คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : [OS Project] Midnight Sun - It's A Beautiful Night
*ฟิคเรื่องนี้แค่ได้แรงบันดาลใจมาจากเพลง ไม่ได้เกี่ยวข้องกับเนื้อเพลงทั้งสิ้น*
“ถ้าคุณมองไปทางนั้นคุณจะเจอดาวเหนือ ดวงที่สว่างที่สุดนั่น เห็นมั้ยครับ?”
“ที่นี้ลากมือไปตามทางนี้ผมนะครับ”
ร่างสูงว่ายิ้มๆ ก่อนจะยื่นนิ้วไปบนฟ้าและลากไปยังกลุ่มดางคนคู่ที่อยู่ไม่ห่างไปมาก
“เอาล่ะ ทีนี่คุณก็จะเจอกลุ่มดาวคนคู่ ถ้าคุณเจอแล้ว ก็ลองขอพรดูนะครับ เรามีความเชื่อกันว่าถ้าขอพรกับดาวเหนือและกลุ่มดาวคนคู่พร้อมกันเนี่ย ความรักจะสมหวัง”
เหล่านักท่องเที่ยวที่เป็นคู่รักต่างยิ้มให้กันและแยกย้ายกันขอพร
ดุจุนยิ้มและโค้งให้ทุกคนเล็กน้อย ก่อนจะขอตัวเดินแยกออกมา
“เฮ้ออออ ดาวบนฟ้าสวยๆอย่างนี้ก็อยากจะมีแฟนมานั่งดูด้วยจริงไรจริง อะฮึกTT^TT”
หลังจากเก๊กมาดหล่อขรึมมาทั้งวัน ในที่สุดก็ได้เวลาอยู่ลำพังซักที
ใบหน้าหล่อหรี่ตาลงอย่างเหนื่อยๆ ก่อนจะขมวดคิ้วมองท้องฟ้าที่วันนี้ช่างสวยได้ไม่เกรงใจคนโสดคนเดียวในกลุ่มบ้างเลย
ไม่รู้ว่าบริษัทจัดทัวร์คิดยังไง ถึงให้เขามานำกลุ่มคู่รักฮันนิมูนตั้งสิบคู่นำเที่ยว
ทั้งวันนี่ก็นั่งมองคนรักเค้าสวีทหวานแหววกันมาจนจะอ้วกให้ตายไปข้างแล้ว...
“อิจฉาจริ๊งงงงงงงงง”
‘ฟิ้ววว~ เคร้ง’
“ชิกกึรอ!!!!”
กระป๋องปลาซาร์ดีนเปล่าลอยมาจากมุมมืด ก่อนจะกระทบเข้ากับหัวดูจุนพอดีเด๊ะๆ
ตามมาด้วยเสียงโวยวายภาษาต่างชาติ แต่ดูจุนไม่ได้กระทบกระเทือน
เพราะเขาเป็นคนเกาหลีอยู่แล้วแค่อยู่ไทยมาเป็นสิบปี ทำไมจะฟังไม่ออกกันล่ะ?
“อ...เอ่อ ขอโทษครับ ผมจะเงียบลงแล้วกัน”
“ไม่ต้องเงียบเลยนะ!!! บ่นต่อไป จะบ่นไรก็บ่น”
“เอ๊า!! เมื่อกี๊คุณยังบอกให้ผมเงียบอยู่เลย”
ร่างสูงเอื้อมหยิบกระป๋องอลูมิเนียมบนพื้น ก่อนจะลุกเดินไปยังต้นเสียง
จนเจอแผ่นหลังเล็กของใครบางคนอยู่หน้ากองไฟไม่ห่างไปนัก
“แค่พูดว่าหนวกหู แต่ไม่ได้บอกให้หยุดนิ... เอิ๊ก”
“เหอะๆ... เมานี่เอง เลยว่าเพี้ยน= =”
“เออ ฉันเมา ไม่ได้เพี้ยนนะ ที่แปลกไปเนี่ยเพราะกำลังรมณ์บ่จอย เข้าใจป่ะเพื่อนใหม่ เอิ๊ก”
คนตัวเล็กที่ดูไปก็หน้าตาเข้าขั้นน่าจับกดถ้าไม่นับว่าเมาจนบ้าหันมาเถียงตาขวางเมื่อได้ยินเสียงอีกคนเข้ามาใกล้ขึ้น
“พ..พ..เพื่อนใหม่= = ผมไปเป็นเพื่อนคุณตั้งแต่เมื่อไหร่ครับ?”
“ก็เพิ่งพูดไปว่าใหม่ ถ้าเป็นเพื่อนกันแล้วจะใหม่ได้ยังไง เอ้าๆๆ นั่งลง”
คนตัวเล็กกวักมือเรียกคนตัวสูงให้มาใกล้ๆ ก่อนจะตบที่ว่างข้างๆบนท่อนซุงให้อีกคนนั่งลง
“ฉันชื่อยังโยซอบ นาย?”
“ผ..ผม ยุนดูจุน”
“นี่เพื่อนยุน อยากรู้มั้ยทำไมฉันถึงเมาเละแบบนี้?”
“ความจริงก็...ไม่ค่อย”
ดูจุนกันไปมองหน้าอีกคนอึนๆ ก่อนจะส่ายหน้าเล็กน้อย
“ฮึก...ฮึก... แง๊!!! เพื่อนยุนใจร้าย ขนาดเพื่อนยุนก็ไม่รักเค้า ฮืออออออออ”
ทันทีที่ได้ยินคำตอบโยซอบก็ร้องไห้เป็นบ่อน้ำตาแตก แล้วโยกหัวไปมาจนเรือนผมสีส้มสะบัดจนยุ่ง
“เฮ้ยๆๆๆ ใจเย็นๆคุณ อ่ะๆๆผมฟังก็ได้อ่ะ เล่ามาๆ”
“จริงอ่ะ? จะฟังจริงอ่ะ*0*”
คนตัวเล็กกลับมานั่งปกติแล้วมองหน้าดูจุนตาแป๋วแถมยังกระพริบปริบๆราวกับคนละคนกับเมื่อกี๊
“คืองี้นะเพื่อนยุน...”
โยซอบยกแขนขึ้นกอดไหล่ดูจุนอย่างสนิทสนมแล้วปรือตามองคนข้างๆอย่างจริงจัง
“เมื่อวานเว่ย ฉันได้รับโทรศัพท์จากหมอดูคนสนิท รุ้มั้ยว่าเค้าบอกฉันว่าอะไร”
“ม..ไม่รู้”
“เค้าบอกว่า ให้ไปเที่ยวที่ดอยผาตั้งประเทศไทย แล้วฉันจะเจอเนื้อคู่ที่นั่น
แล้วต้องไปนั่งรอหน้ากองไฟของคณะทัวร์ด้วยนะ แล้วฉันจะเจอเอง”
“แล้วเนี่ยดูดิ รอมาสองชั่วโมงกว่าแล้วยังไม่เห็นเจอใครเลยนอกจากยุ๊งงงง”
คนตัวเล็กสบถอย่างไม่พอใจนัก ก่อนจะกระดกเหล้าที่ไปขอชาวบ้านเขามาขึ้นดื่ม แต่โดนดูจจุนห้ามไว้ก่อน
“เห้ยคุณ พอเหอะๆ เมามากแล้ว”
“ไม่พ๊ออออ ยังโยซอบกำลังช้ำจายยย รู้มั้ยว่ายี่สิบปีที่ผ่านมามันโดดเดี่ยวเดียวดาย
เคว้งคว้างหน้าอกข้างซ้ายขนาดไหน อะฮึก”
โยซอบเงยหน้ามองเพื่อนใหม่หน้ายู่ ก่อนจะดึงเสื้อขึ้นกัดเมื่อนึกถึงชีวิตไร้คู่ของตัวเอง
“อยู่เป็นโสดมันก็ไม่ได้แย่มากนี่คุณ”
“อ้าว หรือเพื่อนยุนจะเถียงว่าเพื่อนยุนโสดแต่ไม่อยากมีแฟน... เอ๋ หรือเพื่อนยุนมีแฟนแล้ว
มีแล้วอะดิ โด่วววว จะไปเข้าใจอะไรฉัน ชิ”
คนตัวเล็กพยักหน้าก่อนจะหันไปหยิบถั่วในถุงกินแทนเหล้าที่ถูกยึดไป
“เหอะ เข้าใจดีเลยเหอะ ผมก็ฟอร์เอเวอร์ อะโลนมานานละ อยากมีแฟนด้วย แต่ไม่ได้มานั่งเมาเหมือนใครบางคน”
“อ้าวๆ พาดพิง?”
“เปล๊า~ งั้นเดี๋ยวผมจะสอนอะไรให้คุณทำฆ่าเวลาแทนการกินเหล้าดีมะ”
“อะไรล่ะ? ถ้าน่าสนใจจะเก็บมาพิจารณา”
“อือหือ ถ้าจะเลือกมากขนาดนั้นก็นั่งกินเหล้าต่อไปเถิดแม่นาง”
“เอๆๆ สอนมาๆๆ เออนี่เพื่อนยุน เลิกเรียกตัวเองว่าผมซักทีได้ป่ะ?”
“เราสนิทกันขนาดนั้นเลยเรอะ จะพูดแบบปกติกันเนี่ย”
“เปล่า หน้าเพื่อนยุนมันแก่กว่าฉัน เรียกตัวเองว่าผมแล้วมันฮา= =”
“ต่อยกันมะ?”
“เราสนิทกันขนาดนั้นเลยเหรอ หืม?=w=”
โยซอบย้อนคำถาม พลางยักคิ้วให้ดูจุนอย่างท้าทาย
คนตัวสูงหลุดหัวเราะออกมาก่อนจะเท้าแขนลงกับท่อนซุง และเงยหน้าขึ้นมองฟ้า
โยซอบมองคนตัวสูงทำอย่างนั้นก็เงยหน้าขึ้นมองฟ้าแล้วเกาแก้มอย่างสงสัย
“บนนั้นมันมีอะไรวะ= =a”
“ก็ดาวไง วันนี้ดาวสวยจะตายไม่เห็นหรอ?”
“ไม่เห็นอ่ะ เมาแล้วตาฝ้าฟาง”
“พรืดดดดด”
ดุจุนหหลุดขำออกมาเมื่ออีกคนตอบกลับมาอย่างไร้เดียงสา โยซอบมองหน้าดูจุนตาขวางก่อนจะพองแก้มอย่างไม่พอใจ
“ขำอะไรไม่ทราบ? ก็มันมองไม่เห็นนี่!!!”
“อาฮะๆๆๆ งั้นก็หลับตาลงซักสิบวิแล้วค่อยลืมใหม่ แล้วน่าจะมองเห็นชัดขึ้นนะ”
โยซอบพยักหน้าหงึกๆ ก่อนจะหลับตาลงนับหนึ่งถึงสิบแล้วลืมขึ้น
“อ่าฮะ เห็นแล้วล่ะ”
คนตัวเล็กยิ้มแป้น ก่อนจะหันมาบอกอีกคนอย่างพอออกพอใจ ดูจุนยิ้มตอบไปก่อนจะหันกลับมามองฟ้า
“นี่ๆ เคยดูดาวมะ”
“เค๊ยยย เคยดู...แต่ดูไม่เป็น...ฮี่ๆๆ”
โยซอบตอบพลางโยกหัวไปมา ดูจุนขำออกมาเล็กน้อยก่อนจับหัวกลมให้อยู่เฉยๆ
“พอๆ ขยับเยอะ แล้วผมนายมันเสีย คัน”
“เฮ้ย ฉันใช้ซันซิลค์รุ่นพี่แพนเค้กโฆษณานะโว้ย นี่แหนะๆๆๆ”
ว่าแล้วก็จิ้มหัวลงกับแขนว่างเปล่าของคนตัวสูงแล้วหมุนหัวไปมาอย่างสะใจ
“พอๆๆๆ สรุปจะดูมั้ยดาวน่ะ?”
“อืมๆๆ มาดูดาวดูดาว”
โยซฮบหันขวับไปมองท้องฟ้าก่อนจะทำหน้าจริงจัง ทำให้ดูจุนยิ้มออกมาอย่างช่วยไม่ได้
“รู้จักดาวเหนือป่ะ?”
“รู้สิรู้ นู่นๆดวงนู้น”
โยซอบหรี่ตามองหาดาวเหนือซักพัก ก่อนนิ้วป้อมจะชี้ไปที่มันอย่างมั่นใจ
“ใช่ซะที่ไหน= =”
ดูจุนมองตามไปก่อนจะพูดพลางกลั้นขำ
“ย่าๆๆ นายอ่ะมองผิดมากกว่า ฉันน่ะจิ้มถูก แต่องศาในการมองมันต่างกันว้อย”
“เหตุผลนั้นมันก็เป็นไปได้ แต่ไม่มีทางแน่ๆ เพราะดาวเหนือมันอยู่ตั้งนู่น”
ว่าแล้วก็ชี้นิ้วไปทิศตรงข้ามกันลิบลิ่วก่อนจะหลุดขำเมื่อโยซอบได้แต่มองตามแล้วอ้าปากค้าง
“อ..เออ!! นั่นแหละน่า ก..ก็ดาวมันก็สว่างๆเหมือนกันหมดนี่”
โยซอบแก้ตัวตะกุกตะกัก ก่อนจะหมุนตัวไปหยิบโค้กในกล่องแช่เย็นมาเปิดดื่มแก้อาย
“บอกว่าหาไม่เจอแต่แรกก็หมดเรื่อง เฮ้อ~”
“นินทาเหรอ??”
“เปล่านะ ว่าจะๆต่อหน้าต่อตาเลยต่างหาก ฮ่าๆๆ”
ขำ เออขำมาก“
“สุดๆอ่ะ”
ดูจุนหัวเราะท้องแข้ง ก่อนจะกลับมาเก๊กหน้าขรึมเมื่อโยซอบเริ่มงอนอย่างเห็นได้ชัด
“มาๆๆๆ มาดูดาวดีกว่าเนอะ ไม่เห็นขำเลยเนอะ ฮะๆๆ”
“นั่นสินะ... ไม่ขำเลยเนอะ หึๆๆๆ^___,^”
โยซอบยิ้มร้ายก่อนจะหัวเราะในลำคออย่างเหนือกว่า
ดูจุนเงยหน้าขึ้นมองฟ้าอีกครั้งแล้วจับมือนิ่มของคนข้างๆขึ้นชี้ไปบนฟ้า
“นั่นน่ะดาวเหนือ... แล้วทีนี้ลากนิ้วไปตรงนี้...”
มือหนาดึงข้อมือเล็กให้เลื่อนตามไปเรื่อยๆจนหยุดที่ดาวคนคู่
“ก็จะเจอดาวคนคู่ แล้วก็ขอพรซะ จะได้หาคู่ได้ซะที”
ดูจุนยีหัวคนตัวเล็กข้างๆเบาๆ ก่อนจะยันตัวลุกขึ้นเมื่อเห็นว่าถึงเวลาที่จะเข้านอนได้แล้ว
“ไปล่ะนะ โชคดี~”
ยกมือลาคนตัวเล็กเล็กน้อยและส่งยิ้มให้ ก่อนจะหมุนตัวเดินกลับเต๊นท์ตัวเองที่อยู่อีกฝั่งบ้าง
‘หมับ’
“ฉันว่าฉันไม่ต้องหาแล้วล่ะเนื้อคู่อ่ะ”
คนตัวเล็กคว้าข้อมือดูจุนไว้ก่อน พลางเงยหน้ามองอีกคนที่มองมาอย่างสงสัย
“แม่หมอเค้าบอกนี่หน่า... ว่าเนื้อคู่ฉันจะพาฉันดูดาว”
“ให้นั่งตบยุงรอตั้งนานนะ=*=”
‘โป๊ก!!’
“โอ๊ยยยยยยย เจ็บนะ ยุนดูจุน!!”
โยซอบร้องเสียงหลงเมื่อดูจุนตบหัวกลมของตัวเองไปหนึ่งครั้ง
“อย่าปีนเกลียวเลยน้องชาย ดูก็รู้ว่ายังเรียนไม่จบ แถมยังเพิ่งเจอกันแค่ครั้งเดียว
จะมาเหมารวมฉันเป็นเนื้อคู่ได้ไงเด็กบ๊อง ไปๆๆ ไปนอนได้แล้ว?”
ดูจุนขมวดคิ้วมองคนตัวเล็กขำๆ ก่อนจะเดินกลับเต๊นท์ตัวเองมาไม่ได้สนใจอะไรข้างหลังอีก..
สามปีผ่านไป
‘ตึก... ตึก...’
ขายาวก้าวไปตามพื้นไม้ปาร์เกต์พลางเงยหน้าชมความงามของท้องฟ้ายามค่ำคืน
“ไม่ได้กลับมานานแค่ไหนแล้วนะ... เกาหลีเนี่ย”
ร่างสูงยกยิ้มบางๆ ก่อนจะนั่งลงตรงม้านั่งใกล้ๆ จริงสินะ...
ตั้งแต่มัธยมก้ย้ายไปเรียนที่ไทยแล้วก็เป็นไกด์นำคนเกาหลีอยู่ที่นั่นไม่ได้กลับมาอีเลยนับไปนับมาก็สิบกว่าปีได้
แล้วตั้งแต่วันที่เจอเด็กปีนเกลียวหัวส้มนั่นก็สามปีเข้าไปแล้ว
“คืนนี้ท้องฟ้าสวยดีนะครับ”
“หืม?”
“ยังโสดน่ะสิเรา นั่งหงอยอยู่คนเดียว”
“ค..ครับ?”
ดูจุนหันไปมองคนข้างๆงงๆ จะว่าไปเด็กเห็ดคนนี้ดูคุ้นๆยังไงไม่รู้...สงสัยเคยเห็นในต้มยำกุ้งที่ไทย(ถุ๊ย!!)
“คืนนี้ท้องฟ้าสวยนะครับ”
“ค..ครับบบ???”
“นี่... มองขึ้นไปนะ นั่นๆดาวเหนือเห็นมั้ยครับ?”
“เอ่อ...เห็นครับ”
“อ่าฮะ ทีนี้...ลากไปที่นี้นี่~”
มือเล็กทั้งสองคว้าหมับเข้าที่ข้อมือของเขาและแกะนิ้วชี้ให้ชี้ไปทางดาวเหนือ
ก่อนจะค่อยๆเลื่อนมันไปหยุดที่กลุ่มดาวที่คุ้นตา
“ดาวคนคู่...”
ร่างสูงพึมพำออกมาเสียงเบา ก่อนจะหันไปมองคนตัวเล็กที่ยิ้มร่าให้เขาอยู่ไม่ห่าง
“เอ้า ที่นี่ก็ขอพรซะ จะได้หาคู่ได้ซะที แต่จะให้ดีต้องขอพรพร้อมฉันนะ จะได้เนื้อคู่หน้าตาดีแบบนี้”
คนตัวเล็กว่าพลางเก๊กหล่อแล้วยักคิ้วดิ๊กๆ
“พ..พรวดดดด ฮ่าๆๆๆๆๆ”
ดุจุนหลุดขำออกมาเสียงดัง ก่อนจะชี้หน้าคนตัวเล็กข้างหน้าแล้วยิ้มร่า
“อ้ออออ เลยว่าคุ้นๆ นายนี่เอง”
“นายที่ว่านายไหน? นายธนาคาร นายอะไรไม่ทราบ?”
“นาย...เด็กปีนเกลียว”
“เว้ยยยย!!!! ฉันเคยบอกชื่อนายไปแล้วนี่ ที่ฉันยังจำชื่อนายได้เลยยุนดูจุน”
“ก็นั่นมันนาย ไม่ใช่ฉันนิ=..=”
“ย่าห์!! หัดจำชื่อเนื้อคู่ตัวเองใส่สมองซะมั่งเดะ”
“พรวดดดดดดดดด อะไรๆ ยังไม่จบหรอเรื่องเนี้ย?”
“ยังเดะ ตอนแรกฉันก็ว่านายอาจจะแค่ผ่านมากั้นโชคชะตาของฉันกับคุณเนื้อคู่ที่จะได้พบกันอยู่รหอก แต่...”
“แต่...?”
ดุจุนเลิกคิ้วถาม โยซอบมองซ้ายมองขวาก่อนจะกวักมือให้อีกคนเอนหูไปใกล้ๆ
“เมื่อวานฉันไปดูดวงกับแม่หมออีกคนมา แล้วเค้าบอกว่า
เนื้อคู่ที่พลัดพรากกันไปคราวก่อนจะมาเจอฉันที่นัมซานทาวเวอร์”
“เอ่อ... แล้วนายคิดเหรอว่าฉันอาจจะแค่มาขัดโชคชะตาของนายสองคนอีกรอบไรงี้=..=a”
“เดี๋ยวสิ!! ยังเล่าไม่จบ แม่หมอคนเนี้ยเค้าบอกว่าเนื้อคู่ของฉันกับฉัน ดวงสมพงษ์กันด้วยรัศมีของดาวคนคู่ช่วยไว้”
“แล้วคนนั้นก็มีชื่อย่อว่า DJ”
“จะเป็นควายที่ไหนได้อีกล่ะ=w=”
‘ป้าบบบบบบ’
“แง๊!!! ตีหนูทำม๊ายยยยTT[]TT”
คนตัวเล็กยกมือป้องเห็ดตัวเองจากการทำร้ายทันทีที่ดูจุนฟาดมือลงบนหัวตัวเองเบาๆ
“ควายอะไรไม่ทราบครับคุณเห็ดปีนเกลียว ฉันแก่กว่านายนะเว้ย”
“อะไรๆ รู้หรอว่าฉันอายุเท่าไหร่ มาพูดงี้เนี่ย”
“ดูๆไป... น่าจะซักสิบเก้า...”
“ยี่สิบสี่แล้วว้อย!!! อย่าพูดเองเออเองงดิ๊”
“เห้ย!! งั้นก็เด็กกว่าฉันปีเดียว???”
“เยส!!”
“โอเอ็มจี...ไอเข้าใจยังโยซอบผิดมาตลอด”
ดูจุนถอนหายใจแล้วส่ายหัวไปมา ตรงกันข้ามกับโยซอบที่ถลึงตามองอีกคนอึ้งๆ
“เห้ย นายจำชื่อฉันได้??”
“เออว่ะ... ฉันจำชื่อนายได้ด้วย= =”
“แปลว่านายยอมรับแล้วอ่ะดิว่าเป็นเนื้อคู่ฉันอ่า เนื้อคู่จ๋าาาา”
“อ..อ...โอ้ย ปล๊อยยยยยยยยยย”
ร่างสูงสะบัดแขนเบาๆ แต่ใยหน้ากลับยิ้มแย้มตรงกันข้ามกันโดยสิ้นเชิง ออกจะหัวเราะซะด้วยซ้ำ
ก็นะ...
จะรับเด็กหัวเห็ดน่ารักๆแบบนี้มาเป็นเนื้อคู่ซักทีก็คงไม่เสียหายอะไรนี่...
คืนนี้ฟ้าสวย...อย่าลืมออกไปหาเนื้อคู่กันนะครับ^^
THE END
Writer's Talk
อึนๆมึนๆกับฟิคใกล้เที่ยงคืน 55555555555
ใครเม้นท์
ดาวคนคู่จะทำให้คุณได้เนื้อคู่หน้าตาแบบบีสท์ เพี้ยง~
ความคิดเห็น