[ HARRY POTTER ] Love In Beautiful อัลเบิร์ตครับรับรักผมหน่อย

---

“อ้าว น้อง ‘แฮร์รี่’ จากบ้านคุณเดอร์สลีย์ใช่ไหมครับ ?”

“สวย ...”

“หืม ?”

“อะ ! เปล่าครับ ! ผมหมายถึง คะ-โคมไฟกลางบ้านของพี่ครับ”

---

“ที่จริงน้องแฮร์รี่ต้องมีไม้กายสิทธิ์ด้วย แต่ตอนนี้พี่จะสอนอะไรง่าย ๆ ให้เธอก่อนอย่างการควบคุมเวทมนตร์ตัวเอง โดยไม่ต้องใช้ไม้กายสิทธิ์”

“แล้วถ้าไม่ใช้ไม้กายสิทธิ์แล้วเราจะสามารถเสกคาถาได้เหรอฮะ ? พี่อัลเบิร์ต”

            “ได้สิครับ เวทมนตร์มีอยู่ทุกที่และมันอยู่ในนี้ของเธอด้วยนะ”

---

“อัลเบิร์ตฮะ ทำไมคุณต้องโกหกผมด้วยล่ะ”

“เพราะถ้าเธอรู้ มันจะทำให้ ‘คน ๆ นั้น’ รู้แน่ ๆ ว่าเธอไม่ได้อยู่ในฐานะนั้นแล้ว”

“แต่ผมไม่อยากเสียคุณไป !”

“เธอต้องเข้าใจแฮร์รี่ พี่ทำเพื่อเธอทั้งนั้นเด็กดี”

.

.

‘ผมเกลียดคุณที่ทิ้งผมไว้ แต่ผมก็รักคุณที่ทำให้ผมไม่สามารถปล่อยคุณไปได้’

---

น้ำตาของเขาหลั่งไหลออกมาไม่มีที่สิ้นสุด คล้ายยามที่กลิ่นหอมจากกายงามของคนที่เขารักห่างหาย 

ทิ้งให้เหลือไว้เพียงความทรงจำและความเจ็บปวด ยามที่คาถาพิฆาตตกกระทบร่างของคนรักของเขา

แฮร์รี่ พอตเตอร์เกลียดความว่างเปล่า เขาไม่ชอบเลยที่ห้องนอนของเขาไม่มีกลิ่นหอมของดอกลิลลี่

ทำไมเรื่องพวกนี้ต้องเกิดขึ้นกลับตัวของเขาด้วย ทำไมเขาต้องสูญเสียมากขนาดนี้ด้วย

ทำไมเขาต้องเสีย อัลเบิร์ต โลคาซันเดอร์ ไปเพราะความงี่เง่าของเขาด้วยล่ะ

ได้โปรดช่วยตอบลูกที … พระผู้เป็นเจ้า

---