นักผจญภัยผู้ไร้ขีดจำกัด Limitless Adventurer

มุมมองของนิยายเรื่องนี้จะถูกเล่าอยู่กับแม็คกี้ หรืออาจจะมีการเล่าผ่านตัวละครตัวอื่น ๆ บ้าง แม็คกี้เป็นเด็กหนุ่มที่อาจไม่ได้มีหรือมีความสำคัญอะไรกับ Lore หลักของเรื่อง แต่จะเข้าไปยุ่งเกี่ยวเป็นส่วนเล็ก ๆ หรือส่วนใหญ่ ๆ ใน Lore ต่าง ๆ เป็นเด็กหนุ่มที่โชคชะตาพามาเป็นนักผจญภัย

โลกในนี้จะถูกเรียกว่าแพนเจีย ดินแดนกว้างขวางที่ประกอบไปด้วยสิ่งแวดล้อมและพลังชีวิตอันหลากหลาย โลกยุคกลางที่แสนจะมีหลากหลายเรื่องให้ค้นหา มีชนเผ่ามากมายอาศัยอาศัยอยู่ และอันตรายที่ไม่สามารถคาดเดาได้หลากหลายรูปแบบ ซึ่งมีองค์ประกอบเป็นเบื้องหลังหลายรูปแบบ ทั้งตำนานเรื่องเล่าขาน การเมือง การสงคราม การผจญภัยในหลาย ๆ รูปแบบแห่งโลกแพนเจีย

Disclaimer(โปรดอ่าน): 

-การกระทำบางอย่างของแม็คกี้อาจจะไม่สมเหตุสมผลในช่วงต้น ๆ เพราะเขายังเป็นเด็กอยู่ แม็คกี้จะมีหัวคิดแค่ในเรื่องบางเรื่องเท่านั้น

-ในเรื่องอาจจะมีการบรรยายฉากต่อสู้ที่ระเอียดและยาวเหยียด มีความเป็นแทคติกเล็กน้อย หรือไม่ก็กลายเป็นเกมแนวไฟติ้งแพลตฟอร์มไปเลย จะบรรยายแบบเขาภาคกันในงานแข่งอะ

-เนื้อเรื่องจะแน่นไปที่การเติบโตพร้อม ๆ กับการสำรวญโลกในส่วนต่าง ๆ แต่อาจไม่แน่นในเรื่องความรักมากนัก อาจมีหรือไม่มีฮาเร็ม (ไม่น่าจะมี ถ้ามีคงกุ๊กกิ๊กกันเล่น ๆ เฉย ๆ) แต่เขียนไปเรื่อย ๆ พระเอกคงได้ภรรยาแหละมั้ง?

-การบรรยายฉากและบทสนทนาค่อนข้างเยอะ บางตอนจะเน้นบรรยากาศมาก ๆ จนบรรยายไปหลายบรรทัด

-บางจุดของเนื้อเรื่องอาจใช้การดำเนินแบบช้าเพื่อให้เข้าถึงสถานะการณ์ เช่นตอนเริ่มเรื่อง

-Lore และ Theme อาจมีการบรรยายให้ดาร์คเป็นบางท่อน แต่เนื้อเรื่องของแม็คกี้จะไม่ค่อยได้ยุ่งเกี่ยวกับสิ่งเหล่านั้นโดยตรงมากนัก

-ในเรื่องจะไม่ได้เน้นทำให้ทุกอย่างง่าย จะพยายามทำให้สมจริงนิด ๆ ให้ทุกอย่างมันดูยาก ๆ หน่อย ไม่มีการได้พลังรัว ๆ แล้วเทพเลย หรือการที่ได้พลังมาง่าย ๆ แบบไม่สมเหตุสมผล

-มีการใช้ “” แทนการพูด, ‘’ แทนความคิดในใจ และอักษร เอียง จะเป็นบรรยายผ่านมุมมองตัวละคร ย้ำว่าเป็นคนละอย่างความคิดในใจนะครับ ตัวเอียงเป็นการบรรยายด้วยความรู้สึกของตัวละคร ประมาณว่าตัวละครนั้น ๆ มีมุมมองหรืออารมณ์แบบไหนต่อสถานะการณ์นั้น ๆ (เอาไว้เขียนเล่นแก้เบื่อ)

-นิยายเรื่องนี้แต่งสด ๆ และจะอัพช้าหน่อย ๆ เพราะตรวจหลายครั้ง และแล้วแต่เวลาว่างของไรท์ เวลาเหนื่อยหรืออารมณ์ไม่มาก็ไม่อยากเขียน เพราะอยากทำให้มันออกมาสนุก T-T และจะพยายามจูนตัวเองเข้าบรรยากาศเดิม ๆ 

-เรื่องนี้รับสมัครตัวละคร รับสมัครทั้งอาณาจักร ศัตรู ปีศาจ หรือ อะไรก็แล้วแต่ เนื้อเรื่องก็รับสมัคร บอกกันได้เลยถ้าอยากเห็นตัวละครไหนทำอะไร

-สุดท้ายนี้ ผมเขียนนิยายเรื่องนี้เพื่อเป็นการฝึกทักษะและให้ความบันเทิงแก่ทั้งผมเองและคนอื่น ๆ บางครั้งอาจมีฉกเงินบ้าง(แค่ตอนพิเศษ ถ้ามันดี) ไรท์ผิดพลาดประการใดก็ให้บอกกันด้วยนะครับว่าควรแก้ไขอย่างไร ผมจะได้นำไปปรับปรุงปรับใช้ ขอบคุณมาก ๆ ครับ 

ข้อมูลอื่น ๆ ที่สำคัญ เช่นระบบพลังและระดับ และชื่อเรียกของกลุ่มคนต่าง ๆ 

(คำเตือน : สปอย ไม่อ่านก็ได้ เพราะจะมีให้ในเนื้อเรื่องอยู่แล้ว เอาไว้อ่านทบทวนเมื่อสงสัย)

-ระบบพลังเวทมนตร์ : เวทมนตร์เป็นพลังที่ต้องใช้พลังงานที่มีชื่อว่า “มานา” ในการร่าย ซึ่งเป็นพลังงานที่ทุกคนอาจไม่ได้มีตั้งแต่เกิด แต่จะเพิ่มเติมจากการฝึกของบุคคลที่ใช้เวทมนตร์เท่านั้น เวลาใช้พลังงานมานาไป จะมีการชาร์จใหม่ได้ตามจำนวนที่บุคคลนั้น ๆ สามารถบรรจุได้ ความเร็วการชาร์จจะเท่ากันทั้งหมดโดยนับเป็นเปอร์เซ็น ซึ่งก็คือเปอร์เซ็นละ 12 นาที(20 ชั่วโมงเต็ม) ซึ่งการเพิ่มความจุมานานั้นสามารถฝึกได้หรืออาจใช้ผ่านไอเทมเวทมนตร์ต่าง ๆ ที่ช่วยให้ใช้เวทมนตร์ได้สะดวกขึ้น อย่างเช่น คทาหรือแหวนต่าง ๆ ที่สามารถช่วยผู้ใช้เวทมนตร์ได้หลากหลายรูปแบบ

ส่วนเวทมนตร์จะถือเป็นพลังอีกรูปแบบหนึ่งที่แลกมานาเพื่อแปลงเป็นพลังใช้สอยในรูปแบบต่าง ๆ แต่จะไม่สมบูรณ์และมีความถาวรเท่ากับความเป็นจริง เช่น เวทน้ำ ใช้สร้างบาดแผลในการต่อสู้ได้ ใช้ชำระล้างร่างกายก็ได้ แต่จะดื่มไม่ได้ เนื่องจากอีกไม่นานเวทมนตร์นั้น ๆ ก็จะหายไป เวทไฟเองก็เช่นกัน ที่สามารถใช้จุดกองไฟได้ ใช้ส่องแสงสว่างชั่วคราวได้ ใช้โจมตีได้ แต่ไม่สามารถใช้เป็นพลังงานถาวรให้กับอะไรได้ ซึ่งเวทมนตร์เหล่านั้นจะมีพลังมากแค่ไหนก็ขึ้นอยู่กับมานา และยังมีข้อจำกัดมากมายในการใช้ เช่น ระดับของเวทมนตร์และผู้ใช้ การร่ายคาถาในความจิต หรือคทาที่จำเป็นต่อเวทมตร์เฉพาะนั้น ๆ  เป็นต้น

-พลังจากพร : ระบบพลังพรนั้นถือว่าเป็นคนละอย่างกับเวทมตร์ และถือเป็นพลังที่ใช้กันเยอะในแพนเจีย เช่นพลังไฟ พลังลม พลังดิน ที่มีความสามารถหลากหลายแล้วแต่บุคคล ซึ่งจะเรียกกันติดปากว่า “สกิล”

พลังเหล่านี้เป็นพลังที่ได้มาจากพรต่าง ๆ ของทั้งเทพ ราชวงศ์และตระกูลอื่น ๆ ส่วนผู้ที่จะได้พลังจะต้องขอรับพรในสถานที่ที่มีพรเหล่านั้นสถิตอยู่ เช่นโบถส์ของเทพแห่งไฟ โบถส์แห่งราชวงศ์เสือขาว(ชื่อสมมุติ) หรือ ศาลแห่งตระกูลขนนก(ชื่อสมมุติ) เป็นต้น ซึ่งที่เหล่านี้จะมีคนดูแลตามฐานะและความยิ่งใหญ่ของพลังนั้น ๆ อาจเป็นนักบวชที่เป็นสาวกเทพแห่งไฟ อาจเป็นนักเวทที่รับใช้ราชวงศ์เสือขาว หรืออาจไม่มีเลยของตระกูลขนนก

พลังจากพรนั้นสามารถเลือกได้ตามใจของตนเอง และจะมีพิธีถอนพรหากต้องเปลี่ยนใจ ซึ่งจะเป็นไปได้ยากมากจนทุกคนถือกันว่าพลังนั้นสามารถเลือกได้ครั้งเดียวในชีวิตเท่านั้น  

ผู้คนที่ขอพร พอได้ครองพลังแล้วจะถือว่าเป็น “บุตร” “ราชวงศ์” “ทายาท” ตามลำดับแหล่งพลังที่ขอพรมา (เทพ ราชวงศ์ ตระกูล) 

พลังถึงแม้จะมาจากเทพองค์เดียวกัน แต่ละคนจะได้ไม่เหมือนกัน เช่น คนที่ใช้พลังไฟต่อสู้อาจใช้ไฟโจมตีศัตรูได้ คนที่ใช้พลังไฟทำงานหรือเผาถ่านอาจควบคุมไฟได้มากกว่า

พลังเหล่านี้จะโดดเด่นเฉพาะกับคนที่ใช้ต่อสู้กว่าการทำกิจกรรมอื่น ๆ (ทำให้พลังไม่ถือว่าสำคัญมากนักสำหรับคนที่ตั้งใจจะใช้ชีวิตธรรมดา ๆ ไม่โลดโพนอะไร ซึ่งก็ถือได้ว่ามากกว่าร้อยละเก้าสิบของโลกนั้นไม่ได้ใส่ใจเรื่องพลังเหล่านี้เลย)

พลังเหล่านี้จะมีข้อกำจัดในการใช้เป็นความเหนื่อยล้าและอื่น ๆ ตามพลังนั้น ๆ โดนเฉพาะ

-ความสามารถและวิชาอื่น ๆ : ในแพนเจียแห่งนี้มีเหตุผลของความหลากหลายมากมายในการผจญภัย นั่นรวมไปถึงพลังหรือวิชาอื่น ๆ ที่มีอยู่ตามมุมต่าง ๆ ของโลกที่จะเข้ามาช่วยเสริมในกิจกรรมต่าง ๆ เช่น วิชาลมปราณ วิชาอาวุธต่าง ๆ วิชาการต่อสู้ต่าง ๆ เป็นต้น และนอกจากนี้พลังและความสามารถเหล่านี้ก็ยังมีไอเทมต่าง ๆ ที่ทำให้ใช้ความสามารถพิเศษเหล่านั้นได้

-ความสามารถทางกายภาพ : ในแพนเจียนั้นความแข็งแกร่งทางกายภาพจะขึ้นอยู่กับบุคคล เผ่าพันธุ์ และพลังที่ใช้เสริม ทั้งพร ทั้งเวทมนตร์ ทั้งวิชาอื่น ๆ ซึ่งรวมกันแล้วสามารถเรียกได้ว่าทุกคนมีประสิทธิภาพสูงในการพัฒนาร่างกายของตัวเองให้เข้ากับสิ่งที่ตัวเองต้องการได้อย่างเยี่ยมยอด และแน่นอนว่าความแข็งแกร่งทางกายภาพนั้นก็สามารถพัฒนาได้เยอะจนน่าเหลือเชื่อ เช่นการที่นักผจญภัยแรงค์สูงจะสามารถกระโดดไต่ตามต้นสนไปมาได้ หรือแม้แต่บางคนที่สามารถยกต้นไม้ใหญ่ขึ้นมาใช้เหวี่ยงในการต่อสู้ก็ยังเป็นไปได้ หรือแม้แต่เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วดังสายฟ้าก็ยังเป็นไปได้ แต่เช่นเคย ทั้งหมดต้องแรกมาด้วยความเหนื่อยล้า หรืออาจมีเงื่อนไขอื่น ๆ ตามพลังที่ใช้

ระดับนักเวท(จากอ่อนไปแข็ง นับจากระดับมานา)

• ผู้ฝึกเวท (เปรียบเทียบว่าร่ายลูกปิงปองไฟได้น้อยกว่า 100 ครั้ง)
• ผู้ริเริ่ม (ร่ายปิงปองไฟได้มากกว่า 100 ครั้ง)
• ผู้ตื่นรู้เวท (ปิงปองไฟ 1000 ครั้ง)
• นักปราชญ์เวท (ปิงปองไฟ 10000 ครั้ง)
• นักเวทราชัน (ปิงปองไฟ 100000 ครั้ง)
• จักรพรรดิเวทมนตร์ (ปิงปองไฟ 1 ล้านครั้ง)
• เทพมนตรา (ปิงปองไฟ 10 ล้านครั้ง)
• coming soon…

*ถ้าหากต้องการเปรียบเทียบความเสียหาย ปิงปองไฟนั้นเป็นเวทที่ทำให้ต้นกล้วยหักได้อย่างรุนแรง (อย่างไรก็ตาม เวทมนตร์นั้นมีหลากหลายวิธีการใช้และสร้างความเสียหาย)

ระดับของนักดาบ

• ผู้ฝึกดาบ (เปรียบได้ดังการสามารถเอาชนะหมาป่า 1-9 ตัว ในการต่อสู้เดียว)
• ผู้ชาญดาบ (ชนะหมาป่า 10 ตัวขึ้นไป)
• นักรบดาบ (ชนะหมาป่า 100 ตัวขึ้นไป)
• เซียนดาบ (ชนะหมาป่า 500 ตัวขึ้นไป)
• ปรมจารย์ดาบ (ชนะหมาป่า 1000 ตัวขึ้นไป)
• ปราชญ์นักดาบ (ชนะหมาป่า 5000 ตัวขึ้นไป)
• จักรพรรดิดาบ (ชนะหมาป่า 10000 ตัวขึ้นไป)
• เทพดาบ (ชนะหมาป่า แสน ตัวขึ้นไป)

*** หมาป่าที่ว่านี้คือหมาป่าบ้าเลือดแถมยังมีแรงเยอะ

แรงค์นักผจญภัย(มากไปน้อย): นอกจากตัวอักษรแล้ว เหล่านักผจญภัยจะมี ตัว “r” ลงท้าย ยิ่งมีเยอะยิ่งเก่ง และนี่เป็นเพียงแรงค์ที่ใช้ในทวีปโลกกลาง(ทวีปที่เริ่มเรื่อง)และบางทวีปเท่านั้น แรงค์พวกนี้จะมาจากการทำเศวสสะสมและจนพิสูจน์ได้ว่าควรได้รับเลื่อนแรงค์ ซึ่งจะมีเจ้าหน้าที่และกิลด์มาสเตอร์เป็นคนตัดสิน โดยดูจากเศวสที่ทำเป็นหลัก

• Srr-SP (เก่งจนวัดเทียบกันไม่ได้ ซึ่งมีอยู่จำนวนไม่กี่คนบนแพนเจียเท่านั้น)
• Srr-r > Srr > S
• Arr-r > Arr > A
• Brr-r > Brr > B
• Crr-r > Crr > C
• Drr-r > Drr > D
• Err-r > Err > E
• Frr-r > Frr > F

*แรงค์พวกนี้จะอ่านแบบ Srr-r (เอส ทริปเบิ้ลอาร์) หรือ Srr (เอส ดับเบิ้ลอาร์)

*กิลด์มาสเตอร์นั้นถือเป็นยศที่ได้รับมอบหมายในการจัดการดูแลกิลด์ แต่ก็มีแรงค์ได้ด้วยการทำเศวสเช่นกัน แต่หากเป็นกิลด์มาสเตอร์ที่มีอายุแล้ว จะต้องเข้าทดสอบฝีมืออยู่เสมอเมื่ออยากจะถือแรงค์เดิมของตัวเองไว้

การเรียกผู้พลังจากพร : ในหมู่ผู้ใช้พลังนั้นจะถือว่าพรจากเทพจะเป็นพลังชั้นสูงสุด รองลงมาเป็นพลังระดับราชวงศ์ สุดท้ายเป็นพลังจากพรระดับตระกูลซึ่งโดนดูถูกว่าเป็นผู้ใช้พลังขั้นต่ำเป็นส่วนใหญ่

เอาง่าย ๆ จากมากไปน้อย

บุตร(เทพ) > ราชวงศ์(ราชวงศ์) > ทายาท(ตระกูล)

ถึงจะไม่ใช่การนับของพลังว่ามีมากหรือน้อยกว่ากัน เพราะพลังล้วนแล้วแต่ขึ้นอยู่กับผู้ใช้ เพียงแต่บุตรเหล่าเทพและราชวงศ์นั้นถือว่าเป็นที่นิยมในหมู่ผู้ใช้มากกว่า “ทายาท” มาก ๆ เพราะมีทั้งการสนับสนุนจากพวกเดียวกันและคนที่มีหน้าที่ดูแลพรนั้น ๆ เช่นพวกนักบวชหรือนักเวทประจำราชวงศ์ ที่คอยทำพิธีเพิ่มพลังให้พรเป็นรอบ ๆ ทำให้พลังมีมหาศาล และยังมีเส้นสายและพรรคพวกที่เหนือกว่า และยังมีการให้การสนับสนุนอื่น ๆ ตามที่ผู้ดูแลจะจัดไว้ให้ในแต่ละอาณาจักร

การเรียกผู้ใช้พลังลมปราณ : coming soon

การเรียกผู้ใช้วิชาอาวุธต่าง ๆ  : coming soon