[KookV] Valentine’s Midnight Secret

   

    

     เสียงตีของนาฬิกาดังขึ้นในเวลาเที่ยงคืน ทุกๆคนต่างหลับใหลอยู่ในนิทรา ความเงียบเข้าปกคลุม เเต่ยกเว้นที่เด็กชายคนหนึ่งที่ยังลืมตามองดวงดาวบนท้องฟ้าผ่านหน้าต่างที่กำลังขยับเพราะลมจากทิศเหนือพัดเข้าใส่ เสียงท้องร้องของเด็กชายได้ทำลายความเงียบลง

"อ่า..หิวอีกเเล้ว"

เขาค่อยๆก้าวลงบันไดอย่างช้าๆเพื่อตรงไปที่ห้องครัว เพราะกลัวว่าเเม่เเละพี่ชายของเขาจะได้ยินเสียก่อน

 

ผมสีน้ำตาลวอลนัทของเด็กชายยุ่งไม่เป็นทรง มือเล็กปาดคราบน้ำลายที่ติดอยู่ข้างเเก้มไปมา 

"มีอะไรให้กินบ้างนะ?"

เด็กชายเปิดตู้ชั้นบนข้างๆตู้เย็นอย่างช้าๆ เพราะเขากลัวว่าจะปลุกคุณเเมลงสาปที่หลับอยู่

จนถึงตรงนี้เเล้วคุณอาจจะเริ่มคิดว่าเด็กชายคนนี้เเปลก ซึ่งคุณคิดถูกเเล้ว เด็กชายหน้าตาน่ารักคนนี้เป็นเด็กที่เเปลก(ในทางที่ดี) เเละชื่อของเขาคือ วาเลนไทน์

เสียงกรอบเเกรบของถุงขนมมันฝรั่งยี่ห้อดังดังขึ้น เด็กชายเริ่มกังวลว่าถ้าเขากินขนมตอนนี้เขาจะฟันผุไหม

"เเต่ไม่เป็นไร...เเค่วันเดียวเอง"  เด็กชายคิด

ความมืดถูกทำลายอีกครั้ง ด้วยเสียงเครื่องยนต์ที่ดังมาจากข้างนอกบ้าน

ด้วยความอยากรู้อยากเห็นเด็กชายจึงเปิดประตูออกไปดู

"มีคนมาที่บ้านหลังนั้น"

 บ้านหลังนั้นที่เด็กชายเอ่ยถึง เขาหมายถึงบ้านข้างๆที่ไม่มีคนอยู่ เเต่ทำไมวันนี้ถึงมีคนมากันนะ? หรือว่าเขาจะย้ายมาใหม่ เเล้วทำไมถึงย้ายมาตอนเที่ยงคืน?

เด็กชายย่องไปตรงรั้วบ้านซึ่งกั้นฝั่งบ้านของเขากับบ้านที่ไม่มีเจ้าของหลังนั้นไว้

เด็กชายขี้สงสัยชะเง้อมองไปที่รถคันนั้น เขาเห็นชายร่างสูงคนหนึ่งเดินออกมาจากรถคันนั้นพร้อมกับลูกสุนัขตัวหนึ่ง ด้วยความที่เด็กชายเป็นคนรักสุนัขทำให้เกิดความเอ็นดูเเละอยากเล่นกับมัน

เเกรก!

คนตัวเล็กเผลอเหยียบกิ่งไม้เเห้งจนเกิดเสียงดัง ร่างสูงที่อยู่อีกฝั่งหันมามอง

เด็กชายรีบนำถุงขนมมาบังหน้าเอาไว้ 

อย่างที่บอกว่าเด็กชายเป็นคนเเปลกๆ เขาคงไม่คิดว่าตัวเองจะเด่นหราจนอีกคนข้างหน้ามองเห็นได้อย่างชัดเจน

เสียงฝีเท้าเข้ามาใกล้เรื่อยๆ เด็กชายเริ่มตัวสั่นเพราะความกลัวที่จะโดนจับได้ เขาเริ่มเดินถอยหลังหวังที่จะรีบเข้าห้องนอนของตัวเองให้ไวที่สุด

เเต่ไม่ทันไร...

“ไง เด็กน้อย”

คนตรงหน้าเอ่ยปากทักเขา สารภาพเลยว่าเด็กชายค่อนข้างใจสั่นให้กับน้ำเสียงทุ้มของอีกคน จากน้ำเสียงเดาว่าเขาคงเป็นชายวัยกลางคนเเน่นอน

"เอ่อ..สวัสดีครับ คุณชื่ออะไร?" ไหนๆก็ไหนๆเเล้วทำความรู้จักหน่อยคงไม่เป็นไร

"อาชื่อเจคอบครับ เราล่ะ?"

"ผมวาเลนไทน์ครับ" 

เด็กชายส่งยิ้มที่เป็นทรงกล่องสี่เหลี่ยมให้คนตรงหน้า คนเเก่กว่าคงเอ็นดูไม่น้อยเพราะความน่ารักของเด็กชาย

"อาเพิ่งย้ายมาใหม่ เราอยู่บ้านหลังนี้หรอ"

 เด็กชายมองใบหน้าคนของอีกคนอย่างพิจารณา คุณอาคนนี้หล่อไม่เบาเลยนะเนี่ย..

"ใช่ครับ ยินดีที่ได้รู้จักนะครับคุณอา" เด็กชายก้มหัวให้คนที่เพิ่งรู้จักด้วยความเคารพ

"เช่นกันครับ เด็กน้อย" คุณอาส่งรอยยิ้มที่อบอุ่นยิ่งกว่าไมโครเวฟให้เด็กชาย ฟันกระต่ายของอีกคนทำให้เด็กชายใจเต้นเเรงเพราะเขา

ทำไมคนๆนี้ถึงมีผลกระทบต่อเขาขนาดนี้?

"นี่ก็เที่ยงคืนเเล้ว เราเข้าบ้านไปนอนเถอะ วันนี้อาขับรถมาทั้งวันเหนื่อยมากๆ อาก็ต้องพักผ่อนเหมือนกันครับ" 

เด็กชายเสียใจนิดหน่อยที่บทสทนาระหว่างเขากับอีกคนกำลังจะจบลง เเต่เขาก็เริ่มรู้สึกง่วงเเล้วเหมือนกัน

"งั้นผมขอตัวนะครับคุณอา ฝันดีครับ" เด็กชายส่งยิ้มกว้างให้คนสูงกว่า

"ฝันดีเช่นกันนะครับ วาเลนไทน์" 

บ้าจริงๆ รอยยิ้มของคุณอาเเทบจะทำให้เขาอย่างเเทรกเเผ่นดิ้นหนีด้วยความเขินอาย

เด็กชายรอที่จะเจอคุณอาในตอนเช้าไม่ไหวเเล้ว!

TALK

สวัสดีค่านี่เป็นฟิคเรื่องเเรกที่เราเเต่งลง Dek-D ถ้ามีข้อผิดพลาดอะไรเราขออภัยด้วยนะคะ หวังว่าจะเอ็นจอยกับฟิคเรื่องนี้นะคะ เราจะพยายามให้ดีที่สุดค่ะ! ขอบคุณค่า