จดหมายเหตุที่เขียนในวันขอบคุณพระเจ้า

ใครหน้าไหนต่างก็อ้างว่าทำเพื่อพระเป็นเจ้า แต่ถ้านั่นไม่ใช่สิ่งที่พระเจ้าปรารถนาล่ะ?

ตำราสาธยายว่าพระองค์ทรงมีเมตตา คอยปกป้องดูแลมนุษย์ และพระองค์รักมนุษย์ แต่เรื่องที่ว่าชอบอะไร ไม่ชอบอะไร สนุกกับอะไร เศร้ากับอะไร มันกลับไม่มีเขียนไว้เลย ราวกับไม่ได้สลักสำคัญ

จะแปลกหรือเปล่า? ถ้าเราจะขอยืนหยัด อยู่ข้างชายผู้ถูกตราหน้าว่าเป็นคนนอกรีต

[คุณเดินเตร่อยู่ในสถานที่ที่ไม่รู้จัก รู้สึกผ่อนคลายอย่างน่าประหลาด]

[แต่แล้วก็พบเข้ากับหนังสือเล่มหนึ่ง]

[คุณลังเลอยู่นาน ในที่สุดก็ตัดสินใจเปิดอ่านมัน]

[มีแต่ตัวอักษรที่ไม่รู้จัก]

[ทว่าด้วยเหตุผลบางอย่าง คุณกลับอ่านมันออก]

ถึงใครก็ตาม

ที่บังเอิญไปพบบันทึกเล่มนี้

ที่ไหนสักแห่ง 

ได้โปรด.. 

ช่วยจดจำเรื่องราว

ของพวกเราทีเถอะ

-ผู้จดบันทึกนิรนาม-

---

*ชี้แจง*

เนื้อหาบางส่วนอ้างอิงมาจากประวัติศาสตร์และความเชื่อทางศาสนาที่มีอยู่จริง แต่สถานที่ ศาสนา และบุคคล ที่ปรากฏในเรื่องนี้ล้วนเป็นสิ่งสมมติ มิได้มีเจตนาจะบิดเบือน โจมตี กล่าวหา หรือสร้างความเกลียดชังแต่ประการใด

*คำเตือน*

นิยายเรื่องนี้มีฉากความรุนแรง เลือด อวัยวะ และความตาย

*พูดคุยเล็กน้อย*

เรื่องนี้เป็นนิยายที่ลงให้อ่านครั้งแรกค่ะ ผิดพลาดประการใดต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยนะคะ สี่ตอนแรกตั้งใจจะลงให้อ่านวันละตอน สำหรับตอนต่อๆ ไปจะทยอยลงนะคะ เนื่องจากเปิดเทอมแล้ว อาจส่งผลให้เขียนตอนตุนได้น้อยลง จึงอาจมีการเปลี่ยนแปลงความถี่การลงนิยายในภายหลัง แต่ถ้าไม่กำลังใจเหือดแห้งไปซะก่อนก็ไม่มีแผนจะทิ้งเรื่องนี้แน่นอนค่ะ!

คอมเมนต์พูดคุยกันได้นะ!