(จบ) พลานุภาพแห่งร้าย

 . . .จักทำเช่นไรดีเมื่อ อุษาคเนย์ 

เด็กสาวผู้ไม่ประสีประสากำลังจะต้องถูกจับสลับตัว 

เพื่อส่งเข้าหอแทนพี่สาวฝาแฝดเป็นการชั่วคราว 

ด้วยความน่ารักแสนดีของเธอทำให้เจ้าบ่าวนาม ลั่นฟ้า 

หลงรักอย่างหมดหัวใจ แต่อนิจจาเป็นความรักแบบผิดฝาผิดตัว 

ครั้นแล้วความวิปโยคโศกศัลย์พลันบังเกิด 

เมื่อพี่สาวกลับมาขอทวงสิทธิ์ในตัวเขาคืน  

เธอจึงต้องถูกสลับตัวอีกครั้งและให้พี่สาวกลับไป 

และใครไหนเลยจะรู้ว่าการสลับตัวอีกครั้งในครานี้ 

จะเปลี่ยนแปลงชีวิตของเธอไปอย่างชั่วนิรันดร์. . .

© ร้อยรวงผูกรักไว้            ด้วยร้าย 

เพียรฉุดคร่าความตาย       กู่ก้อง 

แว่วเสียงความฉิบหาย       ครั้งเก่า ห่อนลืม 

ปลุกปั่นความผิดต้อง        กลบหน้า ดินมลาย  

© ร้ายเอยเคยหยั่งลึก        รากแก้ว 

อาฆาตสำแดงแล้ว            ผลาญแผลง 

อสุนีบาตฤทธิ์แรง             มอดม้วย 

แผดเผาดุจกำแหง             จบสิ้น ดินฟ้า-ตราบจิรัฐิติกาล 

© โอ้เอ๋ย เคยหลงผิด         คิดแค้น

ถือโกรธ เพ่งโทษแทน        หม่นเศร้า

ดุด่า อาฆาตแสน              ร้ายกาจ

เพียรขอได้ไถ่โทษเจ้า         ตราบสิ้น อวสาน

หมายเหตุ : นวนิยายเล่มนี้ได้รวมเข้าไว้ด้วยกัน ๒ ภาค ได้แก่

©พลานุภาพแห่งร้าย ๑ (ลั่นฟ้า อุษาคเนย์) เรื่องราวความรักอันสุดแสนรันทดเพียงเพราะการเข้าใจผิดกันในอดีตชาติของเขา นามลั่นฟ้า ลูกชายคนโตของพ่อเมืองดอกสร้อยสรองกับเธอ อุษาคเนย์ น้องสาวฝาแฝดของคู่หมั้นเขา

©พลานุภาพแห่งร้าย ๒ (อทิตย์ เอเชีย) ชาติปัจจุบันที่เธอกับเขายังต้องพัวพันกันไม่จบสิ้นเพียงเพราะคำอธิษฐานในกาลครั้งเก่า ซึ่งจะมาในรูปของเนื้อคู่หรือเจ้ากรรมนายเวร งานนี้หมวดเอเชียก็ยังงงๆ

เรื่องย่อ . . . ©พลานุภาพแห่งร้าย ๑ (ลั่นฟ้า อุษาคเนย์) 

อุษาคเนย์ ดรุณีน้อยผู้อับโชค ต้องถูกบังคับให้สับตัวเข้าพิธีวิวาห์แทนพี่สาว โดยที่เจ้าบ่าวของนางก็คือคนที่เคยช่วยชีวิตนางไว้เมื่อตอนเด็ก ซึ่งนางเองก็รักเขานับแต่นั้น   งานนี้นางควรต้องเดินเกมสวมรอยพี่สาวตามหน้าที่ หรือว่าควรจะหันกลับมาทำตามหัวใจตัวเองดี?

เรื่องย่อ . . .©พลานุภาพแห่งร้าย ๒ (อทิตย์ เอเชีย) 

เพียงเผลอหยิบเอาเจ้าลั่นทมสีขาวหอมกรุ่นดอกนั้นติดมือมาจากที่ไหนสักแห่ง ร้อยตำรวจโทหญิง เอเชีย อุระมานะ ก็มักจะฝันเห็นเหตุการณ์ประหลาดซ้ำๆ ซึ่งพอตื่นขึ้นมาทีไร เธอก็กลับจำเรื่องราวในฝันไม่ได้เลย

ผิดกับ อทิตย์ อาการฝันแปลกประหลาดที่เริ่มมีมาตั้งแต่เขาอายุเข้าวัยเบญจเพสนั้น มักเป็นเรื่องราวซ้ำๆ ในท่ามกลางบรรยากาศที่เต็มไปด้วยความเศร้าหมองและเจ็บปวด จนทุกครั้งที่เขาลืมตาตื่น หัวใจของเขามักจะอัดแน่นไปด้วยความรู้สึกผิด และเหมือนว่าเขาจะโดนลิขิตให้ไม่อาจพลีใจรักใครได้เลย เพราะเขาต้องรอที่จะมอบหัวใจให้กับเธอแต่เพียงผู้เดียว

๐๐๐๐๐๐๐๐๐

ป.ล. นวนิยายเรื่องนี้เป็นสิ่งที่สมมติขึ้น มิได้อิงประวัติศาสตร์ บุคคล สถานที่ และยุคสมัย ล้วนเป็นการจินตนาการของผู้เขียนทั้งสิ้น ซึ่งหากบังเอิญพ้องกับชื่อบุคคล หรือสถานที่ใด  ผู้เขียนต้องกราบขออภัยไว้ ณ โอกาสนี้  //\\