[END] ✿ SUPER BABY [KOOKV] ✿ #กุกกี้น้อยจอมพลัง

ตอนที่ 14 : ✿SUPER BABY✿ CHAPTER 12 : หวั่นไหว? 100%

B
E
R
L
I
N
❀

“แน่ใจหรอว่ามึงไม่รักกู?”

“No love, no sex”

“No love, no sex”

“No love, no sex”

“No love, no sex”

“โอ๊ยย! ออกไปจากหัวกูเดี๋ยวนี้นะโว้ยย!!” ตะคอกออกมาพร้อมกับทึ้งหัวแรงๆทันทีด้วยความหงุดหงิด ประโยคนี้มันหลอกหลอนกูมาสักพักแล้วแต่ก็ไม่ยอมออกไปซะที คือบั่บบ กรี๊ดดด! นึกแล้วก็หงุดหงิดไม่หาย วันก่อนไอ้กระต่ายหื่นนั่นปล่อยให้กูนอนค้างอยู่อย่างนั้นทั้งคืน ถามว่าทำไมคิมแทถึงไม่ช่วยตัวเองน่ะเหรอ? คือใครจะกล้าทำโดยมีจองกุกนอนอยู่ข้างๆล่ะวะ!? ฮรือออ แต่ประเด็นคือนอกจากคนโรคจิตนั่นจะไม่ช่วยกูแล้ว มันยังนอนถอดเสื้อโชว์ซิกแพ็คยั่วอารมณ์แทฮยองน้อยไปอีก ลองนึกภาพว่ามีผู้ชายหล่อๆลํ่าๆมานอนข้างคุณตอนที่กำลังมีอารมณ์แต่มันเสือกไม่ปลํ้าคุณดูสิ นรกชัดๆอ่ะ ฮรึกกก

แต่นั่นไม่สำคัญเท่ากับว่าตอนนี้ผมกำลังสับสนเรื่องที่มันพูดไว้ ให้ยอมรับใจตัวเองน่ะเหรอ? อันที่จริงกูไม่รู้ด้วยซํ้าอ่ะว่าการตกหลุมรักใครสักคนมันเป็นยังไง มันใช่...ความรู้สึกแบบที่กำลังรู้สึกรึเปล่า..?

ผมยกแก้วไวน์ขึ้นมาจิบเพื่อระบายความเครียดแบบที่พระเอกฟิคทั่วๆไปทำเวลาอกหัก แต่อันที่จริงมันก็แค่นํ้าองุ่นอิชิตันนั่นแหละแต่เทใส่ในแก้วไวน์ให้ดูเท่ไปงั้นเพราะจริงๆแล้วกูแดกแอลกอฮอล์ไม่ได้ ฮรึกกก แหงสิ! ก็กูไม่ใช่พระเอกหล่อลํ่าแบบจองกุกนี่ คนอย่างมันคงกระดกวิสกี้เป็นขวดๆได้สบายๆอยู่แล้ว พอนึกภาพดูแล้วก็รู้สึกเหมือนนํ้าลายจะหก—  กรี๊ดดด! เผลอหลุดปากอีกแล้วนะแทฮยอง! แล้วแบบนี้คนอ่านจะไม่มองว่ากูแรดหรอ ฮือออ

“แทแท!”

“ค..ครับ?”

“เรียกตั้งนานแล้วทำไมไม่ตอบ เหม่ออะไรอยู่คะซิส”

ผมเบิกตากว้างทันทีเมื่อเงยหน้าไปเห็นอีกฝ่ายที่ไม่น่าจะมาปรากฏตัวที่นี่ได้ “จ...จินฮยอง?”

คุณพี่สะใภ้ที่ไม่ได้เห็นหน้ากันมานานเกือบเดือนวางกระเป๋าลากลงข้างๆตัวแล้วลงมานั่งไขว่ห้างบนโซฟาข้างๆผมด้วยรอยยิ้มอย่างผู้ดีมีสกุลก่อนจะยกแขนขึ้นมาคล้องคอคิมแทไว้แน่นอย่างเกรี้ยวกราดแบบนักเลงข้างถนนจนกูแทบสำลักลูกกระเดือก

“ท..ทำไมฮยองถึงมาเชจูได้ล่ะ ไม่ไปทัวร์ยุโรปเหนือต่อหรอครับ”

“อันที่จริงไอก็ว่าจะเที่ยวนอร์เวย์ต่อนั่นแหละ แต่เมื่อคืนชิมชิมโทรมาบอกข่าวดีว่ายูมีฮัซแบนด์แล้ว ไอบั่บบ กรี๊ดดด! หัวอกคนเป็นแม่อย่างไอคือโซววฟัคกิ้งแฮปปี้เหลือเกินที่ยูมีผัวเป็นตัวเป็นตนซะที ก็เลยอดมาแสดงความยินดีกับยูไม่ได้ และที่สำคัญ! ผัวยูหล่อมว้าาก หล่อจนเวิร์ลไวด์แฮนซั่มอย่างไอยังต้องอิจฉา ยูโชคดีมากเลยนะที่ได้คนหล่อๆอย่างนั้นมาเป็นพ่อของลูก ฮรุกกก แทแทคนสวยของไอโตเป็นสาวแล้วสินะเนี่ย เวลาช่างผ่านไปไวยิ่งนัก หม่ามี๊ภูมิใจในตัวหนูมากนะคะ ฮือออ”

จากที่ตอนแรกกรี๊ดอัดหูคิมแทจนแก้วหูกูเกือบทะลุ พี่แกเปลี่ยนมากอดผมไว้ในอ้อมอกพลางยกมือปาดนํ้าตาให้ตัวเองพร้อมกับสะอื้นไปด้วยอย่างตื้นตันใจราวกับได้เห็นลูกสาวแต่งงานจนกูต้องเบ้หน้า เห้ออ เรื่องเล่นใหญ่นี่ต้องยกให้พี่แกเลยจริงๆ สมแล้วที่เป็นเมียนัมจุนฮยอง

“เอ่อ...ฮยองครับ คือจริงๆแล้วเรายังไม่ได้กันน่ะ”

ซอกจินฮยองนิ่งไปทันทีเมื่อได้ฟังความจริง ก่อนจะผละออกมาสบตาผมด้วยสีหน้าเหมือนไม่อยากจะเชื่อ

“Seriously? ล้อกันเล่นใช่มั้ยเนี่ย อยู่ด้วยกันมาเป็นเดือนแต่พวกยูยังไม่ได้เอากันเนี่ยนะ!?”

“จองกุกบอกว่า No love, No sex น่ะครับ..”

ซอกจินฮยองขมวดคิ้วมุ่น “แล้วยูไม่รักเขารึไง”

ผมถอนหายใจออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ก่อนจะซบใบหน้าลงกับฝ่ามือตัวเอง “เห้ออ ไม่รู้สิ แทยังไม่แน่ใจเลย”

“ไม่แน่ใจ...หรือไม่กล้ายอมรับกันแน่”

“.............” จุกเลยครับงานนี้

“แทแทจ๊ะ” ซอกจินฮยองหันไปรินไวน์ราคาแพง(ที่เป็นไวน์จริงๆ)บนโต๊ะเตี้ยตรงหน้าใส่แก้วช้าๆประดุจผู้ดีอังกฤษ

“คนเราอาจสามารถไม่ยอมรับใจตัวเองได้ แต่ไม่สามารถปฏิเสธเสียงหัวใจที่กำลังเรียกร้องหาใครสักคนได้หรอกนะ”

“.............”

“ลองทบทวนดูสิ ว่ายูรู้สึกแบบนั้นกับจองกุกรึปล่าว”

ผมเม้มริมฝีปากเข้าหากันแน่น จริงๆแล้วถ้าลองคิดดูดีๆ ผมก็รู้ตัวนั่นแหละว่าแอบชอบมันอยู่ลึกๆ...เผลอๆอาจจะมีใจให้จองกุกตั้งแต่ครั้งแรกที่เราเจอกันเลยก็ได้เพียงแต่กูไม่ยอมรับเองทั้งๆที่ในใจก็อยากโดน— เอ่อ...ม..หมายถึง อยากโดนกอด หอมแก้มไรงี้ไง! ไม่มีไรมากกว่านี้เลยจริงจริ๊งง อย่าคิดลึกน่า! คิมแทออกจะใสสัยยย

“แต่ถ้ายูยืนยันว่าไม่ได้ชอบเขาก็ไม่เป็นไรหรอกนะ —แค่ปล่อยให้จองกุกได้ไปอยู่กับคนที่รักจริงๆก็พอ อย่าให้คนหล่อๆอย่างนั้นต้องมาเสียเวลากับคนอย่างยูเลย”

ทุกคืนจองกุกจะชอบมากอด หอมแก้มผม จูบผมและชอบลวนลามคิมแทประจำ แน่นอนว่ามันรู้สึกดีแต่สิ่งที่ผมชอบที่สุดคงเป็นตอนที่เราสบตากัน —ถึงแม้จองกุกจะซ่อนความลับหลายอย่างไว้ภายใต้ดวงตาที่ซ้อนเร้น แต่ในแววตาคู่นั้นก็สะท้อนให้เห็นเสมอว่าในใจของเขามีผมเพียงคนเดียวเท่านั้น แค่ลองนึกภาพจองกุกทำเรื่องเหล่านี้กับคนอื่นรวมถึงใช้สายตาแบบนั้นกับใครก็ตามที่ไม่ใช่ผม...ก็รู้สึกเจ็บแปลบบริเวณอกซ้ายขึ้นมายังไงไม่รู้แฮะ

แต่ถ้าจองกุกจะไปมีแฟนก็ช่างมันสิ คิมแทไม่สนหรอก ไม่ใช่ธุระอะไรของกูอยู่แล้วนี่จริงมั้ย?

“เท่าที่ไอฟังจากชิมชิม —ดูเหมือนว่าจองกุกจะรักยูมากๆเลยนะ แต่ยูแค่ไม่รู้ตัว”

“.............”

“การรักข้างเดียวมันเหนื่อยนะแทแท ถ้ายูไม่รักเขากลับ —สักวันเขาก็จะทิ้งยูไปหาคนอื่นแทนอยู่ดี”

เชอะ! คิดว่าพูดขนาดนี้แล้วจะทำให้คนปากแข็งอย่างกูยอมรับใจตัวเองได้เรอะ?! เหอะ บอกเลยว่าไม่-มี-ทาง-ข่ะ!!!

“แต่ถ้ายูรักจองกุกแล้วมัวซึนอยู่แบบนี้ วันนึงเขาก็จะเบื่อแล้วทิ้งยูไปเอง”

“โอ๊ยยย ยอมก็ได้! แทก็ชอบจองกุกเหมือนกัน! พอใจรึยัง!!?”

ซะเมื่อไหร่ล่ะ ฮรือออ ㅠㅠ

ซอกจินฮยองยิ้มอย่างผู้ชนะก่อนจะจิบไวน์อย่างสราญรมย์ด้วยท่าทีคุณนายไฮโซสุดๆ “มันต้องแบบนี้สิคะซิส กุลสตรีอย่างเราต้องรีบจับทำผัวซะก่อนที่จะสายเกินไป”

เอ่อ...กูว่าประโยคหลังมันไม่ใช่ละ

“แต่จองกุกมันไม่ยอมเอาผมนี่ คืนก่อนก็ปล่อยให้แทค้างทั้งคืนทั้งๆที่แต่งตัวยั่วขนาดนั้น” ฮึ่ยยย นึกแล้วก็เสียอารมณ์! อุตส่าห์ยอมยกซิงให้แล้วแต่ก็ยังมาแกล้งกูอีก บอกเรยว่ามันไม่สนุกสักนิด!

“แทแทคะ” จินฮยองมองผมด้วยสายตาจริงจังจนกูขนลุก “ผู้ชายน่ะมีความอดทนกับเรื่องแบบนี้ไม่มากหรอกนะ มันขึ้นอยู่กับว่าจะทนได้สักแค่ไหน —ไอเชื่อว่าจองกุกเองก็อยากปลํ้ายูใจจะขาด เพราะฉะนั้นเราต้องทำให้เขาทนไม่ไหว”

ผมนึกภาพจองกุกตบะแตกแล้วก็รู้สึกขนลุกขึ้นมาเสียดื้อๆ เอวกูคงจะไม่หักใช่มั้ยวะ ฮรือออ

“จ..จะดีหรอฮยอง”

“การเสียพรหมจรรย์สำหรับคนสวยๆอย่างเรามันไม่ได้แย่ขนาดนั้นหรอกนะแทแท ถ้าไม่ลองแล้วจะรู้หรอ”

..เออว่ะ ก็จริงแฮะ บางทีมันอาจจะ..รู้สึกดีก็ได้...

“แล้ว..ครั้งแรกของฮยองเป็นไงบ้างหรอครับ”

ซอกจินฮยองหน้าแดงแปร๊ดอย่างเห็นได้ชัดก่อนจะบิดไปบิดมาอย่างเขินอาย “มันก็บั่บว่า...สะโพกครากนิดหน่อยอ่ะเนาะ ก็พี่ชายยูเอาไม่หยุดเลยนี่”

บรึ๋ยยย~ ไม่ยักรู้ว่านัมจุนฮยองจะหื่นขนาดนั้น แหวะ! นึกภาพแล้วขนลุกชิบหาย

แต่...ประเด็นคือถ้าแม้แต่นัมจุนฮยองยังทำจินฮยองสะโพกครากได้ แล้วแบบนี้จองกุกจะไม่ทำกูเอวหักเป็นสองท่อนเลยรึไงวะ!? ฮรือออ ไม่เอานะโว้ยย

“คือ...มันติดตรงที่จองกุกมันมีแรงมากผิดมนุษย์นี่สิครับ แทกลัวว่า—”

“หูยยย ยิ่งอึดก็ยิ่งดีสิคะซิส!” คนแก่กว่าทำตาลุกวาวอย่างตื่นตาตื่นใจโดยที่ไม่ได้เข้าใจในสิ่งที่กูกำลังจะสื่อเลยว่าจริงๆแล้วจองกุกมันไม่ใช่แค่อึดธรรมดา แต่มันแรงเยอะขนาดที่ว่าเตะรถถังปลิวไปติดบนวงจันทร์ได้อ่ะ นี่น่ะเหรอผู้ชายที่คนอ่านอยากให้กูจับทำผัวไวๆ ฮรึกกก คิมแทไม่เข้าจายย

“แต่ว่า—”

“หรือยูจะปล่อยให้จองกุกไปเป็นผัวของคนอื่น?”

“.............”

“.............”

“..งั้นแทต้องทำไงล่ะ ขนาดใส่ชุดนางแมวยั่วสวาทขนาดนั้นมันยังไม่สนแทเลย”

ซอกจินฮยองยกมือข้างนึงขึ้นมาแตะปลายคางอย่างครุ่นคิด ก่อนจะหัวเราะออกมาอย่างชั่วร้ายเหมือนมีอะไรติดอยู่ที่หลอดลม

“มันง่ายมากเลยนะแทแท แค่สัญญาว่ายูจะทำตามที่ไอบอกก็พอ”

ผมขมวดคิ้วมุ่นอย่างไม่เข้าใจ “หมายถึงทำอะไรล่ะครับ”

อีกฝ่ายเคลื่อนใบหน้ามาข้างใบหูผมก่อนจะกระซิบประโยคที่ทำให้กูอยากมุดกลับเข้าไปเป็นตัวอสุจิของพ่อตามเดิม

“ถ้าเขาไม่ปลํ้าเรา...เราก็ปลํ้าเขาสิ :)”

Loading...35%

Jimin's POV

5:59 PM

..นี่นาฬิกาข้อมือกูเสียหรือเวลามันผ่านไปช้าเองวะ

“โอ๊ยยย กลายร่างซะทีสิโว้ยย!!” ผมตะหวาดใส่เด็กน้อยหน้ากระต่ายตรงหน้าอย่างร้อนใจจนกุกกี้ที่กำลังนั่งเป่าถุงยางแทนหมากฝรั่งแก้เซ็งอยู่ริมหาดนั้นต้องสะดุ้ง น้องเบิกตาโพลงอย่างตกใจก่อนจะค่อยๆเบะปากออกมาอย่างน่าสงสาร

“ฮึก...ป้าชิมชิมจัยล้าย เบื่อหน้ากุกกี้ขนาดนั้นเลยหยอ” เวรละกู ถ้าเด็กนี่ไปฟ้องแม่มันล่ะก็กูต้องโดนบ่นหูชาอีกแน่ๆ ฮรึกกก

'หมับ!'

“โอ๋เอ๋ๆๆ ไม่ร้องน้า ป้าไม่ได้เบื่อหนูซะหน่อย อย่าคิดมากเลยน่า” ว่าพลางกอดหลานรักพลันลูบหลังกุกกี้ไปมาอย่างปลอบประโลม คือจริงๆแล้วผมมีเรื่องสำคัญมากๆจะคุยกับจองกุกในฐานะเพื่อนของ(ว่าที่)เมีย กูก็เลยมานั่งเค้าท์ดาวน์นับเวลาถอยหลังราวกับจะขึ้นปีใหม่อยู่แบบนี้ว่าเมื่อไหร่จะถึงหกโมง จองกุกร่างเด็กน้อยจะได้กลายเป็นจองกุกร่างโคตรผัว เห้ออ แต่ประเด็นคือกูรอมาสิบสองชั่วโมงกว่าแล้วแต่เข็มนาฬิกากลับไม่ยอมชี้เลขหกกับสิบสองซะทีนี่สิ ฮรึกกก ทำไมโลกถึงหมุนช้าแบบนี้ด้วยวะเนี่ยย!?

“ตกลงมีธุระอะไรกับกู” แต่แล้วเสียงเนือยๆที่ดังขึ้นก็ทำให้ผมที่กำลังบ่นใส่คนอ่านอยู่นั้นต้องสะดุ้ง ก่อนจะหันไปมองกระต่ายกล้ามตัวโตที่ตอนนี้ใส่เพียงแค่เสื้อคลุมอาบนํ้าอยู่หลังจากที่กลายร่างจนชุดกุกกี้ขาดไปเมื่อกี้ จองกุกมองผมด้วยสายตาเบื่อๆแกมรำคาญต่างจากสายตาหยาดเยิ้มที่มันใช้มองไอ้แทอย่างสิ้นเชิงจนกูหมั่นไส้ คือโคตรจะสองมาตรฐานอ่ะว่ามะ ฮึ่ยยย แต่ถึงอย่างนั้นไอ้แทก็โชคดีนะเนี่ยที่จะมีผัวหลงมันขนาดนี้ ฮริ้ววว ไม่ได้ละๆๆ งานนี้กูต้องรีบทำให้มันได้กันไวๆ ตอนนี้จินฮยองเองก็คงกำลังเกลี้ยกล่อมไอ้แทอยู่ตามแผนที่เราสองคนวางไว้ ส่วนหน้าที่ของชิมชิมผู้น่ารักก็คือต้องกดดันให้จองกุกปลํ้าไอ้แทภายในคืนนี้ ฟังดูแล้วกูเป็นเพื่อนที่แสนดีจังเลยเนอะว่ามะ สมควรได้รับรางวัลออสการ์สาขาโซลเมทยอดเยี่ยมแห่งปี โฮะๆๆๆ

“ทำไมวันก่อนมึงถึงไม่ปลํ้าแทฮยองซะทีทั้งๆที่มันอุตส่าห์ใส่ชุดยั่วมึงขนาดนั้น” ถามด้วยเสียงขึงขังดูน่าเกรงขามให้ดูมีมาดขรึมประดุจพระเอกฟิคแนวมาเฟีย แววตาของจองกุกไหววูบเล็กน้อยทันทีที่ได้ยินก่อนจะหันไปมองคลื่นทะเลตรงหน้าแทน

“กูก็แค่—”

“มึงไม่รักมันรึไง” ตบท้ายด้วยคำถามแทงใจจนอีกฝ่ายถึงกับทำหน้าเหวออย่างไม่คาดคิดว่าจะได้ยินมันออกจากปากผม

“ม..ไม่ใช่อย่างนั้นนะ! คือกู...”

จองกุกถอนหายใจยาวออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ก่อนจะเสยผมขึ้นคลายเครียด “มึงจะมองว่ากูขี้ขลาดก็ได้นะจีมิน แต่กูกำลังกลัวความจริง”

“.............”

“กูกลัวว่าถ้าทุกอย่างมันเลยเถิดไปมากกว่านี้ —หมายถึงถ้ากูกับแทฮยองได้เป็นคนรักกันจริงๆ...แล้ววันนึงเกิดแทฮยองรู้ความลับของกูเข้า แทฮยองจะไม่เกลียดกูไปตลอดชีวิตเลยหรอวะ”

จองกุกว่าพลางใช้มือเขี่ยทรายบนชายหาดไปมาราวกับกำลังพูดเรื่องดินฟ้าอากาศทั้งที่ในใจกลับว้าวุ่นไปหมด แต่ผมก็เข้าใจดีว่าการเสียแทฮยองไปคือฝันร้ายที่น่ากลัวที่สุดของจองกุก คือฟังดูเว่อร์วังแล้วก็นํ้าเน่ามากๆเลยใช่มั้ยล่ะ แต่พออ่านเรื่องนี้ไปเรื่อยๆจนจบเดี๋ยวคุณก็จะรู้เองว่ามันคือเรื่องจริง เพราะงั้นช่วยกรุณาติดตามฟิคเรื่องนี้ไปจนตอนสุดท้ายด้วยนะเคอะ(ไม่ค่อยจะโฆษณาเลยกู)

“อดีตอันโหดร้ายไม่สามารถลบความรักที่มึงมีให้แทฮยองได้หรอกนะ อีกอย่างเรื่องมันก็ผ่านมาตั้งยี่สิบปีแล้ว มึงจะยึดติดอะไรกับมันนักหนา”

จองกุกตวัดสายตาคมเหมือนเหยี่ยวมามองอย่างไม่พอใจ “ลองมาเป็นฆาตรกรเหมือนกูสิ จะได้เข้าใจว่าทำไมกูถึงคิดมากขนาดนี้”

“.............” ไปต่อไม่เป็นเลยกู ฮรุกกก ตอนแรกว่าจะเฉลยคนอ่านเรื่องนี้ทีหลัง แต่ดูเหมือนเจ้าตัวจะบอกความลับด้วยตัวเองซะแล้ว เพราะงั้นเรื่องนี้จีมไม่เกี่ยวนาจา แหะๆ

“มึงเป็นคนมาทำให้เพื่อนกูหลงรัก —พอแทฮยองรักมึง มึงกลับลังเลที่จะพัฒนาความสัมพันธ์ต่อเพียงเพราะอดีตที่มึงไม่ได้ตั้งใจจะทำให้มันเกิดขึ้นเนี่ยนะ” ผมถามอย่างไม่อยากเชื่อหูตัวเอง คือเข้าใจหัวอกชิปเปอร์ที่หงุดหงิดเพราะกัปตันทำตัวงี่เง่ามั้ยครับ ปาร์คจีมินกำลังรู้สึกอย่างนั้น

“ถ้ากูกลับไปเป็นเหมือนเมื่อก่อนอีกล่ะจีมิน มึงคิดว่าแทฮยองจะรู้สึกยังไงที่กูโหดเหี้ยมอำมหิตขนาดนั้น” จองกุกหยิบเปลือกหอยอันใหญ่ที่กองอยู่บนพื้นทรายขึ้นมา ก่อนจะกำมันไว้แน่นจนมันแหลกสลายเป็นเศษผงคามือ —เห็นงี้แล้วก็อดคิดดีไม่ได้ว่าถ้าจองกุกบีบก้นใหญ่ๆของไอ้แท ตูดมันจะไม่แตกเหมือนเปลือกหอยพวกนี้หรอวะ บรึ๋ยยย! นึกแล้วเสียวตูดแทน

“มึงจะซีเรียสกับอนาคตที่ยังมาไม่ถึงทำไมนักหนาวะ นี่ไม่ใช่ฟิคดราม่านะเว้ย” เพราะหลังจากตอนนี้เป็นต้นไปมันจะกลายเป็นฟิคกามทันที..

เชี่ยยยย!! นี่กูหลุดสปอยล์หรอวะ กรี๊ดดด! ไม่เอานะกูไม่อยากโดนไรท์ตัดค่าจ้างง ฮรือออ ㅠㅠ

ผมหันไปมองจองกุกที่ปัดเศษเปลือกหอยในมือไปมาอย่างใจลอย เห้ออ เห็นทีกูต้องทำหน้าที่นางฟ้าย้อมใจอีกแล้วสิ

“นี่ จองกุก —รู้มั้ยว่าทำไมกูถึงชงให้มึงกับแทฮยองได้กันไวๆ”

จองกุกเลิกคิ้วขึ้นข้างนึง “เพราะ?”

“คือจริงๆแล้วกูชิปยุนมินวงบังทันหนักมว้าาก แต่โมเม้นท์แม่งหายากยิ่งกว่าเซลก้าของกุกวี กูก็เลยมาชิปพวกมึงให้ได้กันเองซะเลยเพื่อตอบสนองตัณหาส่วนตัว”

“.............”

“.............”

'พรึ่บ!'

“เห้ยย! กูล้อเล่นน มาฟังก่อนดิวะ!” ผมรีบคว้าแขนจองกุกไว้ก่อนที่มันจะเดินออกไป มันถอนหายใจออกมาอย่างสุดรำคาญ คือกูก็แค่ไม่อยากให้ฟิคมันดูเครียดงายย อย่าโกรธกูเลยน่า ฮรึกกก

“สาเหตุที่กูอยากให้พวกมึงลงเอยกัน มันเป็นเพราะกูเชื่อใจมึงไง —มึงพิสูจน์ให้กูเห็นว่าตลอดหลายปีที่ผ่านมามึงรักไอ้แทจริงๆ รักมากจนกูไม่คิดว่าจะมีใครหน้าไหนบนโลกนี้รักเพื่อนกูได้เท่ามึงอีกแล้ว เพราะงั้นกูเลยไม่สนว่าเบื้องหลังของมึงจะเป็นยังไง กูสนแค่ว่ามึงคือคนเดียวที่กูจะยอมยกแทฮยองให้”

แววตาของจองกุกเริ่มอ่อนลงด้วยความซาบซึ้งอย่างเห็นได้ชัด “จีมิน..”

“เพราะงั้นรีบๆจับไอ้แททำเมียซะที กูกับรีดๆอยากอ่านเอ็นซีจะตายห่าอยู่แล้วโว้ยย!!”

Jungkook's POV

ผมเดินกลับเข้ามาในบ้านพักหลังจากที่เพิ่งคุยกับจีมินไปเมื่อครู่ บรรยากาศในบ้านเงียบสนิทราวกับบ้านผีสิงทั้งๆที่เมียของ(ไอ้)นัมจุนฮยองกับแทฮยองก็อยู่กันทั้งคู่ แต่ทำไมถึงเงียบผิดปกติแบบนี้ด้วยวะ เกิดอะไรขึ้นรึปล่าว? คนหล่อสงสัย

“แทฮยอง อยู่รึปล่าว” ผมเปิดประตูห้องนอนเข้าไปมองหาอีกฝ่าย ก่อนจะถูกคนด้านในกระชากเข้าไปในห้องอย่างไม่ทันตั้งตัว แทฮยองจัดการล็อกประตูให้เรียบร้อยก่อนจะหันมาสบตากันด้วยสายตาที่ผมไม่เคยเห็นมาก่อน..

อีกฝ่ายใส่เสื้อสีขาวของผมที่ตัวใหญ่กว่าคนใส่อยู่มากจนสามารถเห็นลาดไหล่สีนํ้าผึ้งชัดเจน —มันเป็นเรื่องปกติที่แทฮยองจะใส่เสื้อตัวนี้ของผมกับกางเกงขาสั้นเสมอเวลาจะนอน

..แต่สำหรับตอนนี้มันไม่ปกติอีกแล้วเพราะดูเหมือนว่าภายใต้เสื้อตัวใหญ่ที่ยาวมาถึงต้นขานั้น กลับไม่มีกางเกงหรือแม้แต่กางเกงในเลยสักตัว

นี่แทฮยองเอาความกล้ามาจากไหนถึงได้กล้าใส่แค่เสื้อตัวเดียวโดยเปลือยท่อนล่างต่อหน้าผมแบบนี้..

ดูเหมือนว่าแทฮยองคงไม่รู้ตัวเลยว่าตัวเองนั้นเอ็กซ์แตกขนาดไหน แค่แต่งตัวแบบนี้ก็ทำให้จองกุกน้อยตื่นได้ง่ายๆโดยไม่ต้องปลุกแล้ว..

“แท—” แต่ไม่ทันที่จะได้พูดจบ คนตรงหน้าโน้มคอผมลงไปรับจูบอย่างรวดเร็วไม่ให้ได้ทันตั้งตัว ผมเบิกตาโพลงด้วยความตกใจแต่ก็ไม่ได้พลักไสหรือขัดขืนอะไร

..ปล่อยให้ลูกเสือตัวน้อยๆรุกให้พอ แล้วค่อยจับกินทีหลังก็ไม่เสียหายอะไรนี่จริงมั้ย :)

แทฮยองผละออกมาพักหายใจโดยที่ไม่ได้ถอยไปไหนเพียงเสี้ยววินาทีก่อนจะประกบริมฝีปากมาอีกครั้ง ครั้งนี้คนตรงหน้าไม่ลังเลที่จะสอดลิ้นเข้ามาในโพรงปากผมเมื่อความต้องการเริ่มมีมากขึ้น มือเรียวข้างหนึ่งปัดป่ายไปมาบริเวณจองกุกน้อยที่เริ่มตื่นอย่างจงใจจนผมเผลอกัดปากอีกฝ่ายอย่างแรงจนแทฮยองสะดุ้งด้วยความเจ็บ ผมจัดการเลียคราบเลือดบนริมฝีปากบางออกให้หมดอย่างอ่อนโยน ก่อนจะยกมือทั้งสองข้างไปไขว้หลังไว้อย่างชิวๆโดยปล่อยให้คนตรงหน้าได้อ่อยเต็มที่แม้ว่าตอนนี้ผมเองก็เริ่มจะมีอารมณ์แล้วก็ตาม

ถ้าความอดทนกูหมดเมื่อไหร่...เดี๋ยวได้รู้จักคำว่าฟ้าเหลืองแน่แทฮยอง

“..มึงรักกูมั้ย” แทฮยองใช้มือทั้งสองโอบรอบคอผมไว้แน่น ใบหน้าของเราอยู่ใกล้กันจนจมูกทั้งสองปัดผ่านกันไปมา อีกฝ่ายช้อนสายตามองผมด้วยสายตาออดอ้อนเหมือนลูกหมาตัวน้อยๆ

ให้ตายสิ...(ว่าที่)เมียใครวะ แม่งโคตรน่ารักเลยว่ะ

“กูว่าการกระทำของกูก็ชัดเจนพอแล้วนะ”

“ก็กูอยากได้ยินจากปากมึงมากกว่าอ่ะ”

ผมยกยิ้มอย่างเอ็นดูก่อนจะโน้มตัวลงไปจูบริมฝีปากจิ้มลิ้มนั่นเบาๆ แล้วเอ่ยตอบอีกฝ่ายไปอย่างไม่ลังเล

“รักสิ”

“แล้วมึงจะรักคนอื่น..แบบที่รักกูมั้ย”

คำถามไร้เดียงสาจากแทฮยองทำเอาผมต้องกระตุกยิ้มออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ “ทั้งชีวิตกูเป็นของมึงไปหมดแล้ว กูจะเอาเวลาไหนไปรักคนอื่นล่ะ”

“งั้น..” อีกฝ่ายบดเบียดร่างกายเข้ามาอย่างยั่วยวนจนร่างของเราทั้งคู่แนบชิดติดกัน แทฮยองมองมาด้วยสายตาร้อนแรงพลางกัดริมฝีปากล่างไปด้วยจนผมต้องกัดฟันแน่นเพื่อข่มอารมณ์

เย็นไว้นะจองกุกน้อยลูกพ่อ...อย่าเพิ่งตื่นเชียวนะ

“ทำให้กูเป็นของมึงสิจองกุก..”

“.............”

“เพราะตอนนี้...กูอยากเป็นของมึงจะแย่อยู่แล้ว”

TALK 2 :

พี่จินล้างสมองน้องหรอคะ!!? 555555

อ้อๆ เอ็นซีจะมาตอนหน้าแล้วนะคะทุกโคนน!! ><

จะบอกว่าจริงๆแล้วเราจะมาอัพตั้งแต่วันอังคารแล้วค่ะ แต่คอมแฮงค์จนทำให้ที่พิมพ์ไว้หายไปหมดเลย.. เราก็เลยต้องมานั่งแต่งใหม่ค่ะ ㅠㅠ

เลาจะสอบไฟนอลเดือนธันวาแล้ว เพราะงั้นอาจจะมาต่อช้าหน่อยแต่ไม่เกินสองอาทิตย์แน่นอนเน้อ อีกอย่างชีวิตเราเองก็กำลังอยู่ในช่วงที่...ไม่ค่อยจะราบรื่นเท่าไหร่55555

ปล. อย่าคาดหวังกับฉากคัทเราเลยนะคะ ㅠㅠ

ขอบคุณทุกคอมเม้นท์และแท็กสกรีมนะคะ

#กุกกี้น้อยจอมพลัง 

I purple you ค่ะ (・∀・)