ความรักของคนเคยอ้วน

คิกคัก~ (เสียงคนกำลังพูดถึงใครอยู่)

“นี่แก ฉันมีเรื่องจะมาเม้าท์” เสียงผู้หญิงคนหนึ่ง

“ว่าไง ว่ามาแกกกก” เพื่อนผู้อยากรู้

“ก็ยัยน้ำหวานที่อ้วนๆอ่ะแก” ทุกคนตั้งใจฟังเธอเล่าเป็นอย่างดี

“ว่ามาสิ!!” อีกคนแทบจะรอไม่ไหว

“คืออย่างนี้ ยัยน้ำหวานมันไปบอกชอบรุ่นพี่ด้วย” ทุกคนที่ฟังถึงกับเวอ

“เห้ย จริงหรอแก!!!”

“แล้วพี่เขาว่ายังไงบ้าง”

“หึ ก็ต้องไม่ชอบสิ ใครจะไปคบกับยัยน้ำหวานอ้วนขนาดนั้นล่ะ คงอายน่าดู5555”

เสียงกลุ่มที่ขำ กับเรื่องของคนอื่น โลกนี้ถ้าไม่มีใครถูกนินทา ก็แปลกแล้ว

ใช่ ฉันชอบพี่คนนั้น มันผิดมากเลยหรอ คนแบบฉัน ชอบไม่ได้หรือไง คนสวยๆต้องชอบได้อย่างเดียวหรอ เชอะ!!!

ย้อนเทปกลับไปตอน น้ำหวานบอกชอบ~

ตึกๆตึกๆ ฉันไม่กล้า ฉันเขิน แต่ถ้าเราไม่บอกชอบเขา ฉันจะอึดอัดตายนะ น้ำหวานแกต้องทำได้!!!

“เอ่อ...” เธอตะกุกตะกัก กับสิ่งที่จะพูด

“ว่าไงน้ำหวาน” เห้ยเขาพูดชื่อฉันด้วยวะ กรี๊ด!!!

“เอ่อ คือว่า หนู...”

“พูดมาสิ มีอะไรหรือเปล่า”
จะพูดแล้วนะทุกคน!!!

“คือน้ำหวาน ชอบพี่มากๆเลยนะคะ ชอบมานานแล้วด้วย คือพี่ชอบหนูไหม แล้วเรามาคบกันดูไหมคะ?” เธอรีบพูดจนเร็วมาก

“ชอบพี่หรอ555” เขาหัวเราะ

“ว่ายังไงคะ?”

“5555 นี่เธอดูตัวเองด้วยนะน้ำหวาน ตลกวะ”

“อะไรนะคะ?” น้ำตาฉันเริ่มคลอๆ

“ก็เธออ้วน ไม่สวย ใครจะอยากชอบเธอ ถ้าพี่คบกับเธอ พี่คงอายน่าดูเลย5555” ฉันกำมือหมัดแน่น ใจเย็นๆนะน้ำหวาน

“เห้ย พวกมึง น้องน้ำหวานอ้วนๆคนนี้ บอกชอบกูวะ5555” เขาเรียกเพื่อนให้ดูน้ำหวาน สายตาผู้คนมองมาที่น้ำหวาน

เธอน้ำตาไหลออกมา ทำไมต้องทำกันแบบนี้ด้วย
จู่ๆมีชายคนหนึ่ง เดินเข้ามา

“แล้วมึงหน้าตาดีแล้วหรอ ถึงมาเหยียดคนอื่นว่ะ” เขามีใบหน้าที่หล่อเหลา ดูเย็นชา

“เห้ย ไอมิโน” เขาชี้หน้าชายหนุ่มที่เดินมาด่า

“เลิกร้องไห้ แล้วไปได้แล้ว” มิโน จับมือน้ำหวานพาเดินออกมา

“มึงอย่ามาเมินกูไอมิโน!!” เขาเดินไปจับตัวมิโน เพื่อจะต่อย แต่มิโนรู้ทัน เลยหลบทัน จนทำให้รุ่นพี่คนนั้นอาย แต่เขาก็จะเอาชนะให้ได้ มิโนเลยต่อยเข้าไปเต็มแรงเลย พลั่ว!!!

“อ้ากกกก เจ็บๆ” เพื่อนๆขอบรุ่นพี่คนนั้น รีบมาช่วยอุ้มเขาขึ้น คนอื่นไม่กล้ายุ่งกับมิโนเลย
เขาพาฉันเดินออกมา เท่สุดๆ ฉันมองข้างๆเขา เขาดูดีมาก มีชาติตระกูล แต่ฉันคงไม่ชอบใครแล้วล่ะ

“จะชอบใครก็ดูดีๆหน่อยนะ” เขามองสายตาหน้าเย็นชา

“คงไม่แล้วแหละค่ะ”

“ก็ดี ไปล่ะ”
เขาก็เดินจากฉันไป เห้อออ บอกชอบใครก็โดนอกหัก เซงสุดๆ

ครอบครัวฉัน ทำกับข้าวอร่อยฉันกินจนไม่มีใครห้าม เอาง่ายๆเลี้ยงตามใจ พ่อกับแม่ฉันชอบให้ฉันอ้วนเขาบอกน่ารักดี ใครจะไปรู้ว่าโตมาฉัน จะโดนดูถูกขนาดนี้ เจ็บใจชะมัด!!!

บ้าน ????

“กลับมาแล้วค่าาา” เสียงที่เหนื่อยเหลือเกิน

“เจ้าหญิงของแม่กลับมาแล้ววว” แม่ของฉัน ที่เรียกฉันแต่เจ้าหญิง

“ลูกสุดที่รักของพ่อออ” ฮ่าๆ ขำแห้ง
ทุกคนไม่มีใครอ้วนเลย พ่อกับแม่หน้าตาดีมาก มีแต่คนคอยบอกฉัน ว่า ถ้าฉันผอม ฉันจะสวยมากทีเดียว
แต่มีอีกคนที่ เรียกฉันว่าอ้วน นั่นก็คือ...

“พี่อ้วน ยืมคอมหน่อยดิ” 555 น้องชายฉันเอง

“เออ แปป” เดินไปหยิบคอม เอามาให้มัน อ้อ มันชื่อ ไอซ์ นะ น้องสุดหล่อของฉัน

“เจ้าหญิงน้ำหวานไม่รับประทานข้าวหรือไงเจ้าคะ” เสียงแม่
ข้าว!!! เดี๋ยวก่อน เราต้องลดหุ่นหนิ เราต้องสวยสิ ฉันต้องทำได้

“ไม่กินค่ะแม่” แต่ในใจอยากสุดๆเลยโว้ยย

“หือ? ลูกเราเป็นอะไรหรือเปล่าพ่อ”

“พ่อก็ไม่รู้สิ ลูกคงเหนื่อยแหละ”

“พี่เขาอยากลดหุ่นมั้ง”

“ห้ะ ว่าไงนะ” พ่อกับแม่พูดพร้อมกัน

“ทำไมต้องตกใจอะไรขนาดนั้นอ่ะ แค่ลดหุ่นเนี่ยนะ”

“การลดหุ่นด้วยการอดอาหาร มันไม่เวิร์คเท่าไหร่นะ พอกลับมากินจะอ้วนขึ้นคูณสองเลย” แม่ผู้คลั่งไคล้การดูแลหุ่น

“พ่อกับแม่ ก็ช่วยพี่เขาสิ จะปล่อยให้หุ่นแบบนี้ต่อไปหรอ ไม่มีใครมาจีบสักที”
แม่ ตีไอซ์ ตุบๆ จนพ่อต้องห้าม

“หยุดๆ ไอซ์พูดก็ถูกนะแม่ เราต้องช่วยลูกลดหุ่นกัน” แม่ถอนหายใจ

“อืม ก็ได้”

พ่อกับแม่ฉัน พาฉันออกกำลังกาย ทุกวัน บางวันบ้าง เลือกอาหารที่มีประโยชน์ให้ฉันกิน ล่าสุดพ่อกับแม่ ลงทุนพาฉันไปฟิตเนส ให้เทนเนอร์ ช่วยอีกแรง ส่วนน้องชายฉัน ไม่ช่วยอะไรเลย ช่วยพูดอย่างเดียว เมื่อไหร่จะผอมสักที โว้ยยยย

ฉันทำจนเคยชิน เป็นเวลาหลายเดือน จนหุ่นฉันผอมลง ผอมลง จนเริ่มโอเค ฉันเดินไปโรงเรียน เดินกลับบ้าน ตลอดเวลา 3 ปี จนจบ มัธยมต้น

ฉันจะขึ้นมัธยมปลาย ฉันเริ่มสวย หัดแต่งหน้า ซื้อชุดนักเรียนใหม่ ด้วยไซส์ s ปกติ xxlllll ไปเลยยย ฉันจะใช้ชีวิตแบบคนอื่นสักที เย้ๆ

ชีวิตใหม่กำลังเริ่มขึ้นแล้ว!