Fic บารามอส : จะเกิดอะไรขึ้นถ้าเฟรินมีพี่ ภาค 2 ป่วนนรก[แตก]

ลำดับตอนที่ #40 : ตอนที่ 33 : เส้นแบ่งแห่งฐานันดร

เหอๆๆๆๆ

จากที่อ่านมา มีคนทายถูกแล้วครับ!!!

คนที่ตอบถูกหมดเลยคือท่าน Hayase Reenna ครับผม

ที่ใกล้เคียงคำตอบที่ถูกต้องที่สุดคือท่าน noname- - ครับ ผิด 4 ตัว

รองลงมาคือท่าน forera ผิด 5 ตัวนะครับ

เอาล่ะ มาต่อกับตอนนี้กันดีกว่าเนาะ

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

ตอนที่ 33 : เส้นแบ่งแห่งฐานันดร

 

แกร๊ก

“กลับมาแล้วค่ะ”วิเวียนตะโกน

“อ้าว กลับมาแล้วเหรอวิเวียน”เฟรเซียยิ้ม

“ค่ะ ท่านเฟรเซีย”วิเวียนยิ้มตอบ อย่างที่โรเวนไม่ได้เห็นมานาน เพราะมันเป็นรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความสุขที่แท้จริง

“ไง ซื้อของมาครบมั๊ย?”เฟรเซียคว้าลิสต์รายการไปเช็คของทีละอย่างๆ

“ไม่ครบก็แย่ล่ะ เฟรเซีย”โรเวนถอนหายใจ

“โธ่ อาจมีพลาดกลิ้งหล่นหายตอนที่เผลอตกใจจนทำหล่นพื้นก็ได้นะ”เฟรเซียตอกกลับทีเดียวทำเอาโรเวนจุก

“อืมๆ ครบถ้วน”เฟรเซียยิ้ม พลางโบกมือเรียกทหารยมฑูตมาหิ้วของไปห้องครัว

“จะทำอาหารกินเองเหรอเฟรเซีย?”โรเวนเอ่ยถามอย่างแปลกใจ

“ชั้นชอบทำกินเองมากกว่าน่ะนะ แล้วอีกอย่าง...”เฟรเซียละเอาไว้นิดหน่อย

“นายวินเซนต์เองก็ยังไม่ได้กินข้าวเย็นด้วย เอาแต่นอนอยู่แบบนั้นน่ะ”เฟรเซียชี้ไปที่ชั้นสอง ซึ่งแน่นอนว่าวินเซนต์ที่ขึ้นชื่อด้านการนอน [นอนตลอดวันไม่มีการตื่น] คงหลับสนิทอยู่แน่ๆ

“อ้าว ก็เห็นตอนงานพิธีท่านวินเซนต์ก็ไปนี่คะ”วิเวียนเอียงคอถาม

“เปล่าหรอก มันมีเรื่องเล็กน้อยระหว่างทางกลับ วินเซนต์เลยรีบกลับไปนอนฟื้นฟูพลังเอาน่ะ”เฟรเซียทำหน้าเหม็นเบื่อ

 

 

 

......ไอ้ราเอล......

......มันชอบพูดอะไรเป็นปริศนาอยู่เรื่อย เบื่อจริงๆ......

ฮาเดสสบถในใจอยู่อย่างนั้นจนไอริสเองยังสงสัย

“ฮาเดส นายเดินวนรอบห้องมาสามสี่รอบได้แล้วนะ นั่งลงก่อนเถอะ”ไอริสเอ่ย

“มีเรื่องให้คิดน่ะ”ฮาเดสตอบแค่นั้น ก็เดินวนไปวนมาต่อ

“เฮ้อ”ไอริสถอนหายใจ

ที่จริงราเอลเองก็ถือเป็นเพื่อนเพียงหนึ่งในไม่กี่คนของเธอ ตอนที่อยู่ในเฮฟเว่น ดังนั้นเธอเองก็ไม่ค่อยสบายใจนักที่คนรักกับเพื่อนสนิทกลับกลายเป็นศัตรูคู่อาฆาตกันเองซะแบบนี้ แต่ก็พูดอะไรไม่ได้ เลยได้แต่ถอนหายใจแล้วรอดูต่อไปเท่านั้น

“งั้นอย่างน้อยก็หยุดเดินวนไปวนมาก็ได้ ชั้นเวียนหัว”ไอริสว่า

“ชิ”ฮาเดสสบถ แต่ก็ยอมหยุดแต่โดยดี

“เอ้อ ขอกระดิ่งที่ชั้นให้นายหน่อยได้มั๊ย ฮาเดส”ไอริสพยายามเปลี่ยนเรื่อง

“ทำไม?”ฮาเดสถาม

“สองสามวันมานี้ชั้นลองถักเชือกเอาจากไหมที่ท่านเฟรเซียให้มาน่ะ กะว่าจะลองคล้องกับกระดิ่งดูว่ายาวพอดีรึยัง”ไอริสบอก

“ถักเองเลยเหรอเนี่ย หือ?”ฮาเดสยักคิ้วนิดๆ

“แน่นอน”ไอริสยิ้ม

......มิน่า...สองสามวันนี้หายตัวไปเลย......ฮาเดสแอบคิด

เขาเอามือล้วงเข้าไปในกระเป๋าเสื้อข้างในชุดคลุมนั้นเพื่อเอากระดิ่งออกมา แต่ว่า...

แกรบ...

“เอ๋?”ฮาเดสรู้สึกว่า นอกจากกระดิ่งคู่ในกระเป๋าแล้ว ยังมีกระดาษอะไรบางอย่างอยู่ด้วย

“อะไรเหรอฮาเดส?”ไอริสถาม

“เปล่า”ฮาเดสทำหน้าให้กลับเป็นปรกติ ก่อนจะเอากระดิ่งคู่ให้ไอริส

“เดี๋ยวชั้นกลับมาละกัน จะเอาไปลองกับเชือกหน่อยน่ะ”ไอริสนำกระดิ่งทั้งสองออกจากห้องไป

แกรบ

ฮาเดสรีบคว้ากระดาษปริศนาออกมาคลี่อ่านทันที

เรื่องที่เกิดขึ้นในครั้งนี้...ชั้นไม่ใช่ผู้ที่อยู่เบื้องหลังหรอกนะ ราชายมฑูต

ชั้นเองก็เป็นแค่เบี้ยตัวหนึ่งของ “ใครบางคน” เท่านั้น

ทั้งโรงเรียนพระราชาเอดินเบิร์ก ราชวังเดมอส นครจันทรา หรือแม้แต่เฮล...ไม่ใช่ที่ที่ปลอดภัยสำหรับน้องสาวของพวกนายอีกแล้ว และชั้นไม่รับประกันว่า “คนคนนั้น” ส่งทหารเฮฟเว่นออกมาตามล่าน้องของพวกนายอีก ไหนยังจะเรื่องที่ไอริสทรยศอีก

ระวังตัวไว้ให้ดีล่ะ อย่าให้คนสำคัญของนายสูญเสียไปอีกเป็นครั้งที่สอง ไม่ว่าคนคนนั้นจะเป็นใครก็ตาม

“นี่มันเรื่องอะไรกัน...ยังมีคนที่มีอำนาจเหนือกว่าราเอลที่เป็นเจ้าชายแห่งเฮฟเว่นอีกอย่างนั้นเหรอ!?!”

 

 

 

“กลับมาแล้วจ้า!!!”เครสเปิดประตูเข้ามาเป็นกลุ่มที่สอง [ไม่นับพวกที่อยู่ในปราสาทอยู่แล้ว]

“ปรินซ์อาเธอร์ พี่เครส”วิเวียนยิ้ม

“อ้าว เจอวิเวียนแล้วเหรอ?”เครสถามโรเวน

“ชั้นว่าไม่ได้หายไปตั้งแต่แรกมากกว่า”อาเธอร์หรี่ตามองอย่างจับผิด

“แฮะๆ”วิเวียนหัวเราะแห้งๆ

“ตกหลุมพรางท่านเฟรเซียจนได้”

“เซรอส เอเธียร่า”เครสหันไปหาเพื่อนสนิททั้งสอง

“ก็ว่าแล้วว่าเด็กอย่างวิเวียนไม่น่าหลบไปไหน”เอเธียร่าถอนหายใจ

“งี้ก็เหนื่อยฟรีเดะ แย่ที่สุด”เซรอสหมอบราบลงกับโต๊ะกาแฟข้างๆเก้าอี้นวม

“เหอะๆ”อาเธอร์หัวเราะไร้อารมณ์

“กลับมาแล้วครับ”

“เจ้าพี่ชาเบรียน!!!”วิเวียนร้องอย่างดีใจ

“อ้าว กลับมาแล้วเหรอชาเบรียน”เครสหันไปถาม แต่ก็ต้องแปลกใจที่โรกลับมาโดยอุ้มมาทิลด้ามาด้วย

“ครับ กว่าจะไปลากพวกครี๊ดออกมาได้ก็แทบแย่เหมือนกัน”โรเหงื่อตก เพราะเขาต้องไปลากพวกครี๊ดออกมาจากบาร์ทีเดียว แถมชาวป้อมอัศวินทั้งหลายยังเมาหลับไม่รู้เรื่องกันซักคน เหลือแต่แองจี้และมาทิลด้าเท่านั้นที่ยังไม่หลับ แต่แองจี้ก็เริ่มหน้าแดงๆ ส่วนมาทิลด้านี่เมาแอ๋ไปแล้ว

“แล้วคนอื่นๆล่ะ?”เอเธียร่าหันไปมอง

“ให้พวกทหารพากลับไปนอนที่ห้องตัวเองแล้วล่ะครับ แองจี้เดินกลับห้องเองได้ ถึงจะเซๆหน่อย ส่วนสเฟียร์ยังเคลียร์เรื่องอยู่ที่บาร์”โรรายงาน

“เจ้าพวกนี้...ไปที่บาร์เลยเหรอ”โรเวนหรี่ตามองเล็กน้อง แบบที่โรรีบถอยหลังกรูด เพราะรู้เลยว่า...อันตราย...

“...งืม...”มาทิลด้าครางเล็กน้อย

“เอ้า ท่าทางจะเมาจัดนะนั่น”เซรอสเงยหน้าขึ้นมองบ้าง “พากลับไปนอนดีกว่ามั๊ง ชาเบรียน”

“คงต้องเป็นแบบนั้นล่ะครับ”โรยิ้มแหยๆ

“ดีแล้วที่นายพามาทิลด้ากลับมาเอง”อาเธอร์เอ่ย “ถ้าให้ทหารยมฑูตพากลับมา บางทีอาจมีเรื่องไม่ค่อยดีที่ให้ผู้ชายพาเข้าห้อง”

“ครับ ผมเองก็คิดเอาไว้อยู่แล้ว”ชาเบรียนยิ้มบาง

“งั้นหนูไปด้วยนคะเจ้าพี่ อย่างน้อยๆจะได้ช่วยเช็ดตัวบ้าง”วิเวียนเสนอ

“ก็ดี”ชาเบรียนยิ้มนิดๆ แต่ว่า...

“แต่พี่ว่าน้องอยู่ที่นี่เถอะ พี่ไปกับพี่เอเธียร่าดีกว่า น้องเหนื่อยแล้วน่าจะพักบ้าง”โรเอ่ย

“...”เอเธียร่าสบตากับโรนิดๆ ก่อนจะพยักหน้าเงียบๆไม่กล่าวคำ

“ค่า”วิเวียนพยักหน้ารับ ดูท่าทางเธอจะเชื่อฟังพี่ชายอยู่มากทีเดียว

“ไปกันเถอะครับ พี่เอเธียร่า”โรเอ่ย แล้วทั้งสองคนก็เดินไปพร้อมกัน

“...”

“......”

“เมื่อกี้นายจงใจใช่มั๊ย ชาเบรียน”เอเธียร่าเอ่ยขึ้นหลังจากที่ออกมาได้ไกลพอสมควร

“เรื่องอะไรครับ”โรเอ่ยถาม

“เรื่องให้วิเวียนอยู่ในห้องโถง”เอเธียร่าว่า “เพราะโรเวนอยู่ที่นั่นด้วยใช่มั๊ย”

“ฮะๆ”โรหัวเราะเบาๆ ไม่ตอบรับและไม่ปฏิเสธทั้งนั้น

“ทำไมถึงทำแบบนั้นล่ะ”เอเธียร่าถามบ้าง

“เพราะผมในตอนนี้เองก็เป็นแบบพี่โรเวนน่ะสิฮะ”โรเอ่ย “ใครบอกกันว่าเชื้อพระวงศ์จะมีชีวิตอย่างสุขสบาย ทุกอย่างน่ะถูกวางแผนมาแล้วทั้งหมด ไม่ได้มีชีวิตเป็นของตัวเองเลยแม้แต่น้อย”

“...”เอเธียร่ารับฟังเงียบๆ

“ไม่มีแม้แต่โอกาสจะรักกับคนที่เรารักจริงๆ”โรช้อนตาขึ้นมองพระจันทร์บนท้องฟ้า

“ในเมื่อต่างฝ่ายต่างก็เป็นคนสำคัญของสองดินแดน การจะทำอะไรตามใจตัวเองมันก็เป็นไปไม่ได้...แต่ถึงอย่างนั้น...”โรก้มหน้าลงมองคนที่เขาอุ้มอยู่ เธอเองก็เป็นหนึ่งในคนที่มีไม่มีสิทธิ์จะรักใครเช่นกัน

“แค่ที่นี่เท่านั้น...ในฐานะของคนที่มีสิทธิ์ที่จะเดินไปตามทางของตัวเองได้”โรถอนหายใจ “ผมก็อยากให้น้องได้มีความสุขบ้าง”

“นายเข้าใจสินะ...ความรู้สึกของคนที่ต้องตัดใจ เพราะตามฐานันดรนั้นไม่อาจทำได้”เอเธียร่าเอื้อมมือมาลูบหัวของมาทิลด้าที่หลับไม่ได้สติเบาๆอย่างสงสาร

“ถ้าเป็นเมื่อก่อน...ผมคงขัดขวางพี่โรเวนเต็มที่ แต่ตอนนี้...”โรละคำพูดเอาไว้

“...นายเข้าใจโรเวน เพราะนายเจอความจริงข้อนั้นมากับตัวแล้วสินะ ชาเบรียน”เอเธียร่ามองรุ่นน้องอย่างสงสาร

“...พี่เอเธียร่าครับ...”โรเงยหน้ามองหญิงสาว เขารู้ดีว่าคนคนนี้เย็นชาแต่เพียงเปลือกนอกเท่านั้น ภายในนั้น...เธอก็เป็นคนที่อ่อนโยนมากคนหนึ่ง...และแม้เขาจะพูดอะไรออกไป ก็ไม่ต้องกลัวว่าความจริงนั้นจะหลุดออกไปได้ เอเธียร่าจึงเป็นที่ปรึกษาที่ดีได้อย่างแน่นอน

“อะไรล่ะ?”เอเธียร่าถาม

“...ผมอยากเข้มแข็ง...ได้อย่างคนอื่นจัง...”

“ทำไมถึงคิดว่าตัวเองไม่เข้มแข็งล่ะ”เอเธียร่าถาม

“ผม...”โรก้มหน้าลง “ผมไม่มีความกล้าพอ...ที่จะก้าวข้ามเส้นขอบเขตนั้น”

“ทั้งคาโลที่ไม่สนใจกฎเกณฑ์ของคิงบาโร ยอมฝ่าฝืนกฎนั้นเพื่อเฟริน...ทั้งพี่อาเธอร์ ที่ยังคงรักพี่เครส ทั้งๆที่รู้อยู่แก่ใจว่าพี่เครสไม่ได้มีชีวิตอยู่อีกแล้ว...ทั้งท่านเซรอส ที่ยืนยอมจะรอท่านลิเดียตลอดไป แม้ว่าท่านลิเดียจะจำท่านเซรอสไม่ได้แล้วก็ตาม หรือแม้แต่ท่านฮาเดส ที่ไม่สนใจฐานันดร และพาไอริสเข้ามาในฐานะของ”คนรัก” ได้อย่างไม่มีข้อกังขา”โรเอ่ย “แต่...ผมกลับไม่มีความกล้าพอที่จะทำอย่างพวกเขา

ผัวะ!

เอเธียร่าตบหัวโรเข้าให้ด้วยความหมั่นใส้อย่างแรง

“โอ๊ย! เจ็บนะครับ”โรลูบหัวตัวเองป้อยๆ

“ทำเป็นพูดโน่นพูดนี่ นายน่ะ เคยลองรึยังล่ะ?”เอเธียร่าถาม

“ลอง?”โรงง

“นายไม่กล้าแม้แต่จะลองก้าวข้ามเส้นนั้น งั้นเมื่อไหร่มันจะทำได้กันล่ะ หา?”เอเธียร่าจ้องโรอย่างดุดัน “เรื่องอื่นล่ะกล้านัก เรื่องแบบนี้กลับไม่กล้า มันน่ามั๊ยล่ะ”

พูดจบ เอเธียร่าก็เดินนำโรไปเลย ปล่อยให้เขาได้ครุ่นคิดอย่างเงียบๆคนเดียว

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

ส่วนท่านรีนนะ สำหรับของรางวัล

จะเอามาให้ในตอนต่อจากนี้ไปอีก 3 ตอนนะครับ [ตอนที่ 36 นั่นเอง]

สำหรับคนอื่นก็มีเช่นกันครับ ถึงจะตอบถูกไม่หมดก็ตาม

ปล.ท่าน noname- - กรุณาส่งเมลที่ติดต่อได้มาด้วยคร้าบบบบบบ >_<