ลำดับตอนที่ #93
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #93 : ตอนที่ 80 : การมองที่แตกต่าง
ตอนที่ 80 : การมองที่แตกต่าง
“พี่ยูซิล!”เฟรินถลาเข้ามาในห้องพัก
“เฟริน ฟื้นแล้วเหรอ”คาโลถามอย่างเป็นห่วง
“ฮื่อ”เฟรินพยักหน้ารับ “พี่ยูซิลเป็นยังไงบ้าง?”
“หลับอยู่น่ะ”คาโลพยัดเพยิดไปทางด้านหลัง ที่มีร่างของราชายมฑูตผู้น้องกำลังหลับอย่างเหนื่อยอ่อน ตามร่างกายมีผ้าพันแผลเต็มไปหมด เพราะพลังของคาโลเหลือสำหรับรักษาแผลไฟไหม้พวกนั้นได้ไม่หมด ส่วนเครสก็ไม่เก่งพลังรักษาเท่าเอเธียร่าจึงช่วยได้แค่นี้ เพราะเธอเองก็ต้องรักษาเอเธียร่าที่ดูจะอาการหนักไม่แพ้กัน
......รู้งี้ไม่น่าปล่อยให้คิลเล่นเต็มแรงเลย......
......ท้องทะลุเป็นรูแบบนั้นแต่ยังไม่ตาย...ถึงจะบอกว่าสมกับเป็นวิญญาณยมฑูตก็เถอะ......
......แต่เห็นพลังที่พี่เครสเสียไปเพื่อรักษาแล้วมันอดตกใจไม่ได้เหมือนกัน......
“ท่านพ่อกับราชาองค์อื่นๆล่ะเฟริน?”โรเวนรีบถาม
“คนอื่นๆก็ฟื้นแล้วฮะ ตอนนี้คิงริชาร์ดกำลังก่นด่าโคตรเหง้าศักราชของเจ้าหัวทองราเอลอยู่”
“ก็สมควรให้ด่าแหละ”โรหัวเราะแห้งๆ จะว่าเป็นความผิดพลาดของพวกเขาเองก็ได้ เพราะทั้งๆที่อยู่เฝ้าหน้าประตูแท้ๆแต่กลับไม่สามารถป้องกันเจ้าชายราฟาเอลได้เลย
“...พูดเหมือนมีให้ด่างั้นแหละ...”
“อ้าว รีเนล!!!”เฟรินตะโกน
“ไงเฟริน โดดเรียนมาไม่เคยชวนอ่ะนะ”รีเนลยิ้มกว้าง ใบหน้าที่เศร้าสร้ายรีบเปลี่ยนอารมณ์ทันที
“แหะๆ โทษทีๆ พอดีมันด่วนๆอ่ะ”เฟรินหัวเราะแห้งๆ
“ไม่มีคราวหน้าแล้วนะ”รีเนลฉีกยิ้มกว้าง ก่อนจะดึงแก้มสองข้างของเฟรินเล่นๆ
“โอ๊ยๆ เจ็บนะ เจ็บนะ”เฟรินดิ้น
“เฮ้อ...”รีเนลถอนหายใจ เธอปล่อยมือออก “งั้นชั้นไปเดินเล่นหน่อยนะเฟริน”
ปัง
“เอ๋?”เฟรินขมวดคิ้ว
......รีเนลดูซึมๆไปรึเปล่า......
แต่ก็มีบางคนที่สบตากันราวกับมีความนัยบางอย่าง ลูคัสพยักหน้าน้อยๆก่อนจะหลบออกไปบ้าง
กึก กึก
“ที่นี่...แคบกว่าที่นั่นนิดหน่อยแฮะ”รีเนลสำรวจปราสาทคาโนวาล
......แต่ตอนนั้น...ถึงปราสาทเฮฟเว่นจะกว้างขวางจนเดินหลงทางได้แค่ไหน......
......เราก็ไม่เคยต้องอยู่คนเดียวนี่นา......
......พี่ราเอลจะเข้าใจเรารึเปล่านะ......
จิ้บๆๆๆๆ
แม้จะเป็นยามเย็นแล้ว แต่นกนางนวลสองสามตัวที่กำลังจะบินกลับรังกลับบินมาหาเธอแทน เมื่อเห็นนายผู้เป็นที่รักยิ่งของเหล่าสรรพสัตว์กำลังเศร้าซึม
“นี่...เจ้าว่าพี่ชายจะเข้าใจเรามั๊ย”รีเนลยื่นมือไป แล้วเจ้านกนางนวลก็เข้ามาเกาะอย่างเชื่อฟัง
......ไม่หรอกน่า...พี่ชายฉลาดออกจะตาย ต้องเข้าใจสิ......
......ยังไงพี่ชายก็ได้กุญแจไปอีกดอกแล้วนี่นา......
จิ๊บๆๆๆๆๆ
“หือ?”รีเนลถึงกับขมวดคิ้ว เมื่อจู่ๆเจ้านกก็ร้องออกมาเสียงดัง ก่อนจะรีบบินหนีไป
“พี่ทำนกตื่นหมดนะคะ พี่ลูคัส”รีเนลทำหน้ามุ่ย
“ฮะๆ ขอโทษทีนะรีนี่”ลูคัสหัวเราะน้อยๆ
“แต่ท่าทางพี่ไม่เหมือนจะขอโทษเล้ย”รีเนลถอนหายใจ จากที่อยู่ป้อมอัศวินมาก็พอจะรู้นิสัยพี่แกแล้วล่ะ เธอถึงได้แต่ปลงตกแบบนี้ไง
“เหมือนเธอพูดกับนกนะ เมื่อกี้”ลูคัสว่าเอื่อยๆ
“ก็นกมันตอบไม่ได้ ได้แต่ฟังนี่คะ เลยเอาไประบายกับนกสบายใจกว่า”รีเนลตอบ
“มีอะไรไม่สบายใจล่ะ ถึงได้ไประบายกับนก”ลูคัสหัวเราะกับความคิดแบบเด็กๆของรีเนล
“นิดหน่อยค่ะ”รีเนลยักไหล่ไม่ใส่ใจ เป็นการปิดทางถามของลูคัสโดยสิ้นเชิง
“อืม...งั้นก็ช่างเถอะ”ลูคัสเอง แม้จะสงสัยแต่ก็ไม่กล้าถามซักไซร้ต่ออีก ได้แต่ปล่อยเลยตามเลย
“นี่...พี่ลูคัส”รีเนลเรียก
“หือ มีอะไรเหรอรีนี่?”ลูคัสทำหน้างงๆ
“...เปล่าค่ะ...”รีเนลเปลี่ยนใจ
“มีอะไรเหรอรีนี่”ลูคัสถามซ้ำ
“อืม...พี่...เคยมีคนสำคัญรึเปล่าคะ”รีเนลกลั้นใจถาม
“มีสิ ทำไมล่ะ?”ลูคัสขมวดคิ้ว ยิ่งงงหนัก
“แล้ว...คนสำคัญของพี่...เคยเข้าใจพี่ผิดบ้างรึเปล่าคะ?”รีเนลถามอีก
“ฮะๆ เรื่องนั้นออกจะบ่อยไป แถมจนป่านนี้ก็ยังเข้าใจผิดอยู่ดีแหละ”ลูคัสยักไหล่ไม่ใส่ใจโดยเลียนแบบอาการเมื่อครู่ของรีเนลไม่มีผิดเพี้ยน ทำเอาเด็กสาวหลุดหัวเราะออกมานิดหน่อย เด็กสาวเริ่มรู้สึกผ่อนคลายบ้างแล้ว
“งั้นพี่เคยแก้ไขมันบ้างมั๊ยคะ?”
“ไม่เคย”คำตอบชัดเจนแจ่มแจ้ง แถมด้วยน้ำเสียงหนักแน่นของลูคัสยิ่งทำเอาเด็กสาวหัวเราะเข้าไปใหญ่
“พี่นี่...นิสัยไม่ดีจริงๆด้วย”รีเนลปาดน้ำตา
“ก็มันไม่จำเป็นที่ต้องแก้ไขนี่นา”ลูคัสว่าสบายๆ “แต่...ถ้ามันเป็นเรื่องที่จำเป็นต้องแก้ไขจริงๆล่ะก็ สิ่งแรกที่พี่จะทำคือไปสารภาพความจริงกับเขาก่อน”
“สารภาพ?”
“บางทีที่เขาคิดกับที่เราคิดอาจจะไม่ตรงกันก็ได้ เราทำอย่างนึง แต่เขาคิดไปอีกอย่างนึง การกระทำน่ะมันตีความหมายได้หลากหลายจะตาย มันก็ต้องมีกันบ้างที่จะตีความหมายกันไปคนละทาง”
“อธิบายความจริง...บอกความคิดของเราก่อน...อย่างงั้นเหรอคะ?”รีเนลถาม
“นั่นแหละ แต่เขาจะยอมรับฟังรึเปล่านี่มันอีกเรื่องนึงนะ เพราะบางคนหัวดื้อไม่ยอมแม้แต่จะเปิดโอกาสให้อธิบายก็มีบ้างบางคน”
“ฮะๆ...พี่ชายไม่ใช่คนแบบนั้นหรอก”รีเนลพึมพำ แต่ลูคัสดันได้ยินเสียอีก
“พี่ชาย?”
“อ้อ เปล่าค่ะเปล่า”รีเนลรีบปฎิเสธทันที
......หูไวเป็นบ้า!!!......รีเนลแอบลงความเห็นเกี่ยวกับรุ่นพี่คนนี้
“เอ้อ ใช่ๆ แล้วพี่ออกมาทำไมล่ะคะ ไม่อยู่เฝ้าตาครูเอลตัวแสบนั่นรึไง?”รีเนลรีบถามเปลี่ยนเรื่อง
“ทำไมไปเรียกเขาแบบนั้นล่ะ?”ลูคัสเองก็ยังสงสัยอยู่มากในเรื่องนี้ ตั้งแต่ตอนที่พบกันครั้งแรกแล้วที่แม่หัวขโมยตัวแสบดูจะมีคดีเก่ากับราชายมฑูตรุ่นน้องเสียนี่
“เรียกแบบนี้แหละเหมาะกับการกระทำที่หมอนั่นแล้ว เผลอๆจะน้อยไปด้วยซ้ำ”รีเนลใส่อารมณ์แค้นลงไปในคำพูดเต็มที่
“ไปแค้นอะไรเขานักหนา ยูซิลลี่เขาเคยทำอะไรให้เธอรึไงล่ะรีนี่”ลูคัสค่อยๆเลียบๆเคียงๆถาม
“เฮอะ ไม่ใช่กับชั้นหรอกค่ะพี่ลูคัส”ด้วยอารมณ์ที่ไม่คงที่ ทำให้ครั้งนี้รีเนลไม่ได้สังเกตกับคำพูดที่ค่อยๆเจาะลึกลงไปนั้นเลย “เจ้าครูเอลตัวแสบมันทำกับพี่ชายและเพื่อนๆของชั้นต่างหาก”
“เห...ยูซิลลี่ทำอะไรใครเขาก็ต้องมีเหตุผลนารีนี่ เธอไม่คิดบ้างเหรอ?”
“แล้วยังไงล่ะคะ หมอนั่นทำร้ายคนรอบๆตัวชั้นไปตั้งเยอะ แถมบางคนยังถึงกับปางตายกลับมา! ถ้าชั้นให้อภัยได้ง่ายๆก็แปลกแล้ว!!!”
“แต่ว่านะรีนี่...เธอได้ย้อนกลับไปมองในมุมมองของยูซิลลี่รึเปล่า?”
“เอ๋?”
“อย่างที่พี่เพิ่งจะบอกไปนะว่าที่เขาคิดกับที่เราคิดอาจจะไม่ตรงกันก็ได้ เราทำอย่าง เขาคิดไปอีกอย่าง การกระทำน่ะตีความหมายได้หลากหลาย เพราะงั้น...การกระทำของยูซิลลี่เองก็อาจจะมีเหตุผลในทางของเขาที่เธอไม่เคยจะมองกลับไปดูไงล่ะ เข้าใจบ้างรึยัง?”
“......”รีเนลนิ่งเงียบ เด็กสาวก้มหน้าหลบสายตาของลูคัส
......จะว่าไป...ก็จริงของพี่เขา......
......เราได้...ย้อนกลับไปดูเหตุผลของหมอนั่นบ้างรึเปล่านะ?......
......แล้วถ้าเป็นแบบเรากับท่านพี่ในตอนนี้ล่ะ...ท่านพี่ไม่เข้าใจว่าทำไมเราต้องขัดขวางท่านพี่...แต่เราก็ต้องทำเพราะเจ้าครูเอลเป็นพี่ชายของเฟริน...ถ้าหมอนั่นเป็นอะไรไปเฟรินก็จะ......
......แล้ว...ถ้าการที่พี่ชายถูกเจ้าครูเอลทำร้าย...เพราะหมอนั่นก็มีเหตุผลของตัวมันเองล่ะ?......
“ไง...พอจะนึกออกบ้างรึยัง?”ลูคัสยิ้มนิดๆ ใบหน้าที่สับสนของรีเนลทำเขาสนุกไม่น้อยเชียวล่ะ
“ไม่รู้ล่ะค่ะ ถ้าพี่ว่าแบบนั้น งั้นชั้นก็ขอเป็นพวกคนหัวดื้อที่ไม่ยอมฟังคำอธิบายของหมอนั่นก็แล้วกัน!”รีเนลว่า
แกร๊ก
“ได้อะไรบ้างครับพี่ลูคัส”คาโลถาม
“ได้แค่ว่ารีนี่เป็นเด็กหัวแข็งเป็นบ้า”
“...?...”คาโลทำหน้าสงสัย
“จากที่ฟังๆมา ท่าทางรีนี่จะมีเรื่องผิดใจอะไรบางอย่างกับ “พี่ชาย” ของเธออ่ะนะ”ลูคัสยักไหล่ “ไม่ใช่เรื่องมีสาระอะไรเกี่ยวกับที่เราๆสงสัยกันด้วยซ้ำ”
“แล้ว...พี่ชายที่ว่านี่...ใครกันครับ”
“ไม่รู้สิ”ลูคัสส่ายหัว
......แปลก...ตอนที่ช่วยเรามาจากทะเล...รีเนลยังไม่มีทีท่าแบบนั้นเลย......
......แต่หลังจากนั้น เราก็อยู่กับรีเนลตลอด...ก็ไม่เห็นรีเนลจะไปเจอใครนอกจากพวกเรา......แล้วก็......
......ร...รึว่า!!!......
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น