มายาลิขิต ปมพิศวาส (อ่านฟรี / มี E-book)

 เรื่องย่อ

'หยางหย่งเล่อ' ชายหนุ่มที่ประสบพบเจอกับผีร้ายคอยตามหลอกหลอนรังควานชีวิตคนในครอบครัวอย่างไม่เป็นสุข เขาจึงต้องคิดหาหนทางช่วยเหลือปกป้องครอบครัวเอาไว้ แม้จะต้องแลกด้วยชีวิตของเขาเองก็ตาม ซึ่งเป็นสาเหตุให้เขาต้องทำข้อตกลงกับผีร้ายตนนั้น และทำให้เขาต้องย้อนกลับไปเห็นอดีตของ 'เฟยอิน' ชายหนุ่มชาวฮั่นที่ต้องดิ้นรนเอาชีวิตรอดด้วยการปิดสถานะเพศของตนเอง เมื่อราวสามร้อยกว่าปีก่อนในสมัยราชวงศ์ชิงตอนต้น รวมถึงชีวิตของ 'หยางจิ้นเล่อ' ชายหนุ่มผู้โหยหาชีวิตอิสระและต้องการเป็นที่ยอมรับ กลายเป็นความลับพัวพันกันอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ชีวิตที่เต็มไปด้วยปมปัญหา บุญคุณความแค้นอะไรที่ผูกโยงพวกเขาเอาไว้ด้วยกัน โปรดร่วมแก้เชือกปมนี้ใน มายาลิขิต ปมพิศวาส...

​ ภาคปัจจุบัน ภาคอดีต ภาคปัจจุบัน (ไม่ทะลุมิติ) ​

​ นิยายเรื่อง 'มายาลิขิต ปมพิศวาส' ฉบับ E-book มีเนื้อหาตอนพิเศษต่อจากภาคอดีตมาภาคปัจจุบัน ไขปมเบื้องหลังที่แตกต่าง และมีตอนจบที่แท้จริงที่ไม่เหมือนกัน ตอนพิเศษ 7 ตอน

​ นิยาย อัปวันละ 1 ตอน เวลา 9.00 น. ของทุกวัน (อ่านฟรีจนจบครบทุกตอน หลังจากวันสุดท้ายที่อัปเสร็จ 1 วัน จะติดเหรียญทันที

คำเตือน

นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงจินตนาการของนักเขียนแต่งขึ้นเพื่อความบันเทิง ไม่ได้เป็นนิยายประวัติศาสตร์ เนื้อหา พฤติกรรม บุคคล สถานที่ อาชีพ และอื่น ๆ ภายในเรื่องนั้นเป็นเรื่องสมมุติไม่มีอยู่จริง จึงไม่ได้มีการยึดหลักเกณฑ์ตามความจริงมากนัก โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน......

      หากวิจารณ์ติชมกรุณาใช้วาจาที่สุภาพ นักเขียนพร้อมนำทุกคำติชมมาปรับปรุงและพัฒนาผลงานให้ดียิ่งขึ้น...(นักเขียนใจบางท่านหนึ่ง​)

​ ขอขอบคุณคุณนักอ่านที่น่ารักทุกท่านที่แวะเวียนเข้ามาอ่าน มาอุดหนุน เก็บเข้าชั้น คอมเมนต์ กดใจ ขอบคุณมาก ๆ ค่ะ ​

​ หากมีข้อผิดพลาดประการใด นักเขียนขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยนะคะ​

นิยายเรื่องนี้สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ.2537 และตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ฉบับเพิ่มเติม พ.ศ.2558 ห้ามมิให้ผู้ใดละเมิดลิขสิทธิ์ ทำซ้ำ ลอกเลียนแบบหรือแก้ไขดัดแปลงนำส่วนใดส่วนหนึ่งของนิยายไปใช้ รวมทั้งการถ่ายทอด ถ่ายเอกสาร สแกน ถ่ายภาพ ไม่ว่าในรูปแบบหรือวิธีการใด ๆ ในกระบวนการอิเล็กทรอนิกส์ก็ตามเป็นการกระทำที่ผิดกฎหมาย เว้นแต่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของลิขสิทธิ์เท่านั้น...... 

บทนำ

“ท่านทำเช่นนี้กับข้าไปเพื่ออะไรกัน”

“ไป…เพื่อ…อะไร…กัน...”

ณ หมู่บ้านแถวชนบทจีนแห่งหนึ่ง

ค่ำคืนหนึ่งในบ้านไม้เก่าชายหนุ่มกำลังนอนเหงื่อไหลท่วมเต็มกาย ร่างกายที่เปียกชุ่มพร้อมร่างกายที่ดิ้นไปมา มือที่กำลังกำผ้าปูรองนอนไว้แน่น จนของเหลวสีแดงบางอย่างได้ไหลเข้าผ่านซอกนิ้วทะลุถึงผ้าผืนสีขาวที่เขานอนอยู่ ก่อนที่เขาจะลืมตาตื่นขึ้นด้วยเสียงของใครบางคน

“ฮึ ฮึ ฮึ”

“นึกว่าท่านจะไม่ตื่นมาเจอหน้าข้าเสียแล้ว”

หยางหย่งเล่อมองไปยังเสียงเมื่อครู่ที่กำลังยืนอยู่ในเงามืดตรงมุมห้อง

“นะ...นั่น...เสียงใคร”

เขาพูดพร้อมหันมามองความเปียกชื้นรอบตัว

“เฮ้ย เลือด!!!”

รอบกายของหยางหย่งเล่อในตอนนี้เต็มไปด้วยเลือด เขาตกใจมากในสิ่งที่เห็น แต่ก่อนที่เขาจะนึกขึ้นมาได้ว่า สิ่งที่น่าตกใจไปกว่านั้นคืออะไร

“เย่วจี้! เย่วจี้หายไปไหน!!!” พูดพร้อมมองไปที่ข้างกาย ก่อนจะหันไปมองเงามืดนั้นอีกครั้ง

“นี่เย่วจี้ของท่าน”

เจ้าของเสียงคืบคลานออกมาจากเงามืดช้า ๆ ทำให้หยางหย่งเล่อได้เห็นร่างนั้นเต็มตามากยิ่งขึ้น ชายร่างบางถือดอกกุหลาบสดไว้ในมืออันขาวซีด ใบหน้าปกปิดไปด้วยผ้าคลุมหน้าสีเเดงสวมใส่เครื่องแต่งกายในชุดแต่งงานโบราณสีแดงแขนยาวบานตรงปลายแขนประดับไปด้วยลวดลายสุดแสนงดงามในโทนสีซีดอ่อนแสดงออกถึงความเก่าตามกาลเวลา ซึ่งสื่อถึงเจ้าบ่าวก็ไม่ใช่เจ้าสาวก็ไม่เชิง

เขายื่นดอกกุหลาบนั้นให้หยางหย่งเล่ออย่างช้า ๆ

“กะ...แกเอาเย่วจี้ไปไว้ที่ไหน!!!”

“เอาลูกสาวฉันไปไว้ที่ไหน!!!”

ความกลัวที่อยู่เบื้องหน้าที่เขาพยายามสะกดซ่อนมันเอาไว้ ไม่สามารถทำให้จิตใจของเขาที่เป็นห่วงลูกสาวนั้นลดน้อยลงเลย

“ฮึ”

เสียงในลำคอเย็นยะเยือกดังขึ้นพร้อมกับมือที่กำลังกำดอกกุหลาบแดงสดที่เริ่มเหี่ยวเฉาไว้ในมือเเน่นจนหนามรอบกุหลาบนั้นได้ทิ่มแทงมืออันขาวซีดให้เปลี่ยนสีไปในพริบตา เลือดแดงสดค่อย ๆ ไหลลงพื้นแต่ไร้ซึ่งเสียงแห่งความเจ็บปวดใด ๆ

“แล้วท่านจะรู้ว่า ท่านคิดผิดที่ปฏิเสธดอกเย่วจี้ดอกนี้ของข้า!!!”

“แกเอาเย่วจี้ไปไว้ที่ไหน!!!”

หยางหย่งเล่อพูดถามด้วยความหนักเเน่น ไม่สนใจคำพูดฝ่ายตรงข้ามแม้แต่น้อย เขาทำท่าจะลุกขึ้นออกจากที่นอน แต่แรงลมปะทะได้ผลักตัวเขาชิดเข้ากับผนังตรงหัวเตียง มือหนาของหยางหย่งเล่อได้ทำการบีบรัดคอของตนเองเอาไว้แน่น

“ฮึก...ฮึก...ปะ...ปล่อย...ปะ...ปล่อย...ฉัน”

“ฮึ...กลัว...ท่านกลัวอย่างนั้นหรือ!!!”

“กะ...แกเป็นใคร...ฮึก...ต้องการ...”

ไม่ทันที่หยางหย่งเล่อจะพูดจบ อีกฝ่ายก็ได้พูดแทรกขึ้นมาเสียก่อน

“ท่านอยากรู้ใช่หรือไม่ว่า ข้าต้องการอะไร”

“สิ่งที่ข้าต้องการ คือชีวิตและหัวใจท่านอย่างไรเล่า”

“หยางจิ้นเล่อ!!!”