ชีวิตสุดท้าย...งั้นหรอ

ในวันๆนึง ในช่วงเวลานึง ในชีวิตของคนๆนึงที่...ค่อยหมดอะไรไปเรื่อยๆทั้งครอบครัวทั้งเพื่อน แฟน การงานและสังคม ใช่ทั้งหมดเค้าสูญเสียมันไปเพราะว่าเค้าประหาดเพ้อเจ้อ งี้เง่าและบ้า จนในวันนั้นท้ามกลางสายฝนที่ตกลงมาอย่างรุนแรงนั้นชายหนุมคนๆนึงกำลังที่จะ...จากสถานการณ์ที่เจออยู่นั้น

"...โลกนี้มันงี่เง่า ไม่มีใครเข้าใจอะไรเลยทั้งที่ฉันพยามทำให้ทำคนปลอดภัยและโดนคำสาปนี้มาแทนทุกๆคน//ดวงตาสีแดงได้ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของชายคนนั้น

ในเวลานั้นเหมือนกับเวลาได้หยุดนิ่งไปฝนที่เคยตกหนักก็ได้หยุดช้าลงเป็นเวลาเดียวกันที่ชายคนนั้นได้เอามีดปักไปที่หน้าอกของตนแต่ในตอนนั้นก่อนที่มีดจะปักเข้าขั๋วหัวใจนั้น...

???"เฮ้ๆไอหนุ่มหยุดก่อน จงหยุด!!//เปล่งเสียงอันดังออกมา

"อ่ะ!...อะไรขอแกนะตาแก่แกเป็นใครแล้วนี้มันอะไร(มือสั่นขยับมีดไม่ได้)//พยามยามกดมีดลงบนหัวใจของตน

???"กระผมชื่อ เวนิส มาร์ช ผู้อำนวยการโรงเรียน เมอเนส ครับกระผมต้องการให้คุณเข้าไปเรียนในโรงเรียยแห่งนั้นถ้าเสียคนแบบคุณไปคงจะแย่เอา"

"ห่ะ?(โรงเรียนงั้นหรอแต่ฉันอายุ20แล้วนะ)ถ้าฉันตอบว่าไม่ละ!!//ผ่อนแรงลง

มาร์ช"งั้นผมต้องพาตัวคุณไปด้วยกำลังทั้งหมดที่มี"

สิ้นสุดเสียงนั้นได้มีกำปั้นขนาดใหญ่ชกเข้ามาที่ตัวของผมจนกระเด็นทำให้ผมกะอักเลือดและมีแผลขนาดใหญ่ที่บริเวณแขนซ้ายดูเหมือนว่ากระดูกจะหัก

"อะ...อะ...อะไร...กันเนี้ย...กะ กะ โกเลม//ลุก+รีบวิ่งหางออกจากเจ้านั้นด้วยความเร็ว

.

.

.

.

.

3ชั่วโมงหลังเกิดเหตุการณ์

ชายหนุ่มที่ได้หลับอยู่นั้นได้ค่อยลืมตาตื่นอย่างช้าและได้กวาดสายตามองไปรอบตัวแต่พบว่าที่นี่คือโรงพยาบาลและตนก็โดนฉีดยาชาไว้...ตึก ตึก ตึก เสียงเดินที่กำลังเข้ามาใกล้ประตูนั้นทำให้ชายหนุ่มหลับตาลงอย่างไว

มาร์ช"ฉันฝากเธอดูแลเค้าด้วยนะ"

???"ได้ค่ะ"

ตึก ตึก ตึก

เสียงเดินนั้นได้มาหยุดอยู่ตรงจุดที่ผมนอนอยู่และได้มีเสียงตาแก่นั้นกำลังคุยกับใครบางคนอยู่(ผู้หญิงหรอ?)ตอนนั้นผมทำได้แค่แกล้งหลับต่อไปจนตาแก่นั้นไปและเวลาได้ผ่านไปซักพัก

???"อ่าวซึบ!!!เฮ้อ~~หนักจัวเบย!!//ว่างกล่องลง"

???"อย่าบ่นน่า~~เดียวเค้าก็ฝื่นและงั้นหนูไปพักก่อนได้เลยนะ~เดียวพี่ดูต่อเอง//ยิ้ม"

???"ค่ะ"

ในตอนนั้นผมที่แกล้งหลับอยู่ได้คิดในใจว่าจะลืมตาตื่นขึ้นไปและพูดเสียงดังใส่เธอดีหรือตื่นขึ้นไปแล้วจับเธอปิดปากและถามเรื่องทั้งหมดจากเธอดี ผมได้คิดอยู่ซักพักและผมก็ตัดสินใจว่า...

???"ยังไม่ตื่นอีกหรอ//เอามือมาจับหน้าผากของอีกคน"

'(ตอนนี้เหละ)//ลุกขึ้น+เอามือปิดปากอีกฝ่ายไว้อย่างแน่"

???"เอ๋!!! ฮึก อื่ออ อื้ออ อบ่อลบ(ปล่อย)!!!//ดิ้น"

"อยู่นิ่งๆแล้วก็เงียบๆซะผมตะไม่ทำอะไรคุณ//ปิดปากไว้แน่น"

???"กายใสไวทอด(หายใจไม่ออก)"

ตุบ!!

ตอนนั้นเองเธอก็ได้ใช้อะไรบางอย่างเอาน้ำมาคุมหน้าผมไว้และผมก็ได้ปล่อยเธอออกจากนั้นผมจึงเอามือของผมดึงน้ำที่คอบหัวผมอยู่ออกจนทำให้ผม....เห็นใบหน้าที่สวยงานของผู่หญิงคนนั้น

???"ทำอะไรของคุณเนี้ย!!!"

"อ่ะ...ขอโทษครับ"

พอผมพูดประโยคขอโทษไปนั้นได้มีเสียงปรบมือดังมาจากหน้าห้องเป็นจังหวะๆ

มาร์ช"เก่งมาเลยนะครับที่ยังรอดมาได้เนี้ย~//ขำเบาๆ+ตบมือ"

???"นี้มันยังไงกันคะ ผอ. "

"มาร์ชปล่าวหลอกครับคุณโนโกะ"

?????

ในตอนนั้นผมได้ยื่นฟังบทสนทนาที่ทั้งสองคุยกันแต่ผมไปสุดกับคำว่า(ผอ.)งั้นก็แสดงว่าผมอยู่ในโรงเรียน เมอๆอะไรซักอย่างนี้เหละแต่ถ้าที่นี้คือโรงเรียนและตาแก่นั้นคือผอ.แสดงว่า..

"นี้นายทำอะไรฉัน?แล้วทำไมถึงพาฉันมาที่นี้ได้ยังไง"

มาร์ช"อ้อ~ตอนนั้นผมใช่เวทย์ผนึก เวทย์เวลาและเวลากรงขังจับคุณไว้ไม่ให้ใช้พลังและคุณก็สลบไปผมเลยภาคุณมาที่นี่ยังไงละครับ~"

.....

มาร์ช"ถึงจะช้าไปหน่อยแต่ทั้งสองคนทั้งคุณ โนโกะ และคุณชุน พวกคุณสองคนและนักเรียนอีกหลายๆคนคือนักเรียนของโรงเรียน เมอเนส แห่งนี้ยังไงผมก็กล่าวคำว่ายินดีตอนรับนะครับ~"

โนโกะ"เอ๋?"

ชุน"..."

สิ้นสุดเสียงผมกับหญิงสาวอีกคนที่ตาแก่นั้นเรียกว่าโนโกะนั้นได้สบตากัน

ชุน/โนโกะ"นี้มันอะไรเนี่ย!!!!!!!!!"

.......ความสนุกคืออะไร........