หลังจากไม่ได้เจอกัน

ข้อมูลเบื้องต้น

วันจบการศึกษา มัธยมศึกษาปีที่6

#โคจิ

(วันนี้ผมจะต้องพูดให้ได้เลย ความรู้สึกของผม)

ผมเดินไปหาเธอที่ห้องดนตรี สถานที่ที่ผมเจอเธอเป็นครั้งแรก

“เธอยังไม่กลับบ้านอีกหรอไอริ วันนี้วันสุดท้ายแล้วนะ”

   “เพราะเป็นวันสุดท้ายยังไงล่ะ ฉันอยากจะอยู่เก็บความทรงจำไว้”

“วันนี้เธอขึ้นไปบนดาดฟ้ากับฉันได้ไหม”

“ได้สิโคจิ”

ไม่ว่าจะเป็นช่วงเวลาไหนไอริก็ยังใจดีและช่วยเหลือผมเสมอ

“นายมีอะไรหรอทำไมถึงให้ฉันขึ้นมาบนดาดฟ้าละ”

“อยากจะบอกเธอว่าหลังจากนี้เราคงจะไม่ได้เจอกันแล้วสินะ ต่างคนต่างแยกย้ายกันไป”

“อื้ม เวลาในรั้วโรงเรียนมันผ่านไปไวเหมือนกันเนอะ”

หลังจากนั้นผมกับเธอก็แยกย้ายกันกลับบ้าน

(สุดท้ายแล้วผมก็พูดออกไปไม่ได้ และเธอก็ได้ไปเรียนต่อที่อังกฤษ)

10ปีต่อมา

“ว่าไงโคจิ ไม่เจอกันนานเลยนะ”

(นั้นไอรินี่ ทำไมเธอถึงมาอยู่ที่นี่ได้ล่ะ ไหนเธอบอกว่าจะไปเรียนอยู่ที่เมืองนอก")

“ไอริเธอกลับมาแล้วหรอ ไม่เจอกันนานเลยไปหาอะไรทานกันไหม”

“งั้นไปกินที่ร้านโปรดของฉันนะ”

ณ ร้านอาหาร

ช่วงเวลาที่ผมกำลังทานข้าวกับเธอผมรู้สึกมีความสุขมากจนผมอยากจะบอกความรู้สึกออกไป

“นี่โคจิฉันมีลูกแล้วนะตอนนี้อายุ 4ขวบฉันถ่ายรูปเอาไว้ด้วยล่ะ”

เธอเอารูปลูกของเธอให้ผมดูและรูปแฟนของเธอ ผมรู้สึกเสียใจมากแต่ผมก็ยินดีกับเธอ

“ลูกเธอน่ารักเหมือนเธอเลยนะ”

หลังจากที่พวกเรากินข้าวเสร็จพวกเราก็แยกย้ายกัน

(ทำไมผมไม่บอกความรู้สึกไปตั้งแต่ตอนนั้นนะ)