Attack on titan | สองเส้นขนานบรรจบพบพาน

อาภรณ์ขาวพิสุทธิ์พริ้วไหวตามการขยับของเรือนร่างโปร่ง กระบี่แสงสีขาวสะบั้นหลังคอของ‘มนุษย์ยักษ์’จนมันล้มลงกับพื้นเหลือเพียงร่างไร้การขยับเขยื้อนระเหยเป็นไอร้อนให้ยลชม

" มิเป็นอันใดแล้ว มิต้องกลัว.. "

มือที่สากจากการจับกระบี่ตามกาลเวลาวางลงบนแผงคอของอาชาไนยสีอ่อน ‘เจ้าของของมัน’วายชีพจากมนุษย์ยักษ์ไปเมื่อไม่นานนี้ และบุรุษร่างโปร่งนึกเสียใจนักที่ไปช่วยไม่ทันการ

อาชาไนยสีอ่อนถูกพามายังถ้ำที่ถูกค้นพบโดยร่างโปร่งได้ไม่นาน ลึกเข้าไปภายในล้วนเป็นทางตันทั้งสิ้นทว่าปลอดภัยจากมนุษย์โดยสิ้นเชิง

เมื่อเข้ามาถึง จะสังเกตได้ว่าที่นี่หาได้มีเพียงร่างโปรงเท่านั้น ภายในถ้ำมีอาชาไนยอีกนับสิบตัวอยู่ภายในนั้น พวกมันบางตัวเคยบาดเจ็บและถูกรักษาไปแล้ว ส่วนที่เหลือก็ยังแข็งแรงดีอยู่

นับว่าโชคดีมิน้อยที่ในเกวียนมีอาหารสำหรับพวกมันเพียงพอ ‘หลานซือจุย’จึงสามารถปลีกตัวออกไปเอามาให้พวกมันทานยังชีพชั่วคราวได้ และในเมื่อยามนี้นับว่าเป็นว่าอันสมควรแล้วหลานซือจุยจึงคิดที่จะออกเดินทางทันที

หลานซือจุยนำทัพอาชาไนยนับสิบตัวเดินผ่านป่าต้นไม้ยักษ์ไปยังทิศทางที่เห็นมนุษย์คนอื่นมุ่งหน้ากลับไป เกวียนสองอันที่ไม่ถูกทำลายกว้างมากพอที่จะแบก‘ร่างไร้ลมหายใจนับยี่สิบชีวิต’ของมนุษย์ที่เสียสละชีวิตเพื่อพวกพ้องกลับไปด้วยกัน แม้อาภรณ์สีขาวพิสุทธิ์จะเปรอะเปื้อนโลหิตสีชาดก็มิอาจทำให้ความตั้งใจจะพาทุกคนกลับบ้านนั้นหมดไปแม้แต่น้อย

ภายในป่าต้นไม้ยักษ์แห่งนี้แม้จะไม่อุดมสมบูรณ์พอที่มนุษย์จะอาศัยอยู่ แต่ก็ยังมีสายธารเล็กๆพาดผ่านในบางจุดพอจะให้ชำระล้างโลหิตจนอาภรณ์ขาวไร้มลทินได้อยู่

ระหว่างที่หลานซือจุยอาศัยอยู่ที่นี่นานนับสิบวัน เขาศึกษาพฤติกรรมมนุษย์ยักษ์พวกนี้มาบ้าง นับว่าเป็นโชคที่ดีว่าพวกมันไม่เคลื่อนไหวยามราตรี ยามนี้จึงเหมาะสมยิ่งที่จะเคลื่อนพลพาเหล่าอาชาไนยกลับบ้านของพวกมัน

และหลานซือจุยเองอาจจะได้พบผู้คนที่อาศัย‘ในโลกนี้’และได้ข้อมูลที่จะเป็นประโยชน์มากขึ้นกับตนในภายภาคหน้า

.

หลานเยวี่ยน นามรอง ซือจุย

การเดินทางพาเหล่าอาชาไนยทั้งหลายกลับบ้านในครั้งนี้ จะมีทางใดเป็นแสงสว่างให้แก่หลานซือจุยได้กลับไปยัง‘บ้าน’ของตนหรือไม่ ?

โปรดติดตาม

01 ผู้คนในกำแพง ..