Untitled

แด่ตัวฉันในอดีต... เธอยังสามารถเดินต่อไปได้
แด่ตัวฉันนับต่อจากนี้ หากเธอลืมสิ่งสำคัญบางอย่างไป นี่คือคำปรึกษาเดียวที่ฉันสามารถให้เธอได้

 

―――――――――――――――――――――――――――――――――
 

          เราไม่รู้ว่าเราจะเขียนตรงส่วนนี้ยังไงให้น่าสนใจดี เราไม่รู้ด้วยซ้ำว่าควรตั้งชื่อเรื่องนี้ว่าอะไร นี่คือที่มาของชื่อเรื่อง "Untitled" อาจจะเพราะเราพึ่งเริ่มเขียนอะไรจริงๆ จังๆ เป็นครั้งแรก แล้วก็ยังไม่ได้กำหนดอะไรให้มันตายตัวนอกจากเรื่องราวคร่าวๆ ก็เป็นได้ แต่เริ่มแรกที่เราวางแผนจะเขียนเรื่องนี้ แรงบันดาลใจมาจากเพลง

「手紙 ~拝啓 十五の君へ~」
「Tegami ~ haikei jū go no kimi e ~」
「จดหมายแด่เธอผู้มีอายุ 15 ปี」


 

         เพลงนี้เป็นเพลงเกี่ยวกับอะไร ลองไปหาคำแปลกันได้นะ ที่ญี่ปุ่น มีบางโรงเรียนที่มีกิจกรรมให้เขียนจดหมายส่งถึงตัวเองในอีกสิบปีข้างหน้า เราไม่รู้ว่าใครคนอื่นจะเขียนมันว่ายังไง หรืออยากจะบอกอะไรกับตัวเองในอนาคต แต่สำหรับตัวเรา เราอยากจะเขียนเพื่อเตือนถึงบางสิ่งบางอย่างที่สำคัญ บางสิ่งบางอย่างที่กาลเวลาอาจจะพัดมันหายไป บางสิ่งบางอย่างที่เราในตอนนี้ไม่อยากจะให้ตัวเองลืม ไม่ว่าตัวเราในอนาคตจะกำลังเจอปัญหา หรือกำลังมีความสุขอยู่ ซึ่งถ้าเขียนเป็นจดหมาย เราไม่แน่ใจว่าประเทศไทยจะมีบริการส่งจดหมายไปให้ใครทีหลังแบบนั้นรึเปล่า แล้วเราก็เป็นคนที่ห้องรก ถ้าเขียนจดหมายใส่ซอง มันอาจจะหายก็ได้ อีกอย่างนึง เราคิดว่าการให้ใครสักคนนึกบางสิ่งขึ้นมาได้เอง มันมีคุณค่ากว่าการบอกตรงๆ ที่อาจจะทำให้รับรู้ แต่ไม่ได้ซึมซับเข้าไปข้างในก็ได้ เราจึงอยากจะส่งข้อความถึงตัวเองผ่านเรื่องราวเหล่านี้

          ตัวเอกในเรื่องนี้ ทุกคนมีปัญหาเป็นของตัวเอง พวกเขาเจ็บปวด พวกเขาหลงทางในทะเลอันไม่แน่นอนที่เรียกกันว่า 'วัยรุ่น' เพราะพวกเขาผ่านวัยเด็กมาแล้ว พวกเขาจึงไม่สามารถร้องไห้ ไม่สามารถแสดงความอ่อนแอให้เห็นได้ง่ายๆ แต่ถึงอย่างนั้นพวกเขาก็ไม่ได้โตพอที่จะรับมือปัญหาที่พวกเขาเผชิญอยู่ได้ด้วยตัวคนเดียว บางคนคิดว่า พวกเขาถูกทิ้งใหเจ็บปวดอย่างโดดเดี่ยว ในสังคมไม่มีใครสามารถเข้าใจเขาได้ เมื่อเป็นแบบนี้ ปัญหาของเขาจึงค่อยๆ เติบโตและกัดกินจิตใจไปทีละน้อย บางคนเลือกที่จะขังตัวเองอยู่ในห้องคนเดียว บางคนก็เลือกที่จะจบชีวิตของตัวเอง บางคนเลือกการแก้แค้น

          สิ่งที่พวกเขาต้องการคือใครบางคน ใครสักคนที่บอกเขาได้ว่า  'เฮ้ นายไม่ได้เป็นแบบนั้นคนเดียวนะ ฉันก็มีปัญหาเหมือนกัน' ใครสักคนที่พวกเขาสามารถเปิดรอยแผลที่ซ่อนอยู่ของกันและกันให้เห็นได้

          นี่คือธีมหลักของเรื่องซึ่งดูแล้วไม่ได้มีอะไรที่เกี่ยวข้องกับคำว่า 'แฟนตาซี' สักเท่าไหร่ แล้วเราก็ไม่แน่ใจด้วยว่า จะเขียนออกมาได้ดีอย่างที่ดราม่าไว้ข้างบนหรือไม่ เนื้อเรื่องจะแอบออกทะเลมั้ย อันนี้ก็ขอให้คุณผู้อ่านเอาใจช่วยกันด้วย

          ป.ล. สกิลการเขียนของเราไม่ได้ดีเท่าสกิลการดราม่า ดังนั้นหากมีผิดพลาดที่ไหน ติมาได้เลยนะ

          ป.ล.2 สถานที่หลักๆ ในการดำเนินเรื่องไม่มีอยู่จริง สมมติขึ้นมาเองล้วนๆ หากมีบางตอนที่อ้างอิงสถานที่จริงรายละเอียดอาจจะไม่ถูกต้องนัก ต้องขออภัยไว้ล่วงหน้า

          สุดท้ายนี้ขอบคุณทุกๆ คนที่อ่านข้างบนมาแล้วหลงกลอยากติดตาม เราสัญญาว่าจะพยายามเขียนออกมาให้ดีที่สุด และยิ่งไปกว่านั้น เราจะพยายามเต็มที่เพื่อเขียนให้จบและไม่ดองนานจนเกินไป ขอให้เอาใจช่วยกันด้วยนะ

―――――――――――――――――――――――――――――――――

Update!!

- [11/06/2014:21.11] 「Prologue - The Arrival - Rewrite」