อ่อยนัก รักสะเลย

อะแฮ่มม สวัสดีท่านผู้อ่านทุกท่าน 555

ก็เขียนครั้งแรก ถ้าไม่ดีก็คงแน่ ถถถ ค่ะ ก็นามปากกา yayngo ทำไมถึงชื่อนี้ เพราะ เหงา ค่ะะ 55 ช่างมันเถอะนะคะ เรามาเข้าเรื่องกันดีกว่า

                                                                                     

                                                                                            เรื่องย่อ

               "คนอย่างมันเรอะ จะมีความรัก ฮ่าๆ ขนาดความรู้สึกมันยังไม่มีเลย แล้วนับประสาอะไรกับความรักล่ะวะะ ถุ้ยย กุว่ามึงตัดใจสะเถอะ แบมเอ้ย ถ้าคนรักมันตายกุยังไม่รู้เลย ว่ามันจะเสียใจรึเปล่า ฮ่าๆ"  กึก...เสียงคำพูดต่างๆนานาที่ดังเข้ามาในโสตประสาทของผม ผม...ชินแล้วหล่ะ ผมทนฟังกับอะไรแบบนี้มาเยอะแล้ว ไม่แปลกใจที่ผมไม่รู้สึกอะไรเลย แต่บางครั้ง บางครั้ง ผมก็รู้สึก ผม ‘เจ็บ’ ใครบอกว่าผมไม่รู้สึก ทุกคำพูด ทุกกิริยา ผมรู้สึกทั้งนั้น ผมก็แค่ไม่แสดงออก ไม่เหมือนกับพวกมันที่ดีแต่พูด เอาซะอย่างเดียว แต่เอ๊ะ เดี๋ยวนะเห้ย แล้วนี่มันอะไรล่ะวะเนี่ย ใครวะ มายุ่งอะไรกับตรูเนี่ยยย ผู้ชาย? หน้าตาเหมือนเกย์ เออ มันเหมือนผู้หญิงมาก แล้วอะไรวะครับเนี่ย มาอ่อยผมเหรอ? อีเชี่ยยย ขนลุกว้อยย ออกปายยย ผมสุดจะทนล่ะนะ ถ้าจะเล่นกันแบบนี้ มาเจอ

กับกูสักตั้งเป็นไง หึ

ก็นั่นล่ะนะคะ เรื่องราวที่โปรยมา ก็...ผิดพลาดตรงไหนกล่าวติชมได้ค่ะ ขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยนะคะ 

                                                                    แนะนำตัวละคร

มาร์ค

          ชายหนุ่มผู้ไร้ความรู้สึก ทั้งทางสายตา การแสดงออกทางท่าทาง ไม่มีอะไรที่แสดงให้เห็นว่าเขามีความรู้สึกนึกคิด หัวใจที่ตายด้านนี้ มันอาจเป็นเพราะ...อดีตที่แสนเจ็บปวด ล่ะมั้ง

แบมแบม

          อยากรู้อยากเห็นไปซะทุกเรื่อง จะไม่ยอมเชื่อใครง่ายๆเด็ดขาด เขาจะต้องเห็นกับตาของตัวเองให้ได้！！และที่สำคัญ เขา...ตกหลุมรักผู้ชายคนนั้น ตั้งแต่แรกพบ ไม่เคยมีใครทำให้เขารู้สึกอย่างนี้มาก่อน น่าประหลาดใจ！！ "เขามีมนต์อะไรกัน.." (คุ้นๆว่ะ 555)

เอาเท่านี้ไปก่อนเน้ออ ในส่วนของเนื้อเรื่อง ไรท์ของเน้นไปทางด้านของ นายเอก ละกันเน้อะะะ

ผิดพลาดตรงไหน ขออภัยน้ะค้าา ชุ้ปป้อก