•• The Fairy Last Tale ,, Fic SJ ••

ลำดับตอนที่ #6 : •• Chapter 04 // Kidnaper... (( โจรลักพาตัว... )) •• Upz!!*

// Kidnaper... //

 

   “ ทหาร !!! ! ช่วยด้วย... ช่วยองค์หญิงด้วย !!!! ” เสียงหวานที่แสดงอาการตื่นตระหนกตะโกนเรียกเหล่าทหารองค์รักษ์ให้ออกติดตาม เหล่าคนร้ายที่บุกเข้ามายังปราสาทแล้วกระทำการลักพาตัวองค์หญิงของพวกนางไป

 

   “ พวกมันไปทางไหน!? ” นายทหารระดับสูงวิ่งเข้ามาสอบถามนางกำนัลที่กำลังวิ่งวุ่นวายอยู่ท่ามกลางสถานการณ์ที่ชุลมุนถึงขีดสุด

 

   “ พวกมัน.... พวกมันพาองค์หญิงหนีไปทางปีกตะวันตก ” นางกำนัลสาวเองก็ได้แต่ตอบข้อมูลที่พอจะรู้ไปเพียงเล็กน้อย แล้วออกวิ่งไปรวมกันกับเพื่อนของเธอ

 

   “ เซตส์ เจ้าจงรีบตามพวกมันไป !!! ข้าจะไปอารักขาองค์ราชา ราชินี ” นายทหารหนุ่มหันไปบอกเซตส์ ผู้ชายผิวขาว ผมสีทองสว่างซอยระต้นคอ ที่วิ่งตามตนเองมาติดๆ

 

   “ เอวา... ข้าไม่รู้ !! ข้าไม่มั่นใจ... แต่...แต่ ” เมื่อคนพูดเงียบไปซะดื้อๆ เอวาจึงตีสีหน้าสงสัย

 

   “ แต่อะไร!? ”

 

   “ แต่... ข้าเห็นสัญลักษณ์รูปตัว H สีดำที่ข้อมือของพวกมัน !!! ” จบประโยคจากปากเพื่อนซี้ เอวาได้แต่ถอนหายใจอย่างสับสน

 

   “ งั้นนี่ก็ไม่ใช่เรื่องธรรมดาซะแล้วล่ะ... ข้าจะไปทูลองค์ราชาเอง เจ้ารีบออกเดินทางติดตามองค์หญิงไปโดยเร็วที่สุดเถอะ!! หากมีอะไรผิดปกติ... ข้าจะให้ม้าเร็วไปแจ้งข่าว ” ชายหนุ่มผมสีทองพยักหน้ารับนิดๆ แล้วรีบสาวเท้าเดินออกไปทางทิศตะวันตกของปราสาทพร้อมกองกำลังทหารอีกหนึ่งหน่วยออกเดินทางไปอย่างรวดเร็ว

 

   “ โอ้ !! สวรรค์... ท่านปรารถนาสงครามงั้นหรือ!? ” เสียงทุ้มของเอวาเอ่ยขึ้นเบาๆ ก่อนที่นายทหารหนุ่มจะรีบมุ่งหน้าไปสู่ห้องบรรทมของผู้เป็นกษัตริย์ทันที

 

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

 

   “ ไอ้พวกบ้า !! ปล่อยฉันนะ !! กรี๊ ดดดด ด ๆๆ ๆ !! ~ ฉันบอกให้ปล่อยไง!! ” เสียงหวานที่แปรสภาพกลายเป็นกรีดร้อง ทำให้ผู้ที่ลักพาตัวเธอมาถึงกับเบ้ปากด้วยความทรมาน

 

   “ โอ๊ย !! ข้าจะทนไม่ได้อยู่แล้วนะ...‘ดิออน’หาอะไรอุดปากนังองค์หญิงนกหวีดนี่ทีซิ !! ~ ” ชายหนุ่มเจ้าของดวงตาสีเงิน และใบหน้าหล่อเหลาระดับซุปเปอร์สตาร์ ร้องบอกผู้ร่วมขบวนการลักพาตัวอีกคนที่มีสีหน้าเหยเกไม่ต่างไปจากตน

 

   “ เออ !! ข้าเองก็ทนไม่ได้แล้วเหมือนกัน เอ้า !!... อ้าปากซะสิ ” ดิออน ชายหนุ่มร่างสูงโปร่ง ผู้มีดวงตาสีทองแวววาว ออกแรงยัดผ้าเช็ดหน้าใส่ปากขององค์หญิงที่อยู่บนบ่าของตนเอง โดยที่เจ้าตัวก็มีสีหน้าลำบากใจไม่ต่างกัน

 

   “ อี่!! !! ไอ้ อ้า ... แอ๊ ! ! ! ~ อ่อย อ้า น น นน น !! ” หญิงสาวร่างบางบนบ่าของดิออนยังคงพยายามดิ้นรนจนสุดแรง แต่ 2 หนุ่มที่บัดนี้กำลังเดินยิ้มหน้าระรื่น ได้แต่พากันผิวปากอย่างไม่รู้ร้อนรู้หนาวใดๆ

 

   “ ฮ่า ๆ เธอพูดอะไรน่ะ!? เฮ้ !! ดิออนนายฟังยัยนี่รู้เรื่องมั๊ย!? ” ชายหนุ่มผู้มีดวงตาสีเงินสว่างแลบลิ้นใส่ผู้ถูกลักพาตัวอย่างอารมณ์ดี

 

   “ ซิลเวอร์... นายก็เลิกหาเรื่องเธอได้แล้ว เดี๋ยวเกิดอาละวาดขึ้นมา ไหล่ข้าไม่พังหมดหรอ ห๊ะ! !?~ ”

 

   “ โธ่... ดิออน เจ้าเองก็อย่ามาทำใจอ่อนไปหน่อยเลยหน่า~ เห็นผู้หญิงสวยๆเป็นไม่ได้ เปลี่ยนจากหมาป่า มาเป็นหมาบ้านไปซะทุกทีเลย ” ซิลเวอร์เอ่ยเบาๆ อย่างระอาใจ ก็คิดเอาเองเถอะ... แต่ไหนแต่ไรมา ไอ้เจ้าดิออนมันก็ยอมให้กับผู้หญิงสวยๆทุกคน จนต้องช้ำใจครั้งแล้วครั้งเล่าไปซะทุกที เฮ้อ ! ! ความจริงแล้วเพื่อนตัวสูงข้างๆเขา ก็หน้าตาดีซะจนติดอยู่ในอันดับต้นๆของเหล่าหนุ่มหล่อในดินแดนปีศาจมาซะทุกครั้งที่มีการจัดอันดับ แต่เพราะความใจดีเกิดเหตุของมัน สาวๆก็เลยพากันหนีออกไปจากชีวิตหมดน่ะสิ !! !

 

   “ เฮ้ยๆ ๆ นี่... เธออย่างร้องไห้สิ!! ” เสียงนุ่มของดิออนเรียกความสนใจของซิลเวอร์ให้หันไปมองหญิงสาวบนบ่าของเพื่อน ที่บัดนี้ดวงตาสีน้ำตาลคู่สวยมีน้ำตาเอ่อล้นจนดูน่าสงสาร

 

   “ นายทำอะไรยัยนี่น่ะดิออน!? ” ซิลเวอร์หันไปถามเพื่อนสนิทที่มีท่าทีทำอะไรไม่ถูก จนได้แต่ยกมือขึ้นไปลูบหัวขององค์หญิงเบาๆอย่างนุ่มนวล

 

   // เหวย ๆ ๆ .... นี่ไอ้เจ้าดิออนคงไม่ได้หลงเสน่ห์ยัยนี่เข้าไปแล้วหรอกนะ !? //

 

   “ ก็ได้ๆ ข้าจะเอาผ้าเช็ดหน้าออก... แต่เจ้าต้องสัญญานะว่าจะไม่กรี๊ดใส่หูพวกข้าอีก ” ดิออนถามคนตัวเบาที่ร้องไห้อยู่บนบ่าของเขาอย่างอ่อนใจ

 

   “ ฮึก... ฮือๆ ๆ ” หญิงสาวยังคงส่งเสียงสะอื้น แต่ก็ไม่วายพยักหน้ารับเบาๆ

 

   “ งั้นตกลงนะ...ถ้าเจ้ายังไม่เลิกส่งเสียงดังอีก ข้าจะไม่ใจอ่อนแล้วนะ ” ชายหนุ่มเจ้าของตาสีทองส่งยิ้มบางๆให้หญิงสาวทีนึง ก่อนที่จะรีบตีสีหน้ากลับเป็นปกติ เมื่อเพื่อนสนิทของตนเหลือบตามามองอย่างจับผิด

 

   “ เฮ้ๆ ให้มันน้อยๆหน่อยเถอะนะดิออน ข้าขี้เกียจมานั่งกินเหล้าย้อมใจเป็นเพื่อนเจ้าแล้วนะ ” ซิลเวอร์ส่ายหน้าอย่างเอือมระอาก่อนเดินนำหน้าออกไปเพื่อตรวจสอบเส้นทาง

 

   “ รู้แล้วล่ะน่า ” ดิออนพึมพำเบาๆในลำคอ แต่ดวงตาสีทองของเขากลับเป็นประกายวาววับขึ้นมาอย่างไม่รู้สึกตัว

 

   “ นี่ๆ นายน่ะ...ชื่อดิออนใช่มั๊ย!? ” คนตาสีน้ำตาลอ่อนที่บัดนี้สามารถพูดได้แล้ว เอียงคอกลับมาถามชายหนุ่มร่างสูงด้วยเสียงเจื้อยแจ้ว ทำเอาคนฟังหน้าขึ้นสีไปซะอย่างงั้น

 

   “ อะ... อืม ”

 

   “ ฉันชื่อ... โวยวายนะ >,< พูดได้มั๊ย!? โวยวาย ” คนตัวเล็กกว่าแนะนำตัวเองพร้อมรอยยิ้มสดใส เล่นเอาดิออนมือไม้อ่อนในทันที

 

   “ ......... ”

 

   “ เอ้า !? ทำไมไม่พูดล่ะ!? ดิออน.... นายเรียกชื่อฉันได้มั๊ย!? ”

 

   “ ดะ... ดะ... ได้สิ ” ดิออนตอบเสียงแผ่ว เมื่อรับรู้ถึงลมหายใจหอมๆของหญิงสาวอยู่ข้างหูของตน

 

   “ ได้สินะ... งั้นลองเรียกดูซิ!? ” โวยวายส่งยิ้มหวานให้กับดิออนอีกระลอก แล้วทำตาโตรอฟังชายหนุ่มอย่างตั้งใจ

 

   “ วะ... วะ... โวยวาย ” ฉ่า !!! ~ สิ้นเสียงนุ่มของดิออน คนพูดก็หน้าแดงอย่างหยุดไม่อยู่ ในขณะที่คนฟังได้แต่หัวเราะคิกคักอยู่บนบ่าของเขาอย่างถูกใจ ร้อนถึงเพื่อนซี้อย่างซิลเวอร์ต้องเข้ามาช่วยเตือนสติเข้าให้ ด้วยการตีหลังดิออนไปหนึ่งทีเต็มๆ

 

   “ ไอ้เจ้าซื่อเอ้ย... เกิดอะไรขึ้นมาข้าไม่สนด้วยนะเว้ย !!~ รีบๆออกเดินทางซะทีเถอะ อีกไม่กี่ชั่วโมงก็จะได้เวลาที่นัดไว้กับท่านเฮเลเวียสแล้ว ” ชายหนุ่มผมสีเทาอย่างซิลเวอร์ออกปากเตือนเจ้าของทรงผมซอยสั้นสีส้ม ที่ดูจะทำใจลอยไปหาหญิงสาวแสนสวยบนไหล่อย่างกู่ไม่กลับซะแล้ว

 

   “ ข้ารู้แล้ว ” เสียงนุ่มรับคำเบาๆ ก่อนจะเร่งความเร็วของฝีเท้าให้มากขึ้น พร้อมๆกับที่พวกเขาทั้ง 3 คนหายลับไปในความมืด

 

    // หึหึหึ ดิออนผู้แสนจะน่ารัก ยัยโวยวายคนนี้ขอตัวนายมาเป็นพวกล่ะนะ โฮะๆๆ //

 

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

 

ไฟทุกดวงในพระราชวังถูกจุดขึ้น ราวกับต้องการขับไล่ความมืดให้หมดไปจากบริเวณตัวปราสาท เสียงตะโกนกึกก้องเรียกให้ผู้มีตำแหน่งสูงศักดิ์ทุกคนมุ่งหน้าไปยังท้องพระโรงของพระราชวังอย่างเร่งด่วน ท่ามกลางบรรยากาศตึงเครียดของทุกฝ่าย เจ้าชายรัชทายาททั้ง 2 คนเองก็ทำสิ่งใดไม่ได้ นอกจากการตีสีหน้านิ่งสนิทเท่านั้น ต่างกับองค์ราชา และราชินีที่มีสีหน้าเป็นกังวลราวกับจะขาดใจ เมื่อพวกเขาต้องเสียลูกสาวสุดที่รักไปให้กับราชาปีศาจเฮเลเวียส ผู้ซึ่งตกเป็นผู้ต้องหาของคดีอุกฉกรรจ์ในครั้งนี้

 

   “ คาเลียส เซเรอัส... เราอยากให้พวกเจ้าทั้งสองคนตามลูกสาวของเรากลับมาให้ได้ และหากผู้ใดทำภารกิจในครั้งนี้ได้สำเร็จ เราจะยกให้เป็นราชาองค์ถัดไปแห่งแฟรี่เทลล์ ” สิ้นเสียงทุ้มของกษัตริย์ เรียกเสียงฮือฮาจากทุกผู้คนที่อยู่ ณ ท้องพระโรงแห่งนี้ได้อย่างทั่วถึง ไม่เว้นแม้แต่องค์รัชทายาททั้งสองเอง

 

   “ มีใครจะคัดค้านเราหรือไม่!? ”

 

   “ ............... ” ไม่มีเสียงใดๆหลุดออกมาจากปากใครทั้งสิ้น นั่นเป็นตัวเรียกรอยยิ้มจางๆจากพระราชาได้เล็กน้อย ก่อนที่มันจะจางหายไปเกือบจะในทันที

 

   “ งั้นตกลงตามนี้... ข้าอนุญาตให้พวกเจ้าตามหาผู้ช่วยได้เพียง 1 คน และหากต้องการความช่วยเหลือใดๆ ขอให้รีบมาบอกข้าโดยเร็วที่สุด !!! ” สิ้นคำสั่ง เจ้าชายรัชทายาทผู้มีผิวขาวสะอาด ตัดกับเส้นผมสีน้ำเงินเข้ม และดวงตาสีฟ้าอ่อนอย่างคาเลียส และเจ้าชายรัชทายาทลำดับที่สอง ผู้เป็นเจ้าของร่างสูงโปร่งสมส่วน กับทั้งผมสีน้ำตาลเข้มซอยสั้นระต้นคอ เข้ากับดวงตาสีเดียวกันอย่างเซเรอัส ก็ก้าวเดินออกไปยังกึ่งกลางท้องพระโรง ก่อนจะค้อมตัวรับพระบัญชาด้วยคำเดียวกันว่า...

 

   “ เกล้ากระหม่อมขอน้อมรับพระบัญชาพะย่ะค่ะ ”

 

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

 

‘ สายลมพัดเบาพอให้หลงใหล

 

กลิ่นหอมจากตัวนาง... ทำให้ข้าแทบจะหยุดหายใจ

 

เหตุใดจึงหวั่นไหวไปเยี่ยงนี้

 

หรือจะเป็นเพราะความรัก...

 

ที่ทำให้ข้าสูญเสียการควบคุมตนเองได้มากมายถึงเพียงนี้กันแน่!? ’

 

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

 

  .

  .

  .

  .

  .

  .

  .

 

 อัพแล้วตามสัญญาเน๊อะ !? ^^

ขอบคุณทั้งคอมเม้นท์ & โหวต ที่ทุกคนให้กับยูนะคะ

อ่าส์ !! บรรยากาศแห่งรักกำลังเต็มไปทั่วทั้งตอนเลย 555+

 

คงเป็นเพราะดิออนน้อย ๆ แน่ๆ

 

ก็ดันเผลอใจให้หวั่นไหวไปกับยัยโวยวายตัวแสบซะแล้วนี่นา

 

ใครอยากอ่านต่อ... ก็เม้น & โหวตเป็นกำลังใจให้ยูหน่อยนะค๊า !! >,<

 

รักทุกคนเหมือนเดิมค่ะ !! >///<

 K a e ,,, K a e