รักเศร้าๆเเนว ทอมดี้

ลำดับตอนที่ #12 : ชื่อ ~*เ เ พ ร ว*~ หรอ

ตั้งเเต่วันนั้นผมก็ไม่เคยคิดที่จะรักใครอีกเลย ผมเลิกเป็นเพลบอย ผเลิกทุกอย่าง มุ่งหน้าตั้งตาเรียน



เเต่ผมก็ยังป๊อปในหมู่สาวๆท๊อปติดอันดับหนึ่ง วันนี้คือวันที่สอบปิดภาคเรียนที่2 คือวันที่14 กุมภาพันธ์  วันวาเลนไท เเละวันสอบวันุดท้ายของ



การสอบปิดภาคเรียน



วันนี้ฝยโปรยมาตลอดตั้งเเต่เช้า มันทำให้อดีตของผมกลับมาอีกครั้ง ภาพเก่าๆที่มีพี่เเพรว เเละ ผม ยืนเคียงข้างกันยามฝนตก



เเละวันที่เกิดเหตุฝนก็ตก  มันทำให้อดีตผมกลับมาอย่างรวดเร็ว ยามที่ผมมีความสุขฝนก็ร่วงหล่นลงมาจากปลายฟ้า



วันที่ผมเศร้าอกหักฝนก็ตกลงมา เเละวันุดท้ายที่ผมได้เห็นหน้าพี่เเพรวฝนก็ตกเช่นกัน



            ตอนพี่เเพรวจากโลกนี้ไปใหม่ๆข่าวลือทั่วโรงเรียน พ่อเเละเเม่พี่เเพรวก็มาทำพิธีสวดศพเรียบร้อยเเล้วก็กลับไปพร้อมน้ำตา



ผมเองก็ร้องไห้เเทบขาดใจตาย  



           เเต่วันนี้วันที่ 14 กุมภาพันธ์ ฝนก็ยังตกเช่นเคย ผมนั่งทานอาหารกับ ไอ้ต่าย ไอ้เจน ไอ้ฟางอยู่



\"ไอ้เรียว เมิงไปไรป่าวว่ะเงียบๆ\"ไอ้เจนถามผม



\"...............\"ผมส่ายหน้าช้าๆ



\"เจน ฟาง เมิงเงียบๆไปเลย\"ไอ้ต่ายกระซิบสองคนนั้น ไม่ใช่ว่าผมไม่ได้ยินนะผมได้ยินเเต่ผมไม่พูดเท่านั้น



เพราะตอนนี้ใจผมกำลังสั่นเทาอยู่ ผมดันถาดอาหารออกไปผมฟุ้บหน้าลงกับโต๊ะสีน้ำตาลตรงนั้นเวลา



น้ำตาผมไหลออกมาหมด ผมเหงา ผมอยากนั่งกินข้าวกับเธอ เเต่ผมก็ไม่ได้ทาน



ตอนที่ฝนโปรยมาเราอยู่ด้วยกันตรงนี้ เหงาเหลือเกิน ลมฝนที่พัดมาเอื่อยๆ สาดหน้าผมเบาๆ น้ำฝนหอมๆตามธรรมชาติ



มันทำให้ผมคิดถึงเธอคนนึง ที่ผมเคยรัก ตอนนี้ผมวิ่งฝ่าฝนไปที่สนามบาส ผมยืนกลางสนามเเล้วตะโกนดังๆว่า



\"ผมคิดถึงพี่ เปรี้ยง!!\" ผมตะโกนจบคำฟ้าก็ผ่า ผมตัวสั่น เพราะผมหนาวกายเเละใจเสียเหลือเกิน



ผมทรุดตัวนั่งกับพื้นเอามือลูบหน้าลูบตา ลูบหัว ผมนั่งตากฝนสักพัก ก็มีร่มสีฟ้าๆมาบังฝนให้ผม เเล้วผมก็พบเด็กสาวอยู๋ประมาณม.4



ผมยาวถึงเอว ปล่อยยาวสลวย สีดำขลับ ตาโตสีดำ ขนตางอน คิ้วพอดีกับหน้า ปากจัดเข้ารูป น่ารักมากๆ



เเต่มันก็ไม่สามารถทดเเทนพี่เเพรวผมได้หรอกนะ



\"พี่คะ \"เด็กสาวยื่นผ้าขนหนูสีขาวมาให้ผม



ผมรับเเละมาคลุมกายของผม



\"ขอบใจนะ\"ผมพูดเสียงสั่นๆ



ผมเดินเคียงข้างเด็กสาวโดยมีร่มสีฟ้าบดบังร่างสองเราอยู่



ผมเดินขึ้นไปที่หอ ผมก็ทราบว่า น้องคนนี้มาสมัครเรียนม.5 คือผมเลื่อนไปอยู่ม.6 น้องเค้าก็มาเเทนม.5



ผมไม่ทันถามชื่อน้องเค้าก้ไปเสียก่อน



\"อ้าวไอ้เรียวเมิงไปอาบน้ำป่ะ นี้เสื้อผ้า เร็วๆเว้ย จะออดสอบเเล้ว\"ไอ้ฟางยื่นเสื้อผ้าให้ผม



ผมรีบอาบน้ำทันที เเละออกมาพร้อมชุดนักเรียนใหม่



ผมกับเพื่อนๆ เดินเข้าห้องสอบ



    ผมเห็นหน้าตาข้อสอบเเล้วก็ถือว่าโอเคเลยทีเดียวเพราะมันง่ายมากๆสำหรับผม



ผมเหลือบไปเห็นเด็กสาวเมื่อกี้ยืนมองห้องเรียนอยู่โดยมีอาจารย์ฝ่ายปกครองเเนะนำ



ผมไม่ได้สนใจอะไรเพียงเเต่ตั้งหน้าตั้งตาอ่านๆขีดๆเขียนๆ เเล้วก็เดินออกจากห้องไปเลย



พร้อมไอ้เเย้สามตัวเช่นเคย



ตอนนี้ก็ถึงเวลาเลิกเรียนพอดี ผมเจอน้องเมื่อตอนกลางวันโดยบังเอิญ



\"พี่คะ\"น้องเค้าเรียกผม ผมจึงหันไปเป็นธรรมดา



\"ครับ??\"ผมตอบรับ



\"พี่ชื่อเรียวรึป่าวคะ???\"เสียงใสๆหวานๆนิ่มๆถามขึ้น



\"อ่ะครับ\"ผมตอบ



\"หนูชื่อ เเพรวนะคะ\" น้องเค้าเเนะนำ



เเพรว เเพรวหรอ??? ทำไมต้องชื่อนี้วะ



ผมชะงักเล็กน้อยเเล้วพูดต่อว่า



\"อ่า มีอะไรรึป่าวล่ะพี่จะรีบไปทำงาน\"ผมถาม



\"อ๋อ พี่ทำงานที่ร้านฟูจิรึป่าวคะ???\"ทำไมน้องรู้ดีจัง



\"อ่าใช่ เอ๊ะ หน้าคุ้นๆ อ๋อจำได้เเล้ว พนักงานเสิร์ฟนี้เองชะมะ\"ผมถามเเบบติ๊งต๊อง เพื่อปกปิดความรู้สึกชะงักค้างๆของผม



\"คะ\"



\"งั้นไปพร้อมกันเลยล่ะกัน\"ผมชวนเธอไป



\"ค่ะ\"เเล้วน้องเค้าก็ขึ้นมอไซของผม ผมพาเธอไปที่ห้างชื่อดัง เเละจอดรถให้เรียบร้อย ก่อนที่จะพากันเดินไปที่ร้านฟูจิ



เเล้วน้องเข้าก็ไปเปลี่ยนเสื้อผ้า ส่วนผมเดินตรงไปที่ล้างจานเเละเริ่มทำหน้าที่



เราทำงานกันอยู่ประมาณ 5-6 ชั่วโมง เพราะปิดเทอมทั้งที เก็บเงินเยอะๆ ตุนเผื่อเปิดเทอมด้วย



น้องเเพรวเค้าก็เดินเข้าๆออกๆ หยิบอาหารไปโต๊ะนู้นโต๊ะนี้ ผมเห็นทีเเล้วขออยู่เป็นคนล้างจานตลอดดีกว่า



เเล้วสักพักก็มีเจ้าของร้านเดินมาหาผม



\"เรียวจ๊ะ พี่ว่าพรุ่งนี้เลื่อนไปเป็นเเคดเชียร์นะ เพราะคนล้างจานเค้ามาใหม่เเล้ว\"ก็ดี ผมขี้เกียจอยู่กับกองขยะพวกนี้



ไปเป็นเเคทเชียร์บ้างก็ดี



ดีเเฮะ ไม่ต้องใส่ชุดกีโมโนโมเเนไรด้วย



\"ครับ\"ผมตอบ



เเล้วผมก็ล้างต่อไป ตอนนี้มือผมเริ่มเปื่อยเเละ เเต่เอาเหอะ อีก 1 ชั่วโมง สู้เว้ย!!



\"ปลาซาบะ 5 ที่คะ\"เสียงตะโกนของน้องเเพรวดังขึ้น ทำให้ผมสะดุ้งทันที เพราะเสียงเธอมันช่างคล้ายกับเสียงพี่เเพรวจริงๆ



เเปลกดีนะ ทำไมเราต้องมารู้จักกับคนที่ชื่อ เเพรว ถึงสองคนด้วย



ผมล้างไปคิดไรไปเรื่อยเปื่อย  ดีเนอะไม่ต้องไปยืนเก๊กหน้ายิ้ม ให้เมื่อย สู้เมื่อยเเขน หลังดีกว่าเยอะเลยเว้ย



เเล้วจู่ๆความคิดบ้าๆบอๆก็ผ่านเเวบเข้ามาในหัวผม



   อย่าบอกนะว่า เเพรวนี้กับเเพรวนั้นเป็นคนเดียวกัน ไม่น่า หรือว่าไงว่ะ วุ้ยไร้สาระ บ้าเเล้วน้าตาก็ไม่เหมือนพี่เเพรวตายไปเเล้ว



เป็นไปไม่ได้ เว่อร์เเล้ว ผมส่ายหัวเล็กน้อยเพื่อนสลัดความคิดบ้าๆออกไป



ถึงเวลารับเงินเเล้วโว้ย!!!



ผมเดินไปรับเงินพร้อมๆกับน้องเเพรว



\"เรียวนี้จ๊ะ เเพรวนี้จ๊ะ\"เจ้าของร้านยื่นซองเงินสีขาวให้



ผมไม่รูว่าเเพรวได้เงินเท่าไหร่ เเต่ผมรู้ว่าผมได้ 600 บาท เหอะๆ มันอาจจะเยอะสำหรับสายตาคนอื่น เพราะว่า เมื่อวานก่อนร้านนี้ไม่ได้ให้



เงินผมเลยติดหนี้ผมไว้ อ้ากๆ



เเล้วผมกับเเพรวก็เดินเล่นกันสักพัก เราไม่ได้คุยอะไรมากมาย ผมก็ได้ข้อมูลมานิดหน่อยว่า เเพรวเป็นลูกของเจ้าของสปาที่อเมริกา



มิน่าล่ะรวย เเต่ทำไมต้องมาทำงานเเบบนี้



\"เเล้วเเพรวมาทำงานเเบบนี้ทำไม???\"ผมถามเเพรวเบาๆ



\"ก็ เเพรวไม่อยากใช่เงินของคุณพ่อ เกรงใจท่าน เเล้วพี่ล่ะคะพ่อพี่เป็นถึงทูต ส่วนคุณเเม่ของพี่ก็เป็นถึงเจ้าของบริษัทชื่อดัง



รวยล้นฟ้า ทำไมต้องมาทำงานเเบบนี้ด้วย???\"เเพรวพูด ผมไม่ได้หาว่าเธอเป็นเด็กประมาณเเก่เเดดนะครับ



ส่วนเรื่องพวกนี้ ผมเป็นคนบอกน้องเค้าเอง



\"อ๋อ พี่ทะเลาะกับพี่ชายของพี่ พี่เลยออกจากบ้าน เเต่ตอนนี้ก็โอเคกันเเล้ว เเต่พี่ไม่อยากเกาะใครกิน\"ผมตอบ



\"คะ\"นั้นคือคำตอบสั้นๆเบาๆ เเต่ได้ใจความ



ตอนนี้ก็ 6 โมงเย็นเเล้ว (ช่วงปิดเทอมใครจะกลับหอ ไม่กลับหอก็เเล้วเเต่ เเต่หอจะเปิดทั้งวัน เพราะเปิดโอกาสให้นักเรียนทำงาน)



ผมชวนเเพรวกินอาหารข้างทาง มันเป็นก๋วยเตี๋ยวเจ้าประจำที่ผมพาไอ้เเย้สามตัวมาทาน



\"เอาไรดีอ่ะเราอ่ะ\"ผมพูดกับเเพรว



\"เอาต้มยำละกัน\"



\"ขอต้มยำ2ทีฮะ\"ผมบอกคนขายเเล้วเดินมานั่ง



ระหว่างที่เรารออาหารเราก็คุยกัน



\"เเพรว เราย้ายมาจากโรงเรียนอะไรล่ะ\"ผมถามเเพรว



\"อ๋อโรงเรียน XXXXX(เซนเซอร์หน่อย) คะ\"เเพรวพูดชัดถ้อยชัดคำ



\"อ๋อ ไม่รู้จัก\"



เเล้วเเพรวก็ทำหน้าบู้บี้ใส่ผม ชวนเอาผมหัวเราะไปเลย ไม่เคยมีใครที่รู้จักกับผมวันเเรกเเล้วลากเสียงหัวเราะออกจากปากผมได้หลอก



ผมสาบานได้เลยว่า ไม่มี มีน้องเเพรวคนนี้เเหละคนเเรก เพราะเธอเป้นคนที่ร่าเริง ตลก เฮฮา ไม่เงียบ คือประมาณว่าพูดมาก >_<



\"นี้จ๊ะ \" คนขายพูดเเล้ววางที่โต๊ะ ผมรูจักกับป้าคนนี้ดี เพราะเรากินร้านนี้เเทบทุกวัน



เเล้วพอน้องเเพรวตักอาหารเข้าปากก็พูดว่า



\"โห อร่อยมากๆเลยเน๊อะพี่ไข่เจียว\"



\"พี่ชื่อเรียวน้อง\"



\"อ่ะคะพี่เรียว\"



ผมยิ้มออกทันทีเพราะเเพรวเร่มทำหน้ายู้ยี้ใส่ผมอีกครั้ง



เธอเป็นใครกันนะ???



\"เเพรว นอนหอใช่ไม๊\"ผมถามเธอ



\"ใช่เเล้ว\"เเพรวพูด



เเล้วเราก็เดินขึ้นไปที่หอ ผมเพิ่งรู้ว่าเเพรวได้อยู่ตึกชั้น 5 ชั้นถัดลงมาจากชั้นผม



พอผมเดินไปส่งเเพรวเเล้วเเพรวก็พูดออกมาว่า



\"พี่เรียว ฝันดีผีหลอกนะคะ\"



\"จะดีมาก ถ้าพี่ไม่เจอน้องในความฝัน 555+\"ผมหัวเราะออกมาทันที



\"หาว่าเเพรวเป็นผีหรอ!!\"เเพรวพูดเสียงดัง



\"ทำนองนั้น\"ผมพูดโค้งคำนับอย่างรวดเร็วเเล้ววิ่งจากไปทันที ปล่อยให้เเพรวยืนอึ้งๆอยู่



พูดไปพูดมา ผมไม่เคยคิดที่จะหลอกด่า เชิงเเกล้วเเล้วมีความสุข ไม่ได้เเกล้วให้โกรธ กับคนอื่นมานานเเล้ว



นอกจากไอ้เเย้สามตัวนั้น



พอผมเดินขึ้นมายังัช้น 6



ผมมองตรงไปที่ห้องประธานนักเรียน



ภาพที่ผมเคยยืนคุยกับพี่เเพรวหน้าห้องประธานนักเรียนทุกครั้งก็เเวบเข้ามา ผมอยากจะร้องไห้อีกครั้งเเต่มันก็ทำไม่ได้



ลำบากใจ ทำเท่าไหร่ไม่ได้สักที



(ผิดเนื้อเเล้วเว้ยไอ้เรียว:คนเเต่ง) (ทำไมว่ะเขาก็ร้องอย่างงี้เเหละ:เรียว)(บ้านเมิงสิพูดกับเมิงเเล้วหนักกระบาน:คนเเต่ง)(ก็ไม่ต้องพูด:เรียว)



(พ่อหักค่าตัวมันเลย:คนเเต่ง)(ได้ลูก:พ่อคนเเต่ง)(ขอโทษอ้ากT_T:เรียว)



ผมเดินเข้าไปที่ห้อง ไอ้ต่าย ไอ้เจน ไอ้ฟางมันนอนคลุมโปงกันหมดเเละ นี้กี่โมงเเละว่ะไอ้คนเเต่ง (5 ทุ่มขอรับนายท่าน:คนเเต่ง)



อาบน้ำนอนดีกว่าเว้ย!!



รุ่งเช้า



ผมรีบหยิบกางเกงเสื้อผ้า เข้าห้องน้ำคนเเรก ตอนตี 5 ตรง ผมใส่เสื้อเเขนยาวสีขาวใส่เสื้อสีดำทับใส่สร้อยคบ้าๆบอๆ



ใส่เกงยีนรองเท้าผ้าใบ จบๆ



ผมเดินไปยืนรอหน้าห้องเเพรวสักพัก



\"อ้าวพี่เรียว\"เสียงใสๆดังขึ้น



\"ห้ะ!!\"ผมรีบสะดุ้งจากภวังค์ทันที เพราะเสียงของเเพรวมันช่างเหมือนกับเสียงพี่เเพรวซะจริงๆ



\"อะไรเจอหน้าเเพรวทำอย่างก่ะเจอหน้าผี บ้าป่าว???\"เเพรวพูด เเล้วเชิดหน้าใส่ ท่าทางงอนนะ



\"เออ มันยิ่งกว่าผีอีกน้องเอ้ย!!\"ผมพูด



\"ไปได้เเล้วพี่ไข่เจียว\"เเพรวพูดเเล้วเดินนำหน้าผม เเล้วผมก็เหมือนคนรับใช้อ่ะดิ T_T



\"เอาๆขึ้นรถ\"ผมขึ้นไปขี่(มอไซ)(รู้นะคิดไรอยู่ อันเเน่ ไอ้ลามก ทะลึ่ง ไอ้คนเเต่งลามก : เรียว)(zZzZz:คนเเต่ง)



เเล้วผมก็ออกรถไป โดยที่มีลิงมานั่งข้างหลังผม



พอลงจากรถ เก็บหมวกเรียวร้อยเเล้วผมยังไม่ได้ทันจะก้าวเท้าหรืออ่าปากพูด เเพรวก็จูงกึ่งลาก เดินกึ่งวิ่งไปทันที



\"เเฮ่กๆ\"ผมกับเเพรวมาหยุดที่ร้านฟูจิที่พวกเราทำงาน เราหอบกันงานใหญ่สักพักเจ้าของร้านก็เดินมา



\"อ้าว เรียว เเพรว มากันเเต่เช้าเลยนะ งั้นช่วยพี่เปิดร้านหน่อยล่ะกัน\"น้อยๆหน่อยเจ๊ มาเช้าก็บุญเเล้วนะ



(เค้าให้ตังเเกก็บุญเเล้ว:คนเเต่ง)(พี่สองคนอย่ากัดกันเลยคะ:เเพรว)



ให้ตายดิว่ะ ต้องมานั่งเปิดร้าน เเต่ก็ดีได้ทิปมา 2 ร้อย



ตอนนี้ยังไม่มีพนักงานมาเลยเเหะ ก็มันเพิ่งเเค่ 7 โมงเองนิ ลืมปาย



ผมกับเเพรวช่วยกันถูพื้นจัดโต๊ะ ฉีดน้ำยาดับกลิ่นอับ ให้หอมๆ ส่วนเจ้าของร้านที่ชื่อ เจ๊ฝน ก็กำลังเอาเเบงค์20 100 พวกตังค์ทอนใส่



เครื่องคิดตัง โหว่ๆอย่างงี้ต้องจิ๊ก>_<



(รองจิ๊กดิชั้นจะพาลูกน้องมากระทืบเลย:เจ๊ฝน) (ใจเย็นๆมันเเค่เเบงค์กาโม่เท่านั้นเองใช้เเสดงเฉยๆ:คนเเต่ง)(จุๆเบาๆ:เจ๊ฝน)



(555555555นึกว่าเจ๊รวย อ้ากกๆๆ:เรียว+เเพรว) หลังจากที่ผมกับเเพรวระเบิดเสียงหัวเราะนอกฉากก็ทำงานต่อ



ผมได้เป็นเเคทเชียร์ ส่วนเเพรวก็ได้เป็นเเคทเชียร์เหมือนกัน เพราะเเพรวไม่ไหวในการที่จะเก๊กหน้า เลยขอลดตำเเหน่งเป็นคนคอย



ไปเก้บตังค์ตามโต๊ะ(เเคทเชียร์ตรงไหนว่ะ:คนเเต่ง)(อย่างเค้าอ่ะ เเคทธารีน่าต่างหาก:เเพรว)



55555555 เเคทธารีน่า อยากจะอ้วก (ไอ้พี่เรียว:เเพรว)



ผมหยุดหัวเราะทันทีเพราะเเพรววิ่งไปเอามีดปังตอที่ห้องครัวมา เเล้วก็เดินไปเก็บ >_< หน้ากลัวตายล่ะ



ตอนนี้พนักงานก็มาครบทุกคนเเล้ว เหลือเพียงรอคน  



ตอนนี้ก็เริ่มมีคนทยอยเข้ามาเเละ เพราะ มัน 11 โมงเเละล่ะ (เร็วเหมือนตอเเหล)



        เราทำงานด้วยกันอยู่ด้วยกันหลายต่อหายชั่วโมงไปไหนไปด้วยกัน เราจึงเริ่มรู้จักนิสัยเเละเริ่มที่จะสนิทสนมกัน



นิสัยของเเพรวนั้นถือว่าเป็นคนร่าเริง เฮฮา สนุกสนาน นิสัยดี รู้จักถนอมน้ำใจคนอื่น ไม่เจ้าคิดเจ้าเเค้น คือภาพรวมนิสัยดีฮะ



(ของเเพรวนะคะ พี่เรียวนิสัยดีมากๆ เป้นคนที่เเกล้งยังไงก็ไม่โกรธเเล้วชอบเล่นกับเเพรวดี เเต่ค่อนข้างเงียบ



ต้องให้เเพรวเป้นคนเริ่มเรื่องก่อนอ่ะเเล้วพี่เค้าจะพูดยาวๆ ภาพรวมคือนิสัยดีเลยทีเดียว)



\"เเพรวฝากเครื่องด้วยนะพี่ปวดท้องเข้าห้องน้ำถ่ายหนักๆ\"ผมพูด



\"อั้นไหวม่ะ\"เเพรวพูด



\"เฮ้ยๆๆ พี่ไปเเล้วนะ\"ผมพูดเเล้ววิ่งปู๊ดไปที่ห้องน้ำเลย



______________________________________________________________________________________________________



YuKaKiSay



              จบตอนก้ต้องขอจบด้วยการเข้าห้องน้ำนี้เเหละ ตอนนี้จะไม่ค่อยทำเศร้าทำไหร่นะครับ เพราะว่า



กลัวเรียวจะบอบช้ำซะก่อน 55555+ เเต่รับรองว่าต้องมีเศร้า เชื่อเหอะ เเต่ตอนนี้ขอสนุกๆไปก่อน



______________________________________________________________________________________________________