'หมออบอุ่น'

"หมอน่ะอยู่ของหมอเขาดีๆ ...มึงจะไปกวนตีนหมอเขาทำไมวะ"

"เฮ้ย มึงไม่เข้าใจหรอวะ ถ้าเราชอบใคร เราก็ต้องพยายามเอาใจเขามาใส่ใจเรา ..กูก็ต้องกวนตีนพี่หมอให้มาสนใจกูสิ จะให้กูสนใจเขาอยู่ฝ่ายเดียวมันเป็นไปไม่ได้!มันไม่แฟร์กับไอ้กูคนเน้! อย่างน้อยนะ ถ้าเขาไม่สนใจกูเลยไม่ว่ากูจะทำตัวฉลาดหรือดีกับเขาขนาดไหนแล้วเขายังไม่สนใจกูแบบนี้อีก กูก็ต้องกวนตีนให้เขาสนใจจนปวดประสาทแดกสมองอัจฉริยะอันน่าทึ่งของเขาไปเลย!"

ผมพูดสีหน้าจริงจังขรึมๆนิ่งๆและทำไม้ทำมือให้ดูเป็นตัวอย่างพร้อมกับเสียงเพลงโอเปล่าอลังการประกอบท่าทางในจิตใต้มโนจากนั้้้นก็กำเศษหญ้าที่ตัวเองเผลอเด็ดเล่นเพลินๆขึ้นแล้วโยนให้กระจายลงมาอย่างช้าาๆตรงหน้าของพวกเราทั้งสองคน จนไอ้ต้นนั่งอึ้งแดก..

"ห้ะอะไรวะ งง เออช่างเถอะ กูไปละนะ"

--------------------------------------------------------

"เฮ้ย ไอ้หมอ ได้ข่าวว่ามีเด็กติสท์ ไล่ตามจีบนี่หว่า" 

"หึ ช่างสิพี่ ผมไม่สนใจมันหรอก"

หมอส่งเสียงหัวเราะในลำคอเบาๆพลางใช้สายตามองจดจ่อจ้องไปที่เด็กผู้ชายผิวขาวผมสีดำธรรมชาติสั้นๆที่กำลังทำอะไรพิเรนท์ๆวิ่งไล่ตามจับจิ้งเหลน...แถวๆรั้วจนคนแถวๆนั้นเริ่มมองอย่างระแวงๆ.. พอมันหนีหายไป เด็กคนนั้นก็อุทาน'เชี่ย หายไปไหนแล้ววะอีจิ้งหลาน!' 

หมอขมวดคิ้วหนักกว่าเดิมเมื่อเห็นแบบนั้น 

มันเรียกว่าจิ้งเหลนไม่ใช่หรอวะ?

"ฮ่าๆน้องเขาฮาดีนะมึง ไล่จับจิ้งเหลนเป็นอาชีพด้วย ไม่สนหรอจ๊ะพ่อหนุ่ม"

หมอรีบส่ายหน้าค้านทันที 

"ไม่อ่ะ คืนชอบคงได้ปันยาอ่อนไปตามมันด้วยแน่ๆอ่ะพี่"

นิสัยเป็นเด็กๆแบบมันไม่เหมาะกับคนเข้มงวดจริงจังจู้จี้อย่างผมหรอก..

 

และผมก็ไม่อยากจะสนกับคนแบบนั้นด้วยแน่ๆไม่อย่างนั้นหมออย่างผมได้ประสาทแดกกันหมดพอดี