บรัดเลย์เด็กเกเรหลังห้องเรียน

                                                ตอนที่  1
                          
        

บรัดเล่ย์ ชอล์กเกอร์ นั่งอยู่ประจำหลังห้องที่-โต๊ะตัวสุดท้าย-แถวสุดท้าย-ไม่มีใครนั่งติดกับเขา  

ไม่ว่าด้านหน้าหรือด้านข้างๆ ดูแล้วเหมื่อนกับว่าเขาเป็นเกาะที่อยู่อย่างโดดเดี่ยวอย่างนั้นแหละ

    ถ้าเลือกได้ เขาอยากจะนั่งในตู้เก็บของ แล้วก็จะปิดประตู   จะได้ไม่ต้องฟังครูเอ๊บเบลสอน

เขาว่าครูเอ๊บเบลคงจะไม่สนใจหรอก....และคนอื่นๆในห้องด้วยทุกคนคงจะโล่งอกเสียด้วยซ้ำ

แต่โชคไม่ดีเขาไม่สามารถเอาโต๊ะเข้าไปในตู้ได้

เอาละ ทุกคนครูเอ๊บเบลพูด ครูอยากให้พวกเรารู้จักเพื่อนใหม่เจฟฟ์ ฟิชกิ้นเขาย้ายมาจากวอชิงตันจ้ะ

บรัดเล่ย์เงยหน้ามองเด็กใหม่ที่ยืนอยู่ข้างๆครูเอ๊บเบล

แนะนำตัวหน่อยสิจ้ะ..เจฟฟ์ครูเอ๊บเบลบอก

เด็กใหม่ยักไหล่   ไม่เห็นต้องอายเลยครูเอ๊บเบลว่า

เด็กใหม่บ่นพิมพำอะไรบางอย่าง  เธอเคยเข้าไปในทำเนียบขาวไหมครูเอ๊บเบลตัดบท

ผมไม่เคยเข้าไป ครูเอ๊บเบลยิ้ม ไม่เป็นไรจ้ะ....มาดูดีกว่าว่าจะให้เจฟฟ์นั่งตรงไหนดี

อืม...ไม่มีตรงไหนว่างเลยนอกจากตรงหลังห้องนะจ้ะ

อย่าให้ไปนั่งติดกับบรัดเล่ย์นะคะเด็กผู้หญิงโต๊ะหน้าท้วงขึ้น

แต่ก็ยังดีกว่านั่งหน้าบรัดเล่ย์ละน่าเด็กผู้ชายคนถัดไปแย้ง

ครูเอ๊บเบลขมวดคิ้ว แล้วหันไปทางเจฟฟ์  ครูเสียใจนะเจฟฟ์แต่ไม่มีตรงไหนว่างเลยนอกจากตรงนั้นนะ    ไม่เป็นไรครับ.....ผมนั่งตรงนั้นได้เด็กใหม่ตอบเบาๆ

คือ....มีใครอยากนั่งตรงนั้นน่ะจ้ะ   ครูเอ๊บเบลพูด

ใช่ บรัดเล่ย์โพล่งขึ้น ไม่มีใครอยากนั่งใกล้ผมหรอก แล้วเขาก็ยิ้มแปลกๆ

เขาเหยียดริมฝีปากกว้างมาก.....จนดูไม่ออกว่าเขายิ้มหรืแยกเขี้ยวกันแน่

                                               อ่านต่อตอนที่2นะคะ