•• The Fairy Last Tale ,, Fic SJ ••

ลำดับตอนที่ #5 : •• Chapter 03 // Where am I ?... (( ฉันอยู่ที่ไหนกันนะ ?... )) ••

// Where am I !?... //

 

      ท้องฟ้าปลอดโปร่ง สายลมพัดเย็นสบาย เสียงคลื่นซัดเข้าหาฝั่งเป็นจังหวะช้าๆ นกสีขาวสะอาดเปล่งเสียงร้องกังวาน คล้ายกลับจะขับกล่อมให้คนฟังจมเข้าสู่ห้วงนิทราอย่างรวดเร็ว ต้นไม้ใหญ่แผ่กิ่งก้านออกกว้าง ใบไม้สีเขียวสดของมันช่วยบดบังความร้อนจากแสงแดดได้เป็นอย่างดี

 

   // เฮ้อ!!! มันช่างงดงามอะไรอย่างนี้น๊า ~ ตึกสูงๆเหมือนในกรุงเทพก็ไม่มีให้เห็นเลยซักนิด มีแต่บ้านอิฐสีขาวหลังเล็กๆตั้งเรียงกันเต็มไปหมด ว่าแต่... ที่นี่มันคือที่ไหนว่ะเนี่ย !! ! !!? โฮก ก กก กก ก!!! //

 

      พระเจ้าขา !!! !! ไม่สงสารผู้หญิงตัวผอมๆอย่าง’กอไผ่’บ้างรึไง!?~ ทำไมถึงส่งให้หนูมาอยู่ในที่แปลกๆยังงี้ล่ะค๊า !!! T^T ฮือๆ ข้าวกลางวันก็ยังไม่ได้กิน แล้วไหนตอนเย็นยังจะมีซ้อมเต้นอีก กรี๊ด ดดด ดด !! ซวยอะไรกันว่ะเนี่ย!? เอาว่ะ!! กองทัพต้องเดินด้วยท้อง หิวข้าวแล้ว... ก็ต้องไปหาข้าวกิน ถูกมั๊ย!?~ หมู่บ้านข้างหน้าคงจะมีคนใจดีอยู่บ้างแหละน่า!! ลองไปถามดูซักหน่อยก็ไม่เสียหายนี่เน๊อะ!?

 

      ว้าว !! สวยจังเลย... คิดว่ามองจากไกลๆก็สวยแล้วน๊า!?~ แต่พอเข้ามาดูใกล้ๆยิ่งสวยกว่าเดิมอีก บ้านอิฐสีขาวหนึ่งชั้นบ้าง สองชั้นบ้าง ตั้งเรียงกันอย่างเป็นระเบียบ กลิ่นหอมของดอกไม้ลอยตามลมมาเตะจมูกอยู่บ่อยๆ เจ้าของร้านรวงสองข้างทางส่งยิ้มมาให้อย่างเป็นมิตร ผู้คนที่เดินจับจ่ายซื้อของต่างทักทายกันด้วยคำพูดที่ไพเราะน่าฟัง โอ้!!! อะไรมันจะต่างกับกรุงเทพได้มากมายขนาดนี้!!! ^^

 

   “ ป้าคะ... ที่นี่คือที่ไหนหรอคะ!? ” ฉันลองถามป้าท่าทางใจดีคนนึงดู เค้าจะหาว่ากอไผ่บ้ารึเปล่าเนี่ย!?

 

   “ ที่นี่ก็คือ... เมืองซีเทิร์น เมืองที่มีชื่อเสียงจากการเป็นสถานที่ท่องเที่ยวที่งดงามที่สุดใน แฟรี่เทลล์ แห่งนี้ล่ะจ๊ะ... คุณหนูเองก็คงเป็นนักเดินทางที่ตั้งใจจะมาเที่ยวที่นี่เหมือนกันใช่มั๊ย!? มีที่พักรึยัง!? ถ้ายังไม่มีจะพักที่โรงแรมของป้าก็ได้นะ ” คุณป้าแสนใจดีบรรจงตอบมาซะยืดยาว อ๋อ !! ที่แท้ฉันก็หลุดมาอยู่ใน แฟรี่เทลล์อะไรนั่นสินะ !! T^T เอาว่ะ !!! ลองอยู่มันซักตั้ง... แล้วค่อยหาทางกลับบ้านแล้วกัน ว่าแต่... เมื่อกี้คุณป้าบอกว่าโรงแรมหรอ!? ไปสิๆหิวข้าวจะแย่อยู่แล้ว

 

   “ หนูยังไม่มีที่พักเลยค่ะ!! โรงแรมของคุณป้าอยู่อีกไกลรึเปล่าคะ!? ”

 

   “ คุณหนูเห็นบ้านที่มีหลังคาสีฟ้าตรงนั้นรึเปล่าจ๊ะ!?~ นั่นแหละโรงแรมของป้า ” คุณป้าเจ้าของโรงแรมชี้นิ้วไปที่บ้านสีขาวสะอาดที่มีขนาดใหญ่มากหลังหนึ่ง ตรงหน้าร้านมีผู้คนเดินเข้าออกกันไม่ขาดสาย บริเวณชั้นหนึ่งของโรงแรมถูกตกแต่งด้วยกระจกใสที่กัดเป็นลวดลายเอาไว้อย่างสวยงาม ประกอบกับสวนดอกไม้ที่คอยส่งกลิ่นหอมดึงดูดใจ ทำให้ที่แห่งนี้มีเสน่ห์อย่างน่าประหลาด

 

   “ ชอบมั๊ยคะ!? นี่ฝีมือลูกชายป้าเป็นคนออกแบบเลยน๊า!? ”

 

   “ ชอบค่ะ ^^ มันสวยมากๆเลย ”

 

   “ งั้นตามป้ามาเลยจ๊ะ... นี่ก็ได้เวลาอาหารเย็นอยู่พอดี ”

 

   “ ค๊า !! ! ! ” โฮะ ๆ ๆๆ อะไรมันจะโชคดีขนาดนี้น๊า !?~ อยู่ๆก็เจอคนใจดีพาไปกินข้าว ก๊าก ๆๆๆ เอ๊ะ !!!* แต่ว่า... ฉันไม่มีตังค์นี่ ! ! ! ! !!!! กรี๊ด ดดดดด T^T แง้ ๆๆ ทำไงดีเนี่ย!? พระเจ้าใจร้าย แกล้งกอไผ่อีกแล้ว ฮือ ๆๆๆ

 

   “ คุณป้าขา....... คือว่า.... หนู......หนูไม่มีเงินเลยน่ะค่ะ (v_v) ”

 

   “ เอ๋ !? ไม่มีเลยหรอคะ !? เอ่อ... เอางี้แล้วกันนะจ๊ะ ป้าจะให้คุณหนูมาช่วยป้าทำงานดีมั๊ยคะ!?~ หน้าตาคุณหนูก็น่ารักอยู่แล้ว ช่วยป้ารับแขกหน่อยแล้วกันนะลูก ” ห๊า !? อะไรนะ O_o รับแขก !!!! ม่าย ย ย ย ย ยย ย * กอไผ่ยังเวอร์จิ้นนะคะ ไม่รับแขกอะไรทั้งน้านน น น นน !! โฮก กกก !! ฮือๆๆ ๆ พ่อจ๋า แม่จ๋า ช่วยกอไผ่ด้วย !!!

 

   “ อะไรกันคะ!? รับแขกอะไร !? หนูไม่เอานะ ”

 

   “ ก็ไปช่วยป้าต้อนรับแขกไงคะ... หรือว่าคุณหนูไม่อยากทำ!? ” เอ๋ !?~ แค่ไปเป็นพนักงานต้อนรับเนี่ยนะ !? อ๊า ย ย ยย !! หน้าแตกดัง โพละ !! เลยช้า น น! !

 

   “ เปล่าค่ะ !! หนูทำได้ ตกลงค่ะคุณป้า หนูจะไปช่วยคุณป้าทำงานเอง ”

 

   “ จ้าๆ งั้นคุณหนูตามป้ามาได้เลยค่ะ ^_^ ” คุณป้าใจดียิ้มหวานให้ฉันทีนึง แล้วเดินนำหน้าไปอย่างรวดเร็ว เฮ้อ !! กอไผ่นะกอไผ่ แกจะมีชีวิตรอดไปได้อีกกี่วันเนี่ย !?

 

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

 

จ๊ะเอ๋ !!! เพื่อนๆ รู้จัก 'ตัวเล็ก' มั๊ยคะ !? ตัวเล็กเป็นผู้หญิงคนนึง ที่มีงานอดิเรกเป็นการอ่านหนังสือ แล้วก็คิดสูตรขนมใหม่ๆยังไงล่ะคะ >,< หื้ม!? อยากรู้จักตัวเล็กให้มากกว่านี้หรอคะ !?~ เอ่อ... ตัวเล็กเป็นลูกของพ่อ กับแม่ ที่เป็นเจ้าของร้านหนังสือเล็กๆแถวปิ่นเกล้าน่ะค่ะ ถ้าเพื่อนๆอยากเจอก็ไปหาตัวเล็กได้น๊า คริคริ ยังมีอะไรอีกน๊า ~ อ๋อ!! ตัวเล็กเรียนอยู่คณะนิเทศศาสตร์ค๊า !! ~ สนุกมากๆเลยแหละ อ๊ะๆๆๆ ตัวเล็กมีเรื่องประหลาดจะเล่าให้เพื่อนๆฟังด้วยล่ะ เรื่องมันก็เริ่มมาจากที่.... ตัวเล็กเดินออกไปที่หน้าปากซอยเพื่อจะไปซื้อไข่มาทำเค้กอีกอัน (( แหะๆ ก็เค้าทำอันที่แล้วเสียนิ่ ก็เลยต้องออกมาซื้อไข่มาเพิ่ม )) แต่จู่ๆตัวเล็กก็เห็นแสงสีขาวๆ สว๊าง สว่าง O_O แล้วหลังจากนั้น~ เป็นไงต่อรู้มั๊ยคะ !? เพื่อน ๆคงจะไม่รู้หรอกเน๊อะ !? ก็ตัวเล็กยังไม่ทันได้เล่าเลยนิ่ หุหุหุ (( โป๊ก !! โอ๊ย!!*~ ใครโยนขวดพริกไทยมาใส่หัวเค้าเนี่ย T^T แง้ๆ เจ๊บน๊า !!! )) หลังจากนั้น... ตัวเล็กก็มาโผล่บนเตียงไม้เล็กๆ ที่บ้านของใครก็ไม่รู้แหละ แต่ว่าจู่ๆ ก็มีคุณลุง กับคุณป้าท่าทางใจดีมาเรียกตัวเล็กว่า ลูก !!! O_O เง้อ ~ ตอนแรกตัวเล็กก็งงไปนานเลยน๊า! !~ แถมยังแหกปากร้องไห้ออกมาอีก ไอ๊หยา !! ! น่าเกลียดจริงๆ ผู้หญิงอะไรเนี่ย !? คุณลุง คุณป้าก็ตกใจกันยกใหญ่ เข้ามาจับมือตัวเล็ก แล้วก็ถามว่า...

 

   “ ตัวเล็ก...เป็นอะไรลูก!? ร้องไห้ทำไม!? ”

 

   “ ใครแกล้งลูกอีกรึเปล่า!? บอกพ่อมาซิ! ”

 

แค่นั้นแหละค่ะ... ตัวเล็กก็เลยหยุดร้องไห้ ก็คิดดูสิคะ!? อยู่ดีๆก็มีคนมาเป็นห่วง เป็นใยเราขนาดนี้ จะให้ร้องไห้ต่อมันก็หน้าเกลียดใช่ม๊า !?~ จากนั้นพ่อ กับแม่ (( คู่ใหม่ )) ก็พาตัวเล็กลงไปชั้นล่าง โอ้โห !!! ที่นี่มันร้านหนังสือนี่นา >,< เย้ๆ ๆๆ ดีใจสุดๆไปเล๊ย ย ยย ย !! แต่เอ๊ะ !!?~ ตัวเล็กเห็นอะไรบางอย่างที่น่าสนใจสุดๆอยู่ข้างบ้านนี่เองค่ะ อู้ว์ !! !! ~ คฤหาสน์นี่ !!! สวยมากๆเลย อย่างกับอยู่ในนิทานแน่ะ (( เอ๋!? หรือว่าที่นี่มันจะเป็นโลกนิทานนะ?! )) ไหนๆๆ ขอปีนรั้วดูซะหน่อยเหอะ... เจ้าของบ้านจะสวยขนาดไหนน๊า!?

 

   “ คุณชายขอรับ...ท่านหญิงเดลน่าสั่งให้คุณชายไปรับท่านผู้หญิงเพนน์ พร้อมกับธิดามาร่วมรับประทานอาหารค่ำที่คฤหาสน์ในคืนนี้ด้วยนะขอรับ ” เสียงใครหว่า!? เอ๊ะ!! ตัวเล็กเห็นคุณลุงคนนึงค่ะ ดูท่าคงจะเป็นคุณพ่อบ้านล่ะมั้ง!? อีกคนเป็นผู้ชายตัวสูง ผมสีดำสนิท ผิวก็ข๊าว ขาว แก้มงี้ชมพูเชียว เฮ้อ!~ ยอมรับเลยว่า ผู้ชายคนนี้สวยกว่าผู้หญิงแท้ๆอย่างตัวเล็กอีกนะคะ T^T ฮือ ๆ แต่เอ๊...ทำไมเค้าถึงทำหน้าเซ็งๆ เบื่อๆ แบบนั้นน๊า !?~ ไม่เข้ากับหน้าตาเล๊ย!! ไม่ได้การละ ตัวเล็กจะต้องทำให้คุณชายคนนั้นยิ้มให้ได้ !! ! คอยดูเถอะ ! !! !!! (( ฟึ่บ !! ตัวเล็กไฟลุกซะแล้วล่ะค่ะ ^^ ))

 

 ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

 

   “ อาจารย์คะ?! จะให้ข้ามาคอยจับตาดูพวกนางทำไม !? ” เสียงหวานใสของเจ้าของดวงตาสีฮาเซลเอ่ยขึ้นเบาๆ ทั้งที่รู้ว่าผู้เป็นอาจารย์คงไม่มีทางตอบกลับมาแน่ๆ

 

   // เฮ้อ!!~ อาจารย์นะอาจารย์... ข้าไม่เห็นเข้าใจเลย ว่าการที่ท่านไปนำพวกนางมาจากมิติอื่นนั้นมันจะมีเหตุผลอะไรเกี่ยวข้องกับความรักที่ข้าสงสัยกัน!?~ //

 

   “ แล้วเจ้าจะรู้เอง... อีกไม่นานหรอกแอเรียล ” ร่างท้วมของพ่อมดปรากฏกายอย่างฉับพลันตรงหน้าของแอเรียล

 

   “ อาจารย์ !!!! ” หญิงสาวร้องขึ้นอย่างตกใจ ต่างกับผู้เป็นอาจารย์ที่ยืนหัวเราะอย่างตลก ขบขัน ในการที่ทำให้ลูกศิษย์เพียงคนเดียวตกใจได้

 

   “ ก็ข้าน่ะสิ...ไม่ต้องแปลกใจไป ที่มาวันนี้ก็เพราะข้ามีงานให้เจ้าทำหรอกน่า หึหึหึ ”

 

   “ งาน!? ” แอเรียลทวนคำอย่างนึกสงสัย

 

   // งานของอาจารย์ มันต้องไม่ธรรมดาแน่ๆ ผู้ชายคนนี้จะมาไม้ไหนกันอีกเนี่ย !? //

 

   “ ข้าต้องการให้เจ้าไปหา ‘อานิเดล’ แม่มดแห่งทิศเหนือ บอกนางว่า... แผนการของข้าได้เปิดฉากขึ้นแล้ว อย่าลืมบอกนางอีกด้วยว่า...ขอจงรีบเร่งดำเนินการขั้นต่อไปอย่างรวดเร็วที่สุดด้วยเถิด ” ฟึ่บ !!! สิ้นเสียงสุดท้ายของพ่อมดผู้เป็นอาจารย์ สายลมแรงก็หมุนซัดร่างท้วมให้หายไปอย่างรวดเร็ว ทิ้งไว้เพียงหญิงสาวผมยาวสีน้ำตาล ที่ใบหน้าสวยแสดงอาการเซ็งออกมาอย่างชัดเจนเท่านั้นเอง

 

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

 

‘ ในเวลาที่เรื่องราวทุกอย่างกำลังดำเนินไป

 

โชคชะตาเองก็ยังคงรักษาความลึกลับไว้ได้อย่างงดงาม

 

เฉกเช่นเวลา ที่ยังคงรักษาความเที่ยงตรงไว้ได้เสมอ

 

แม้ในวันเวลาที่ว่างเปล่า เราอาจไม่ต้องการรับรู้ถึงสิ่งใดบนโลก

 

หากแต่เวลา... ก็ยังคงเดินต่อไปเรื่อยๆแท้ๆ ’

 

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

 

‘ And I'm, screaming into the dark

Searching for an answer

Where do I go from here

I, I don't know where I'm headed

Or if this is just a big mistake

But something’s telling me

That falling down is a chance

I'll just have to take ’

 

.

.

.

.

.

.

.

 

 ยูกลับมาแล้วค๊า ! !! >,< กลับมาพร้อมกับบทใหม่ 555+

 

ซึ่งใช้เวลาแต่งนานมาก หุหุหุ ไม่รู้หัวสมองมันตื้อ หรือว่ามุกมันตัน

 

เหอะๆ ติ-ชมกันได้เหมือนเดิมค่ะ ^^

 

ตอนนี้บรรยายได้แค่นี้เอง T^T ไม่รู้จะเห็นภาพกันซักนิดมั๊ยคะ !?

 

ยูเป็นพวกถนัดบทพูดมากกว่า O_O

 

คิดถึงทุกคนเลยน๊า ! !

 

หมายเหตุ*** ยูขอตัดบทนางเอกลีทึกออกน๊า !! T^T

 

เนื่องจากยูแต่งไม่ไหว... แล้วเจ้าของบทก็ยังไม่ได้มารายงานตัวด้วย

 

ขอโทษจริงๆ นะค๊า !! ! ขอโทษที่ยูไร้ความสามารถค่ะ T^T ฮือๆ ๆๆ

 

แล้วพบกันใหม่เมื่อทุกคนเรียกร้องจ้า !!! 555+ 




t em