夫人ขอเป็นสะใภ้ในหัวใจเเม่สามี

夫人ขอเป็นลูกสะใภ้ในหัวใจเเม่สามี

故事:玉林

ข้านามฉางหยุนเยว่

ชื่อข้าดูงดงามใช่หรือไม่ ใช่...งดงามเหมือนหน้าข้านี่ล่ะ

ข้าเป็นสะใภ้ที่ดีมาก ขยันขันเเข็งดีเลิศประเสริฐศรีครบเครื่องเรื่องลูกสะใภ้...จริงๆนะ

เเต่มีคนชอบว่าข้าขี้เกียจสันหลังยาว ทำได้เเค่กินกับนอน ทำอะไรไม่เป็นเลย...ข้าผิดอะไร ใส่ความข้าชัดๆ

ข้าก็เเค่ทำไม่เป็น รอคนมาสอนเฉยๆ มิใช่ว่าเห็นสิ่งนั้นเเล้วก็งงงวยเลิ่กลั่กจนปาดเหงื่อก็เลยเททิ้งเลยเสียที่ไหน...จริงๆนะ

ถามว่าผู้ใดว่าข้าน่ะหรือ...คำกล่าวบ่งบอกอายุวัยชะเเรเเก่ชราเช่นนี้ก็มีเเค่เเม่สามีข้าเท่านั้นล่ะ

เอ้อ! อย่าไปกล่าวเช่นนี้ให้นางได้ยินเชียวหนา

มิเช่นนั้นนางจะเขวี้ยงพัดคู่ใจของนางใส่หน้า เฉกเช่นข้าที่โดนกลางดั้งเต็มๆ...เลือดอาบเลยทีเดียวเชียว ดั้งสวยๆของข้าหักเเล้วกระมังนี่

"นี่ร่างจำเเลงของปีศาจยายเเก่ขี้โมโหชัดๆ"

"เมื่อครู่เจ้าว่าอย่างไรนะ!"

"เจ้าคะ! ผู้ใดกล่าวอันใด! หูเเว่วเเล้วกระมังเจ้าคะท่านเเม่"

เมื่อเผลอปากอุบอิบบ่นออกไป ระดับความมารยาเฉไฉตอเเหลยืนหนึ่งของข้าก็จะประมาณนี้...