ลำดับตอนที่ #41
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #41 : ตอนที่ 34 : กลับเอดินเบิร์ก
มาลงช้าไปนิด [เล่นลงตอนดึกเลยแฮะรอบนี้ แหะๆ]
ขอโทษนะคร้าบบบบ
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
ตอนที่ 34 : กลับเอดินเบิร์ก
...วันเวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว จนกระทั่ง...
......ครบวันกำหนดการกลับเอดินเบิร์กของพวกเฟรินมาถึง......
“มาส่งแค่นี้นะ เฟริน”ฮาเดสเอ่ย ตอนนี้พวกเขาอยู่ที่ป่าที่มีการต่อสู้กับราเอลในครั้งก่อน เพราะฮาเดสไม่ต้องการเปิดประตูมิติไปโผล่ที่เอดินเบิร์กเลย ไม่งั้นอาจทพชำให้คนแตกตื่นได้
“ฮะ”เฟรินพยักหน้า
“ต้องตอบว่า “ค่ะ” สิเฟลิโอน่า”เฟรเซียดึงแก้มเฟรินอย่างหยอกล้อ
“ง่า...ให้เปลี่ยนมันยากนะฮะพี่เฟร”เฟรินดิ้นนิดๆ
“เธอกลับไปเรียนไม่ได้เหรอ”อาเธอร์ถามเครส
“โดนพักงานก็จริง แต่คงต้องอยู่ช่วยเซรอสที่โน่นน่ะ อีกอย่างนะ เรื่องที่ชั้นกับนาย...เอ่อ...นายก็รู้”เครสโบกมือไปมา “...มันก็แดงออกมาซะชัดๆขนาดนั้น ขืนกลับไปไม่พ้นโดนคิงกาเบรียนกักตัวไว้ไม่ยอมให้กลับแหงๆเลย”
“แล้วชั้นก็จะตามมาลากเธอกลับไปเอง”เอเธียร่าเอ่ย ขณะกำลังพยายามซ่อมหนังสือ [เพราะโดนไอ้สองตัวแอลทำขาดอีกเล่มแล้ว]
“ไม่ต้องห่วงเรื่องเฟรินแล้วล่ะ ชั้นจะดูแลให้เอง โอเค้?”ครูเอลถาม
“คราวก่อนก็ว่าแบบนี้ สุดท้ายเฟรินก็เกือบตาย ต้องถูกส่งกลับเดมอสไม่ใช่รึไง?”ฮาเดสกัด
“นั่นมันเพราะพวกสมบัติบ้าๆบนหอคอยนั่นต่างหาก”ครูเอลประท้วง
“เฟริส ดูแลนายเฟียร์สให้หนักๆหน่อยนะ ไม่มีชั้นคุมแล้วสงสัยมันวิ่งก่อเรื่องวุ่นๆไปทั่วแน่”ทีน่ากอดอก
“อย่าฝากมันเล้ยยยย”เฟียร์สลากเสียงยาว
“ชั้นไม่รับฝาก”เฟริสเอ่ย “เพราะยังไงชั้นก็ต้องคุมมันอยู่แล้ว ไม่งั้นชั้นที่เป็นพี่คงไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน”
“นี่แกคิดว่าชั้นจะป่วนขนาดนั้นเลยรึไง หา?”เฟียร์สแยกเขี้ยว
“เออ”เฟริสตอบอย่างไม่เกรงใจ
“รักษาตัวดีๆนะสเฟียร์”ซิลเรียเอ่ย
“อื้ม”สเฟียร์พยักหน้ารับ
“ว้า...งั้นคราวหน้าจะมาแก้มือใหม่ละกันนะท่านหญิง”การ์รินถอนหายใจ เพราะแน่นอนอยู่แล้วว่า...ท้ากี่ครั้ง เฟรินก็ชนะขาดทุกทีไป
“รักษาตัวดีๆนะคะทุกคน”คีตายิ้ม เธอลงทุนมาส่งพวกเขาด้วยตัวเองทีเดียว
“อืม”เฟริสพยักหน้ารับ “รีบๆกลับเหอะ ที่นี่มันไม่ใช่ที่ที่เธอจะชินกับทางหรอกนะ”
“ฮิๆ ไม่หลงหรอกน่า อย่าห่วงเลย”คีตาหัวเราะคิก เพราะรู้อยู่แล้วว่าเฟริสก็เป็นแบบนี้ทุกทีแหละ
“จะมาเยี่ยมบ่อยๆละกันนะ”วินเซนต์ตอบแบบขอไปที [แต่ถึงจะตอบแบบนั้นก็เถอะ เอาเข้าจริงๆคงไม่มาหรอก เอาเวลาไปนอนซะหมด]
“ตั้งใจเรียนด้วยนะเฟริน”เฟรเซียกำชับ “ถ้าไม่ตั้งใจเรียนลงโทษได้เต็มที่เลยนะคาโล ชั้นอนุญาติเอง”
“เฮ้ย!!!”ฮาเดสและครูเอลหันขวับ ส่วนวินเซนต์ถอนหายใจหน่ายๆ
“ไม่เอานะพี่เฟร!”เฟรินรีบว๊าก [ก็รู้กันอยู่ว่าบทลงโทษของคาโลคืออะไร หึหึหึ]
“หุหุ ไม่รู้ไม่สน”เฟรเซียขยิบตาให้คาโล
“นี่พี่ย้ายฝ่ายแล้วใช่มั๊ยเนี่ย”ครูเอลกุมขมับ เมื่อเห็นว่าเฟรเซียเข้าข้างคาโลอย่างเห็นได้ชัด
“ถูกต้อง”เฟรเซียยกนิ้วให้
“รีบเข้าโรงเรียนได้แล้วทุกคน”โรเวนเร่ง เมื่อเกวียนที่เลโมธีส่งมารับพวกป้อมอัศวินมาถึง
“บาย!”เซียร์โบกมือให้
“ดูแลตัวเองดีๆนะเฟริส”คีตาหัวเราะนิดๆ
“เฮอะ”เฟริสแค่นเสียง “เอาไว้พูดกับตัวเองเถอะคีย์”
“ช่ายๆ”เฟียร์สสนับสนุน
“บ๊ายบายค่ะเจ้าพี่”วิเวียนมาส่งโรถึงหน้าเกวียน
“บายนะวิเวียน”โรยิ้ม
“เอ้อ อย่าลืมของสิวิเวียน”เครสดันหลังวิเวียนนิดๆ
“ฮึ!”วิเวียนหัวเสียนิดหน่อยก่อนจะเดินหน้าบูดมาหาโรเวน
“อ้อ ปรินซ์โรเวน”วิเวียนเรียก
“หือ?”
“หญิงไม่อยากติดค้างหนี้กับเจมิไนหรอกเพคะ”วิเวียนประชดเสียงสูง ก่อนจะยัดถุงผ้ากำมะหยี่สีแดงอย่างดีใส่มือโรเวน แล้วรีบเดินไปหาเซียร์และซิลเรียทันทีโดยไม่ฟังคำตอบของโรเวนเลย
“คิก”ลูคัสหลุดเสียงออกมานิดๆ
......จะไปรอดมั๊ยเนี่ย คู่นี้......อาเธอร์แอบหัวเราะในใจ
- ป้อมอัศวิน -
“เฮ้อออออ ได้กลับมาพักผ่อนซักที~~~”เฟรินกระโดดไปนอนแผ่บนเตียงอย่างไม่สนใจมารยาท
“นั่นดิ เมื่อยเนื้อเมื่อยตัวเป็นบ้า”คิลเองก็กระโดดลงไปนอนเตียงของตัวเองเช่นกัน
“...”คาโลค้นหาหนังสือที่เฟรเซียให้ยืมมาจากวังเดมอส ที่เขายืมมาเกือบๆยี่สิบเล่ม ก่อนจะเรียงใส่ชั้นหนังสือข้างเตียง
“โหย ไว้จัดของพรุ่งนี้ก็ได้มั๊งคาโล”เฟรินว่า
“พรุ่งนี้อย่าลืมไปเรียนแล้วกัน ท่านเลโมธีให้หยุดวันนี้เป็นวันสุดท้าย”คาโลเอ่ย
“หา!!!”เฟรินและคิลลุกพรวด “ทำไมอ่ะ!!!”
“ไม่รู้”คาโลตอบ “เมื่อตอนเที่ยงท่านเลโมธีมีการเปลี่ยนคำสั่งน่ะ พี่โรเวนก็บอกทุกคนแล้วนี่ตอนที่อยู่ในเกวียน”
“ตอนนั้นมัวแต่เล่นเลยไม่ได้ยินมั๊ง”คิลว่า
“ไม่อยากเรียนเลยยยย”เฟรินโอดครวญ
“พี่เฟรเซียให้สิทธิ์ชั้นมาแล้วนะ เฟริน”คาโลขู่
“อ๊ากกกกกกกก นรกชัดๆเล้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย”เฟรินโหยหวน
- ชั้นล่าง -
“ทายซิว่านั่นเสียงใคร?”ไธนอสว่า
“พันคราวน์เลย เฟรี่แหงๆ”ลูคัสว่า
“การพนันผิดกฎป้อมอัศวิน”โรเวนเอ่ย
“แต่เปิดเรียนพรุ่งนี้~”ลูคัสฉีกยิ้ม “เนาะ ลอรี่”
ฟิ้ว!
“เลิกเรียกชั้นด้วยชื่อนั้นซะ ลูคัส!”ลอเรนซ์ตวาด ส่วนมีดนั้น โรเวนรับไว้ได้อย่างสวยงาม [สร้างป้อมใหม่ทั้งที ใครจะให้มีรูตั้งแต่วันแรกฟระ!!! : โรเวน]
“เอเรียนี่เก่งดีแฮะ ทำให้นายลดจำนวนมีดที่ปาได้เนี่ย”โซมาเนียเอ่ย เพราะหากว่ากันตามจริง ลอเรนซ์ต้องปามีดอย่างต่ำก็ห้าเล่มต่อการเรียกหนึ่งครั้งของลูคัส แต่นี่เหลือแค่เล่มเดียว
เฮือก!
สองตัวแอลสะดุ้งเฮือกเมื่อพาดพิงไปถึงนามอันไม่พึงประสงค์
ต้องเล่าย้อนไปว่า หลังจากวันที่มีงานเลี้ยงส่งวิญญาณ ลอเรนซ์ปามีดใส่ลูคัสอันเป็นกิจวัตรประจำวัน แต่ลูคัสหลบได้ [ซึ่งมันเป็นเรื่องธรรมชาติ] ทำให้มีดสั้นสีเงินได้กระเด็นไปเฉี่ยวหน้าซิลเรียกลางห้องอาหาร เลยโดนคทาตะวันของยมฑูตสาวคนเดิมเขกกบาลไปคนละที [แหงล่ะ ก็แม่คุณเป็นคนเลี้ยงซิลเรียมากับมือ ขืนให้เซรอสเลี้ยงมีหวังได้กลายเป็นสาวห้ามแบบเซียร์อีกคนแน่]
แต่เย็นวันเดียวกัน ห่าฝนมีดบินพิฆาตของลอเรนซ์ก็ได้ทำกระจกแตกไปห้าบาน เอเธียร่าเลยสอยทั้งคู่ด้วย “สิบสามเวทย์ทำลายล้าง” เข้าให้ แล้วคราวนี้ดูจะไม่ใจดีรักษาแผลให้เสียด้วย เดือดร้อนครูเอลต้องลงมาช่วยซะเอง
หลังจากนั้นไปอีกสามวัน ลูคัสและลอเรนซ์ก็ต้องจำขึ้นใจเลยว่าอย่าสู้กันต่อหน้าแม่เจ้าประคุณอีก เมื่อเวทย์ “คัมภีร์มนต์สวรรค์” ของลอเรนซ์และงูพิษของลูคัสไปถล่มห้องทำงานของสามมหาปราชญ์เข้า ฉีกหนังสือรายชื่อของเอเธียร่าเป็นชิ้นๆยิ่งกว่าครั้งก่อน เลยได้รับ “ตะวันเจิดจ้า” รอบสอง แถมเป็นภาคปลดปล่อยกางเขนของแม่คุณเป็นของแถม ลอเรนซ์ก็เลยเกิดอาการ “เข็ดขยาด” เริ่มลดจำนวนมีดสั้นที่ปาลง แต่ก็ยังห้ามตัวเองไม่ให้ปามีดสั้นใส่ลูคัสไม่ได้อยู่ดี
“เลิกพูดถึงยัยนั่นไปเลย!”คู่หูตัวแอลประสานเสียง
“สงสัยต้องไปตามเอเรียกลับมาเรียน ป้อมอัศวินเราคงประหยัดเงินได้เยอะ”โรเวนยิ้มนิดๆ
“อ้อ งั้นคงต้องตามฮาเดสมาด้วยใช่มั๊ย หา?”ลอเรนซ์สวน
“รายนั้นไม่เอาดีกว่า ไม่งั้นป้อมเสียเงินยิ่งกว่าเดิมแน่”ไธนอสขัด
“ไม่ต้องเอามาซักคนยิ่งดี”ลอเรนซ์ว่า
“ก็นั่นสินะครับ พวกผมมาก็ยุ่งเปล่าๆ”
เปรี๊ยง!!!
“ทีหลังจะเข้ามาก็เคาะประตูดีๆ แล้วก็เลิกโผล่เข้ามาทางด้านหลังคนอื่นเขาด้วยนะฟิส [ลูคัสเรียกเฟียร์สว่าฟิสครับ]”ลูคัสยิ้มๆ เมื่อเห็นลอเรนซ์สะบัดลูกถีบใส่ก้านคอไอ้คนที่เพิ่งเข้ามาเต็มๆ แต่แน่นอนว่าไม่มีทางโดนหรอก
“คร้าบ”เฟียร์สยิ้มแหยๆ เมื่อรู้สึกถึงรังสีอาฆาตจากลอเรนซ์อย่างเห็นได้ชัด
“น่าจะเอาให้โดนเลยนะครับพี่ลอเรนซ์”เฟริสก้าวเข้ามาในห้องอีกคน
“ว่าแต่ มีธุระอะไรรึ เฟริส”โรเวนถาม
“ว่าจะเอาของมาให้พี่ลูคัสน่ะครับ พอดีถูกเขาวานมาอีกต่อนึง”เฟียร์สค้นๆกระเป๋าเสื้อของตัวเอง
“อย่าบอกนะว่าลืม”เฟริสเอ่ยเสียงเย็น
“ชั้นใส่ไว้แล้วน่า...อ๊ะ! นี่ไงๆ”เฟียร์สล้วงเอาสมุดปกหนาสีดำสนิทเล่มหนึ่งขึ้นมา
“การ์รินฝากเอามาให้อ่ะครับ”เฟียร์สยื่นให้ลูคัส
“การ์ริน?”ลอเรนซ์ขมวดคิ้ว แต่ลูคัสกลับไม่พูดอะไร เก็บมันเข้ากระเป๋าทันที
“งั้นวันนี้ต้องขอตัวล่ะนะโรเวน”ลูคัสหันไปทางโรเวน ไม่มีรอยยิ้มหลงเหลืออยู่ในใบหน้านั้นอีกแล้ว
“บ๊ายบาย ฝันดีนะทุกคน”ลูคัสปิดประตูรั้งท้าย
“นั่นมันหนังสืออะไร เฟริส”ลอเรนซ์ถาม
“เรื่องอะไรครับ?”เฟริสตีหน้าตาย
“แกอย่ามาล้อเล่นแถวนี้!!!”ลอเรนซ์กระชากคอเสื้อของเฟริสขึ้นทันที
“ไอ้ลูคัสไม่เคยเป็นแบบนั้น ยกเว้นตอนที่มันมีเรื่องในใจให้คิด แบบที่มันเป็นเมื่อตอนเข้าเอดินเบิร์กใหม่ๆ! แล้วทำไมมันทำหน้าแบบนั้น หนังสือนั่นมันอะไรกัน หา!!!!!”
“ผมเองก็ไม่ทราบ”เฟริสพูดอย่างไม่เดือดเนื้อร้อนใจ “พวกเรายมฑูตมีศักดิ์ศรีมากพอจะไม่เปิดสิ่งที่ฝากมาให้อีกคนอ่านก่อนถึงมือเจ้าของหรอกครับ”
“กรอด...”
“ปล่อยเฟริสก่อนเถอะลอเรนซ์ เขาไม่เกี่ยวหรอก”โซมาเนียเอ่ย
“ชิ!”
“ผมรู้แค่ว่า...สมุดนั่น...”เฟริสถอนหายใจ “...ถูกเขียนด้วยภาษาเดมอสเท่านั้น”
......ตอนที่ลูคัสเอามันเก็บใส่กระเป๋า...เราเห็นมัน แม้จะแค่แวบเดียวก็ตาม......โรเวนคิด
......ตราสัญลักษณ์พระจันทร์ของราชินีจันทรา......
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น