ลิขิตรักแวมไพร์

ตำนานกล่าวว่าแวมไพร์เป็นผีดิบชนิดหนึ่ง รูปร่างหน้าตาคล้ายมนุษย์ทุกประการมีเคี้ยวที่แหลมคม ปรากฏกายในเฉพาะเวลากลางคืน มีชีวิตเป็นอมตะได้โดยอาศัยการดื่มเลือดจากมนุษย์ หากแวมไพร์ตนไหนไม่ดื่มเลือดก็จะมีร่างกายที่อ่อนแอไม่ต่างจากซากศพ

สามารถแปรงกายได้หลายรูปแบบและมีพละกำลังมากเท่ากับช้างทั้งโขลง แต่บางตนก็มีพลังที่น้อยลงมา แวมไพร์มีหลายชนชั้นตั้งแต่ระดับA จนถึง E 

ระดับA คือแวมไพร์สายเลือดบริสุทธ์

ระดับB คือแวมไพร์ผู้ดี 

ระดับC คือแวมไพร์ทั่วไป

ระดับD แวมไพร์ที่เคยเป็นมนุษย์แต่ถูกระดับAกัด

ระดับE คือแวมไพร์ที่ควบคุมตัวเองไม่ได้กัดคอผู้อื่นเพื่อดูดเลือดอย่าบ้าคลั่ง

หากต้องการจะฆ่าแวมไพร์ต้องใช้ลิ่มแทงทะลุหัวใจ การเผาหรือการตัดหัว

ของป้องกันที่แวมไพร์กลัว ไม้กางเขน กระเทียม และน้ำมนต์

วัยรุ่นชายกลุ่มถึงที่กำลังพูดคุยเกี่ยวตำนานของแวมไพร์ในร้านกาแฟแห่งหนึ่งที่หนึ่งในนั้นเป็นเจ้าของร้าน ทั้งสี่คนต่างพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน

"โห..ฟังแล้วก็น่ากลัวเหมือนกันนะเนี่ย" คชาเอ่ยขึ้นหลังจากที่ได้ฟัง

"แล้วพวกมึงคิดว่าแวมไพร์มีจริงหรือแค่ตำนานวะ" แพทริคคนเล่าเรื่องเอ่ยถาม

เพื่อนๆที่เหลือจึงบอกว่ามันเป็นแค่ตำนาน เพราะไม่มีใครเคยเห็นแวมไพร์ เป็นแค่เรื่องเล่าที่คนแต่งกันขึ้นมา ชายคนหนึ่งที่ใส่เสื้อฮูทสีดำกำลังแนบสายตามองพวกเขาอย่างสนใจ โดยที่พวกเขาก็ไม่รู้สึกตัวเลยแม้แต่น้อย

แพรทิคที่เป็นคนเล่าเรื่องก็รู้สึกเซ็งที่เพื่อนๆคิดว่ามันเป็นแค่เรื่องเล่า เมื่อเพื่อนๆเห็นสีหน้าจึงได้หยอกล้อเขา 

"เออๆ..แพทริคบ้านกูเหมือนจะมีทายาทแวมไพร์อยู่ว่ะ"

"จริงเหรอ? หน้าตาเป็นไงอ่า"

"ก็..บินอยู่ในบ้านกูเต็มเลยดูดเลือดจนกูจะหมดตัวอยู่ละ"

"ไอ้คชาที่มึงพูดถึงนั่นมันยุง!"

"เออว่ะฮ่าๆ"

แพทริคถึงกับหลุดขำออกมาเรื่องที่เขานำมาเล่าก็แค่คลายเครียดกับเพื่อนๆเท่านั้นในใจเขาแล้วก็ไม่ต่างอะไรจากเพื่อนๆ ที่คิดว่ามันเป็นแค่ตำนาน แต่เขาเป็นคนที่ชอบ ตามหาเกี่ยวกับตำนานค้นหาว่ามันมีจริงหรือไม่อยู่เสมอ 

กลางดึกคืนนั้นเเพทริคได้เดินกลับบ้านคนเดียวในซอยเปลี่ยวแห่งหนึ่ง ลมหนาวที่พัดผ่านมาทำให้เขารู้สึกเย็นยะเยือกไปทั่วทั้งตัว เขาถือหนังสือเล่มนั้นไว้แน่นก่อนจะรีบเดินอย่างรวดเร็ว

ทันใดนั้นเขาได้เจอกับเงาตะคุ่มๆที่อยู่ตรงหน้า แพทริคตกใจมากจึงวิ่งถอยหลังกลับออกไป แต่ทว่าเงาดำนั้นกับมาโผล่อยู่ตรงหน้าเขาอีกครั้ง ใบหน้าที่เห็นชัดเจนมีเคี้ยวแหลมคม สีผิวซีดเผือกดวงตาสีแดง

"แวมไพร์! แวมไพร์!"

แพทริคตะโกนออกมาด้วยความกลัวก่อนที่เขาจะถูกบีบคอไว้และถูกแวมไพร์ดูดเลือดจนหมดสติ

เฮือก*-*