รักเศร้าๆเเนว ทอมดี้

ลำดับตอนที่ #9 : ~ จุ ด เ ริ่ ม ต้ น [ 3 ] ~ [จบตอน][ยังไม่อวสานเรื่องนะ]

  เมื่อผมกับพี่เรน เเละไอ้เเย้3 ตัว ก้าวเข้าห้องโถ่งที่บ้านของผม ไอ้ต่าย ไอ้ฟาง ไอ้เจน มันต้องตะลึงกับความใหญ่ของบ้านผม



\"ไอ้เจน โ ค ร ต ใหญ่เลยหวะ\"ไอ้ต่ายพูด



\"เออนั้นดิ\"ไอ้เจนตอบมันไป



\"บ้านพวกเมิงก็พอๆกับบ้านกูนี้เเหละ ไปๆ ไปนั่งที่ห้องรับเเขกกัน เดี๋ยวจะได้รับประ II๑sก ข้าว ไปๆ\" ผมพูด



ส่วนพี่เรนก็เรียกผมเข้าไปคุยในห้องครัว



\"เรียว เป็นไรป่าว?\"พี่เรนจับผมได้หรอ ไม่ๆ ต้องตอบว่า...



\"ป่าว ไม่ได้เป็นไรน่า...\"ผมตอบพี่เรนไป



\"เห็นหน้าเศร้าๆ อกหักป่าวน้อง\"



จึก เเทงใจดำผมจริงๆ



พี่เรนพูดเเละหญิบผลไม้เดินออกไปทันที



ผมอึ้งของคำพูดพี่เรน เพราะว่า ผมไม่รู้ว่าพี่เรนเค้าล้อเล่นหรือ เค้ารู้จริงกันเเน่



ผมเดินออกไปห้องรับเเขกด้วยตัวสั่นเทา



ผมมั่นใจ99.99% ว่าไม่มีใครจับผมได้เเน่นอนเเต่ทว่า..



\"เป็นไร ไอ้เรียวหน้าซีดเชียว\"ไอ้เจนพูด



\"นั่นดิ ไม่สบายป่าว\"ไอ้ฟางพูด



\"เห้ย!! ป่าวๆ กูสบายดี สบายมากๆ\"ผมพยายามฉีกยิ้มให้พี่ชายของผมดู เเละมั่นใจ 100.00% ว่า ผมสบายมาก



\"อย่าคิดมาก\" เเต่พี่เรนก็เดินมาจับหัวผมเเล้วกระซิบบอกผม ซะงั้น เเล้วเดินออกไป



ระหวางที่ไอ้ต่ายปล่อยมุข ฮาๆออกมานั้น



\"ไงเฮีย ไม่ได้เจอกันตั้งนาน นี้เฮีย นี้แฟนผม ปีหน้าจะเเต่งงานกันเเล้ว\"เสียงผู้ชายเเหบห้าวร่างสูงเท่าผมได้



เดินเข้ามาในบ้าน ทำตัวสนิทสนมกับพี่ชายผม พี่ชายผมก็ดูท่าทางสนิทกับนายคนนี้ไม่เบา



เพราะสังเกตุเห็นว่าพี่เรนพูดคุยด้วยคำพูดว่า...



\"ไอ้น้องชาย เป็นไงมั้งว่ะ อ้าวนี้ได้เมียเเล้วหรอ\"พี่ชายผมพูดเเล้วตบไหล่



เเล้ว ผู้ชายคนนั้น ผู้หญิงคนนึง พี่เรน ก็คุยกันไปสักพัก ระหว่างที่พวกผม รวมทั้งผม หัวเราะในห้องรับเเขก



เเล้วพี่เรนก็พา พวกพี่2คนมาห้องรับเเขก



ขณะที่ผมหัวเราะอยู่



\"อ่า เด็กๆ พี่ผู้ชายคนนี้ชื่อ ชิน พี่ผู้หญิงชื่อ เเพรว\"  หูกูฟาดป่าวว่ะ ไม่มั้ง เเพรวคงไม่ได้มีคนเดียวในโลกเออ หันไปหวัดดีก็ดีว่ะ



\"ฮ่าๆๆๆ\"ขณะที่กำลังปล่อยเสียหัวเราะผมกับเพื่อนๆก็หันไปหาพี่เรน



\"เฮือก!!\"ผมกลืนน้ำลายเสียงดังลิ้นเกือบหลุดเข้าไปในลำคอ



เพราะ ผู้ชายคนนั้นคือผู้ชายที่ผมเจอในโรงเรียน เเละพี่สาวคนนี้คือพี่เเพรว อดีตเเฟน



ผมน้ำตาคลอเบ้า เพราะเห็นทั้งสองยืนควงเเขนกันอยู่



\"ไอ้เรียว ใจเย็นๆ ยิ้มสู้เว้ย\"เสียงไอ้ฟางพูดเบาๆข้างหูผม



\"เก็บไว้เว้ยน้ำตาอ่ะ\"ไอ้ต่ายเสริม



\"อย่าร้อง อายไอ้ชินมัน\"ไอ้เจนช่วย



เเละผมก็รวบรวมสติเเล้วบอกมันสามตัวว่า....



\"กูทำไม่ได้\"



\"โธ่!! ไอ้เวน ทำได้ดิว่ะ เชื่อกู\"ไอ้ต่ายพูดเบาๆเเต่กระเเทกน้ำเสียง



\"อย่าร้องเว้ยเพื่อน\"ไอ้เจน



\"....อย่าร้อง\"ไอ้ฟาง



\"เออ\"ผมตอบไป



เเล้วไอ้สามตัวเพื่อนๆผมก็ยกมือไหว้พี่เเพรวกับพี่ชินอย่างสวยงาน [ประชด]



เเต่ผมยังยืนอึ้งๆอยู่



พี่เเพรวกับพี่ชิน ก็ดูท่าทางอึ้งไปมากกว่าผมเลยทีเดียว



\"อ้าวเป็นน้องเรนหรอ??\"พี่ชินพูดเเกมกวนๆ



\"...........\"ผมฉีกยิ้มกวรประสาทเเล้วยกมือไหว้



เเล้วพี่เเพรวก็หน้าเสียเล็กน้อยดูจะร้องไห้ก็ไม่ร้อง



\"อ๋อ พี่ชินครับ เราเคยเจอกับรึป่าว\"ผมถามพี่ชิน เจออ่ะเจอเเน่ เกือบกระทืบด้วยซ้ำ555+ (เวลานี้เมิงจะขำอีกไอ้เวน:คนเเต่ง)



\"อ๋อ เคยสิน้อง ก็ที่เราเจอพี่ที่ห้องม.6/1ไงล่ะที่พี่กำลัง.....\"ฝันไปเหอะว่าจะได้พูดจบ...



ภาพเก่าๆเข้ามาในหัวผมอีกครั้งนึง ผมก้มหน้าลงเเละเงยหน้าขึ้น ก้มลง เงยขึ้น ก้มลง เงยขึ้น ก้มลง เงย (โธ่!!เว้ยกูปวดหัว:เรียว) (555:คนเเต่ง)



ผมเดินกระเเทกไหล่ไอ้พี่ชินไป ผมสังเกตุเห็นว่า พี่ชินเเอบยิ้ที่มุมปากเเละหัวเรอะในลำคอเล็กน้อยอาจจะเป็นเพราะสะใจที่ทำร้ายใจดวงน้อยๆ(ยักษ์ๆ)ได้ละมั้งครับ



ผมเดินไปที่หลังบ้าน มันเป็นสวนขนาดใหญ่ มีสระว่ายน้ำ



ผมเดินไปนั่งที่โขดหิน



ผมนั่งนิ่งเงียบๆ น้ำตาผมก็ไม่ได้ไหลมาเพราะ ไอ้สามตัวมันไม่ให้ผมร้อง ผมเลยร้องไห้ในใจเเทน



ผมอาจจะต้องน้ำท่วมปอดตายเพราะผมร้องไห้ในร่างกาย เเงๆๆๆ (ปันยาอ่อน : คนเเต่ง)



เเล้วพี่เรนก็เดินกระเเทกเท้ามาหาผมโดยมีพี่ชิน พี่เเพรว ไอ้ฟาง ไอ้เจน ไอ้ต่าย เเอบอยู่ในตัวบ้าน เเล้วชะโงกหน้ามาดู ผมเห็นเเต่ไม่พูด



\"ไอ้เรียว เดินกระเเทกไหล่พี่ชินน่ะ เสียมารยาทนะ!!\"พี่เรนพูดเสียงดัง ผมไม่สะทบสะท้าน ผมเพียงเเค่ยิ้มให้กับตัวเองว่า....



กูมันไร้ค่า...จริงๆเล้ย ขนาดพี่เเท้ๆยังไม่เเล ไปเจือกดูไอ้ชินนั้น ปกติผมไม่ใช่คนขี้อิจฉานะครับ อันนี้ไอ้เเย้สามตัวรู้ดี



เเต่ไอ้ชิน มันคือศัตรูหัวใจของผม!! ผมยอมมันไม่ได้



\"พลั่ก!!\" นี้คือเสียงหมัดที่พี่ชายเเท้ๆของผม อัดใส่หน้าของผม เลือดกำเดาผมไหลเต็มจมูก



ผมเหลตาไปดูพี่เเพรว พี่เเพรวก็ยืนนิ่งๆ พี่ชินยื่นยิ้มเราะร้าย ไอ้เเย้สามตัวจะวิ่งเข้ามาช่วย เเต่ก็ถูกพี่เรนตะโกนใส่ไม่ให้มา



\".............\"ไม่ไม่ได้โต้ตอบ เพราะผมเห้นว่าเป็นพี่ชายผม ไม่งั้นโดนกระทืบไปนานเเล้ว เพราะฝีมือการต่อสู้ผมเก่งกว่าพี่เรนเป็นไหนๆ



เเต่นี้พี่ ผมไม่เล่นด้วยหรอกครับ เเจ่ผมก็ยังยิ้มกวนประสาทอยู่นะ เพราะผมกำลังเยอะเย้ยตัวเอง



\"เมิง ไอ้เรียว เมิงยิ้มทำไมว่ะ\"พี่เรนพูด



\"หึหึ ไปล่ะครับ ไม่มีใครต้องการผม ผมก็ไม่อยู่\"ผมเดินสวนกับไอ้ชิน ไอ้ชินเเอบทุบหลังผมเข้าจังๆ เเต่ไอ้พี่เรนก็ดูเหมือนจะเห็น



เเต่ก็ไม่เห็น T_T



ไอ้ต่าย ไอ้เจน ไอ้ฟาง เดินเข้ามาหาผม ผมไม่ได้ว่าอะไร เพียงเเต่ยิ้มๆให้มัน มันก็เงียบกันไปเป็นเเทบ



ผมล้างหน้าที่บ้านเสร็จ ก็กินน้ำ อาบน้ำ เก็บเสื้อผ้าที่หลงเหลือใส่กระเป๋าเป้ เพราะทีเเรกก่ะว่าจมานอนค้างที่นี้วันหยุดปิดเทอม เเละวันหยุดบางวัน



เเต่ไม่เอาผมเก็บให้ผม ในห้องผมไม่มีอะไรหลงเหลือ เเม้เเต่ชิ้นเดียว



ผมเดินสพายเป้ลงไปข้างล่าง ผมยิ้มเเย้มตามปกติ



ไอ้ต่าย ไอ้เจน ไอ้ฟาง กลับหน้าตึงเครียดเหมือนคนบ้า



  ทุกคนอาจเห็นผมยิ้มเเย้มอยู่ทุกเวลา เเต่ใจผมไม่ได้ยิ้มเลยสักนิด ใจผมหดหู่ เหี่ยว เพียงที่ผมยิ้มออกมาเพราะผมไม่ต้องการ



ให้ใครเป็นห่วงผม



\"ไอ้เจน ไอ้ฟาง ไอ้ต่าย รอนี้แปปนะ ตุบ!!\" ผมพูดเเล้ววางกระเป๋า



มันพยักหน้า

ผมเดินไปหลังบ้านเเล้วก็พว พี่เเพรว พี่เรน พี่ชิน ยืนคุยกันอยู่ หัวเราะตามปกติ โดยฉะเพราะไอ้ชิน



\"พี่เรน!!\"ผมพูดเสียงดังทุกคนหันมามองผม เเล้วหยุดหัวเราะ สีหน้าเปลี่ยนไปทันที



ผมเดินเข้าไปหาพี่เรน ผมนั่งลงกับพื้นโดยพับเพียบ >_<



เเล้วพนมมือ เเล้วผมก็ก้มช้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ



เเล้วไหว้ ตี น พี่เรน เชื่อเหอะพี่เรนถึงกับอึ้ง



ผมลุกขึ้นเเล้วพูดว่า



\"ต่อไปนี้ ผมจะไม่กลับมาที่นี้อีก\"ผมพูดเเค่นี้เเล้วเดินจากไป



ผมไม่ลืมที่จะเหลตามองไอ้ชิน มันยิ้มที่มุมปากอีกเช่นเคย ใบหน้าที่หน้าต่อย เตะ กระทืบ ของไอ้ชิน มันชวนให้ผมเริ่มอย่าจะต่อยมัน



เเต่ก็ไม่ได้ เพราะว่า เราควรเดินออกจากบ้านนี้ไปโดยมือที่สะอาด ไม่เปื้อนเลือด ปีศาจอย่างมัน ผมคิดในใจ



\"เดี๋ยว!! เรียว\"ผมว่าเเล้วเชียวว่าพี่เรนต้องมา



\"...........\"ผมกำลังเดินออกจากบ้านพร้อมเพื่อนๆ เเต่พี่เรียวก็เดินมาหาผม จนได้



\"พี่ คือ พี่ขอโทษ\"พี่เรนพูด โดยมีพี่ชินยืนข้างๆพี่เรน ส่วนพี่เเพรวก็ยืนพิงประตู เพราะไม่อยากยุ่งเรื่องนี้ก็เป็นได้



\"..............\"ผมเงียบ



\"พี่ขอโทษนะ\"พี่เรนทำท่าติ๊งต๊อง เเต่มันไม่ได้ผลหรอกพี่



\".............\"ผมเงียบ



\"ยกโทษให้พี่นะเรียว!!\"พี่เรนพูด



\"\'งั้นก็ช่วยเอาไอ้ชินออกไปจากบ้านนี้\"ผมพูดเสียงเเข็ง



\"เรียว!! พี่ไม่นึกเลยนะว่าเราจะเป็นคนอย่างงี้\"พี่เรนเริ่มขึ้นเสียง



\"............\"ผมเงียบ



\"ห้ะ!! นิสัยอย่างเงี่ย มันเอามาจากไหนห้ะ!! ส่งไปอยู่โรงเรยนประจำยัง เ สื อ ก เอานิสัยชั่วๆ มาอีก \"พี่เรนพูดขึ้นผมใจสั่นสะเทือนไปทั่ว



ไอ้ต่ายตบไหล่ ผมหันไปหาไอ้สามตัวเเล้วพูดว่า



\"พวกเมิงไปก่อน\"



มันสามคนพยักหน้าเเล้วเดินไปนั่งรอหน้าบ้าน



\"พี่เรน ใจเย็นๆครับ น้องพี่นะครับ\"ไอ้ชินมันก็เเกล้งทำเป็นดีอย่างงี้เเหละว่ะ



\"เห็นไหม น้องไม่เเท้กูยังดีกว่าเมิงอีก\"พี่เรนพูดเสียงเเข็ง เเละเริ่มโมโห ผมรู้ เเต่ผมก็ไม่มีทีท่าหรอกว่าผมจะเเสดงอาการโกรธพี่ชายตัวเอง



เเต่นั้นมันเมื่อก่อน เเต่ตอนนี้มันเปลี่ยนไปเเล้ว เมื่อก่อนผมเป็นผู้หญิงหวานเเหวน เเหวะ กูอยากอ้วก เเละเมื่อก่อนผมต้องยอมคน



เเต่เดี๋ยวนี้มันไม่ใช่



\"งั้น พี่ก็รับไอ้ชินไปเป็นน้องเเท้ๆซะ เเล้วผมก็จะเป็นฝ่ายออกไปเอง\"ผมพูดเชิงตะโกนตะคอกใส่หน้าไอ้ชิน



\"เรียกให้มันดีๆนะ พี่ชินสิ ไม่ใช่ไอ้ชิน\"พี่เรนพูด



\"พี่เรนครับ\"ไอ้ชินเมิงก้เเค่ตีหน้านั้นเเหละว่ะ



\"กูไม่คิดเลยว่า เมิงจะเป็นเเบบนี้ เมิงเป็นเเบบนี้เพราะอะไรไอ้เรียว!!\"พี่เรนพูดขึ้นอย่างเสียงดัง



\"ก็เพราะไอ้ชินนั้นเเหละ มันเเย่งคนรักของผม ผมรักพี่เเพรว เค้าใจไม๊ เเล้วพี่เเพรวก็บอกว่ารักผม เเล้วก็มาหรอกกัน นี้เเหละสาเหตุ\"



ผมพูดออกไปจนได้ พี่เเพรวสะดุ้งทันที



\"ไอ้เรียวว่าไงนะ\"พี่ชินพูด



\"ได้ยินเเล้วนิ\"ผมพูด



\"เออชิน ที่จริงเเล้วตอนที่เออ...คือวว่า..\"พี่เเพรวพูดตะกุกตะกัก



\"ไม่ต้องพูดอะไรเเล้วเเพรว \"พี่ชินพูด



\"ไอ้พี่ชิน พี่เเพรว รักกันมากๆนะครับ ขอให้มีความสุข อย่าลืมส่งการ์ดเเต่งงานมาให้ผมนะครับ\"ผมก้มหน้าก้มตาพูด



น้ำตาผมไหลอาบเเก้ม พี่เรนเห็นก็อึ้งๆ ผมมองเเต่พื้นดินเเล้วพูดต่อว่า



\"ขอให้พี่ทั้งสองคน ผ่านไปได้ด้วยดี ผมจะเป็นกำลังใจให้พี่สองคน รักกันนานๆ เเล้วพี่ชินก็รักพี่เเพรวให้มากๆนะครับ



พี่เเพรว ลืมเรื่องเราไปเถอะครับ ผมรักพี่\"ผมพูดจบผมก็เดินออกไปจากบ้าน



\"เรียว!!\"พี่เเพรววิ่งตามมา ผมหยุดเดินทันทีเพราะมีร่างหญิงสาวที่ชื่อเเพรว มากอดร่างผมไว้เเน่นเเล้วพูดว่า



\"พี่ขอโทษ พี่ก็รักเรียว เเต่ว่า..พี่ต้องเเต่งงานกับพี่ชิน เเต่พี่รักเรียว\"พี่เเพรวพูด



\"เเพรว!!\"เสียงพูดชินสั่นเคืองเล็กน้อยเเละหั่นมายิ้มให้กับพี่เเพรวเเล้วพูดว่า



\"เอาเถอะเรื่องงานเเต่งอะไรนั้นยกเลิกก็ได้ รักกันให้มาก\"พี่ชินพูด



\"พี่ชิน\"พี่เเพรวพูดเบาๆ



\"พี่ชิน พี่เเพรว พี่ต้องทำเพื่ออนาคตของตัวเอง พี่เเพรวรักพี่ชินให้มากนะครับ พี่ชินดูเเลพี่เเพรวด้วย ไม่ต้องยกเลิกงานเเต่งนะครับ



ผมจะไป ถึงตอนนี้ผมไม่ได้เป้นไรกับพี่เเพรวมากกว่าคำว่าน้อง เเละผมก็ขอให้พี่เเพรวเป็นเเค่พี่สาวคนนึงของผมเท่านั้น\" ผมกลั้นน้ำตา



กลั้นเสียงสั่นๆ เเล้วพูดออกมาจนจบ



ผมเห้นรอยยิ้มของพี่เเพรวพร้อมน้ำตา เเละเห็นรอยยิ้มบริสุทธิ์ของพี่ชิน ทั้งสองโผล่กอดกัน



\"ขอบใจมากน้อง\"พี่ชินพูด



ผมปล่อยโฮออกมาทันที พี่เเพรวเดินเข้ามากอดผมเเล้วพูดว่า



\"เก็บความรู้สึกดีๆไว้นะ น้องรัก\"เป้นครั้งเเรกที่ผมทำตัวเหมือนเด็กให้ใครต่อใครเห้น



ผมเดินหน้านิ่งเงียบขึ้นรถกลับหอไปกับเพื่อนๆ



โดยในใจยังคิดตลอดเเวลาว่า \"อย่างน้อยผมก็คือน้องของพี่\"



============================================================================================================================================================================================================================================================================================================================



YuKaKiSay



    อ่ายังไม่จบนะฮะ ตอนหน้ารับรองมันกว่านี้ 3 เท่าตัว เพราะว่านี้คือจุดเริ่มต้นของความเจ็บปวดของเรียวทอมป๊อปหน้าใสคนนี้



อย่าลืม ล่ะว่า เป็นเพียงเเค่จุดเริ่มต้นของความเจ็บปวด (ด้านใจ) เเต่ยังไม่รู้ว่าจะจะเจ็บ (กาย) รึป่าว???



เเล้วรองติดตามต่อนะฮะ



============================================================================================================================================================================================================================================================================================================================