ลำดับตอนที่ #11
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : วันที่เธอจากผมไป [100%]
1 ชั่วโมงผ่านไป
\"หมอเป็นยังไงบ้างครับ\"ทุกคนถามหมอ
\"ก็ รอด4 นะครับ\"อีกคนใคร?? ใคร??
บอกมาสิหมอ....................
______________________________________________________________________________________________________
\"คือ คุณพรชนก ครับที่ไม่รอด หมอเสียใจด้วยนะครับ เเต่ตอนนี้ยังมีเวลาอยู่นะครับ\"หมอท่านหนึ่งพูดขึ้นเเล้วก็เดินออกไป
พรชนก คือ พี่เเพรว ไม่ ไม่จริง
ตอนนี้ที่ผมเห็นภาพคือ มีนางพยาบาลเข็นรถเข็นออกมาถึง 4 คัน เลี้ยวเข้าไปห้องพักฟื้น
ส่วนอีกคันก็อยู่ในห้องไอซียู หัวใจยังเต้มเป็นระยะๆ
ผมวิ่งผ่านหมู่พยาบาลไปทันที เเล้วเดินตรงไปที่เตียงของร่างหญิงสาวที่นอนเเนบนิ่งอยู่กับเตียง ยังคงหายใจช้าๆอยู่
ผมเดินเข้าไปนั่งข้างๆเตียงเเละพูดว่า
\"พี่เเพรว พี่อย่าทิ้งผมไปนะ อยู่กับผม อยู่กับผม ฮืๆ\"ผมร้องไห้ฟูมฟาย ผมเชื่อว่าพี่เเพรวต้องฟื้นมาคุยกับผมเเน่นอน ลุกมาสิพี่เเพรว
\"พี่เเพรว\"ผมยังร้องไห้เเละพูดกับร่างไร้สติ
\"เรียว\"เสียงหญิงสาวที่ผมอยากจะฟังมากที่สุดในตอนนั้น ดังขึ้นมาผมปาดน้ำตาเเล้วรีบเงยหน้าขึ้น
\"พี่เเพรว\"ผมตอบเสียงเเผ่วเบาทันที
\"พี่ขอโทษนะเรียว\"เสียงเเผ่วเบาพูดทั้งน้ำตาที่ไหลอาบเเก้ม ผมกุมมือพี่เเพรวมาลูบที่ใบหน้าของผม
\"พี่ไม่ต้องพูดหรอกครับ คำว่าขอโทษน่ะ ผมอภัยให้พี่ทุกอย่าง พี่ต้องอยู่ด้วยกันกับผมนะ\"
\"เรียว\"พี่เเพรวพูดเสียงเเผ่วเบา
\"พี่เเพรว\"ผมร้องไห้ออกมาไม่คิดอะไรใดๆทั้งสิ้น
\"เรียว ถึงพี่จะไม่มีร่างอยู่ เเต่พี่ก็อยู่ในใจเรียว\" นี้คือคำพูดสุดท้ายที่ผมได้ยินออกจากปากคนที่ผมรัก
พี่เเพรวพูดจบมือที่ผมกุมเบาๆที่ใบหน้าก็ร่วงลง ตาปิดสนิท เส้นลากขีดยาว[เส้นหัวใจ] ใบหน้าที่นิ่งเฉย มีน้ำตาอบเเก้ม
\"ม่าย!! พี่เเพรว ฮืๆๆๆ\"ผมปล่อยโฮออกมา พี่ชินเเละพี่เรนเดินเข้ามาพยุงตัวผมเเล้วลากออกไป
ตอนนี้ไอ้ต่าย ไอ้เจน ไอ้ฟาง พี่ผิง ก็ต่างไปเยี่ยมคนที่ตัวเองรัก เเต่ผมนี้สิ มานั่งกับพี่เรนเเละพี่ชิน
ที่ร้านเครื่องดื่ม [กาแฟ นม] ที่โรงพยาบาล น้ำตาผมยังไหลตลอดเวลา
ผมคิดตลอดว่า ทำไมพี่เเพรวต้องจากผมไป??? สวรรค์ลงโทษผมหรอ???
ทำไม???
ผมทอดตัวนั่งลงข้างหน้าต่างที่โรงพยาบาล ตอนที่เกิดเหตุฝนตกสินะ
ชีวิตนี้ผมจะอยู่ได้ไหมถ้าไม่มีเธอผมไม่มีเรี่ยวเเรงที่จะเดินต่อ
ผมน่าจะดูเเลเธอให้ดีกว่านี้....เเต่....ผมก็ไม่ได้ทำ
คนที่ผมจะไปเที่ยวด้วยคือเธอ ไม่ใช่คนอื่น เเต่ผมก็ไม่ได้ไปเที่ยวกับเธอ
ผมอยากจะยืนเคียงข้างเธอ...เเต่มันก็ไม่ได้ยืน ทุกครั้งที่จะยืนเคียงข้างเธอ ผมก็ดันนั่งซะก่อน
ผมเหงา เหงามากๆ ตั้งเเต่วันที่เกิดเรื่องที่บ้านผม เเละ มาถึงวันนี้
ไม่มีอ้อมกอดของเธอ ไม่มีถ้อยคำหวานที่ชวนยิ้ม
หัวใจของผมห่อ เหี่ ยว ใจผมต้องสลายเเน่ ถึงผมจะเป็นPlay Boy ผมก็มีหัวใจที่จะรักเธอเพียงคนเดียว
\"เรียว พี่เค้าไปดีเเล้วนะ\"พี่เรนพูดพลางลูบหัวผม
ผมฟุ้บหน้าลงกับโต๊ะที่ร้านกาแฟ น้ำตาผมเริ่มไหลออกมาอีกครั้ง
\"เรียว พี่ก็เสียใจไม่น้อยไปกว่าน้องเลยนะ เเต่การร้องไห้มันก็ต้องมีการพอบ้าง\"พี่ชินพูด
\"ผมรู้ เเต่ ผมตั้งสติไม่ได้ ผมหน้าจะอยู่กับพี่เเพรว เเต่ไม่ใช่ ผม ผม.... ฮืๆๆ\"ผมเเทบบ้าในวันนั้นที่เกิดเหตุ
พนันได้เลยว่า ตอนนั้น ผมเเทบขาดใจตายหน้าห้อง I.C.U ให้ได้ ผมคิดอะไรต่อมิอะไรมากมาย
\"เรียว พวกเราเสียใจด้วยนะ\"เพื่อนๆผมรวมทั้งพี่ผิง ต่างมาเเสดงความเสียใจกับผม
ผมเข้าไปเยี่ยม ไอติม จิ๊บ เจี๊ยบ พี่เเยม ก็เเสดงความเสียใจกับผม
ตอนที่ผมเข้าไปเยี่ยมเเต่ละคน ผมเหมือนหุ่นยนตร์ที่เค้าลากไปไหนก็ไป ผมไม่มีเเรงที่จะเดินต่อไปไหนๆเเม้เเต่ก้าวเดียว
ผมอยากจะหยุดเวลาเเค่ตรงนี้พอ เพราะผมไม่รู้ว่าถ้าผมเดินต่อไป ไม่รู้ว่าผมต้องเสียใจไปสักเท่าไหร่กัน ผมอยากจะพอเเค่นี้
เพราะการเสียใจครั้งนั้นมันมีผลกระทบต่อจิตใจผมมหาศาลเลยทีเดียว
เพราะการเสียใจครั้งนั้น หรือเหตุการที่ผมกำลังเล่าอยู่นี้ มันทำให้ผมใจสั่นอยู่ตลอดเวลา บางทีผมถึงขั้นอยู่ดีๆน้ำตาไหล
เป็นได้
ทุกวันนี้ผมก็ไม่เคยมีใครอีกเลย อยู่ตัวคนเดียวตลอด อย่างน้อยผมก็มีเพื่อน เพื่อนรักของผม 3 คน
เเต่ผมก็อดคิดเรื่องที่ผ่านๆมาไม่ได้
______________________________________________________________________________________________________
YuKaKi Say [ตอนนี้สั้นหน่อย เดะชดเชยตอนหน้า]
ยังไม่จบน่า..... ยังมีต่อเรื่อยๆ เรื่องของเรียวทอมป๊อปสุดฮอตยังไม่จบ มีเรื่องเศร้ากว่านี้ก็มี
เเล้วเรื่องของเรียวจะเป้นยังไงต่อไป??? เรียวจะทำยังไง???? จะมีผู้หญิงคนไหนเข้ามาในชีวิตเรียวอีกรึป่าว???
ต้องติดตามในตอนหน้าๆ นะครับ
______________________________________________________________________________________________________
\"หมอเป็นยังไงบ้างครับ\"ทุกคนถามหมอ
\"ก็ รอด4 นะครับ\"อีกคนใคร?? ใคร??
บอกมาสิหมอ....................
______________________________________________________________________________________________________
\"คือ คุณพรชนก ครับที่ไม่รอด หมอเสียใจด้วยนะครับ เเต่ตอนนี้ยังมีเวลาอยู่นะครับ\"หมอท่านหนึ่งพูดขึ้นเเล้วก็เดินออกไป
พรชนก คือ พี่เเพรว ไม่ ไม่จริง
ตอนนี้ที่ผมเห็นภาพคือ มีนางพยาบาลเข็นรถเข็นออกมาถึง 4 คัน เลี้ยวเข้าไปห้องพักฟื้น
ส่วนอีกคันก็อยู่ในห้องไอซียู หัวใจยังเต้มเป็นระยะๆ
ผมวิ่งผ่านหมู่พยาบาลไปทันที เเล้วเดินตรงไปที่เตียงของร่างหญิงสาวที่นอนเเนบนิ่งอยู่กับเตียง ยังคงหายใจช้าๆอยู่
ผมเดินเข้าไปนั่งข้างๆเตียงเเละพูดว่า
\"พี่เเพรว พี่อย่าทิ้งผมไปนะ อยู่กับผม อยู่กับผม ฮืๆ\"ผมร้องไห้ฟูมฟาย ผมเชื่อว่าพี่เเพรวต้องฟื้นมาคุยกับผมเเน่นอน ลุกมาสิพี่เเพรว
\"พี่เเพรว\"ผมยังร้องไห้เเละพูดกับร่างไร้สติ
\"เรียว\"เสียงหญิงสาวที่ผมอยากจะฟังมากที่สุดในตอนนั้น ดังขึ้นมาผมปาดน้ำตาเเล้วรีบเงยหน้าขึ้น
\"พี่เเพรว\"ผมตอบเสียงเเผ่วเบาทันที
\"พี่ขอโทษนะเรียว\"เสียงเเผ่วเบาพูดทั้งน้ำตาที่ไหลอาบเเก้ม ผมกุมมือพี่เเพรวมาลูบที่ใบหน้าของผม
\"พี่ไม่ต้องพูดหรอกครับ คำว่าขอโทษน่ะ ผมอภัยให้พี่ทุกอย่าง พี่ต้องอยู่ด้วยกันกับผมนะ\"
\"เรียว\"พี่เเพรวพูดเสียงเเผ่วเบา
\"พี่เเพรว\"ผมร้องไห้ออกมาไม่คิดอะไรใดๆทั้งสิ้น
\"เรียว ถึงพี่จะไม่มีร่างอยู่ เเต่พี่ก็อยู่ในใจเรียว\" นี้คือคำพูดสุดท้ายที่ผมได้ยินออกจากปากคนที่ผมรัก
พี่เเพรวพูดจบมือที่ผมกุมเบาๆที่ใบหน้าก็ร่วงลง ตาปิดสนิท เส้นลากขีดยาว[เส้นหัวใจ] ใบหน้าที่นิ่งเฉย มีน้ำตาอบเเก้ม
\"ม่าย!! พี่เเพรว ฮืๆๆๆ\"ผมปล่อยโฮออกมา พี่ชินเเละพี่เรนเดินเข้ามาพยุงตัวผมเเล้วลากออกไป
ตอนนี้ไอ้ต่าย ไอ้เจน ไอ้ฟาง พี่ผิง ก็ต่างไปเยี่ยมคนที่ตัวเองรัก เเต่ผมนี้สิ มานั่งกับพี่เรนเเละพี่ชิน
ที่ร้านเครื่องดื่ม [กาแฟ นม] ที่โรงพยาบาล น้ำตาผมยังไหลตลอดเวลา
ผมคิดตลอดว่า ทำไมพี่เเพรวต้องจากผมไป??? สวรรค์ลงโทษผมหรอ???
ทำไม???
ผมทอดตัวนั่งลงข้างหน้าต่างที่โรงพยาบาล ตอนที่เกิดเหตุฝนตกสินะ
ชีวิตนี้ผมจะอยู่ได้ไหมถ้าไม่มีเธอผมไม่มีเรี่ยวเเรงที่จะเดินต่อ
ผมน่าจะดูเเลเธอให้ดีกว่านี้....เเต่....ผมก็ไม่ได้ทำ
คนที่ผมจะไปเที่ยวด้วยคือเธอ ไม่ใช่คนอื่น เเต่ผมก็ไม่ได้ไปเที่ยวกับเธอ
ผมอยากจะยืนเคียงข้างเธอ...เเต่มันก็ไม่ได้ยืน ทุกครั้งที่จะยืนเคียงข้างเธอ ผมก็ดันนั่งซะก่อน
ผมเหงา เหงามากๆ ตั้งเเต่วันที่เกิดเรื่องที่บ้านผม เเละ มาถึงวันนี้
ไม่มีอ้อมกอดของเธอ ไม่มีถ้อยคำหวานที่ชวนยิ้ม
หัวใจของผมห่อ เหี่ ยว ใจผมต้องสลายเเน่ ถึงผมจะเป็นPlay Boy ผมก็มีหัวใจที่จะรักเธอเพียงคนเดียว
\"เรียว พี่เค้าไปดีเเล้วนะ\"พี่เรนพูดพลางลูบหัวผม
ผมฟุ้บหน้าลงกับโต๊ะที่ร้านกาแฟ น้ำตาผมเริ่มไหลออกมาอีกครั้ง
\"เรียว พี่ก็เสียใจไม่น้อยไปกว่าน้องเลยนะ เเต่การร้องไห้มันก็ต้องมีการพอบ้าง\"พี่ชินพูด
\"ผมรู้ เเต่ ผมตั้งสติไม่ได้ ผมหน้าจะอยู่กับพี่เเพรว เเต่ไม่ใช่ ผม ผม.... ฮืๆๆ\"ผมเเทบบ้าในวันนั้นที่เกิดเหตุ
พนันได้เลยว่า ตอนนั้น ผมเเทบขาดใจตายหน้าห้อง I.C.U ให้ได้ ผมคิดอะไรต่อมิอะไรมากมาย
\"เรียว พวกเราเสียใจด้วยนะ\"เพื่อนๆผมรวมทั้งพี่ผิง ต่างมาเเสดงความเสียใจกับผม
ผมเข้าไปเยี่ยม ไอติม จิ๊บ เจี๊ยบ พี่เเยม ก็เเสดงความเสียใจกับผม
ตอนที่ผมเข้าไปเยี่ยมเเต่ละคน ผมเหมือนหุ่นยนตร์ที่เค้าลากไปไหนก็ไป ผมไม่มีเเรงที่จะเดินต่อไปไหนๆเเม้เเต่ก้าวเดียว
ผมอยากจะหยุดเวลาเเค่ตรงนี้พอ เพราะผมไม่รู้ว่าถ้าผมเดินต่อไป ไม่รู้ว่าผมต้องเสียใจไปสักเท่าไหร่กัน ผมอยากจะพอเเค่นี้
เพราะการเสียใจครั้งนั้นมันมีผลกระทบต่อจิตใจผมมหาศาลเลยทีเดียว
เพราะการเสียใจครั้งนั้น หรือเหตุการที่ผมกำลังเล่าอยู่นี้ มันทำให้ผมใจสั่นอยู่ตลอดเวลา บางทีผมถึงขั้นอยู่ดีๆน้ำตาไหล
เป็นได้
ทุกวันนี้ผมก็ไม่เคยมีใครอีกเลย อยู่ตัวคนเดียวตลอด อย่างน้อยผมก็มีเพื่อน เพื่อนรักของผม 3 คน
เเต่ผมก็อดคิดเรื่องที่ผ่านๆมาไม่ได้
______________________________________________________________________________________________________
YuKaKi Say [ตอนนี้สั้นหน่อย เดะชดเชยตอนหน้า]
ยังไม่จบน่า..... ยังมีต่อเรื่อยๆ เรื่องของเรียวทอมป๊อปสุดฮอตยังไม่จบ มีเรื่องเศร้ากว่านี้ก็มี
เเล้วเรื่องของเรียวจะเป้นยังไงต่อไป??? เรียวจะทำยังไง???? จะมีผู้หญิงคนไหนเข้ามาในชีวิตเรียวอีกรึป่าว???
ต้องติดตามในตอนหน้าๆ นะครับ
______________________________________________________________________________________________________
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น