มนตราเล่ห์รัด

หลังจากทำงานและกินข้าวเย็นกันเสร็จเเล้วทั้งคู่ก็อาบน้ำแล้วเข้านอน คืนนี้อาดัดพยายามข่มอารมณ์ตัวเองไม่ให้ไปรบกวนภรรยา เพราะเขารู้ว่าหล่อนคงจะเหนื่อยมากพอแล้ว ก็ด้วยตอนที่จับมือเจ้าหล่อนก่อนจะล้มตัวลงนอนนั้น ก็พบว่าฝ่ามือบางที่ปกติก็หยาบกร้านอยู่แล้ววันนี้ยิ่งหยาบกร้านหนักขึ้นไปอีก มือหนาของเขาลูบฝ่ามือบางของหล่อนไปทั่วก็พบว่ามันมีผิวหนังบางส่วนที่เปิดออกอีกด้วย

แม้ไม่ได้รักใคร่ลึกซึ้ง แต่หล่อนก็เป็นเมียเขา ซ้ำแต่งให้เขาในตอนที่ลำบากขนาดนี้หญิงสาวยังไม่บ่นว่าคร่ำครวญ นอกจากจะปรนนิบัติเขาเป็นอย่างดีแล้วยังหาเงินทองลงหลักปักฐานในถิ่นฐานบ้านนอกเป็นคู่ผัวตัวเมียกับเขาอย่างไม่รังเกียจอีกด้วย ความดีเท่านี้ก็ทำให้เขาปวดใจได้แล้วกับความลำบากของหล่อน

อาดัดกระชับท่อนแขนที่ใช้โอบกอดหล่อนไว้ในอ้อมอกให้แน่นขึ้น ยกฝ่ามือหยาบกร้านคู่นั้นขึ้นเป่าหมายจะให้มันหายเจ็บแสบ แม้นจะรู้ว่าไม่เป็นผลแต่เขาก็อยากจะทำ อย่างน้อยก็เพื่อบรรเทาดวงใจที่เต้นไม่ปกติของเขาให้สงบลงบ้าง


" ขายสมุนไพรได้ครานี้เราเข้าเมืองกัน พาท่านไปหาหมอดีไหมเจ้าคะ "

ระหว่างกินข้าวมื้อเช้าของเช้าวันถัดมา จู่ ๆ มนตราก็เอ่ยคำขึ้น

" หืม... "

" เมื่อคืนข้าตื่นมากลางดึกด้วยเพราะตัวท่านแผ่ไอเย็นออกมา "

" ไม่ต้อง "

" ร่างกายท่านสั่นระริกเหมือนคนจับไข้หนาวสั่น พาคนอยู่ใกล้เช่นข้าพลอยหนาวไปด้วย "

" จริงหรือ? "

" จริงเจ้าค่ะ "

" อย่างนั้นก็ไปตรวจดู แต่ถ้าค่ารักษาและค่ายาแพงเกินไปเราจะกลับ "

" ได้เจ้าค่ะ เพียงท่านยอมตรวจ "

อย่างน้อยถ้ารู้ว่าเขาเป็นอะไรก็พอจะจัดสมุนไพรบำรุงได้ถูกบ้าง ยังดีกว่าไม่รู้และไม่ทำสิ่งใดเลย



* ด้วยว่าชอบการสร้างเนื้อสร้างตัวในสมัยโบราณจึงอยากลองแต่งดู แต่ก็ไม่ชอบสูตรโกงมากมายนัก แล้วยังไม่เข้าใจในวัฒนธรรมจีนอย่างลึกซึ้งมากด้วย ถ้าอิงตามจีนจริง ๆ กลัวจะขายหน้า ( ที่จริงชอบอ่านแนวจีน แต่งอยากแต่งแนวไทย แต่ความสามารถไม่มากพอเลยกลายเป็นผสม ) นิยายเรื่องนี้จึงเป็นแนวผสมวัฒนธรรมนะคะ ชื่อตัวละครเองก็มาจากหลากหลายชาติ หวังว่าทุกท่านคงจะสนุก


ไม่แน่ว่าทุกท่านจะชอบนิยายเรื่องนี้ไหม แต่อยากบอกว่าขอบคุณที่เข้ามาอ่านค่ะ

ติได้แต่อย่าแรงนะคะ ( แม้ว่าผู้แต่งจะไม่กล้าอ่านคอมเมนท์ก็ตาม แต่ถ้ากล้าขึ้นมาสักวันผู้แต่งก็หวังว่าจะได้อ่านคอมเมนท์ที่พูดจากันอย่างสุภาพ )


ขอบคุณมากค่ะ

Yapra