อลเวงเพลงเจ้าสาวแม่มด

1.

          ผมชื่อ กี  เนเมซิส

วันนี้เป็นวันเกิดอายุ22ปีของผมครับ

                ไม่สิ พูดให้ชัดกว่านี้เนี่ย ก็คือว่าวันนี้เป็นวันครบรอบ22ปีที่ห่อเหี่ยวของผมครับ

                จะให้ทำไงได้ล่ะ ตั้งแต่อายุ10ขวบพ่อกับแม่ก็จับผมเข้ามายัดโรงเรียนคิลเดรา โรงเรียนเวทมนต์แบบชายล้วนที่ไม่ว่ามองไปทางไหนก็เห็นแต่มัดกล้ามและหยาดเหงื่อชายฉกรรร์อย่างนี้เนี่ย แถมเรื่องอย่างนี้...ขอตีอกชกหัวตัวเองหน่อยเหอะ รู้สึกแย่เหลือเกินที่ตัวเองดันสมองดีเนี่ย เลยได้ทุนเรียนต่อป.ตรี สาขาเวทย์ขาว และแล้วก็จบมาใช้ทุนเป็นอาจารย์สอนเวทย์ขาวในโรงเรียนอีกตะหาก

                เพื่อนๆที่รู้จักกันดีพากันแซวให้ผมไปบวชเป็นไฮพรีส* ได้แล้ว ไอ้คนธรรมมะธรรมโมที่ไม่เคยแม้แต่พูดกับผู้หญิงอย่างผมเนี่ย ห้า หาว่าผมพูดเวอร์เหรอ แต่จะบอกให้นะ ถึงแม้ว่าในช่วงปิดเทอมที่เค้าอนุญาตให้นักเรียนนักศึกษาออกไปทำกิจกรรมนอกโรงเรียน  และเพื่อนผมแอบออกไปนัดเดชกับโรงเรียนเจ้าหญิงเมืองข้าง หรือแม้แต่ช่วงฝึกงานที่ได้เจอเจ้าหน้าที่สาวๆเพียบ หรือแม้แต่เวลาเดินออกไปซื้อของกับเจ้าของร้านสวยๆเนี่ย

                ผมก็ไม่เค้ย ไม่เคยพูดกับผู้หญิงเลยแหละ

                แบบว่าไงดี เวลาผมพูดกับผู้หญิงน่ะ  มันจะทำให้ผมปากสั่น พูดติดอ่างตะกุกตะกัก หน้าแดง สุดท้ายถ้าไม่หยุดพูดกลางคันก็เปิดแน่บหนีผู้หญิงแทบไม่ทัน

                ผมไม่ได้อ่อนแอนะ เวลาสอนในห้อง เจ้าพวกนักเรียนตัวแสบแอบตั้งฉายาให้เป็นหมีเพชฉฆาตมนต์ขาวซะด้วยซ้ำ ด้วยรูปร่างที่เต็มไปด้วยมัดกล้าม กับความดุของผมน่ะ

          และผมก็ไม่ได้รังเกียจ รังกลัวผู้หญิงแต่อย่างใด ตรงกันข้าม ผมอยากมีแฟนเร็วๆด้วยซ้ำ ก็รู้ๆอยู่ว่าหนุ่มๆอย่างนี้น่ะ ในหัวคิดอะไรอยู่

          โอ้ย แล้วนี่ทำไมผมต้องมาฉลองวันเกิดในหอพักอาจารย์แคบๆ กับเพื่อน(แน่นอนว่าเพื่อนหนุ่มทั้งหมด)ตัวเหม็นเหงื่อพวกนี้นะ

          ไอ้อ้วน โคเลต พอสบตากับผมแล้วคิดยังไงหันมาตบไหล่ผมน่ะ เห็นแววตาแห่งความสิ้นหวังแล้วรับรู้รึไงฟะ

                “เออว่ะ กูรู้ว่ามึงคิดอะไรอยู่”

                เสือกรู้อีก ลืมไปว่ามันเป็นลูกครึ่งภูตกับมนุษย์ ความสามารถคือเทเลพาธีได้เมื่อแตะต้องตัวอีกฝ่าย

                “จริงๆกูไม่ต้องอ่านใจมึงก็รู้ว่ามึงคิดอะไรอยู่ หน้าตาหื่นอย่างนี้ อ๊ะๆ”

                ไอ้อ้วนก้มหลบตีนผมก่อนที่จะพูดต่อ

                “กูกะจีซ แล้วก็เนโมลงขันกันเพื่อมึงเลยนะเนี่ย”

                “โชวพาเหรดโป๊ของภูติอินคิวปัสอีกรึไง มันไกลนะเว้ย กูนั่งกริฟฟินไปแล้วเมื่อยตายชัก”

                อินคิวปัสคือปีศาจความฝัน แต่เดิมชอบเข้าไปในฝันของหนุ่มๆและสูบกินพลังชีวิตผ่านทางความอยากทางเพศของหนุ่มๆเหล่านั้น มักเป็นตัวการทำให้ฝันเปียก แต่ในเวลาปัจจุบันนี้ อินคิวปัสสาวๆเห็นว่าจะเข้าไปในฝันให้เมื่อยทำไม เปิดโชวเรือนร่างแล้วล่อให้เหยื่อเข้าไปปลดปล่อยพลังชีวิตให้พวกเธอดื่มกินจะง่ายกว่าอีก ด้วยเหตุนี้พวกเธอจึงเปิดร้านโคมแดงอันโด่งดังใจกลางเมือง  แต่ร้านมันก็อยู่ไกลโรงเรียนบนภูเขานี่เหมือนกัน จะไปก็ต้องนั่งกริฟฟินไปเกือบสี่ชั่วโมง

                “โห่ นั่นมันของขวัญมึงเรียนจบเมื่อปีที่แล้ว มาปีนี้มึงทำงานแล้ว พวกกูเลยสมนาคุณให้พิเศษ คืนนี้มึงไม่ต้องลุกไปไหนเลย นั่งบนเตียงรอซะ”

                “ลูกแก้วความทรงจำโป๊?” ผมเดา

                จีซหัวเราะหึๆ  ไอ้อ้วนยิ้มอย่างอมภูมิ(น่าหมั่นไส้ยิ่งนัก) และแม้แต่เนโมคนหน้าตายก็ยังมีแววตายิบยับแปลกๆ

                “หึๆ เดาได้อ่อนด๋อยสมเป็นชายพรรมจรรย์ชะมัด เพื่อนเอ๋ย วันนี้พวกกูจ้างสาวคณิกามาเปิดบริสุทธิ์ให้มึงถึงที่ตะหากว่ะ”

                เงียบไปซักพัก

                “หา!!”

 ผมไม่รู้ว่าทำหน้ายังไงออกไป แต่พวกเพื่อนๆมันหัวเราะกันลั่นห้อง

          “วันนี้เรากับโคเลตจะออกไปช่วยกลุ่มนักศึกษานักดาบทำโปรเจคส์ตัวจบปี4 ...คือไปทำเควสล่าซาลาเมนเดอร์เพลิงที่ภูเขาไฟออซ  อย่างช้าก็อีกสองวันจะกลับมานะ คืนนี้หอพักอาจารย์นี้ว่างอยู่พอดีน่ะ”

                เนโมเมทร่วมห้องของผมพูดเรียบๆ

หอพักอาจารย์ในโรงเรียนนี้แบ่งออกเป็นห้าสิบหอ แต่ละหออยู่ได้สี่คน หอของพวกเราแบ่งเป็นสองห้องนอนคือห้องที่ผมนอนกับเนโม แล้วก็ห้องของจีซกับไอ้อ้วน

เนโมเป็นคนเงียบขรึม หน้าตาย แต่นิสัยจริงๆมันเป็นพ่อบ้านที่ชอบทำงานบ้าน และเรียบร้อยจึงมักโดนแซวบ่อยๆ

                ไอ้อ้วน เพื่อนที่ปากหมาที่สุดชอบล้อห้องนอนผมว่าเป็นโบสศักสิทธิ์ที่เชอรี่บอยเท่านั้นที่จะนอนได้ อาศัยว่าไอ้เนโมมันมีแฟนไปตั้งแต่อยู่ปีสอง เสียงแซวจากไอ้อ้วนจึงซาลง

                “ส่วนกูจะออกไปช่วยอาจารย์ลีน่าหามันดราโกร่าที่ป่าสุสานทั้งคืนว่ะ คงกลับเช้า นี่เปิดโอกาสให้มึงสุดฤทธิ์นะเนี่ย”

                “อาจารย์ลีน่าโรงเรียนปริ้นเซสน่ะนะ? โห่ เสียสละบ้านมึง ถึงติดสอนมึงก็ยังจะหาเวลาไปไม่ใช่เรอะ”

                จีซหัวเราะหึๆ มันเป็นอาจารย์แอสแซสซินรูปหล่อที่สุดของโรงเรียน ตั้งแต่คบกะมันมา เห็นมันควงหญิงไม่ซ้ำหน้าเลย

                พวกเราสี่คนเป็นเพื่อนที่อยู่หอเดียวกันกันมาตั้งแต่เรียนระดับปริญญาตรีเวทมนต์ตอนปี1 แม้จะอยู่ต่างคณะแต่ว่าเนื่องจากเป็นนักเรียนทุนที่ต้องใช้ทุนเหมือนกัน และอยู่ห้องใกล้ๆกันเลยอยู่เป็นแก๊งกันมาตลอด  แม้จะเป็นอาจารย์กันแล้ว ก็เลือกหอพักอาจารย์ที่เดียวกัน

                “ดีใจมั้ยเพื่อน ได้ใช้อวัยวะอันเล็กๆของมึงละนะ”

                ไอ้อ้วนกวนตีนพูดกลั้วหัวเราะ

                “ตอนแรกกูว่าจะซื้อถุงยางให้มึงซักอัน แต่คิดไปคิดว่ากูว่ามึงไปขโมยถุงมือคนสวนแถวนี้มาตัดเอง ได้ถุงยางใช้ตั้ง5อันไม่ดีกว่าเรอะ น่าจะขนาดพอดีของๆมึ...”

                ไอ้อ้วนพูดไม่จบก็โดนผมเอาหมอนยัดปากไปก่อน ความปากเจ็บของมันเป็นที่ร่ำลือว่าทั่วปฐพีนี้เป็นหนึ่งไม่มีสอง ไม่น่าเชื่อว่ามันได้สอนวิชาการเจรจา ผมยังหวั่นๆเลยว่าเด็กที่จบคลาสของมันอาจจบไปเป็นนักเจรจาที่ก่อให้เกิดสงครามได้มากที่สุด

                “มึงอย่าแซวมันมากดิวะ เดี๋ยวมันเขิน คนไม่เคย” จีซว่า

“ นางคณิกาที่พวกกูจ้างมาจะมาตอนสองทุ่มที่หน้าหอนะ นัดกันว่าใส่ชุดดำ นี่พวกกูเห็นว่ามึงชอบแนวซาดิสหน่อยๆ  เลยนัดให้เค้าเล่นละครทำเป็นอิดออดนิดๆ หน้าตาคัดมาแล้วว่าโอเค  ครั้งแรกมึงก็อย่าเต็มแรงกับเค้านะเว้ย เดี๋ยวเค้ามาชาร์ตพวกกูเพิ่มอีก แพงนะคนนี้ อาบน้ำรอเลยก็ได้” ไอ้หล่อจีซพูดยาวไม่หยุด

“เฮ้ยๆ เดี๋ยวๆ นี่จะให้ของขวัญกูไม่ถามความคิดเห็นเลยเรอะ”

“อ้าว เห็นมึงดูลูกแก้วความทรงจำโป๊ทีไรดูแต่แนวตบปล้ำนี่หว่า เลยจัดมาแบบนี้”

“ไม่ใช่ๆ ไม่ถามกูเลยเรอะว่ากูจะเอานางคณิการึเปล่า”

พวกมันมองหน้ากันแบบเหวอนิดๆ

“มึงไม่เอาเหรอวะ….สาดดดด คบกันมานานเพิ่งรู้ว่ามึงนิยมถั่วดำ มิน่าไอ้เนโมชอบนอนหงาย มันกลัวมึงนี่เอง”ไอ้อ้วนทำหน้าหวาดหลัว

“เฮ้ย !!  กี อย่าห่วง เดี๋ยวกูไปขออาจารย์ลีน่าปรุงยาแก้ตายด้านให้มึงด้วย กินๆทาๆซักเดือนก็หายน่า” จีซทำหน้าสมเพช

“เฮ้ยๆ ไม่ใช่แบบนั้น...คือว่า”  ผมไม่รู้จะพูดยังไงเลยหันหน้าไปทางเนโม หวังเพื่อนเมทช่วยเหลือ ที่ไหนได้ไอ้หน้าตายดันยกมือตบไหล่ผม

“เรารู้จักหมอทำสุหนัตเก่งๆนะ ขลิบทีไม่เจ็บเลย”

“โว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!”

                และแล้วผมก็ต้องตกลงรับของขวัญอันนั้น…คืนนี้