THE NIGHT!! คืนหฤโหด...

ข้อมูลเบื้องต้น

สวัสดีครับ กระผมนายแฟนท่อมเจ้าเก่า ตอนี้เปลี่ยนชื่อเป็น เรน(rain)แล้วนะคับ ^w^

หมู่นี้เริ่มรู้สึกว่านิยายที่ผมลงมักจะค้างดองจนคนอ่านเบื่อไปตามๆกันแหงๆ  วันนึงก็เลยเกิดความคิดขึ้น

อืมมมม.. ถ้าเขียนเรื่องยาวไม่ได้ ทำไมไม่เขียนเรื่องสั้นซะเลยล่ะ!! o[]o!!!

หลังจากนั้นก็ออกมาเป็นเรื่องสั้นเรื่องนี้ อยาให้ทุกคนลองอ่านและติชมดู 
เพราะนี้เป็นเรื่องสั้นเรื่องแรก หากถูกใจไม่ถูกใจก็เม้นกันหน่อยเน้อ

ไม่อ่านก็เม้นสักนิดก็ดี T[]T~~

สุดท้ายนี้อยากฝากบอกว่า....

------------------------
------------
-----
--
-

ลำปางหนาวมาก....

เนื้อเรื่อง

The night

- - - - - - - - - - - - - - - - - -- - - - - - -- - - -                             

....
.........
.............
..................
.......................
...........................



  หนู.........ตั้งใจไว้ว่า........หนูจะตายตอนอายุ 10 ขวบค่ะ




นี่เป็น.......ถ้อยคำที่ออกมาจากปากของเด็กคนนั้น......    เด็กน้อยน่ารัก....ที่เหมือนกับผ้าขาว นัยตาดำสนิท ..ใช่...  ยิ่งฉันจ้องลึกลงไปในดวงตาของเธอ.... ฉันก็ยิ่งเห็น... เห็นถึงความอิจฉาริษยา   ที่แฝงอยู่ในความมืดมิดนั่น...

เมื่อกี้.... หนูพูดว่าอะไรนะจ๊ะ...  ฉันดึงตัวเองกลับมาสู่ความจริง... มือสีขาวซีดของฉันยังคงค้างอยู่บนดระดานดำฉันเหลือบมองไปบนกระดานที่มีรอยชอล์กเขียนเป็นตัวหนังสือเป็นตัวใหญ่ว่า “สิ่งที่ฉันอยากจะทำ”… สายลมร้อนในยามบ่ายพัดเข้ามาประทะใบหน้าของฉันเบาๆ.... แต่นั้นก็ไม่สามารถทำให้ฉันคลายความสงสัยที่มีอยู่ในใจลงได้…..

“หนูอยากจะตายตอนอายุ 10 ขวบค่ะ...” เด็กน้อยพูดซ้ำอีกครั้ง น้ำเสียงของเธอยังคงสดใสและร่าเริง ริมฝีปากยังคงยิ้มแย้มเหมือนที่ผ่านมา ราวกับว่า.......เธอไม่รู้ตัวเลยว่าเธอกำลังพูดอะไรอยู่



“ทำไม.....หนูถึง....พูดแบบนั้นล่ะจ๊ะ..?”



“เพราะว่า... ...”จู่ๆเด็กน้อยเงียบไป ไม่มีคำพูดใดๆหลุดออกมาจากปากของเธอ จนกระทั้ง



กริ้งงงงงงงงงงงงงง...!!!

เสียงกริ่งบอกเลิกเวลาเรียนดังก้องกังวานไปทั่วโรงเรียน เด็กๆต่างพากันวิ่งกรูออกไปนอกห้องเรียนและกระโดดโลดเต้นด้วยความดีใจตามประสา   กว่าฉันจะรู้สึกตัวอีกที..... ในห้องเรียนห้องนี้ก็ว่างเปล่าไปหมด..... เหลือเพียงแต่ฉันที่ยังยืนครุ่นคิดอะไรบางอย่าง .....ทำไมเด็กคนนั้นถึงพูดอะไรแปลกๆ  ใครกันนะที่เป็นคนสอนให้เธอพูดแบบนี้...   

 -----------------------------------------------------------------------------

กิ๊ง   ก่อง......!!!   ฉันกดออดเบาๆพลางยืนกอดอกอยู่หน้าบ้าน... “ พ่อคะ!! เปิดประตูให้หน่อย...”

ไม่มีใครมาเปิดประตูให้...... ฉันถอนหายใจด้วยความเบื่อหน่าย...  คงจะออกไปประชุมที่ต่างจังหวัดอีกแล้วล่ะสิ ฉันคิด....  บ้านหลังโทรมๆนี่ ดูเผินๆแล้วคนที่ผ่านไปผ่านมาอาจจะคิดว่าเป็นปราสาทร้าง แต่ฉันกับพ่อสามารถซื้อบ้านหลังนี้มาด้วยราคาที่ถูกแสนถูก ถึงแม้ภายนอกจะโทรม แต่ข้างในก็หรูหราเหมือนคฤหาสน์เลยทีเดียว บ้านหลังนี้มีสามชั้นและตั้งโดดเดี่ยวอยู่ตรงชานเมือง จึงไม่ต้องกังวลพวกแข่งรถซิ่งหรือเสียงรบกวนจากข้างบ้าน 

"อืมมม แย่จัง กุญแจบ้านก็ไม่ได้อยู่กับตัวด้วยสิ......อ๊ะ จริงด้วย!!!"    ฉันเดินไปยังก้อนหินก้อนใหญ่ที่ประดับอยู่หน้าบ้าน จำได้ว่าพ่อมักจะซ่อนกุญแจสำรองไว้ใต้หินก้อนนี้ ฉันยกก้อนหินออกมาด้วยความยากลำบาก แต่ทว่า....

"ว๊ายยยย!!! "

ฉันอุทานเสียงดังเมื่อเห็นบางอย่างที่อยู่ใต้ก้อนหิน....   อะไรบางอย่างสีขาวๆ.... อะไรบางอย่างที่กำลังแย่งกันเกาะอยู่บนก้อนหิน ทั้งกระดุกกระดิก ยั๊วะเยี้ย แถมยังดิ้นเต็มไปหมดหนอน!!! หนอนตัวอวบๆสีขาวสลับที่ดิ้นไปมาอย่างน่าสะอิดสะเอียน  ฉันเบือนหน้าหนีทันที  ในใจพยายามฝืนเอื้อมมือไปหยิบกุญแจที่อยู่ท่ามกลางหนอนเหล่านั้น...

จู่ๆท้องฟ้าก็ส่งเสียงร้อง และเริ่มมืดครึ้มลงเรื่อยๆ หยาดฝนเม็ดเล็กๆค่อยๆโปรยปรายลงมาจากท้องฟ้า ฉันรีบปัดเศษหนอนที่ดิ้นอยู่บนมือแล้วนำกุญแจไปใขประตูอย่างรวดเร็ว...

ฉันค่อยๆเดินไปยังห้องโถงแล้วค่อยๆทอดกายลงบนโซฟาสีครีม มือหนึ่งเอื้อมไปหยิบรีโมทแล้วเปิดทีวี ฉันเปลี่ยนช่องไปเรื่อยๆ เรื่อยๆ สายลมอันหนาวเหน็บพัดเข้ามาประทะใบหน้า...  หนังตาเริ่มหย่อนลงช้าๆ ความเหนื่อยจากการทำงานทำให้ฉันรู้สึกอ่อนเพลีย... ไม่นาน ฉันก็ผล็อยหลับไปโดยไม่รู้สึกตัวอีก.....


 -----------------------------------------------------------

กริ้งงงงงงงงงงงงงงง!!!!!


เสียงโทรศัพท์ในบ้านดังกัมปนาทปลุกให้หญิงสาวที่กำลังหลับใหลอยู่สะดุ้งขึ้นอย่างรวดเร็ว....เธอส่ายหน้าไปมาเบาๆพร้อมกับปัดผมเผ้าที่ยุ่งเหยิง  เธอรีบลุกขึ้นจากโซฟาสีครีมแล้วเดินตรงไปรับโทรศัพท์...

"ฮัลโหล.............. นั่นใครคะ?"  หญิงสาวยกหูโทรศัพท์ขึ้นแล้วพึมพำออกมาด้วยความงัวเงีย

".............................." ทว่ากลับมีแต่ความเงียบจากปลายสายเท่านั้น....

"ฮัลโหล............................ฮัลโหล "   แม้เธอพยายามพูดเท่าไหร่ เสียงที่ตอบกลับมาก็มีแต่เพียงความเงียบสงัดในค่ำคืนเท่านั้น.... หญิงสาวรู้สึกหงุดหงิดอย่างเสียไม่ได้ก่อนที่เธอจะค่อยๆวางโทรศัพท์ลง

"......ครูคะ........." ทันใดนั้นเอง เสียงเล็กๆก็ดังขึ้นจากปลายสาย เสียงอันแผ่วเบาของเด็กน้อยทำให้เธอรีบยกหูโทรศัพท์ขึ้นมาใหม่อีกครั้ง

"หนูคือ??......"  เธอรู้สึกว่าเสียงนี้คุ้นหูเหลือเกิน....เสียงนี้ทำให้เธอนึกถึงคำพูดของเด็กน้อยคนหนึ่ง.....

"หนูตั้งใจไว้แล้วว่า.....หนูจะตายวันนี้...........หนูบอกเขาว่าหนูอยากพาครูไปด้วย อยากพาเพื่อนๆที่โรงเรียนแล้วก็ทุกๆคนที่ดีต่อหนูไปด้วย เขากำลังจะไปหาครู!!!.......... ครูไปกับหนูนะคะ!!!" 

"ด.....เดี๋ยวสิหนู!!!......ใครกำลังจะตาย.....ใครกำลังจะมาหาครู...!!!"   หญิงสาวถามเสียงดัง



ตรู๊ดดดด.....ตรู๊ดดด.........  



สายถูกตัดไป หญิงสาวนิ่งเงียบไปสักพักก่อนจะตั้งสติอีกครั้ง.....  ไม่ได้การ ถ้าเด็กคนนั้นเกิดคิดสั้นขึ้นมาละก็.... เราต้องรีบไปที่บ้านของเธอโดยด่วน!!!  หญิงสาวหยิบเสื้อโค๊ทออกมาใส่อย่างรวดเร็วก่อนจะวิ่งพรวดพราดออกไปจากประตูบ้าน.... เธอวิ่งตัดผ่านสนามหญ้า และมุ่งไปยังถนนใหญ่

"เดี๋ยวสิ!!!  แล้วบ้านของเด็กคนนั้นอยู่ไหนล่ะ.... บ้าจริง!!!...." เธอหยุดชะงักอยู่บนถนนใหญ่ ก่อนที่เธอจะคิดอะไรบางอย่างออกพร้อมกับหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา….

"ฮัลโหล!!! คุณตำรวจคะ!!  มีคนโทรมาบอกฉันว่าเธอจะฆ่าตัวตาย คุณตำรวจช่วยหาที่อยู่ของเบอร์นี้ได้ไหมคะ!! " เธอพูดออกไปอย่างรวดเร็ว  หญิงรู้สึกตื่นเต้นราวกับว่าหัวใจของเธอจะหลุดออกมาเดี๋ยวนั้น

"ใจเย็นๆก่อนนะครับคุณนาย........ทางเราจะพยายามตรวจสอบที่อยู่ของเบอร์โทรนี้ให้ แล้วเดี๋ยวเราจะค่อยโทรมาใหม่นะครับ..." เสียงตำรวจตอบกลับมาจากปลายสายก่อนที่จะตัดสายไปอย่างรวดเร็ว

"เดี๋ยวสิคะ!! ฉันไม่มีเวลาพอที่จะ................โธ่เอ้ยย!!...."    หญิงสาวหายใจเข้าออกอย่างรวดเร็วจนเริ่มรู้สึกเวียนหัว เธอมองไปตามถนนหลายครั้งเพื่อรอรถสักคันที่ผ่านมา...... แต่บนถนนกลับว่างเปล่า ไร้เงาและการเคลื่อนไหวของสิ่งมีชีวิตใดๆ มีเพียงความเงียบจนน่าขนลุก จนกระทั้งสายตาของเธอสะดุดเข้ากับบางอย่าง...

"นั่นมัน!!... " เธออุทาน!!  แสงไฟจากหน้าต่างก็ส่องลงมาจากชั้น 3 ของบ้านเธอ!!! ยิ่งไปกว่านั้น.....สายตาของเธอยังมองเห็นเงาสีดำทะมึน!!  มันยืนอยู่บนนั้น!! ในมือของมันถืออะไรบางอย่าง...... อะไรบางอย่างที่เป็นมันวาวและสะท้อนแสงของดวงจันทร์ยามค่ำคืน  อะไรบางอย่างที่เป็นประกายสีเงินและเคลือบไปด้วยคราบของเหลวสีแดงสด..... เงาสีดำนั้นนิ่งเงียบราวกับว่ามันกำลังจ้องลงมาที่เธอพร้อมด้วยสายตาอาฆาต!!



กริ๊งงงงงงงงงงงงงง!!!



เสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้นทำให้เธอสะดุ้ง   หญิงสาวรีบหันไปหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นอย่างรีบร้อน ทว่าเมื่อเธอหันไปทางหน้าต่างอีกที เงานั้นก็หายไปแล้ว....

"ฮัลโหล!!  คุณตำรวจคะ..... ได้ที่อยู่แล้วรึยัง!!!"  เธอถามพร้อมกับเตรียมสมุดโน้ตอันเล็กขึ้นมาจดที่อยู่

"เอ่อ คุณนายครับ!!! ทางเราขอเเนะนำให้คุณนายออกมาจากบ้านของคุณนายให้เร็วที่สุด.... เพราะว่าจากที่เราสืบค้นที่อยู่ของเบอร์นั้นเราพบว่า....... เบอร์นั้นโทรมาจากบ้านของคุณนายเองครับ!!!!"

"อะไรนะ!!!!!!"  หญิงสาวรู้สึกว่าในหัวนั้นขาวโพลนไปหมด ร่างกายไม่ขยับเขยื้อนใดๆทั้งสิ้น  ดวงตาจับจ้องไปยังหน้าต่างนั้นอีกครั้ง.....

หญิงสาวรวบรวมความกล้าและเริ่มย่างก้าวไปยังบ้านของเธออีกครั้ง   ในหัวมีคำถามเต็มไปหมด...




เรื่องนี้มันเป็นยังไงกันแน่??...........






แล้วเงาที่เราเห็นบนหน้าต่างเมื่อกี้นี่ล่ะ??.......






หรือว่าจะเป็น......เด็กคนนั้น!!!!.....






แอ๊ดดดดด........  

 หญิงสาวค่อยๆเปิดประตูเบาๆ........ เธอมองเข้าไปในบ้าน มีเพียงสายยามค่ำคืนที่น่าขนลุก ราวกับว่าความเงียบกำลังกลืนกินทุกสิ่งทุกอย่าง.....  ไม่มีความเปลี่ยนแปลงใดๆเกิดขึ้น....

"ฮัลโหล....... "  หญิงสาวตะโกน เสียงสะท้อนดังกึกก้องไปทั่วบ้านหลังใหญ่....  ความกลัวเริ่มกัดกินจิตใจของเธอทีละน้อย... หน้าของเธอขาวซีดลงอย่างเห็นได้ชัด....เธอพยายามก้าวขาผ่านห้องโถงไปอย่างช้าๆ...และทันใดนั้นเอง....


ตึก......              ตึก........         ตึก!!!   


เสียงฝีเท้า!!!......เสียงฝีเท้าของใครบางคนดังขึ้นมาจากชั้นบน....


หญิงสาวรวบรวมความกล้าพร้อมกับมองขึ้นไปข้างบน  มีใคร....... มีใครบางคนอยู่ข้างบนนั้น.... ใครกัน...  เธอนึกถึงเงาสีดำทะมึนกับดวงตาเพชฌฆาตที่จ้องเขม็งมาที่เธอ ราวกับว่ามันกำลังโกรธเกรี้ยว มันกำลังรอเวลาที่จะได้ควักตับ ไต ไส้ พุงของเธอออกมาดู... .


พรึ่บบ!!!!   


"ว้ายยยยยย!!!"  หญิงสาวอุทาน  จู่ๆไฟก็ดับลง! ความมืดเข้าครอบงำทั้งบ้าน  ส่งผลให้ความกลัวของเธอเพิ่มทวีคูณมากยิ่งขึ้น.....  มือทั้งสองข้างได้แต่ใขว่คว้าความมืด สิ่งที่เธอรู้สึกได้ในตอนนี้มีแต่ความกลัวเท่านั้น   หญิงสาวพยายามใช้ความเคยชินเดินผ่านห้องนั่งเล่นไป จนกระทั้งเธอหยุดอยู่หน้าขั้นบันใดยาวที่ต่อไปยังชั้นบน ขาของเธอชาจนเธอไม่กล้าขยับไปไหน เธอไม่สามารถรู้ได้เลยว่าอะไรบางอย่างอยู่ในความมืดนั้น....   


มันอยู่ที่ไหน???.....   


อยู่ข้างบน?.....     


อยู่ด้านข้าง …..


อยู่ด้านหน้า….  หรือ.....  อยู่ข้างหลังฉัน....






สวบ!!!!     


"กรี๊ดดดดดดดดดด!!!"   หญิงสาวกรีดร้อง   มีดปลายแหลมแทงทะลุกระเพาะของเธอ   ของเหลวสีแดงสดไหลออกมาราวสายน้ำ...... ความเจ็บปวดแล่นเข้าสู่ร่างกาย..... มีดถูกกระชากออกอย่างรวดเร็ว!!   หญิงสาวล้มลงด้วยความเจ็บปวดสุดขีด....


ตึก.........   ตึก........ ตึก.........   


อะไรบางอย่างกำลังเดินเข้าใกล้เธออีกครั้ง.... เสียงฝีเท้าอันน่าสะพรึงกลัวกำลังเงื้อมีดขึ้นอีกครั้ง  แสงจันทร์สะท้อนกับประกายสีเงินของมีด  หญิงสาวส่ายหน้าช้าๆ  จู่ๆความเจ็บปวดก็แล่นเข้ามาสู่คอหอย ความเย็บเชียบของมีดกรีดผ่านหลอดเสียงของเธอเบาๆ หญิงสาวไม่สามารถพูดอะไรออกมาได้ทั้งสิ้น ไม่แม้แต่จะกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด......  เธอเริ่มหายใจไม่ออก .......... 

"ไม่!!......ฉ..........  ฉัน.......ยัง......"   

เธอพยายามรวบรวมกำลังเฮือกสุดท้าย ใช้มือยันตัวเองลุกยืนขึ้น..... เธอชะงักลงเล็กน้อยจากความเจ็บที่ท้อง   หญิงสาวผู้น่าสงสาร วิ่งด้วยความยากลำบาก เธอขึ้นบันใดไปอย่างรวดเร็ว  ขาของเธอสั่นไปหมด....


ตึก......             ตึก.....            ตึก.......


"ไม่!!!"   เสียงฝีเท้านั้นตามมาเธออีกครั้ง  เธอวิ่งจนถึงชั้นสอง  แต่ทว่า.......มีดปลายแหลมจ้วงแทงลงที่ข้อเท้าของเธออย่างรุนแรง!!!   แรงมากเสียจนมีดเล่นนั้นยึดให้ขาเธอติดกับพื้นไม้

"อื้อออออ…..."เธอพยายามส่งเสียงร้อง  ร่างของเธอทรุดลง ณ ตรงนั้น... กลิ่งคาวของเลือดเหม็นคละคลุ้งไปทั่ว หญิงสาวพยายามคลานต่อไปในความมืด   มันกระชากมีดออกจากเท้าของเธอ สร้างความเจ็บปวดให้เธออีกครั้ง  เลือดไหลนองไปทั่วพื้น...จู่ๆ หล่อนก็คลำอะไรบางอย่างได้  อะไรบางอย่าง.... กลม......ไม่สิ... มันมีปาก.... มีหู.... มีตา....มีจมูก




พรึ่บบบ!!!!



ไฟทั้งบ้านกลับติดขึ้นมาอีกครั้ง....  แสงสว่างสาดส่องเข้ามา สายตาอันพร่ามัวของเธอชัดเจนขึ้นทีละน้อย

"อื้ออออ!!!! "   ในที่สุดเธอก็มองเห็น.........หัว....หัวของพ่อเธอ!!!......ดวงตากลมโตข้างหนึ่งเบิกกว้าง  กับอีกข้างที่หายไป มันกลับเข้าไปอยู่ในปากของหัวนั่นแทน.... ลำไส้สีชมพูตัดกับเลือดสีแดงข้นสาดกระจายไปตามพื้น ดูราวกับเชือกสีแดงที่ตรึงเศษก้อนเนื้ออันน้อยนิดไว้กับร่องไม้.....

"ครูคะ......   ครูไปอยู่กับหนูนะคะ....."  ในที่สุด  ร่างสีดำทะมึนก็เผยตัวออกมา..... สาวน้อยตัวเล็กมองมาด้วยสายตาอาฆาต.... ใช่แล้ว.....สายตาที่มีแต่ความอิจฉาริษยานั่นเอง.....เธอเริ่มใช้มีดกรีดไปตามร่างหายของหญิงสาว เลือดใหลทะลักออกมาเป็นสายน้ำพุ 

ไม่!!!  ฉันอยากตาย!!!  ทำไมฉันไม่ตายซะที…. ทรมาน.....ทรมานเหลือเกิน!!!!


- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -


ที่นี่ที่ไหน?...... หญิงสาวคิด....นี่เราฝันไปเหรอ?..... บ้าจริง....กี่โมงกันแล้วเนี่ย?...



"ครูคะ...ทนหน่อยนะคะ...อีกเดี๋ยวครูก็จะสบายแล้ว... " เสียงกระพริบอันแผ่วเบาก้องอยู่ในหูของเธอ ทำให้หญิงสาวค่อยๆลืมตาขึ้นมา...

"ไม่นะ!!!!....."  ตอนนี้ผมสีดำยาวสลวยของเธอถูกใช้มัดไว้กับเสาต้นใหญ่ราวกับเชือก ร่างกายถูกพันธนาการด้วยลวดหนามอันแหลมคมที่ทิ้มแทงร่างกายของเธอ ย้อมให้ทั้งตัวกลายเป็นสีแดงสด ส่วนขาทั้งสองข้างถูกมัดไว้กับเชือกที่ต่อลงมากับรถยนต์คันหนึ่ง

"ครูไม่ต้องห่วงนะคะ เดี๋ยวหนูจะพาเพื่อนๆที่โรงเรียนไปกันครูด้วย....." ว่าแล้วเด็กน้อยก็ค่อยๆปีนขึ้นรถ  น่าแปลกที่เธอสามารถรู้วีธีการขับรถได้....เธอใช้เด็กธรรมดาแน่หรือ หญิงสาวอยากจะพูด... แต่ก็พูดไม่ได้

เอ๊ะ!!  เดี๋ยวสิ!! เด็กคนนั้นคิดจะทำอะไรกัน??  เธอมองไปยังรถคันนั้น รถคันที่มีเชือกผูกติดไว้กับขาของเธอ!!  ไม่นะ!!!!!


บรื้นนนนนน!!


 เสียงเครื่องยนต์ดังคำรามเป็นสัญญาณถึงการจบชีวิตของหญิงสาว!!!!

ไม่!!!!!......หญิงสาวคิด พร้อมกับน้ำตาที่หลั่งรินออกมาเป็นครั้งสุดท้าย.....  เมื่อรถเคลื่อนตัว เชือกก็ฉุดกระชากขาทั้งสอง…. ผมของเธอที่มัดแน่นไว้กับเสาก็ค่อยๆดึงรั้งหัวของเธอไว้

กรี๊ดดดดดดดดดด!!!! ....เผี๊ยะ!!

……เสียงเนื้อที่ค่อยๆปริขาดและแยกออกมาดังแผ่วๆเพราะถูกเสียงกรีดร้องแห้งๆของเธอกลบทับ หัวค่อยๆนั้นขาดออกจากร่าง พร้อมกับเส้นเอ็นบางส่วนที่ยังติดอยู่บริเวณคอและร่างกระดูกสันหลังนั้นหลุดออกมาจากตัว ติดอยู่กับหัวที่ผูกอยู่กับเสา   แม้เธออยากจะกรีดร้องเพียงใดเธอก็ไม่สามารถทำได้.... เพราะตอนนี้เธอเป็นได้แค่ก้อนเนื้อที่ไร้วิญญาณไปแล้ว.....

- - - - - - - - - - - - - - - - -

รถคันนั้นลากร่างที่ไร้หัวของหญิงสาวต่อไป บนพื้นถนนมีแต่รอยคราบเลือดสาดกระจายไปทั่ว ใบหน้าของหนูน้อยซึ่งกำลังขับรถอยู่ยิ้มเสยะ!!

"รอก่อนนะเพื่อนๆ.... เราจะไปหาเดี่ยวนี้เหละ......."




ระวัง!! คุณอาจเป็นรายต่อไป!!

- - - - - - - - - - - - - - - -- - - - - - - - - -