[ฟิคปรมจ.ลัทธิมาร] สูตรรัก(อันตราย)ฉบับนายไรท์จอมเบียว!!!

nĭ hāo นะฮะผู้อ่านทุกท่าน

ผมขอแนะนำตัวเองก่อนละกัน

ก็ตามที่เห็นจากชื่ออ่ะนะ

ผมชื่อว่า'หยวี่ฟ่าน'

จริงๆไม่ใช่ลูกครึ่งแต่แค่มีเสี้ยวนิดๆเอง

และเรื่องนี้มันไม่เกี่ยวข้องกันเนื้อเรื่องหลักแต่อย่างใด ผมแค่เอามาแต่งเล่นๆจากโลกมโนสู่นิยาย Okay?

อ่ะๆไม่พิมพ์มากให้เสียงแรง ไปอ่านได้เลย~

---บทนำชวนปวดเฮทแบบกริ่มๆ(?)---

"อาเว่ย~วันนี้ไปเที่ยวห้างกาน~หยวี่ฟ่านเปย์เอง~"ร่างโปร่งของไรท์เตอร์หรือว่าหยวี่ฟ่านพูดขึ้นแล้วมากอดแขนของร่างโปร่งสูงกว่าเล็กน้อยอย่างออดอ้อน

"งั้นหรอ?พูดแล้วนะ!"เว่ยอิงหันมามองแล้วฉีกยิ้มทำให้ใบหน้าของหยวี่ฟ่านแดงจัดเป็นมะเขือเทศได้ในทันที

"อร๊ายยย!❤อาเว่ยยิ้มงี้เดี๋ยวผมก็ล--อุ๊บบ!!"ขณะที่หยวี่ฟ่านเริ่มออกอาการตุ๊ดแตก(?)ก็มีตี-เอ้ย!มือใครไม่รู้มาอุดไว้ก่อน

"นี่!อาวั่งจี!ทำไมต้องมาขัดผมตลอดเลยอ่ะ!เวลาอาวั่งจีหวานกะอาเว่ยผมยังไม่เห็นขัดเล๊ย!!"หยวี่ฟ่านพูดเสียงสูง

"แน่ใจหรอว่าไม่เคยขัด"ดวงตาคมกริบสีทองมองสวนทำเอาเจ้าของดวงตาสีเทาหม่นเหงื่อแตก และเหมือนภาพความจำเก่าๆก็จะกลับมาในหัวด้วย..

ทั้งตอนไปน้ำตกก็ผลักอาวั่งจีลงน้ำแต่สุดท้ายอาเว่ยก็เข้าใจว่าเล่นกันเลยดึงเขาลงน้ำแบบไม่ตั้งตัวเลยสำลักน้ำ

ตอนฉลองวันเกิดอาวั่งจีที่เขาเอาสปริงตัวตลกสยองขวัญไปให้อาวั่งจีเหมือนรู้ทันเลยเปิดและหันมาทางเขาซึ่งมันก็ดันพุ่งมาอัดเต็มๆหน้าทำให้เขาเลยนอนไม่หลับมาเกือบ1สัปดาห์

ตอนไปห้างเมื่อหลายวันก่อนก็แย่งกันเรื่องรถเข็นเพราะอาเว่ยบอกว่าจะซื้อของทำมื้อเย็นเลยสุดท้ายแบ่งกันครึ่งและคนมองกันใหญ่เพราะเห็นผู้ชายสองคนทะเลาะเพราะผู้ชายคนเดียวที่กำลังดูของทำมื้อเย็น..

ไหนจะเมื่อสักพักที่เขารับอาสาต้มชาให้ก็บดเม็ดพริกผสมชาลงไปแต่อาวั่งก็ให้จิบด้วย(เหมือนอ่านใจได้อ่ะ)เลยเเสบปากหาน้ำดับแทบไม่ทันทั้งคู่อีก..

"แต่ผมก็กรรมตามสนองแบบแทบทันทีตลอดนี่!"หยวี่ฟ่านเถียงแบบไม่ยอมแพ้ก่อนจะกอดอกแบบไม่พอใจ

"ฮึ่ม..เฮ่อ.. ช่างเถอะ ผมขก.โกรธละเดี๋ยวไปกันหมดนี่แหละ..ร้อนก็ร้อนนี่ไทยหรือเตาอบกัน!"หยวี่ฟ่านบ่นแล้วถอดเสื้อกล้ามออกแทนเพราะอากาศที่มันร้อนสุดๆ

"..."หลานจ้านก็พยักหน้านิดๆแล้วก็นิ่งเหมือนเคยส่วนเว่ยอิง..หายไปในครัวทำขนมกินแล้ว..

*ฟุดฟิด ฟุดฟิด*

"อาวั่งจี..ผมว่าผมได้กลิ่นพริก"หยวี่ฟ่านพูดแล้วหันไปมองช้าๆ

"...."หลานจ้านก็ค่อยหันมาเหมือนกันแล้วมองไปที่ครัวและกลืนน้ำลายดังอึกทั้งคู่

"อืม..ผมจำได้ว่ายังอ่านหนังสือค้าง..ผมไป..อั๊กกกก!!?"หยวี่ฟ่านกำลังจะเผ่นก็โดนใครไม่รู้รั้งแขนไว้พอหันไปก็เจอหลานจ้านที่มองมาเชิงว่า'มาร่วมชะตากรรมด้วยกันดีๆ'

"อั๊วอยู่ก็ลั่ย..ฮึ่ยย!!"หยวี่ฟ่านพูดแบบติดสำเนียงเดิมแล้วเดินไปหาเว่ยอิงในครัวแทนเพราะถ้าอยู่มีหวังปวดหัวตาย

"อาเว่ยทำอะไรหรอ~?อ๊ากกก!!"/''ระวัง!!"ขณะที่เข้าไปเหมือนจู่ๆมีอะไรร้อนๆโปะหน้าเต็มๆเลยร้องลั่นหลานจ้านก็วิ่งมาดู..และเห็นแพนเค้กเสร็จใหม่ๆโปะหน้าหยวี่ฟ่านไปแล้วเต็มๆเปา..

ไว้อาลัยแต่หยวี่ฟ่าน1วิ..

ติดตามตอนต่อไป..

เรา(หยวี่ฟ่าน):อ้าว!!แล้วผมหล่ะ?!!!!

เรา(อีกด้านที่ปกติ):ทนไปจะได้หายบ้า!

เรา(หยวี่ฟ่าน):ใจร้าย!!!Π^Π