Fanfiction TVXQ : A day with TVXQ !!

เนื้อเรื่อง

A Day with TVXQ!

Intro

            ฉันยื่นแบงค์หมื่นวอนให้กับแคชเชียร์ รับเงินทอนพร้อมกับของที่ฉันซื้อมาไว้ในมือ ก่อนจะเดินออกไปจากร้านขายซีดีเล็กๆข้างถนน.. ลมเย็นๆของฤดูใบไม้ผลิปะทะใบหน้า ในเวลาเลิกงานอย่างนี้ ผู้คนมากมายเดินสวนผ่านกันไปมาอย่างไม่สนใจใคร ฉันก็เดินไปกับฝูงชนเหล่านั้นด้วยพร้อมกับยกมือพับได้ขึ้นมา เปิดฝามันออกแล้วกดเบอร์หาชินยองตัวต้นเหตุอย่างรวดเร็ว

                ทันทีที่มันรับสาย ฉันก็ตวาดมันลั่นทันที

                “นี่.. ถ้าไม่ติดว่าแกจะแลกทวินส์รีแพ็กเกจของบ่อมบ๊อมสุดที่รักเนี่ย ฉันไม่งี่เง่ามาตระเวนหาซื้อแผ่นดงบังอัลบั้มสามเอาวันวางขายวันแรกอย่างนี้หรอก!”

                “เอ๊า.. แล้วแกจะบ่นหาอะไร ฉันสัญญาแล้วน่า รับรองไม่ผิดคำพูดแน่นอน” นาชินยองเอ่ยอย่างร่าเริงมาจากปลายสาย ...ส่วนฉันได้แต่ทำหน้าบูดสนิท   

                ...ค่ะ ฉันเป็นเด็กสาวมัธยมปลายที่นิสัยดีที่สุดในโลกเลยว่ามั้ยคะ มาบากหน้าสวยๆฝ่าลมหนาวหาไอ้แผ่นซีดีที่หมดเร็วสุดๆเป็นประวัติกาลแบบนี้เนี่ย!

                ฉันเข้าออกวันนี้ทั้งหมดเป็นสิบๆร้าน เพียงเพื่ออัลบั้มนี้อันเดียว ไปที่ไหนก็มีแต่คนบอกว่าหมด หมด! และหมด!! มันทำเอาฉันแทบคลั่ง! ..แต่ฉันต้องพยายาม เพื่อบ่อมบ๊อม!!

                และในที่สุด ไอ้อัลบั้มมหาเวรนี่มันก็มาอยู่ในมือฉันแล้วค่ะ โอ้ว!

                “เอ้อแก ลองแกะดูซิ” เพื่อนผู้แสนน่ารักสั่งฉันด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล.. ฉันได้แต่ก้าวเท้าไปเรื่อยๆ แล้วก็ทนสดับฟังคำสั่งของมันด้วยความอดทน “คือฉันได้ข่าวประหลาดๆมาน่ะ.. แกลองแกะๆให้ฉันดูหน่อยสิ ว่ามีอะไรอยู่ในนั้นบ้าง...”

                “นี่ แกไม่ต้องห่วงหรอก ฉันไม่ดูแผ่นผิดไปซื้อหนังวายมาหรอก” ฉันตอบกลับเสียงหงุดหงิด แต่นาชินยองผู้แสนสบายก็รีบบอก “เปล๊า น่า ฉันเชื่อมือแก.. ลองแกซื้อแผ่นวายมาสิ บ่อมบ๊อมแกไม่ได้ผุดไม่ได้เกิดแน่”

                เฮือก.. ไอ้เพื่อนเลว!

                “เออ เดี๋ยวขอฉันหาน้ำกินก่อน คอแห้งชะมัด” ทันทีที่พูด ฉันก็เลี้ยวเข้าร้านคอฟฟี้ช็อปริมถนนทันที หลังจากสั่งมิลค์เชคมาแก้วนึงแล้ว ฉันก็ต่อบลูทูธ แล้วก็ลงมือดูดน้ำ พร้อมกับค่อยๆแกะพลาสติกห่อกล่องซีดีนั้นอย่างหมั่นไส้

                โยนพลาสติกเสียงดังกรอบแกรบนั่นทิ้งไป แล้วฉันก็เปิดกล่องมันออกมา.. แล้วก็ งงค่ะ

                “ไงแก มีอะไรแปลกๆมั้ย”

                “เออ มี” ฉันตอบกลับไปเสียงงงๆ

                มันเป็นแผ่นกระดาษมันๆสีทองแปลบปลาบเป็นประกายสะท้อนแสงไฟในร้านค็อฟฟี่ช็อปเป็นอย่างดี ฉันดูดน้ำอีกอึกหนึ่ง แล้วก็คีบมันขึ้นมาพลิกมันไปมา

                หืม? อะไรเนี่ย

                “มันเป็นกระดาษสีทองรึเปล่า?” ชินยองถามด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น

                “อ่า... อืม”

                มันรู้ได้ไงวะ?

                ...นา ชินยอง เงียบไปสักครู่หนึ่ง ฉันนึกว่ามันอาจจะขอแว้บไปห้องน้ำ แต่ปรากฏว่า ไม่ใช่ค่ะ!

                มันกรี๊ดใส่หูฉันจนบลูทูธแทบระเบิด!!

                “แก๊!!! ฉันรักแก!! ไอ้บ้า!!! แกมันมือโคตรดีเลย!!!”

                หะ.. หา?! อะไรเหรอ

                ถึงฉันจะถามตัวเองแบบนั้น แต่สิ่งที่ฉันตอบยัยบ้านั่นกลับไปกลับเป็น “เบาเสียงหน่อยสิ ยัยเพื่อนงี่เง่า”

                “โอ๊ยแก! จะด่าฉันงี่เง่าอะไรยังไงก็ได้! แต่ฉันรักแกชะมัดยาดเลย!! ยูมยองจา! กรี๊ดดด!!”

                “หยุดกรี๊ดซะทีน่า! ตกลงมันเรื่องอะไรกันแน่เนี่ย!”

                ฉันอดถามมันไม่ได้ในที่สุด.. ขณะที่ฉันอ่านข้อความบนกระดาษแผ่นสีทองนั่น มันก็ตอบคำถามฉันได้ทันที..

                ยินดีด้วย คุณคือคนที่โชคดีมากที่สุดคนหนึ่งของเกาหลี

            กรุณาเก็บการ์ดสีทองนี้ไว้ให้ดี มีคนอยากได้มันมหาศาล ...อันดับแรก คุณอาจจะยังสงสัยว่านี่มันคืออะไร มันเป็นโปรเจ็คต์ลับที่เอสเอ็มเอ็นเตอร์เทนเมนต์เก็บไว้...

            “แก.. มันเป็นข่าวลับวงในของเอสเอ็มน่ะสิ นี่ถ้าฉันไม่ใช่แคสสิโอเปียพันธุ์แท้คงไม่มีทางรู้หรอก...”

                โอ้ ชินยอง ฉันเชื่อเธอแล้วล่ะว่าเธอน่ะบ้าดงบังจริงๆ..

                สืบเนื่องมาจากละครที่มีชื่อว่า Dating on earth โปรเจ็คต์นี่จึงมีชื่อว่า A Day with TVXQ. คุณซึ่งเป็นผู้โชคดี...

            “คือเค้าจะทำการ์ดสีทองออกมาห้าใบอย่างลับๆ.. แล้วใส่ไว้ในอัลบั้มสามห้าชุด แล้วออกขาย...”

                เป็นเจ้าของการ์ดใบนี้ จะได้มีหนึ่งวันสุดพิเศษ.. กับหนึ่งในห้าหนุ่มที่ฮ็อตที่สุดของเกาหลีที่เราสุ่มให้

            “นั่นแหละ แล้วใครที่ได้การ์ดเหล่านั้นไป ก็จะได้ไปเดทกับดงบังหนึ่งวันแบบตัวต่อตัวและไม่มีอะไรจะมาขัดขวางได้ทั้งสิ้น!”

                และคนที่คุณได้ก็คือ..

            “เออ แล้วแกได้ใครอ่ะ!!”

                ฉันมองบรรทัดสุดท้ายของข้อความ แล้วอ่านให้มันฟังเบาๆ

                “ยูโน.. ยุนโฮ”


ไว้จะมาอัพต่อค่ะ >O< เม้นเยอะๆเน้อ นี่จำนำเองจ้า~!!