ได้โปรดปล่อยให้พวกข้าเกษียณเถิด «請讓我們退休» โดย 宵玲

ได้โปรดปล่อยให้ข้าเกษียณเถิด «請讓我們退休» 

โดย 宵玲

เพียงชั่วพริบตาลู่ไป๋ซานพบว่าตลอดชีวิตยี่สิบห้าปีของเขาเป็นดั่งภาพฝันเพียงตื่นหนึ่ง จะเรียกว่าย้อนเวลาหรือฝันถึงกาลในอนาคต เขามิอาจทราบได้ แต่ครั้งนี้เขาจะมิมีวันยอมให้ซ้ำรอยเดิมอีกต่อไป

ศิษย์น้องรองอยากเป็นประมุขพรรคธรรมะอันดับหนึ่งในใต้หล้า ได้ดังใจหมายศิษย์พี่ใหญ่ผู้นี้ยินดียกให้ แต่อย่าบังอาจมาแตะน้องชายข้า! ไม่เช่นนั้นอย่าหาว่าข้าไม่เตือน!