เชลยรักท่านฐาตูข่าน

บาตูกระชากร่างบางจนตัวปลิว เขาพา ซาไมเข้าไปยังห้องนอนของ กันตุลกา ที่มีเพียง ม่านบาง ๆกั้น กันตุลกา ลุกพลวดขึ้นแต่ต้องลงไปหมอบอยู่กับพื้น เพราะ บาตาร์ ทหารติดตามของบาตูกดร่างของเขาไว้ บาตู โยนร่างบางของ ซาไม ลงบนที่นอนนุ่ม ก่อนจะกระโจนคล่อมร่างของนางไว้ แล้วฉีกอาภรของนางขาดไม่เหลือชิ้นดี หญิงสาวดิ้นรนขัดขืนสุดชีวิต เพราะรู้ชะตากรรมของตนเอง ว่าบุรุษผู้นี้กำลังจะทำอะไรนาง ด้วยความสามารถที่นางได้ฝึกฝนการต่อสู้มา ทำให้ไม่ง่ายเลยที่เขาจะย่ำยีนางได้ง่าย ๆ เรียวขาเล็ก ๆ เตะข้าตรงกลางหวังจะให้โดนกล่องดวงใจของเขาแต่ทว่า ขาแข็งแรงของเขาหนีบไว้ได้ทัน และแน่นจน หญิงสาวรู้สึกเจ็บ กันตุลกา ที่ได้ยินทุกอย่างได้ขอร้องอ้อนวอนอยู่ภายนอกว่าให้สังหารเขาแทนและปล่อยบุตรสาวของเขาไปเสีย

“โปรดเมตตาซาไมของข้าด้วยนางมิได้เกี่ยวข้องอะไรด้วยเลยสังหารข้าเสียเถิดข้าขอร้อง”

“หุบปากของเจ้าเสีย เจ้าคงจำไม่ได้แล้วสินะว่าเคยทำอะไรกับท่านแม่ของข้า ข้าจะทำเหมือนที่เจ้าทำกับท่านแม่ และสังหารบุตรสาวของเจ้าเหมือนที่เจ้าได้สังหารท่านแม่หลังจากที่เจ้าย่ำยีนางสิ่งที่เจ้าทำจะคืนสนองในวันนี้”

กันตุลกา ร่ำไห้พลางร้องขอความเมตตา แต่ยิ่งเขาพูดมากเท่าไร บาตูก็ยิ่งหระทำบางอย่างที่รุนแรงต่อหญิงสาวมากขึ้นเท่านั้น บาตูจับรวบมือเล็กทั้งสอง มัดไว้มือใหญ่จับมือเล็กไว้แน่นไม่ให้ดิ้นได้อีกในขณะที่เขาจะกระทำบางอย่างที่เขากำลังคิด

“สังหารเสียเถิด ถ้าเจ้าไม่สังหารข้าในวันนี้ หากข้ารอดไปได้ ชีวิตของเจ้าหาไม่ ข้าจะ...อุ๊บ...!...”

บาตูปิดเสียงที่น่ารำคาญโดยการประกบริมฝีปากของเขาลงบนริมฝีปากเล็กบางสีชมพูอ่อน ที่เย้ายวนคู่นั้น ซาไม งดงาม จนบาตูรู้สึกตื่นเต้น ผิวของซาไมขาวนุ่มนิ่มดุจปุยหิมะ ดวงตาเปล่งประกายระยิบระยับดั่งแสงดารายามค่ำคืน โพรงปากนุ่มที่หอมหวานของ นางทำให้บาตูเคลิบเคลิ้มหลงไหล