ข้าคือเจ้าของเรือนหยินซิง ( ภาคก่อร่างสร้างตัว )

เคยมีคนพูดกันว่า ก่อนตายหากจิตสุดท้ายผูกติดอยู่กับสิ่งใดก็จะได้พบสิ่งนั้นอีกครั้ง ไม่นะ! นี่จะต้องมาตายเพราะเม็ดแปะก๊วยติดคออย่างนั้นเหรอ โชคชะตาจะเล่นตลกกันไปถึงไหน.......หลี่หยินซิง 

​เพื่อขอพรให้สมปรารถนาหลี่หยินซิงนักศึกษาจบใหม่จากสาขาการโรงแรมเดินทางไปขอพรต้นแปะก๊วยโบราณที่วัดไป๋กั๋วทั้งเรื่องงานและความรัก "เจ้าแม่ ขอให้หยินซิงได้งานทำสมดั่งตั้งใจด้วยนะเจ้าคะ อ้อ แล้วก็แถมผู้ชายดี ๆ หล่อ ๆ ให้หยินซิงด้วยก็จะดีมากเลยค่ะ" คำอธิฐานของเธอเป็นจริง คืนนั้นเธอตายเพราะความอร่อยของเม็ดแปะก๊วยต้มน้ำตาลที่ซื้อกลับมาด้วย

หลังจากตายจากโลกปัจจุบัน วิญญาณของหลี่หยินซิงกลับไปเข้าร่างของคุณหนูสกุลไป๋ ไป๋หยินซิงที่มีชื่อเดียวกันกับเธอ สตรีอ่อนแอขี้โรคที่ทุกคนต่างเรียกนางว่าดาวอับแสง ถูกนำตัวไปทิ้งไว้ให้ตายที่เรือนไม้โบราณเก่าแก่สมบัติที่แม่เฒ่าไป๋ทิ้งไว้ก่อนตาย หลังจากที่หลี่หยินซิงฟื้นขึ้นมาในร่างของคุณหนูไป๋จาก ดวงดาวอับแสงกลับกลายเป็นแสงดาวอันเจิดจรัส ในชั่วข้ามคืน เม็ดแปะก๊วยที่มาพร้อมกับความมหัศจรรย์เปลี่ยนชีวิตของไป๋หยินซิงไปอย่างสิ้นเชิง 

"ข้าจะเปิดโรงเตี๊ยมแข่งกับเถ่าแก่อ้าย"

คำพูดหนักแน่นของคุณหนูสกุลไป๋ที่ได้พบกับบุรุษรูปงามสายสนับสนุนอย่างองค์ชายอวิ้นหยาง โอรสองค์ที่เก้าของเฉียนเจิงฮ่องเต้ที่ทำตามข้อตกลงกับเสด็จพ่อเพื่อออกตามหานางในดวงใจ อีกหนึ่งปีกระหม่อมจะพาว่าที่สะใภ้มาถวายพระองค์ให้จงได้  และแล้วความรักของคนทั้งคู่ก็เกิดขึ้นที่นี่......เรือนหยินซิง

สีของใบแปก๊วยในนิยาย บรรยายออกมาเป็นตัวอักษร

สีเหลืองหรือทอง  ปึกแผ่นมั่นคง เจริญรุ่งเรือง

สีแดง  เป็นมงคล ความอบอุ่น พละกำลัง ความรักและความรุ่งโรจน์

สีเขียว  การเจริญเติบโต ความรุ่งเรืองและความสามัคคี

สีดำ  ความเศร้าโศก ความชั่วร้ายและความตาย

นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายเรื่องแรกของนามปากกา หยางอิงอิง เน้นการดำเนินเรื่องแนวก่อร่างสร้างโรงเตี๊ยมค่ะ ไม่เน้น NC  เหมาะสำหรับคนที่ชอบแนวดราม่าไม่หนักอ่านแล้วดีต่อใจ แนะนำติชมกันได้ค่า ชอบกดใจเพิ่มเข้าชั้นไว้อ่านแก้เหงากันนะคะ ​