ตอนที่ 1 

“สี…มีคนเคยบอกไว้ว่า โลกใบนี้คือสี" สำหรับคนที่ฟังผมพูดคงจะไม่เข้าใจสินะ ไม่แปลกหรอกที่พวกคุณจะไม่เข้าใจ

เพราะโลกใบนี้อะ ไม่มีความเท่าเทียมกันตั้งเเต่เเรกเเล้วไงละ ชีวิตที่เกิดมาด้วยความไร้ค่านะ คงจะเป็นชีวิตที่..น่าเศร้า

ณ…โรงเรียน โดโม เวลา 16:00 

 นิยายเรื่องนี้ ? “คนที่เขียนนิยายเรื่องนี้ คงเป็นพวก รังเกลียดสังคม"

                                           แล้วจะต้องเป็นพวกที่เกิดมาคิดว่าตัวเองไร้ค่าสินะ

                                              คนประเภทนี้คงจะเป็นคนที่ไม่เคยมองโลกในเเง่ดีละสิ

พอหยุดความคิดนี้เสียงประตูก็ดังขึ้น..พร้อมกับชายตนหนึ่งเข้ามา

-นี้นาย! คุณครูมิสะ บอกว่าให้นายไปหาที่ห้องพักครูนะ “เขาพูดด้วยท่าทางเป็นมิตร”

“เจ้าหมอนี้เป็นใครกันนะ ไม่ใช้ห้องเดียวกันงั้นหรอ คงจะเป็นห้องข้างๆละสินะ?”

“จะให้ผมคุยกันคนแบบนี้ละหรอ เจ้าหมอนี้ดูดีๆยังไงก็เป็นคนบ้ากีฬาเกินเหตุ เเถมยังเนื่อหอมสุดๆ”

*อ๋อ งั้นหรอ? เดียวฉันไป  “คุณครูมิสะ ”

-งั้นฉันจะไปละ ว่าเเต่นายชื่ออะไรหรอ? 

 *ฉันคุโย ส่วยนายคือ…."ผมถามตามมารยาทนะ"

-ฉันอิดะ จากห้อง 6 ยินดีที่ได้รู้จัก งั้นฉันไปละนะ มีคนรอฉันอยู่"อิดะ เดินจากผมไปด้วยความเร่งรีบเหมือนกันหนีอะไร

บ้างอย่าง"

*เห้อ…งั้นลองไปหน่อยก็ได้ “ห้องพักครูสินะ คุณครูที่เรียกเป็นอารจารย์ที่ไม่เคยได้ยินชื่อเลยเเหะ

---------

*บันไดนี้เดินลำบากจังเเหะ  ไกลไหมเนี้ย ไม่เคยไปด้วยสิเรา

"ไม่ใช่ว่าจะเป็นพวกเกลียดสีหรอกนะ ก็เเค่ไม่ชอบเท่านั้นละสีนะ"

อากาศยามเย็นที่ส่องล่องหน้าต่างของตึก 5 ทำให้ผมรู้สึกมีแรงเดินไปห้องพักครู แต่……

เอ้า!..เเล้วห้องพักครูอยู่ไหนละเนี้ย “อยู่ๆ ผมลืมทางไปห้องพักครู ”

งั้นก็ต้องไปที่แผนพังโรงเรียนละสิ

แต่ว่ามันอยู่ไกลเอาเรื่องเลยเเหะ กว่าจะถึงคงเหนื่อยตายพอดี

แต่ทันใดงั้นผมก็เห็นว่าห้องพักครูอยู่คตงข้ามกับตึกนี้ “จะโชคดีหรือร้ายกันเนี้ย?”

“ระหว่างที่เดินผมก็เดินสวนกับ ครูคนหนึ่งเป็นผู้ชาย ลักษณะ อายุประมาณ 30-40 ถือของบ้างอย่างไป”

แต่ก็ช่างเถอะไม่เกี่ยวอะไรกับเรานี้ 

ถึงสักที…นี้สินะห้องพักครู “พอผมเปิดเข้าไป มีเด็กผู้หญิงคนหนึ่งนั้งอยู่ ริมหน้าต่างหลัง โต๊ะทำงานของ ครูมิสะ”

+คุณใช่ไหมค่ะ? ที่อารจารย์มิสะ เรียกมาพบด้วย"เธอลุกขึ้นมาพร้อมกับทักทายผม"

"้เธอชวนผมคุยในห้องพักครูที่ไม่มีครูอยู่เเม้เเต่คนเดียว"

"พบด้วยหรอก? ทำไมถึงใช้คำนั้นนะ หรือว่าเธอก็โดนเรียกนั้นหรอ? "

+คุณคุโย จากห้อง 4 สินะ? เอ่อ…

“ มือของเธอประสานกันที่ขาต้นขาเเล้วพูดด้วยความสุภาพไพเราะ”

*ใช่ครับ….    “เธอเป็นนักเรียนจากห้องไหนกันนะ”

งั้นก็ขอลอง วิเคราะห์หน่อยละกัน

-ท่าทางที่ดูเรียบร้อย -การใช้คำเวลาพูด 

“เธอคงเป็นพวกมีความมั้นใจในกล้าเเสดงออก เเถมยังเป็นประเภทมองโลกในเเง่ดี ท่าทางเหมือนได้รับการอบรม งั้น             ก็เป็นคนจากตะกลูผู้ดี งั้นห้องที่เธอเรียนคงเป็น ห้องเรียนดีเด่น ห้องเรียนที่ดีเด่น ก็มีอยู่แค่ห้องเดียวละนะ

สรุปได้ว่า                                                     ห้อง 1 

“ทำไมต้องวิเคาระห์ด้วยนะเรา ไม่เข้าใจเลย”

*ตายจริง!!   ฉันยังไม่ได้เเนะนำตัวเลย ฉันชื่อ มินะค่ะ “เธออุทานด้วยความตกใจ”

ฉันเรียนอยู่ห้อง 1 ค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ คุณคุโย “ตามที่วิเคาระห์”

งั้นเชิญนั้งก่อนนะค่ะ พอดีคุณครูมิสะ ไปเข้าห้องน้ำนะครับยังไม่กลับมาเลย

อ่อ…ครับ “ผมนั้งที่เก้าอี้ ที่อยู่ใกล้โต๊ะอารจารย์ ส่วนคุณมินะ นั้งที่เก้าอี้ข้างๆผมพร้อมอ่านหนังสือด้วยความสบายใจ"

ผมหยิบ หนังสือนิยายขึ้นมาอ่านด้วย"อ่านต่อให้จบดีกว่า"

ระหวางที่อ่านนั้น ผมก็สังเกตได้ว่าคุณมินะ กำลังมองดูอยู่

-คุณมินะ…มีอะไรงั้นหรอ ถึงได้จองหน้าฉันอยู่ตั้งเเต่เมื่อกี้ 

*เปล่าค่ะ..ฉันก็เเค่อยากรู้ว่าเมื่อไรคุณครู มิสะจะมาซักที"เธอพยายามหลบหน้าผม"

-งั้นหรอก จริงสิอารจารย์มิสะเขาเรียกเธอมาด้วย นั้นใช่ไหม ?"คำถามนั้นทำให้เธอหันหน้ามาหาผม"

*ใช่ค่ะ….มีคนมาบอกฉันว่า อารจารย์มิสะเรียกฉันไปพบ ก็….เลยมา

-งั้นหรอ? 'ผมตอบพร้อมปิดหนังสือที่กำลงอ่านอยู่และพูดต่อว่า'

เเล้วตอนที่เธอโดยเรียกมาที่นี้ ประมาณที่โมง ?

*เอ่อ…ถ้าจำไม่ผิดก็ประมาณ 15:00 ค่ะ ‘เธอตอบผมแล้วก็จองหน้ามาที่ผม’

เอ่อ..คือว่าไกลไปเเล้วนะมินะ 

ขอโทษครับ คุณคุโย “หน้าของเธอแดงราวกับมะเขือเทศ”

 นี้ฉันว่ามันแปลกนะ?  

*แปลกงั้นหรอค่ะ ? ทำไมคิดอย่างนั้นละค่ะ คุณ คุโย

-ก็..ตอนนี้มันเวลาเลิกเรียนเเล้วไง แถมผมก็โดยเรียกมาเหมือนกัน

แล้วนักเรียนที่เธอโดยเรียกมา อยู่ห้องอะไรงั้นหรอ

*เธอชื่อ ยูกะ ห้อง 2 ค่ะ เอ่อ..เธอประธานนักเรียนค่ะ

…………

"เดียวก่อนนะนี้มันยังไงๆอยู่นะ"

วิเคาระห์

เวลาที่ เรา กับ คุณมินะ โดยเรียกมาพบต่างกัน 

1.แถมยังจอกจงว่าเป็นที่ห้องพักครูอีก 

2.คุณมินะเข้ามาตอน 15:00กว่า 

3.ส่วนเราเข้ามาตอน 16:00กว่า

ช่องว่างเวลาที่…..ไม่มีทางที่อารจารย์จะเรียกพบนักเรียน2คน

ทำไมไม่เรียกไปพร้อมกัน นั้นละประเด็น

ในเวลาต่างกัน แถมคนละห้องอีกกว่าหาก

ถ้าไม่ใช้กิจกรรมอะไรสักอย่าง ก็ไม่มีทางเป็นไปได้

สรุปก็คือ                               นี้ไม่ใช่การเรียกไปพบครูเเต่เป็นการแกล้งมากก่า

แต่ก็ยังไม่เข้าใจว่าทำไม ถึงเเกล้งกันเเบบนี้ เพราะ อิจฉางั้นหรอ

คงจะเป็นไปได้ สำหรับ นักเรียนดีเด่น อย่างคุณ มินะ

แต่กลับเราไม่เห็นจะเข้าใจเลย ทำไมกัน? ….."ผมทำท่าเหมือนคนกำลังคิดอย่างจริงจังอยู่"

“คิดไปคิดมาก็ปวดหัวเเหะที่ต้องโดนหลอกให้มาเนี้ย”

อากาศที่เริ่มเย็นทำให้ผมรู้สึกหนาว แล้วคนที่อยู่ข้างผมก็กำลังคิดถึงเหตการณ์ที่เกิดขึ้นผมจึงบอกเธอไปเรื่องที่ผมคิด

หลังจากนั้นเธอก็รู้สึก ตกใจที่โดนหลอกเเล้วเธอก็ยิ้มออกมาเหมือนกับว่าเธอไม่ได้รู้สึกโกรธเลย

ผมเองก็ไม่สามารถเข้าใจความคิดของเธอได้เหมือนกัน ราวกับว่าเธอนั้นกำลังมีความสุขที่ได้อยู่ที่นี้

ณ ทางออกของโรงเรียน 

งั้นฉันขอตัวกลับก่อนนะค่ะ เเล้วเจอกันพรุ่งนี้นะค่ะ คุณคุโย

“เจอกันนั้นหรอไม่คอยอยากเลย เเหะ”

อื้ม….เจอกันพรุ่งนี้ คุณมินะ

 “แปลกจังเมื่อยังหนาวอยู่เลย แต่ตอนกลับอุ่นอย่างไม่น่าเชื่อ”

kuyo นักสืบ ม.ปลาย