มิจฉาชีพที่รัก

บทนำ  ลาก่อนโลกที่โหดร้าย

---

---

---

---

---

เรื่องนี้เป็นความรักอบอุ่น  แฝงความสัมพันธ์ในครอบครัวที่เราสามารถเติมเต็มได้  ฝากอ่านติชม คอมเม้นต์ได้นะ  กดติดตาม กดใจให้ด้วยนะคะ

@สะพานพระรามแปด

แสงสีส้มอ่อนของดวงอาทิตย์ที่กำลังลับขอบฟ้าทอดยาวไปบนผิวน้ำเจ้าพระยาที่ไหลเอื่อยๆ เงาของสะพานพระรามแปดทาบทับลงบนสายน้ำ สร้างภาพที่ดูเหมือนภาพวาดอันงดงามแต่กลับแฝงไปด้วยความเศร้า เสียงรถที่แล่นผ่านไปมาบนสะพานดังกึกก้องราวกับเสียงหัวใจที่เต้นรัวของหญิงสาวที่กำลังก้าวเดินอย่างช้าๆ บนทางเท้าของสะพาน

เธอเดินมาหยุดยืนอยู่ที่กลางสะพาน มองดูแสงไฟจากตึกสูงริมฝั่งแม่น้ำที่เริ่มสว่างขึ้นทีละดวงๆ สะท้อนกับผิวน้ำเป็นประกายระยิบระยับ ราวกับดวงดาวที่ร่วงหล่นลงมาจากท้องฟ้า ลมเย็นๆ พัดผ่านใบหน้าของเธอ พัดเอาความทุกข์บางส่วนให้ปลิวไปกับสายลม แต่ก็ไม่อาจพัดพาความเจ็บปวดในใจของเธอได้ทั้งหมด เสียงแตรรถและเสียงเครื่องยนต์ดังแว่วมาเป็นระยะ ผสมผสานกับเสียงคลื่นกระทบฝั่งเบาๆ เป็นทำนองประหลาดที่ไม่มีจังหวะ เธอมองรถที่วิ่งผ่านไปมา พลางคิดในใจ พวกเขาคงจะรีบร้อนกันกลับบ้านไปหาครอบครัว ต่างกับเธอที่ไม่มีใครให้กลับไปหาอีกแล้ว

แสงไฟสีเหลืองนวลจากบนสะพานส่องสว่างเป็นระยะ ทอดเงาของเธอยาวไปบนพื้นสะพาน ราวกับเงาแห่งความทุกข์ที่ติดตามเธอมาตลอด เธอเดินเข้าไปใกล้ราวสะพานมากขึ้น มือเรียวบางของเธอจับราวสะพานแน่น รู้สึกถึงความเย็นเฉียบของโลหะที่สัมผัสกับฝ่ามือ

สายลมแรงขึ้นเล็กน้อย พัดเอากลิ่นอายของแม่น้ำมาปะทะใบหน้าของเธอ เสียงน้ำกระทบเสาสะพานดังขึ้นมาเบาๆ เหมือนเสียงกระซิบเรียกหาจากเบื้องล่าง เธอมองลงไปที่ผิวน้ำสีดำมืดเบื้องล่าง เห็นเงาสะท้อนของตัวเองที่กำลังสั่นไหวตามคลื่นน้ำ ภาพนั้นชวนให้นึกถึงชีวิตของเธอที่กำลังสั่นคลอน และไม่แน่นอนเอาเสียเลย

แสงไฟจากรถที่แล่นผ่านไปมาบนสะพานสาดส่องใบหน้าของเธอเป็นระยะ เผยให้เห็นดวงตาที่เต็มไปด้วยความเศร้า และรอยน้ำตาที่ไหลอาบแก้ม เธอหลับตาลงช้าๆ สูดหายใจลึก รับรู้ถึงเสียงหัวใจที่เต้นแรงและความรู้สึกหวาดกลัวที่กำลังเอ่อท้นขึ้นมาในอก ขณะที่เธอกำลังตัดสินใจครั้งสำคัญของชีวิต

“แพรวา” ผู้หญิงที่ยึดมั่นในความรัก เธอทุ่มเททุกอย่าง แต่สิ่งที่ได้กลับคืนมา คือความ “หลอกลวง”