาสึเกะเพราะทะเลาะกันในห้อง ถึงแม้จะต่อว่าพวกเขาทั้งคู่ แต่สายตาที่มองเขากับซาสึเกะช่างต่างกัน

จนสุดท้าย นารูโตะก็ตระหนักได้ว่าตัวเขาเองไม่สมควรมีความสุขได้จริง ๆ

ให้คนในหมู่บ้านยอมรับเหรอ ? เป็นโฮคาเงะเหรอ ? เหลวไหลสิ้นดี มันไม่มีวันเป็นไปได้หรอก เพราะอะไรน่ะเหรอ เพราะว่าโลกใบนี้ไม่มีที่ยืนให้กับปีศาจอย่างเขายังไงล่ะ

‘พอแล้ว เหนื่อยเหลือเกิน’

‘ไม่เอาแล้ว พอกันที’

‘อุสึมากิ นารูโตะ’ เด็กชายวัยสิบสองปี ปลิดชีวิตตัวเองในห้องพักของตัวเองด้วยการทานยาทุกชนิดที่มีทั้งหมดรวดเดียว

‘เด็กน้อยเอ๋ย ถ้าเจ้าตายจากไปทั้งแบบนี้ โลกนี้ก็ถึงคราวสิ้นสุดน่ะสิ’

‘แต่ข้าก็เข้าใจถึงความเจ็บปวดของเจ้าดี’

‘เพราะงั้นพักซะเถอะเด็กน้อย ต่อจากนี้ข้าจะให้เธอคนนั้นเป็นคนสานต่อเรื่องราวทุกอย่างเอง’

‘หลับให้สบายนะ อุสึมากิ นารูโตะ’

---

อุสึมากิ นารูโตะ

“เพราะอุสึมากิ นารูโตะ คือชื่อของผมล่ะนะ”

---

talking talking

นี่เป็นฟิคนารูโตะเรื่องแรกที่เราตัดสินใจเขียน หากมีตรงไหนที่ผิดพลาด หรือว่าเราเขียนไม่ดี มีบางจุดที่อ่านแล้วติด ๆ ขัด ๆ หรือใช้คำผิดก็สามารถติชม และเราก็ขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยนะคะ

เนื่องจากว่าเอนเนอจี้ของนารูโตะในอนิเมะหรือมังงะจะค่อนข้างมีเยอะจนล้นหลาม แต่ในฟิคเรื่องนี้นารูโตะจะไม่ค่อยมีเอนเนอจี้เท่าไหร่ ออกจะนิ่ง ๆ แต่ก็ยังคงความบ้า ๆ บอ ๆ เอาไว้อยู่นะคะ

ถึงยังไงก็ขอฝากเจ้านารูโตะและทีมเจ็ดทุกคน รวมไปถึงตัวละครในเรื่องหลาย ๆ คนเอาไว้ในอ้อมอกของทุกคนด้วยนะคะ เอนจอยรีดดิ้งคับ <3

Twitter : @fnncigarette