คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่ 01 : ตามหาตัวพี่รหัสสุดหล่อ
ตอนที่ 01 : ตามหาตัวพี่รหัสสุดหล่อ
#Senเซ็น (น้องรหัส)
สวัสดีครับผมเซ็น มหาลัยxx ชั้นปีที่ 1 คณะเกษตรฯ สาขาวิชาการพัฒนาส่งเสริมและนิเทศศาสตร์เกษตร ถามว่าเรียนอะไรนั้น ผมที่พึ่งเข้ามาก็ไม่รู้หรอกครับ ได้แต่ถามเพื่อนๆในเซคว่าตกลงเรียนไปทำไม ได้คำตอบจากการอ่านในอินเตอร์เน็ตว่า ... การเรียนสาขานี้เรียนไปเพื่อผลิตสื่อเพื่อสนับสนุนด้านการเกษตรฯ นั่นเอง เอาละจบการแนะนำตัวฉบับสั้นๆ
ผมมาเรียนได้อาทิตย์นึงแล้วครับ มีเพื่อนแล้ว 3 คน คนแรกไอ้ฟ้า เป็นเพื่อนผู้หญิงเพียงคนเดียวในกลุ่ม จริงๆฟ้ามันรู้จักกับผมตั้งแต่มัธยมแล้วครับ เลยย้ายตามกันมาเรียนไกลถึงภาคเหนือ เพราะสาเหตุที่ว่ามันพึ่งเลิกกับแฟน และต้องการเว้นระยะห่าง
"ไอ้เหี้ยเซ็นแม่งไม่ปลุกกูอีกแล้ว!" นี่ละครับเสียงมัน ช่างทำตัวได้แตกต่างจากหน้าตาอันน่ารักหมวยอึ๋มของมันจริงๆ เป็นผู้หญิงที่ห้าวเสียเหลือเกินเวลาอยู่กับเพื่อน
คนที่สองไอ้ไฟ เป็นอีกคนที่เรียนรุ่นเดียวกันกับผมและฟ้า มันตัวเตี้ยกว่าผมอีก หน้าตาน่ารักไม่เหมาะชื่อไฟเลยสักนิด เป็นที่นิยมของรุ่นพี่มาตั้งแต่อยู่มัธยมจนผมและไอ้ฟ้าต้องคอยเป็นไม้กันอยู่เรื่อย
และคนสุดท้ายไอ้วิน ตัวโคตรสูงหุ่นนี่แบบคนออกกำลังกาย ถ้าผมเป็นผู้หญิงคงมีหลงมันบ้างละครับ มันหน้าตาดีเหมาะเป็นเดือนคณะมากจนอยากส่งชื่อมันให้ทีมงานเสียเหลือเกิน อ๊อ และมันก็เรียนรุ่นเดียวกับผมเช่นกัน คงไม่แปลกใจแล้วสินะว่าทำไมผมถึงหาเพื่อนได้ไวขนาดนั้น
"แม่งวันนี้มีกิจกรรมประหลาดของสาขาอีกแล้วว่ะ!" ไอ้ฟ้าบ่น
"กูเห็นมึงบ่นประหลาดแต่มึงก็เสนอหน้าเข้าไปร่วมทุกที"
ความประหลาดของคณะเกษตรที่ว่าก็คือ การที่รุ่นพี่ให้พวกเราปี 1 ตามหาพี่รหัสของตัวเองครับ หืม? ที่อื่นก็ทำกัน ประหลาดยังไงนะหรอ!!
"เอาละ! ในเมื่อน้องๆมากันครบแล้ว เรามาเริ่มกันเลยดีกว่าครับ"
".............."
"พี่ๆจะให้น้องๆ ดม และตามหากลิ่นประจำกายของพี่รหัส ให้เจอภายในสามวันครับผม!"
ดมพ่องมึงสิครับ!!
กูคนไหมว่ะ ไม่ใช่หมา อะไรคือให้พวกกูดมหากลิ่นพี่รหัสว่ะ และไม่ใช่แค่นั้นครับ
"สำหรับคนที่ยังตามหาตัวพี่รหัสจากกลิ่นไม่เจอนะครับ"
"สงสัยกลิ่นพี่รหัสจะเจือจางไป"
"พวกเราจะให้สัมผัส!" และแม่งก็ปิดม่านเหมือนรายการหาคู่และให้ยื่นมือไปล้วงไปแตะไปสัมผัสร่างกาย 'ไอ้พี่รหัส' ที่อยู่อีกด้านนึงของผ้าม่าน!! ทีนี้บอกได้หรือยังว่าประหลาดพอหรือเปล่า และถ้ายังไม่พอไม่สาแก่ใจ มีอีกครับ!
"เข้าสู่วันสุดท้าย! ใครยังหาตัวไม่เจอกรุณาก้าวออกมาครับผม"
"หืม! มีเยอะขนาดนี้เลยหรอว่ะ" พี่คนนึงบ่นขึ้นเมื่อมองไปทั่วห้องประชุม ปีหนึ่งยังคงยืนกันหน้าสล๋อน มีคนที่หาตัวพี่รหัสเจอ(ได้ไงว่ะ!) ออกไปสามคนเองครับสำหรับสองวันที่พี่ๆเขาให้เวลา
"เอาละๆ ด่านสุดท้าย นี่คือพี่รหัสของน้องๆในสาขาทั้งหมด" ไม่รู้ว่าด้วยความที่สาขาเรารับน้องประหลาดหรือเพราะเป็นสาขาที่พึ่งเปิดใหม่ หรือเพราะอะไรก็แล้วแต่ถึงทำให้ในสาขามีผู้เข้าร่วมเพียงแค่ 25 คนเท่านั้น
"พี่ๆจะเปิดโอกาสให้น้องๆมาจิ้มๆ ดมๆเอาครับ เชิญครับ ให้เวลาเพียงแค่ สิบนาทีเท่านั้น ค่อยๆดมไปครับ ใครตอบถูกมีรางวัล ส่วนใครตอบผิดนั้น หึหึ" และเสียงหัวเราะอันน่ารังเกียจก็ดังมาจากพี่คนเดิม ที่คาดว่าจะเป็นประธานกิจกรรมรับน้อง
เห็นกิจกรรมประหลาดแบบนี้แล้วชักอยากจะเดินหนีไปให้ไกลเสียจริงๆเลยโว้ยยยยยย
"เอาไงดีว่ะมึง!" ไฟถาม
"กูว่าใครหล่อก็ไปจับๆดมๆกันก่อนแล้วกัน" เฮ้ย! กูว่าไม่น่าจะใช่จุดประสงค์หลักแล้วนะไอ้ฟ้า ผมได้แต่บ่นเพื่อนในใจ
"จะหมดเวลาแล้ว!" ไอ้วินเร่ง พวกผมสี่คนยืนเก้ๆกังๆจนไอ้ฟ้านำไปเลือกพี่คนนึงที่อยู่ไม่ไกล ส่วนไอ้วินและไอ้ไฟก็วิ่งตามไปติดๆ ตอนนี้เลยเหลือแต่ผมที่ยืนนิ่งอยู่กับที่ และประเด็นสำคัญสุดๆ ไอ้พี่รหัสที่ส่งมาให้เลือกเนี่ย 'หมดแล้ว!!' ใช่ครับ หมดแล้ว ไอ้เหี้ย แล้วจะให้กูเลือกใครว่ะครับ
ด้วยความลนลานว่าจะโดนทำโทษทำให้ผมรีบเร่งวิ่งขึ้นไปบนเวทีและคว้าหมับเข้าที่แขนพิธีกร ประธานจัดกิจกรรมเสียเลย เหลือว่างอยู่คนเดียว ไม่รู้ว่าพี่แกอยู่ปีไหน หรือแม้แต่เป็นพี่รหัสกับเขาด้วยหรือเปล่า เอาว่ะ!
"คนนี้ละครับพี่รหัสผม!!"
ผมพิจารณาคนที่ผมคว้าอย่างพิถีพิถัน เขาเป็นคนที่รูปร่างสูงมากเลยทีเดียว ผมว่าผมสูงแล้วนะ เขาสูงกว่าผมถึงห้าเซ็นได้มั้ง ผิวคล้ำๆหุ่นดีแบบคนออกกำลังกายเป็นประจำ และใบหน้าหล่อเหลานั่นอีก ไม่ยักรู้ว่าคนที่ผมคว้าได้จะดูดีขนาดนี้ ผมเป็นผู้ชายยังอดชื่นชมไม่ได้เลยครับ
"พี่ชื่ออะไรครับ!!" ผมถามตามกฏกติกาที่ได้รับมอบหมาย ว่าถ้าเจอคนที่คิดว่าเป็นพี่รหัสให้ทำการถามชื่อเป็นอย่างแรก
"หึ คิดไงเป็นกูว่ะ" เขาบ่นพึมพัม ยกยิ้มมุมปากเหมือนชอบใจกับการกระโดดขึ้นมาบนเวที ไม่นานเขาก็หันกลับมาตอบผมว่า "พี่ชื่อชิน"
'ชิน'
ชื่อของ 'พี่รหัส' ที่ผมตามหา
"ไม่ถามข้อต่อไปหรอครับน้อง...." พี่ชินพูดออกไมค์ที่ถืออยู่อย่างเผลอตัว "น้องเซ็น" เขายังคงยิ้มขณะที่เอ่ยชื่อของผม รอยยิ้มของพี่เขาทำผมเผลอยิ้มตามโดยไม่รู้ตัวถ้าเป็นสาวคงมีตามพี่มันกลับบ้านชัวร์ ผู้ชายอะไรว่ะดูสว่างไสวชิบหาย หมายถึงออร่าเขานะไม่ใช่สีผิว! กูจะแขวะพี่มันในใจทำไมว่ะ
"ขอไลน์หน่อยครับ!" ผมตะโกนถึงกฏข้อต่อไปที่เขาให้ทำการขอเบอร์ แต่ผมกลับขอไลน์เสียอย่างนั้น เออว่ะ! แก้ตัวตอนนี้ก็ไม่ทันแล้ว เห็นสีหน้าพี่มันเหว๋อไปเสี้ยววิ ก่อนจะตีสีหน้ากลับมาเป็นเหมือนเดิม
"หึ"
"อะ เออ"
"กล้าขอ กูก็กล้าให้นะครับ หึ" พี่มันยังคงยิ้มและพูดออกสื่อที่เป็นไมค์อยู่ในมือ คือพี่มึงครับเอาไมค์ลงก่อนไหมครับ เขารู้กันทั้งห้องประชุมแล้วว่าผมไม่ได้ขอแต่เบอร์พี่รหัส!
"เออ ขอโทษครับ ผมตื่นเวที ขอเบอร์ครับพี่!" ผมรีบยกมือไหว้ปรกๆ จนพี่ชินแกหัวเราะเบาๆเหมือนรู้ว่าผมหลุดเพราะอะไร เขายิ้มให้ก่อนจะล้วงเอามือถือของตัวเองออกมา
"เอาโทรศัพท์มาสิ"
"คะ ครับๆ!" ผมรีบยื่นให้ทั้งเครื่อง ดีที่มือถือผมไม่ได้ล็อคอะไรเอาไว้เหมือนเครื่องพี่ชิน เขาถึงได้หยิบไปกดๆจิ้มๆอะไรสักอย่าง ไม่นานเบอร์ผมก็ไปปรากฎบนเครื่องพี่ชินเรียบร้อย
"ขะ ขอบคุณครับ ผมไปละ!"
"เดี๋ยว"
"ครับ?"
"ถ้าจะเอาไลน์ก็เสิร์ชเบอร์ที่ให้ในช่องค้นหาได้เลยนะครับ น้องเซ็น" แอบเห็นมุมปากพี่ชินยกยิ้มอีกครั้ง ก่อนจะโบกมือให้ผมลงจากเวที ส่วนตัวเองก็ไปทำหน้าที่เป็นพี่กิจกรรมต่อ
"เอาละครับ! เหมือนว่าทุกคนจะเจอพี่รหัสตัวเองหมดแล้ว เลิกประชุมครับผม แล้วพบกันใหม่พรุ่งนี้เวลาเดิมนะครับ" การรับน้องในวันนี้ของเราจบลงด้วยดี กิจกรรมรับน้องสาขาที่ผมเรียนนั้นไม่เหมือนใคร ไม่มีว๊ากเกอร์ แต่มีพี่รหัสให้ตามล่าแทนซะนี่!
ไลน์!!
พี่รหัสสุดหล่อ : น้องเซ็น
พี่รหัสสุดหล่อ : ทำไมคิดว่าเป็นพี่ว่ะ?
*สติกเกอร์หมีงง*
เซ็นทรัลคนเก่ง : ก็ ...
เซ็นทรัลคนเก่ง : พี่รหัสไม่เหลือแล้วนี่ครับ
*สติกเกอร์กระต่ายขอโทษ*
พี่รหัสสุดหล่อ : หึ
พี่รหัสสุดหล่อ : ว่าแล้ว 5555+
ผมมองอย่างสงสัย เหลือบไปบนเวที คนๆนั้นก็พึ่งเก็บโทรศัพท์และหันไปพูดเป็นงานเป็นการอย่างจริงจังกับเพื่อนๆปีสองคนอื่นๆ
หืมม?
แล้วมันยังไงละเนี่ย
TBC.
ความคิดเห็น